โทรศัพพังเลยบ่น ๆ ให้พ่อฟังว่าอยากได้ iphone
แต่มันแพง เลยไม่ได้บอกว่าจะขอตัง
แต่บอกว่า พ่อ ผมขอทำงานนะหาเงินมาใช้นะ
พ่อบอกว่าไม่ แล้วถามว่า ราคาเท่าไหร่
บอกไปว่า หมื่นห้า แม่ก็ส่ายหัว พ่อก็เงียบ
ผมเลยบอกว่า ผมไม่ขอตังแม่หรอกนะ
เพราะว่าขายของไม่ดี ผมอยากใช้เงินตัวเอง
แล้วแม่ก็บ่น ว่าเรียนก็เลิก 2-3 ทุ่มแล้ว
ไปทำงานจะไม่กลับตี 1 เลยหรอ
ไม่ไหวหรอก เรียนอย่างเดียวไปเถอะ
ก็เลยเข้าบ้าน มานั่งหาโทรศัพท์ดี ๆ
ราคาไม่เกิน 5 พัน จะได้เก็บตังแล้วไปซื้อเองเลย
ไม่เดือนร้อนพ่อแม่ แล้วก็เจอ ASUS ลด 50%
zenfone 5 lte ราคา 3990.-
สักพัก
แล้วพ่อก็เข้ามาบ้าน
พ่อเอาเงินมาให้ก้อนนึงนาจะ สองหมื่นได้
ตอนผมเห็นเงินผมเงียบ แล้วผมก็พูดออกไปว่า
ไม่เอาแล้วนะ ไอตัวหมื่นห้า ผมเจอตัว 4พัน
ใช้ได้อยู่ แล้วก็พ่อก็บอกว่า ไม่เป็นไรพ่อมีเงินให้
ตอนนั้นน้ำตาผมไหลออกมาเป็นทางเลย
ความรู้สึกตอนนนั้น รู้สึกผิดมาก ๆ ที่เป็นลูกแบบนี้
ทำให้พ่อแม่ลำบาก แล้วยังใช้เงินเยอะอีก
พ่อพูดต่อว่า พ่อมีตังให้ใช้ก็ใช้ไป มีตังให้เรียนก็เรียนไป
ไม่ต้องคิดมาก
ผมพยายามจะพูด แต่ก็ติดๆขัด ๆ
เพราะร้องให้ ก็พูดไปทั้งติดๆขัดๆแบบนั้น
ว่า ผมกินข้าวแค่มื้อละจาน น้ำมื้อละขวด
ขนมไม่กิน เพื่อจะให้ตังมันเหลือ
เติมน้ำมนรถเอง ซื้อของใช้เอง
ทำงานส่งครู ก็ไม่อยากขอตังพ่อ
เพราะว่าผมใช้เงินเยอะมาก ๆ
อะไรก็ไม่รู้
พ่อก็พูดว่าไม่เป็นไร อย่าคิดมาก
แล้วผมก็ปล่อยโฮตรงนั้นเลยกลางบ้าน
รู้สึกผิดมาก ๆ ที่เป็นแบบนี้
สำนึกเลยว่าพ่อแม่รักเราขนาดไหน
ผมรักพ่อกับแม่มากนะ แต่ผมไม่แสดงออก
เพราะแม่ชอบเอาไปเม้า ให้คนในตลาดฟัง
ธีระภัทร
ความรักของพ่อแม่ที่มีให้ลูก
แต่มันแพง เลยไม่ได้บอกว่าจะขอตัง
แต่บอกว่า พ่อ ผมขอทำงานนะหาเงินมาใช้นะ
พ่อบอกว่าไม่ แล้วถามว่า ราคาเท่าไหร่
บอกไปว่า หมื่นห้า แม่ก็ส่ายหัว พ่อก็เงียบ
ผมเลยบอกว่า ผมไม่ขอตังแม่หรอกนะ
เพราะว่าขายของไม่ดี ผมอยากใช้เงินตัวเอง
แล้วแม่ก็บ่น ว่าเรียนก็เลิก 2-3 ทุ่มแล้ว
ไปทำงานจะไม่กลับตี 1 เลยหรอ
ไม่ไหวหรอก เรียนอย่างเดียวไปเถอะ
ก็เลยเข้าบ้าน มานั่งหาโทรศัพท์ดี ๆ
ราคาไม่เกิน 5 พัน จะได้เก็บตังแล้วไปซื้อเองเลย
ไม่เดือนร้อนพ่อแม่ แล้วก็เจอ ASUS ลด 50%
zenfone 5 lte ราคา 3990.-
สักพัก
แล้วพ่อก็เข้ามาบ้าน
พ่อเอาเงินมาให้ก้อนนึงนาจะ สองหมื่นได้
ตอนผมเห็นเงินผมเงียบ แล้วผมก็พูดออกไปว่า
ไม่เอาแล้วนะ ไอตัวหมื่นห้า ผมเจอตัว 4พัน
ใช้ได้อยู่ แล้วก็พ่อก็บอกว่า ไม่เป็นไรพ่อมีเงินให้
ตอนนั้นน้ำตาผมไหลออกมาเป็นทางเลย
ความรู้สึกตอนนนั้น รู้สึกผิดมาก ๆ ที่เป็นลูกแบบนี้
ทำให้พ่อแม่ลำบาก แล้วยังใช้เงินเยอะอีก
พ่อพูดต่อว่า พ่อมีตังให้ใช้ก็ใช้ไป มีตังให้เรียนก็เรียนไป
ไม่ต้องคิดมาก
ผมพยายามจะพูด แต่ก็ติดๆขัด ๆ
เพราะร้องให้ ก็พูดไปทั้งติดๆขัดๆแบบนั้น
ว่า ผมกินข้าวแค่มื้อละจาน น้ำมื้อละขวด
ขนมไม่กิน เพื่อจะให้ตังมันเหลือ
เติมน้ำมนรถเอง ซื้อของใช้เอง
ทำงานส่งครู ก็ไม่อยากขอตังพ่อ
เพราะว่าผมใช้เงินเยอะมาก ๆ
อะไรก็ไม่รู้
พ่อก็พูดว่าไม่เป็นไร อย่าคิดมาก
แล้วผมก็ปล่อยโฮตรงนั้นเลยกลางบ้าน
รู้สึกผิดมาก ๆ ที่เป็นแบบนี้
สำนึกเลยว่าพ่อแม่รักเราขนาดไหน
ผมรักพ่อกับแม่มากนะ แต่ผมไม่แสดงออก
เพราะแม่ชอบเอาไปเม้า ให้คนในตลาดฟัง
ธีระภัทร