รถบ้านเรามันจะแปลกกว่าเมืองนอก เพราะยนตรกิจมันประกอบเองโดยไร้การควมคุมจากบริษัทแม่ มันจึงมาการจับแพะมาชนแกะถ้าชิ้นส่วนในสต๊อคเหลือเยอะๆขายไม่หมด ดังนั้น e30 รุ่นไฟท้ายสามชั้น ปี 1988 จะเป็น 316i เครื่อง m10 หัวฉีด 1800cc ข้อดีของเครื่องตัวนี้คือทนเพราะใช้โซ่ราวลิ้นจึงไม่ต้องกลัวว่ามันจะขาด แต่ปัจจุบันคงใช้กันจนโซ่หย่อนกันเกือบหมดหละ ถ้าไม่เปลี่ยนโซ่มันก็จะพาดกับฝาหน้าเครื่องแตกหมด แต่ไม่เป็นไรเพราะอะไหล่หาง่าย ซ่อมง่ายเพราะเป็นเครื่อง 4 สูบแบบมาตรฐานของ BMW ใช้กันมาหลายรุ่นร่วมๆ 20 กว่าปีได้ แต่ข้อเสียคือ เครื่องมันสั่นสะเทือนค่อนข้างเยอะแล้วก็เสียงวาล์วดังมาก ถ้านั่งรถในก็ไม่เท่าไร แต่ถ้าเปิดฝากระโปรงเท่านั้นแหละนึกว่าเครื่องดีเซล

พอปี 1989 316i มันก็เปลี่ยนมาใช้เครื่อง m40 เหมือนสากลเค้าซักที แต่มันก็ดันไปเอาเครื่อง 1600cc มาวางซะงั้น โดยชูจุดขายที่เป็นหัวฉีดไฟฟ้าควบคุมด้วยระบบโมทรอนิคของบ๊อช ใช้สายพายราวลิ้น+ไฮดรอลิควาล์วแทน ทำให้เครื่องเดินนิ่งและเงียบลงกว่าเดิมเยอะ แต่เวลาใช้งานจริงมันดันอืดกว่า 316 ไฟท้ายสองชั้นที่เป็นเครื่อง m10 1800 คาบูเพียร์เบิกซะอีก เค้าด่ากันทั้งบ้านทั้งเมืองเพราะมันเสียความเป็นบีเอ็มหมด อีกทั้งออฟชั่นพวงมาลัยเพาเวอร์ รวมถึงเพาเวอร์วินโดวน์ มันยังเป็นออฟชั่นเสริมที่ต้องจ่ายเงินเพิ่ม ทั้งๆที่รถรถญี่ปุ่นอย่างโคโรลล่า หรือซีวิคสมัยนั้น เค้าก็ให้มาเป็นออฟชั่นพื้นฐานกันหมดแล้ว

จนในที่สุดปี 1989 พระเอกตัวจริง 318i m40 1800cc ก็มาเสียที ออฟชั่นมาให้แบบเต็มๆไม่มีกั๊กแล้วจึงลบข้อครรหาที่เค้าเคยด่าๆไปได้เกือบหมด เมื่อแรงม้ากับน้ำหนักของบอดี้เหมาะสมกันแล้ว + ช่วงล่างเซ็ตมาค่อนข้างดี ทั้งๆที่ด้านหลังเป็นอิสระแบบบ้านๆ เซมิเทรลลิ่งอาร์ม คุมองศาแคมเบอร์ คุมมุมโทไม่ได้ซักอย่าง แต่พอใช้งานจริงมันดันเกาะกว่า w201 190e ที่เป็นอิสระมิลติลิงค์ซะงั้น e30 มันจึงเป็นรถที่ขับดีมากรุ่นนึง แถมช่วงปีท้ายๆก่อนเปลี่ยนเป็น e36 ประมาณปลายปี 1991-1992 มันจะให้ชุดแต่งรอบคันมาจากโรงงานด้วย ได้พวงมาลัยเปาใหญ่ สปอยเลอร์หลังทรง M3 รวมถึงกันชนสั้น ece ดูดีกว่ากันชนบิ๊กเยอะ แต่ทั้งหมดนี้มันก็ไม่ได้ให้มาฟรีๆนะ เพราะมันขึ้นราคาตัวท๊อปสุดอย่าง 318ia เป็นล้านต้นๆแล้ว