หนูโดนหลอกค่ะ พ่อแม่บอกถ้าตั้งใจเรียน จะเป็นไรก็ได้ที่อยากเป็น สุดท้ายชีวิตหนูลงเอยที่สาวออฟฟิศ

ไทยเลิกทาสมานาน แต่หนูรู้สึกชีวิตหนูเหมือนหนัง เดอะ เมทริกซ์  
ใช่ค่ะ เป็นแค่ทาสแรงงาน ทำงานเพื่อเงิน ไม่มีความสุขกับการทำงานจากก้นบึ้งของหัวใจ

งานหนูมันซ้ำซาก น่าเบื่อ มองไม่เห็นความหมายค่ะ บอกตรงๆ ยิ่งทำก็ไม่รู้สึกชีวิตมีความหมายมากขึ้น ชีวิตที่ถูกจำกัดเวลา เช้าถึงเย็น วันละ 8 ชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ จะเป็นชีวิตที่สดใสซาบซ่าได้ยังไง ใครที่ทำงานเพียงแค่เพื่อเงินประทังชีวิต คงไม่ต่างอะไรกับทาสแรงงาน จริงมั้ยคะ

บางคนสามารถฝึกจิตให้สนุกกับการเป็นทาสได้ แต่หนูไม่ใช่ หนูไม่ได้เกิดมาเพื่อสิ่งนี้ คิดแล้วอิจฉาคนที่มีอิสระในการใช้ชีวิต พวกนักลงทุนอิสระ ล่ามอิสระ ผู้สอบบัญชีอิสระ ที่ปรึกษาอิสระ เค้าโบยบินราวกับพญาอินทรี แต่คนพวกนี้เป็นส่วนน้อย คนส่วนใหญ่คงไม่ต่างจากหนู

มีใครรู้สึกแบบหนูบ้าง แล้วทำไมถึงยังทนกันคะ
ยอมเหรอคะ ที่ชีวิตทั้งชีวิตจะหมดไปกับงานที่แทบไม่มีความหมาย