สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากปรึกษาและแชร์ประสบการณ์ค่ะ
ขอเล่าท้าวความไปนิดนะคะว่า ผู้ชายคนนี้เรารู้จักมานานแล้ว เรียนมัธยมมาด้วยกัน แต่ไม่ได้สนิทกันนะคะ (เราชอบเค้าสมัยเรียนมัธยม คือ เค้าหล่อ ก็ออกแนวปลื้มๆ ประมาณนั้นค่ะ) มาสนิทกันมากขึ้นสมัยเรียนมหาลัย แต่ก็ยังไม่ได้อะไร คือ สนิทกันแบบเพื่อน ต่างคนต่างมีแฟน จนเราเรียนจบ ทำงาน จนเวลาผ่านไป ประมาณช่วงมีนาคมปีนี้ค่ะ เค้าเลิกกับแฟน (เลิกช่วงปลายปีที่แล้ว) เราเองไม่ได้มีแฟนมาพักใหญ่แล้ว เริ่มมาสนิทกันมากขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยถึงบ่อยมาก จนรู้สึกว่ามันเกินคำว่าเพื่อน ในที่สุดก่อนเรามาต่างประเทศประมาณหนึ่งเดือนเค้าก็มาบอกว่าชอบเรา ซึ่งเราก็โอเค มีความรู้สึกให้แต่ไม่ได้แบบอะไรมากมาย คือ อยากลองคุยดู เพราะ เค้าเองก็นิสัยดี ครอบครัวก็โอเค บ้านเกิดอยู่ที่เดียวกัน เราเลยคุยกับเค้าว่ายังไม่คบกัน ขอคุยกันไปเรื่อยๆแบบนี้ แต่ถ้าเรากลับไทยแล้วยังเป็นแบบนี้อยู่ก็ค่อยมาคบกัน
เรามาอยู่นี่ได้เดือนกว่า ก็วีดีโอคอลหาเค้าทุกวัน คุยกับเค้าแค่คนเดียว ไม่ได้คุยกับคนอื่นเลย เพราะ เราชอบคุยทีละคน ทีนี้ปัญหามันเกิดขึ้นที่เราเองเริ่มรู้สึกมองไม่เห็นอนาคตกับเค้า คือ เค้าเรียนจบ ป ตรี อายุเกือบ 30 ปี แล้ว แต่ยังไม่มีงานทำ (ไม่เคยทำงานเลย) เราก็พยายามบอกว่าลองหางานดู แต่คือไม่อยากจู้จี้มาก เค้าก็ไม่ได้คิดจะหา โดยให้เหตุผลว่าเค้าไม่ชอบงานประจำ เราเองก็ไม่รู้ว่าเค้าเอาเงินจากไหนมาใช้จ่าย เคยถามไปก็ตอบบ่ายเบี่ยง แต่แม่เค้ามีธุรกิจตึกแถว หอพัก เลยคิดว่าอาจจะมาจากแม่รึป่าว กิจวัตรประจำวันของเค้า คือ ตื่นมากิน ทำนั่นทำนี่นิดหน่อย นอนกลางวัน พาแม่ไปธุระบ้าง กิน ออกกำลังกาย นอน สุดสัปดาห์ไปสังสรรค์กับเพื่อน แค่นี้จริงๆ ส่วนเรากำลังเรียนโทอยู่ต่างประเทศ อีก 2 ปี จบ จะกลับไทย มีงานรองรับแน่นอนเพราะก่อนมาคุยกับบริษัทเอาไว้ก่อนมา (เราค่อนข้างจะวางแผนชีวิตไว้พอสมควรค่ะ รู้สึกว่าผู้หญิงพออายุเยอะขึ้นมันต้องคิดหลายอย่าง)
เราก็บอกเค้าไปหลายทีเหมือนกันว่า ถ้าไม่พร้อมอย่ามาทำให้เราเสียเวลาเลย เราให้เวลาเค้าแค่ตอนเราอยู่นี่ ถ้ากลับไปแล้วยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน หรือไม่คิดจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ก็พอตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า เค้าก็บอกว่าเค้ากำลังพยายามทำอยู่ เราก็ถามว่าจะทำอะไร เค้าก็ตอบบ่ายเบี่ยงอีก ตอนแรกบอกอยากเปิดธุรกิจ พอตอนหลังบอกกำลังดูเรื่องเรียนต่อ เราเลยแบบ คือ ตกลงเธอจะทำอะไร หรือจริงๆ แล้วจะไม่ทำตอบเรามางั้นๆ
แล้วอีกประเด็นนึงคือ เวลาที่เราขอคำปรึกษาอะไร มักจะไม่ค่อยได้สาระ เช่น เราปรึกษาเรื่องเรียน เรื่องงาน เรื่องเพื่อน หรืออะไรก็ตาม เค้าจะให้คำปรึกษาที่ดีกับเราไม่ได้ คือ เราคิดว่าถึงไม่ได้มีงานการทำ อย่างน้อยน่าจะมีความเป็นผู้นำ ให้คำปรึกษากับเราได้บ้าง แต่รู้สึกว่าเค้าก็ไม่ได้มีในจุดนี้เลยค่ะถามไรก็ตอบส่งๆ ตอบมาแบบไร้สาระ กลายเป็นว่าวันๆ ก็คุยกันวนเวียนอยู่แค่เรื่องวันนี้ทำอะไรบ้าง กินอะไร ไปไหน แค่นี้
เราเลยมาคิดว่าจะหยุดคุยไปดีมั้ย เพื่อนก็บอกว่ามาถึงเมืองนอกทำไมไม่เปิดใจลองมองคนใหม่ๆบ้าง
แต่คือเราก็รู้สึกกับเค้า แล้วเค้าก็ไม่ใช่คนนิสัย เป็นคนจิตใจดีคนนึง แต่พอนึกถึงเรื่องอนาคตมันก็หงุดหงิดทุกที แบบเธอจะไม่ทำอะไรสักอย่างเลยหรอ มันดูหลักลอย ไม่มีอะไรให้เรามั่นใจในตัวเค้าได้เลย จนเราเหนื่อยใจค่ะ พยายามจะให้เค้าเปิดใจคุยเรื่องนี้หลายครั้ง แค่อยากรู้ว่าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ หรือพยายามจะทำอะไรอยู่หรือป่าว แต่ก็ไม่เคยได้คำตอบ
คืออยากให้เค้ามีการมีงานทำ ไม่ใช่ลอยชายไปวันๆแบบนี้ ถ้าวันนึงเราต้องพาเค้าไปเปิดตัวกับที่บ้าน แล้วยังเป็นแบบนี้ที่บ้านก็คงไม่โอเค ไม่ใช่เพราะเรื่องเงินนะคะ เราคิดว่าบ้านเค้าก็มีกินพอสมควรถึงจะไม่ทำงานก็ตาม แต่มันเป็นเรื่องของความขยันและรับผิดชอบ
เราคิดว่าจะเลิกคุยตอนนี้ก็ยังไม่อยากเลิก คือ มันก็ยังมีความรู้สึกอยู่ หรือถ้าเจอคนอื่นแล้วค่อยเลิกคุยกันก็อาจจะไม่แฟร์กับเค้า
ไม่เข้าใจคนแบบนี้ค่ะ ตกลงเค้าต้องการอะไร ต้องการเราไหม จริงๆแล้วเค้าคิดถึงอนาคตร่วมกับเราไหม มีมุมมองในชีวิตยังไง เรางงและสับสนจริงๆ ใครเคยมีประสบกาณ์ เรารบกวนขอคำปรึกษาด้วยนะคะ อยากได้ความเห็นทั้งจากคุณผู้ชายและคุณผู้หญิงนะคะ ขอบคุณค่ะ
คุยกับคนนึงอยู่ แล้วรู้สึกมองไม่เห็นอนาคตร่วมกัน ไม่เข้าใจผู้ชายแบบนี้เลย
ขอเล่าท้าวความไปนิดนะคะว่า ผู้ชายคนนี้เรารู้จักมานานแล้ว เรียนมัธยมมาด้วยกัน แต่ไม่ได้สนิทกันนะคะ (เราชอบเค้าสมัยเรียนมัธยม คือ เค้าหล่อ ก็ออกแนวปลื้มๆ ประมาณนั้นค่ะ) มาสนิทกันมากขึ้นสมัยเรียนมหาลัย แต่ก็ยังไม่ได้อะไร คือ สนิทกันแบบเพื่อน ต่างคนต่างมีแฟน จนเราเรียนจบ ทำงาน จนเวลาผ่านไป ประมาณช่วงมีนาคมปีนี้ค่ะ เค้าเลิกกับแฟน (เลิกช่วงปลายปีที่แล้ว) เราเองไม่ได้มีแฟนมาพักใหญ่แล้ว เริ่มมาสนิทกันมากขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยถึงบ่อยมาก จนรู้สึกว่ามันเกินคำว่าเพื่อน ในที่สุดก่อนเรามาต่างประเทศประมาณหนึ่งเดือนเค้าก็มาบอกว่าชอบเรา ซึ่งเราก็โอเค มีความรู้สึกให้แต่ไม่ได้แบบอะไรมากมาย คือ อยากลองคุยดู เพราะ เค้าเองก็นิสัยดี ครอบครัวก็โอเค บ้านเกิดอยู่ที่เดียวกัน เราเลยคุยกับเค้าว่ายังไม่คบกัน ขอคุยกันไปเรื่อยๆแบบนี้ แต่ถ้าเรากลับไทยแล้วยังเป็นแบบนี้อยู่ก็ค่อยมาคบกัน
เรามาอยู่นี่ได้เดือนกว่า ก็วีดีโอคอลหาเค้าทุกวัน คุยกับเค้าแค่คนเดียว ไม่ได้คุยกับคนอื่นเลย เพราะ เราชอบคุยทีละคน ทีนี้ปัญหามันเกิดขึ้นที่เราเองเริ่มรู้สึกมองไม่เห็นอนาคตกับเค้า คือ เค้าเรียนจบ ป ตรี อายุเกือบ 30 ปี แล้ว แต่ยังไม่มีงานทำ (ไม่เคยทำงานเลย) เราก็พยายามบอกว่าลองหางานดู แต่คือไม่อยากจู้จี้มาก เค้าก็ไม่ได้คิดจะหา โดยให้เหตุผลว่าเค้าไม่ชอบงานประจำ เราเองก็ไม่รู้ว่าเค้าเอาเงินจากไหนมาใช้จ่าย เคยถามไปก็ตอบบ่ายเบี่ยง แต่แม่เค้ามีธุรกิจตึกแถว หอพัก เลยคิดว่าอาจจะมาจากแม่รึป่าว กิจวัตรประจำวันของเค้า คือ ตื่นมากิน ทำนั่นทำนี่นิดหน่อย นอนกลางวัน พาแม่ไปธุระบ้าง กิน ออกกำลังกาย นอน สุดสัปดาห์ไปสังสรรค์กับเพื่อน แค่นี้จริงๆ ส่วนเรากำลังเรียนโทอยู่ต่างประเทศ อีก 2 ปี จบ จะกลับไทย มีงานรองรับแน่นอนเพราะก่อนมาคุยกับบริษัทเอาไว้ก่อนมา (เราค่อนข้างจะวางแผนชีวิตไว้พอสมควรค่ะ รู้สึกว่าผู้หญิงพออายุเยอะขึ้นมันต้องคิดหลายอย่าง)
เราก็บอกเค้าไปหลายทีเหมือนกันว่า ถ้าไม่พร้อมอย่ามาทำให้เราเสียเวลาเลย เราให้เวลาเค้าแค่ตอนเราอยู่นี่ ถ้ากลับไปแล้วยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน หรือไม่คิดจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ก็พอตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า เค้าก็บอกว่าเค้ากำลังพยายามทำอยู่ เราก็ถามว่าจะทำอะไร เค้าก็ตอบบ่ายเบี่ยงอีก ตอนแรกบอกอยากเปิดธุรกิจ พอตอนหลังบอกกำลังดูเรื่องเรียนต่อ เราเลยแบบ คือ ตกลงเธอจะทำอะไร หรือจริงๆ แล้วจะไม่ทำตอบเรามางั้นๆ
แล้วอีกประเด็นนึงคือ เวลาที่เราขอคำปรึกษาอะไร มักจะไม่ค่อยได้สาระ เช่น เราปรึกษาเรื่องเรียน เรื่องงาน เรื่องเพื่อน หรืออะไรก็ตาม เค้าจะให้คำปรึกษาที่ดีกับเราไม่ได้ คือ เราคิดว่าถึงไม่ได้มีงานการทำ อย่างน้อยน่าจะมีความเป็นผู้นำ ให้คำปรึกษากับเราได้บ้าง แต่รู้สึกว่าเค้าก็ไม่ได้มีในจุดนี้เลยค่ะถามไรก็ตอบส่งๆ ตอบมาแบบไร้สาระ กลายเป็นว่าวันๆ ก็คุยกันวนเวียนอยู่แค่เรื่องวันนี้ทำอะไรบ้าง กินอะไร ไปไหน แค่นี้
เราเลยมาคิดว่าจะหยุดคุยไปดีมั้ย เพื่อนก็บอกว่ามาถึงเมืองนอกทำไมไม่เปิดใจลองมองคนใหม่ๆบ้าง
แต่คือเราก็รู้สึกกับเค้า แล้วเค้าก็ไม่ใช่คนนิสัย เป็นคนจิตใจดีคนนึง แต่พอนึกถึงเรื่องอนาคตมันก็หงุดหงิดทุกที แบบเธอจะไม่ทำอะไรสักอย่างเลยหรอ มันดูหลักลอย ไม่มีอะไรให้เรามั่นใจในตัวเค้าได้เลย จนเราเหนื่อยใจค่ะ พยายามจะให้เค้าเปิดใจคุยเรื่องนี้หลายครั้ง แค่อยากรู้ว่าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ หรือพยายามจะทำอะไรอยู่หรือป่าว แต่ก็ไม่เคยได้คำตอบ
คืออยากให้เค้ามีการมีงานทำ ไม่ใช่ลอยชายไปวันๆแบบนี้ ถ้าวันนึงเราต้องพาเค้าไปเปิดตัวกับที่บ้าน แล้วยังเป็นแบบนี้ที่บ้านก็คงไม่โอเค ไม่ใช่เพราะเรื่องเงินนะคะ เราคิดว่าบ้านเค้าก็มีกินพอสมควรถึงจะไม่ทำงานก็ตาม แต่มันเป็นเรื่องของความขยันและรับผิดชอบ
เราคิดว่าจะเลิกคุยตอนนี้ก็ยังไม่อยากเลิก คือ มันก็ยังมีความรู้สึกอยู่ หรือถ้าเจอคนอื่นแล้วค่อยเลิกคุยกันก็อาจจะไม่แฟร์กับเค้า
ไม่เข้าใจคนแบบนี้ค่ะ ตกลงเค้าต้องการอะไร ต้องการเราไหม จริงๆแล้วเค้าคิดถึงอนาคตร่วมกับเราไหม มีมุมมองในชีวิตยังไง เรางงและสับสนจริงๆ ใครเคยมีประสบกาณ์ เรารบกวนขอคำปรึกษาด้วยนะคะ อยากได้ความเห็นทั้งจากคุณผู้ชายและคุณผู้หญิงนะคะ ขอบคุณค่ะ