สวัสดีเพื่อนๆ เรามีเรื่องที่ยังทำไม่ได้เรื่องนึง เราอยู่มหาลัย แล้วมีบัดดี้เป็นผู้ชาย มีอะไรเขาช่วยเหลือเราตลอด เขาดีทุกอย่าง แม้กระทั่งเราร้องไห้เรื่องผู้ชาย เขก็มานั่งปลอบใจ และฟังเราร้องไห้ จนวันนึงที่เราไม่มีใครแล้ว จู่ๆ เขาก็มาบอกรักเรา จนวันนึงเราตัดสินใจคบกัน และเมื่อคบไปสักพัก เราคิดว่าเค้าดีที่สุดล่ะ เราอาจจะคบกันไปจนจบปริญญาได้ จะได้มีเพื่อคิด เพื่อนรู้ใจไปด้วยกันได้ แต่มีวันนึง จู่ๆ เราก็ไปบอกให้เขาเป็นแค่เพื่อนกันดีกว่า เมื่อเวลานั้นมาถึง เราคิดว่าจะทำใจเรื่องเขาได้ แต่...ไม่ได้เลย เรากลับคิดถึงเขาตลอด เรากลับไปโทรหา ร้องไห้ฟูมฟายให้เขากลับมา แต่เขาก็ยังยืนยันว่ากลับไปไม่ได้แล้ว ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมแล้ว เราก็ได้แต่ทำใจ พอวันต่อมา เขามาทำดีกับเราเหมือนแต่ก่อน พอเห็นเขาทำแบบนั้น เราก็นึกว่าเขายินดีที่จะกลับมาแล้ว แต่ไม่ใช่เลย เขากลับพูดแถไปเรื่อย แต่เราดูใจเขาออก เขาอาจจะอยากกลับมา แต่ปากไม่ตรงกับใจเท่านั้นเอง พอวันเวลาผ่านไปอาทิตย์นึง เรากลับไปคุกับเขอีก เราถามเขาตรงๆว่า "ยังรักกันอยู่มั้ย" เราอยากได้คำตอบ ถ้าไม่รักแล้วเราจะได้หยุด แต่ถ้าหากยังรัก เราก็จะทำต่อไป เขาตอบกลับมาว่า คิดดีแล้วที่จะหยุดเรื่องนี้ เราเลยถามเขาย้อนไปว่าคิดดีแล้วจริงๆ หรอ จะอยู่ได้หรอถ้าไม่มีเรา จะไม่คิดถึงเราใช่มั้ย เขาบอกขอเวลาคิดแปบ เราก็รอ สิบนาทีผ่านไป เขาบอกกลับมาว่า คิดได้แล้ว คิดดีแล้ว เขาจะไม่หยุด แต่จะคุยกันไปก่อน นั่นแสดงว่า เขายังรักเราอยู่ เราดีใจแทบบ้าในวันนั้น แต่เขามีข้อแม้อย่างเดียวคือ "อิสระ" ขอแค่คำนี้คำเดียว อิสระ คือการที่เราจะห้ามอะไรไม่ได้ ได้แค่คุยไปเรื่อยๆ และดูกันไปอีกเรื่อยๆ เราก็ตกลง วันนั้นเราดีใจแทบทั้งวัน ยิ้มไม่หุบ
      พอนานไปเรื่อยๆ มีแต่เราฝ่ายเดียวที่ทักเขาไป เวลาคุยโทรศัพท์ก็เหมือไม่อยากคุยกับเรา เราเริ่มท้อรึอะไรก็ไม่รู้ มาวันนี้เรารู้สึกอีกอย่าง จากที่ปกติอยากเจอหน้าเขาตลอดแต่กลับไม่เจอ พอเราไม่อยากเจอเขา เรายิ่งเห็นมากขึ้นทุกวัน ไม่ว่าเราจะไปไหน ออกนอกรั้วมหาลัยเราก็เจอเขา อยู่ในรั้วก็เจอเขา พอเราเจอหน้าเขา ไม่รู้เป็นอะไรสมองเราสั่งให้วิ่ง เราก็วิ่งทันที อาการแบบนี้คืออะไรหรอ ขอคำปรึกษาหน่อยนะ