เพิ่งได้ดูภาพยนต์เรื่องแฟนเดย์..แฟนกันแค่วันเดียว ผลงานเรื่องแรกของ GDH โดย ผกก โต้ง-บรรจง ปิสัญธนะกูล (จาก “พี่มาก..พระโขนง” และ“กวนมึนโฮ”) รอบ 10.30 ของวันที่ 1 กันยายน ซึ่งผมคิดว่าเป็นรอบแรกๆของคนทั่วๆไปที่ไม่ได้ดูในรอบของสื่อมวลชน
คนบางตามากๆ ทั้งโรงนับๆแล้วมีแค่ 6-7คนครับ เช้าวันธรรมดาๆ จะมีใครมาดูได้ใช่มั้ยครับ
หนังเรื่องนี้เป็นความจงใจของคุณโต้ง ที่จะทำหนังที่ถ่ายทอดความรักที่โตมากยิ่งขึ้น (อาจจะตามอายุของคุณโต้งเองด้วย) เพราะฉะนั้นมันจึงไม่กุ๊กกิ๊กน่ารัก เรียบง่ายแบบกวนมึนโฮแต่อย่างใด
ใครคุ้นเคยกับจังหวะหนัง และบทหนังของคุณโต้ง จะรู้เลยว่า จะมีการแทรกสัญลักษณ์ทางภาพ และบทพูดเอาไว้ตลอดเวลา ซึ่งในเรื่องนี้ก็ยังมีอยู่ครับ เยอะมากๆด้วย บางช่วงก็รู้สึกว่ามันคมไปมั้ย และมันมาบ่อยเกินไปมั้ย กำลังซึ้งอันก่อนหน้านี้ มาอีกแล้ว (แต่ชื่นชมนะครับ เขียนได้คมขนาดนี้)
แต่ผมคิดว่า มันยังขาดๆเกินๆอยู่ บางครั้งมันไปต่อได้ ก็เหมือนจะยั้งๆไว้ หลายๆส่วนของเรื่องยังขาดๆเกินๆกันอยู่ ไม่Smoothราบรื่นไร้รอยต่อเหมือนกับพี่มาก พระโขนง
เพลงประกอบบางช่วงรู้สึกว่าทำได้ดีมาก หลายๆช่วงรู้สึกเกินๆ ฟังแล้วเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในหนังเกาหลียุค90 (เสียงกีต้า เสียงViolinโหยหวนเหลือเกิน)
โดยส่วนตัวคิดว่ายังมีอีกหลายส่วนที่ "เกิน" ครับ
ในส่วนนี้ใครยังไม่ดูกดข้ามไปก่อนครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
- Twist ของเรื่อง ช่วง Act3 ทำได้ดีมากๆครับ คาดเดาไม่ถูกเลยว่าจะพาเราไปไหน
- หนังพาเราไปสู่จุดที่คาดไม่ถึง Peakพาเราขึ้นๆ ลงๆ ขึ้นๆ ลงๆ แบบเนิบๆ (จะดีกว่านี้ถ้าพาขึ้นไปให้สุด แล้วทิ้งไว้แค่นั้น)
- เหตุการณ์ช่วง Peak ไม่มีอะไรทั้งนั้น แค่คน2คนคุยกันในสถานที่ไม่สำคัญ มันก็แปลกดีครับ รสชาติใหม่ของหนังไทย เหตุการณ์ไม่สำคัญ บทพูดสำคัญกว่าเยอะ
นักแสดงทำได้ดีทั้งหมดครับ นางเอกน่ารักดี ในฉากที่ต้องใช้ความสามารถมากๆ (ทำตัวสดใสมากๆ หรือเศร้ามากๆ ทำได้ไร้ที่ติครับ)
โดยส่วนตัวผมชอบหนัง GTHมากๆครับ เหตุผลคือ พวกเค้ามักจะนำเรื่องของคนเมืองทั่วๆไปมาเล่าให้คนทั่วๆไปเข้าถึง หรืออินไปกับมันได้อย่างง่ายๆ เช่น
- รถไฟฟ้ามาหานะเธอ นางเอกก็เป็นหญิงสาวoffice girlอายุ30ที่ไม่มีแฟน
- Suck Seed เด็กนักเรียนห่วยๆ ที่อยากเล่นดนตรีโชว์สาว
- กวนมึนโฮ ผู้หญิงที่บ้าเกาหลี ไปเที่ยวเพื่อตามรอยSeriesที่ชอบ
อะไรๆมันก็จะง่ายใช่มั้ยครับ ถ้าเรามีความรู้สึกเกี่ยวเนื่อง หรืออินไปกับบทของพระเอกนางเอก
ปัญหาของเรื่องนี้ที่ทำให้ผมไม่อินกับมันจนสุดคือ ความซับซ้อนของตัวละครในเรื่องครับ
จากตัวอย่างหนัง เราจะอินกับมันง่ายมากครับเพราะ ใครๆก็เคยแอบชอบผู้หญิงสวยๆ หรือหล่อๆในออฟฟิต (โดยที่รู้สึกตัวเองอาจจะไม่คู่ควรกับเค้า) แต่เรื่องนี้มีความซับซ้อนมากกว่าที่เราเห็นจากตัวอย่างครับ ซึ่งทำให้ผมเรียกว่า "หนังเรื่องนี้เป็นหนังรัก สำหรับใครบางคน"
ด้านล่างนี้เป็นรายละเอียดของตัวละครให้เรื่อง ที่ทำให้ผมคิดว่าทำให้ผมไม่อินกับมันเท่าที่ควร (มีSpoilนะครับ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
- ตัวนางเอกเป็นเมียน้อยของเจ้าของบริษัทครับ ฟังไม่ผิดครับ "เมียน้อย"ครับ ในส่วนนี้ไม่ได้มีDetailเชิงลึกว่าทำไมนางเอก หญิงสาวสวยๆดูธรรมดา ถึงไปยอมเป็นเมียน้อยครับ(ในเรื่องนางเอกเองก็งงว่าทำไมตัวเองยอม) ไม่ได้บอกว่าผิดนะครับ แต่ในส่วนนี้ผมคิดว่าคนดูจะให้คุณค่าตัวนางเอกน้อยลงครับ
- ตัวพระเอกหลงรักนางเอกมากๆ ขนาดคนทั้งบริษัทก็รู้ว่าเป็นเมียน้อยเจ้านาย ในส่วนนี้ผมคิดว่ามีคนจำนวนน้อยมากๆครับ ที่มีประสพการณ์ร่วมของการหลงรักในระดับนี้ คนทั่วๆไปจะแอบชอบคนในออฟฟิตอยู่แล้วครับ แต่ถ้ารู้ว่าเป็นเมียน้อยใคร ส่วนใหญ่ก็คงทำใจ ไม่คลั่งไคล้ต่อ (ต้องยอมรับว่าสังคมโลก Monogamy ทำให้ความเป็นเมียน้อยมีบทบาทเป็นตัวร้ายของสังคมครับ)
- เพราะฉะนั้น ใครจะอินกับเรื่องนี้มากๆจะต้องมีประสพการณ์ร่วมมากกว่าการแอบชอบคนที่เหนือกว่า แต่จะต้องมีประสพการณ์ร่วมกับการเป็นเมียน้อย หรือคนที่มีความสัมพันธ์ที่สังคมไม่ยอมรับด้วยครับ
โดยรวมแล้วหนังดีเลยครับ เพลิดเพลิน (แต่อาจจะไม่สนุก หรือตลกเท่าไหร่นัก) บทภาพยนต์ก็ยังถือว่าดี (ถ้าไม่ถูกเปรียบเทียบด้วยมาตรฐานหนังGTH) การทำการตลาดเรื่องแบบนี้บอกได้เลยว่ายากมากที่จะทำเงินเยอะๆได้ เพราะมันจะเหมาะกับแค่ใครบางคนที่มีประสพการณ์ร่วมกับหนัง(ซึ่งเดาว่ามีอยู่ไม่มากครับ) อย่างไรก็ตาม ใครชอบหนังรักที่ค่อนข้างจะโตขึ้น ไม่กุ๊กกิ๊ก หรือชอบหนังรักเกาหลี น่าจะชอบได้ไม่ยากครับ
เป็นการเปิดตัว GDHที่ยังไม่สะใจอย่างที่หวัง ถ้าเปลี่ยนเป็น พี่มาก..พระโขนง คงรู้สึกสะใจกว่านี้
แต่ดีใจที่คุณโต้งไม่ติดอยู่กับความสำเร็จเดิมๆ และทำหนังที่ฉีกจากท่าถนัดของตัวเองครับ ยังติดตามของ GTH ทั้งหมด ที่แยกออกไปอยู่ค่ายอื่นๆครับ
[CR] แฟนเดย์..แฟนกันแค่วันเดียว หนังรักสำหรับบางคน
คนบางตามากๆ ทั้งโรงนับๆแล้วมีแค่ 6-7คนครับ เช้าวันธรรมดาๆ จะมีใครมาดูได้ใช่มั้ยครับ
หนังเรื่องนี้เป็นความจงใจของคุณโต้ง ที่จะทำหนังที่ถ่ายทอดความรักที่โตมากยิ่งขึ้น (อาจจะตามอายุของคุณโต้งเองด้วย) เพราะฉะนั้นมันจึงไม่กุ๊กกิ๊กน่ารัก เรียบง่ายแบบกวนมึนโฮแต่อย่างใด
ใครคุ้นเคยกับจังหวะหนัง และบทหนังของคุณโต้ง จะรู้เลยว่า จะมีการแทรกสัญลักษณ์ทางภาพ และบทพูดเอาไว้ตลอดเวลา ซึ่งในเรื่องนี้ก็ยังมีอยู่ครับ เยอะมากๆด้วย บางช่วงก็รู้สึกว่ามันคมไปมั้ย และมันมาบ่อยเกินไปมั้ย กำลังซึ้งอันก่อนหน้านี้ มาอีกแล้ว (แต่ชื่นชมนะครับ เขียนได้คมขนาดนี้)
แต่ผมคิดว่า มันยังขาดๆเกินๆอยู่ บางครั้งมันไปต่อได้ ก็เหมือนจะยั้งๆไว้ หลายๆส่วนของเรื่องยังขาดๆเกินๆกันอยู่ ไม่Smoothราบรื่นไร้รอยต่อเหมือนกับพี่มาก พระโขนง
เพลงประกอบบางช่วงรู้สึกว่าทำได้ดีมาก หลายๆช่วงรู้สึกเกินๆ ฟังแล้วเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในหนังเกาหลียุค90 (เสียงกีต้า เสียงViolinโหยหวนเหลือเกิน)
โดยส่วนตัวคิดว่ายังมีอีกหลายส่วนที่ "เกิน" ครับ
ในส่วนนี้ใครยังไม่ดูกดข้ามไปก่อนครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
นักแสดงทำได้ดีทั้งหมดครับ นางเอกน่ารักดี ในฉากที่ต้องใช้ความสามารถมากๆ (ทำตัวสดใสมากๆ หรือเศร้ามากๆ ทำได้ไร้ที่ติครับ)
โดยส่วนตัวผมชอบหนัง GTHมากๆครับ เหตุผลคือ พวกเค้ามักจะนำเรื่องของคนเมืองทั่วๆไปมาเล่าให้คนทั่วๆไปเข้าถึง หรืออินไปกับมันได้อย่างง่ายๆ เช่น
- รถไฟฟ้ามาหานะเธอ นางเอกก็เป็นหญิงสาวoffice girlอายุ30ที่ไม่มีแฟน
- Suck Seed เด็กนักเรียนห่วยๆ ที่อยากเล่นดนตรีโชว์สาว
- กวนมึนโฮ ผู้หญิงที่บ้าเกาหลี ไปเที่ยวเพื่อตามรอยSeriesที่ชอบ
อะไรๆมันก็จะง่ายใช่มั้ยครับ ถ้าเรามีความรู้สึกเกี่ยวเนื่อง หรืออินไปกับบทของพระเอกนางเอก
ปัญหาของเรื่องนี้ที่ทำให้ผมไม่อินกับมันจนสุดคือ ความซับซ้อนของตัวละครในเรื่องครับ
จากตัวอย่างหนัง เราจะอินกับมันง่ายมากครับเพราะ ใครๆก็เคยแอบชอบผู้หญิงสวยๆ หรือหล่อๆในออฟฟิต (โดยที่รู้สึกตัวเองอาจจะไม่คู่ควรกับเค้า) แต่เรื่องนี้มีความซับซ้อนมากกว่าที่เราเห็นจากตัวอย่างครับ ซึ่งทำให้ผมเรียกว่า "หนังเรื่องนี้เป็นหนังรัก สำหรับใครบางคน"
ด้านล่างนี้เป็นรายละเอียดของตัวละครให้เรื่อง ที่ทำให้ผมคิดว่าทำให้ผมไม่อินกับมันเท่าที่ควร (มีSpoilนะครับ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
โดยรวมแล้วหนังดีเลยครับ เพลิดเพลิน (แต่อาจจะไม่สนุก หรือตลกเท่าไหร่นัก) บทภาพยนต์ก็ยังถือว่าดี (ถ้าไม่ถูกเปรียบเทียบด้วยมาตรฐานหนังGTH) การทำการตลาดเรื่องแบบนี้บอกได้เลยว่ายากมากที่จะทำเงินเยอะๆได้ เพราะมันจะเหมาะกับแค่ใครบางคนที่มีประสพการณ์ร่วมกับหนัง(ซึ่งเดาว่ามีอยู่ไม่มากครับ) อย่างไรก็ตาม ใครชอบหนังรักที่ค่อนข้างจะโตขึ้น ไม่กุ๊กกิ๊ก หรือชอบหนังรักเกาหลี น่าจะชอบได้ไม่ยากครับ
เป็นการเปิดตัว GDHที่ยังไม่สะใจอย่างที่หวัง ถ้าเปลี่ยนเป็น พี่มาก..พระโขนง คงรู้สึกสะใจกว่านี้
แต่ดีใจที่คุณโต้งไม่ติดอยู่กับความสำเร็จเดิมๆ และทำหนังที่ฉีกจากท่าถนัดของตัวเองครับ ยังติดตามของ GTH ทั้งหมด ที่แยกออกไปอยู่ค่ายอื่นๆครับ