เป็นเรื่องของผมเอง
ไม่ได้มาประจานแฟนตัวเอง แต่ผมควรทำอย่างไรดี
ผมคบกับเธอมา 2 ปีกว่าแล้ว ผมขอเล่าตั้งแต่คบกันจนถึงปัจจุบัน ก่อนอื่นเลยต้องบอกก่อนว่า ผมเป็นคนเจ้าชู้มาก แต่พอมาเจอเธอคนนี้ ด้วยความคิดที่เราอายุเพิ่มขึ้น มันทำให้เราคิดอะไรได้หลายอย่าง อยากมีแฟนเป็นตัวเป็นตน คบกันนานๆ พร้อมกับอยากทำดีให้กับใครสักคน เพราะตลอดเวลาที่เคยคบใครมา ผมไม่เคยสนใจใส่ใจให้ผู้หญิงคนไหนเลย นอกจากแม่ เริ่มเรื่องคือเรา 2 คน เจอกันในเฟสบุ๊ค ตอนแรกที่คุยกับเธอ เธอเป็นผู้หญิงนิสัยดี น่ารัก เข้ากับคนง่ายมาก กวนตีน คุยแล้วปรึกษาปัญหาได้ทุกเรื่อง เข้าใจทุกอย่าง จนความสัมพันธ์เริ่มเปลี่ยน จากคนรู้จักกลายเป็นคนรู้ใจ ภายในระยะเวลา 6 เดือน เริ่มเข้าเดือนที่ 7 เรา 2 คน ทะเลาะกันบ่อยมาก เพราะเธอเป็นคน ( เอาแต่ใจมาก,ไม่ยอมใคร,ไม่ฟังใคร,ไม่มีเหตุผล,เป็นลูกคนเดียว,อารมณ์ร้อน ) เมื่อผมไม่ทำอะไรตามใจเธอหรือทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ เธอจะชอบหยิก แต่ผมก็พยายามปัดมือเธอออก สุดท้ายผมก็ต้องเป็นฝ่ายง้อเธอ ทั้งที่ผมไม่ผิดแต่ผมก็ต้องยอม เป็นอย่างนี้ประมาณ 2 เดือน หลังจากนั้น จากหยิกกลายเป็นการตบตี ทำร้ายร่างกาย เอามุมโทสัพไอโฟน 4S เคาะหัวแบบแรงๆ แต่ผมก็อดทน ทุกคนมักบอกเป็นกูนะ กูไปนานแล้ว แต่เดี๋ยวก่อนครับ อ่านไปเรื่อยๆ แล้วผมก็คิดตลอดว่า เดี๋ยวเธอก็เปลี่ยนนิสัยได้ แต่หลังจากนั้น เข้าเดือนที่ 9 เริ่มมีการทำร้ายร่างกายแรงกว่าเดิม ทำลายข้าวของ กระโดดถีบรถยนต์ของผม , ของแม่ผม ถีบที่ปัดน้ำฝนในรถของผมหัก และก็โดนตั้งแต่มหาลัยจนถึงบ้านของผม เป็นระยะประมาณ 8 กิโล ถีบติดประตูรถ ทั้งที่ผมขับรถอยู่ พอถึงบ้าน ความอดทนผมหมด เลยเตะไปหลายที นึกว่าเธอจะหยุดแต่เปล่าเลย เธอกับกรี๊ดร้องลั้นบ้าน เพื่อประจานให้คนแถวนั้นรู้ และเธอก็สู้ผมจนกลายเป็นการทะเลาะครั้งใหญ่ แต่ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าในระยะเวลา 2 ปีกว่านี้ ผมต้องขับรถไปรับไปส่งไม่ต่ำกว่า 4 รอบ 1 รอบ เท่ากับ 12 กิโล เพราะบ้านผมอยู่ในตัวเมือง ส่วนบ้านเธออยู่นอกเมือง ไปรับเธอมากินข้าวที่ตัวเมือง แล้วก็ไปส่งเธอกลับบ้าน เวลาทะเลาะกัน ผมจะพยายามเงียบและไม่ไปหาเธอ ไม่รับโทสัพ เพื่อให้เธอใจเย็นลงหน่อย สุดท้ายเธอก็มาบ้านผม ตะโกนด่า พังบ้าน ขึ้นมาตบตีผมถึงห้อง เป็นแบบนี้ประมาณครึ่งเดือน จนญาติทั้งซอยของผมรู้กันหมด พ่อแม่ของผมขอให้เลิก แล้วหนี้ไปทำงานให้ป้าที่อเมริกา แต่ผมก็พยายามบอกพ่อแม่ตลอดว่า หนี้ปัญหามันไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นหรอก ผมอายจนพูดไม่ออก หลังจากทะเลาะกันเสร็จได้ไม่กี่วัน ผมก็บอกเลิกแต่เธอไม่ยอมเลิก แถมมาบ้านผมตามเคย สุดท้ายก็-ตีนอีกครับ ผมต้องจำใจยอมกลับไป เพราะผมอายพ่อแม่ ไม่อยากให้พ่อแม่เครียด หลังจากนั้น ไม่นานก็เป็นนิสัยแบบเดิม และก็พาลไปทะเลาะกับเพื่อนผม ทั้งที่เพื่อนผมไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย ผมเลยพาเธอไปเจรจาเพื่อให้สงบศึก แต่เธอหาว่าผมเข้าข้างเพื่อนทั้งที่ผมไม่ได้เข้าข้างใครเลย จนผมด่าเธอ สุดท้ายก็ทะเลาะเหมือนเดิม ( ผมเป็นคนใจเย็นมาก แต่อย่าให้โมโห ) แต่ด้วยความโมโหผมเลยตบหัวเธอ เธอเลยเปิดประตูรถกรี๊ด ร้องไห้ กลางสี่แยกไฟแดงและทุกสถานที่เวลาทะเลาะไม่ว่าจะเป็นหน้าบ้านผมหรือหน้าบ้านเธอ เธอทำอะไรไปเธอไม่เคยอายใคร กลายเป็นผมที่เป็นฝ่ายอายแทน ผมเครียดไม่อยากพึ่งใคร นั่งร้องไห้คนเดียว มันกดดันตัวเองตลอดเวลา จากเป็นคนเจ้าชู้มาก กลายเป็นคนกลัวผู้หญิง ไม่กล้าไปยุ่งวุ่นวายกับใคร แล้วเธอก็ขอรหัสเฟสผม อินสตาแกรม ไลน์ ทุกอย่าง จากเพื่อนในเฟสมี 2678 คน เธอทำให้เหลือ 617 คน ทั้งที่ผมไม่ค่อยได้ไปยุ่งกับโทสัพของเธอเท่าไหร่ อาจมีบ้างเวลาเห็นผู้ชายทักมา แต่ก็ไม่ได้อะไรมาก แต่เธอเล่นเฟสผม เข้ามาดูแชทที่ผมคุยกับเพื่อนผม เวลาที่ผมทะเลาะกับเธอ เธอก็จะมาโพสด่าประจาน คำหยาบ สารพัด โดยไม่กลัวว่า ญาติในเฟสของผมจะเห็น ทำอะไรไม่เกรงใจใคร ทั้งที่ผมยังบวชเป็นพระอยู่ แทนที่เธอจะเข้าใจว่าผมบวช เครียดเรื่องเรียนนักธรรมตรี ก็หนักแล้ว มันไม่ค่อยมีเวลาคุยแต่ก็พยายามจะหาวิธีคุยกับผมให้ได้ โดยไม่รู้ว่า กิจของสงฆ์เขาก็มี ไม่ใช่นั่งว่าง 24 ช.ม. แต่เปล่าอ่ะ ใช้ผมไปเติมเงิน อยากให้ผมไปเซอไพร์วันเกิด พอไม่ทำให้ก็ชวนทะเลาะมาด่าในแชท โพสด่าประจารให้เขารู้กันทั้งเฟส ตามสเต็ป ทำให้ผมอับอาย แถมขู่จะมาที่วัดอีก แต่ถามว่าความรู้สึกเป็นยังไง ณ ตอนนี้ ผมยังรู้สึกดีอยู่นะ นึกถึงเวลาที่เธอ ยิ้ม หัวเราะ แกล้ง บางอารมณ์มันก็มีความรู้สึกดีๆอยู่นะ แต่มันส่วนน้อยมากที่จะมี เพราะส่วนมากเธอจะไม่มีเหตุผล ขัดใจไม่ได้เลย อยากไปไหนต้องได้ไป อยากทำอะไรต้องทำ ไอ้ผมก็ตามใจตลอด เพราะถ้าเลิกกันผมก็ไม่อยากให้เธอไปเจอใครที่เลวร้ายกว่าผม กลัวว่าคนใหม่จะทำร้ายเธอ เพราะผมรู้สัยเธอดี แต่ไม่แน่เธอไปเจอคนใหม่ เธออาจจะดีกว่าคนนั้นก็ได้ หรือไปเจอใครที่ดีกว่า แต่ก็งงนะสำหรับแฟนเก่าของเธอ เธอทำดีทุกอย่างเต็มที่ทุกอย่างทั้งที่ฝ่ายชายไปมีคนอื่น ต่างจากของผมมาก ซึ่งผมไม่เคยนอกใจหรือนอกกายเลย จนเพื่อนทุกคนเบื่อผม เวลาที่ทะเลาะกัน พอบอกเลิกก็พยายามขู่จะมาทำร้าย ไม่จบแน่ เจอกูแน่ เป็นต้น
ป.ล. เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ออกมาจากใจล้วนๆ ซึ่งผมไม่อยากอดทนต่อไปแล้ว ผมควรทำอย่างไรดี
( ส่วนบุคคลที่โลกสวย ผมขอนะ " อย่า " ถ้าคุณไม่เคยเจอสถานการณ์แบบผม )
อาจจะเป็นการระบายไปในตัวด้วย ก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ
ถ้าผู้หญิงทำร้ายผู้ชายทั้งร่างกายและจิตใจ
ไม่ได้มาประจานแฟนตัวเอง แต่ผมควรทำอย่างไรดี
ผมคบกับเธอมา 2 ปีกว่าแล้ว ผมขอเล่าตั้งแต่คบกันจนถึงปัจจุบัน ก่อนอื่นเลยต้องบอกก่อนว่า ผมเป็นคนเจ้าชู้มาก แต่พอมาเจอเธอคนนี้ ด้วยความคิดที่เราอายุเพิ่มขึ้น มันทำให้เราคิดอะไรได้หลายอย่าง อยากมีแฟนเป็นตัวเป็นตน คบกันนานๆ พร้อมกับอยากทำดีให้กับใครสักคน เพราะตลอดเวลาที่เคยคบใครมา ผมไม่เคยสนใจใส่ใจให้ผู้หญิงคนไหนเลย นอกจากแม่ เริ่มเรื่องคือเรา 2 คน เจอกันในเฟสบุ๊ค ตอนแรกที่คุยกับเธอ เธอเป็นผู้หญิงนิสัยดี น่ารัก เข้ากับคนง่ายมาก กวนตีน คุยแล้วปรึกษาปัญหาได้ทุกเรื่อง เข้าใจทุกอย่าง จนความสัมพันธ์เริ่มเปลี่ยน จากคนรู้จักกลายเป็นคนรู้ใจ ภายในระยะเวลา 6 เดือน เริ่มเข้าเดือนที่ 7 เรา 2 คน ทะเลาะกันบ่อยมาก เพราะเธอเป็นคน ( เอาแต่ใจมาก,ไม่ยอมใคร,ไม่ฟังใคร,ไม่มีเหตุผล,เป็นลูกคนเดียว,อารมณ์ร้อน ) เมื่อผมไม่ทำอะไรตามใจเธอหรือทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ เธอจะชอบหยิก แต่ผมก็พยายามปัดมือเธอออก สุดท้ายผมก็ต้องเป็นฝ่ายง้อเธอ ทั้งที่ผมไม่ผิดแต่ผมก็ต้องยอม เป็นอย่างนี้ประมาณ 2 เดือน หลังจากนั้น จากหยิกกลายเป็นการตบตี ทำร้ายร่างกาย เอามุมโทสัพไอโฟน 4S เคาะหัวแบบแรงๆ แต่ผมก็อดทน ทุกคนมักบอกเป็นกูนะ กูไปนานแล้ว แต่เดี๋ยวก่อนครับ อ่านไปเรื่อยๆ แล้วผมก็คิดตลอดว่า เดี๋ยวเธอก็เปลี่ยนนิสัยได้ แต่หลังจากนั้น เข้าเดือนที่ 9 เริ่มมีการทำร้ายร่างกายแรงกว่าเดิม ทำลายข้าวของ กระโดดถีบรถยนต์ของผม , ของแม่ผม ถีบที่ปัดน้ำฝนในรถของผมหัก และก็โดนตั้งแต่มหาลัยจนถึงบ้านของผม เป็นระยะประมาณ 8 กิโล ถีบติดประตูรถ ทั้งที่ผมขับรถอยู่ พอถึงบ้าน ความอดทนผมหมด เลยเตะไปหลายที นึกว่าเธอจะหยุดแต่เปล่าเลย เธอกับกรี๊ดร้องลั้นบ้าน เพื่อประจานให้คนแถวนั้นรู้ และเธอก็สู้ผมจนกลายเป็นการทะเลาะครั้งใหญ่ แต่ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าในระยะเวลา 2 ปีกว่านี้ ผมต้องขับรถไปรับไปส่งไม่ต่ำกว่า 4 รอบ 1 รอบ เท่ากับ 12 กิโล เพราะบ้านผมอยู่ในตัวเมือง ส่วนบ้านเธออยู่นอกเมือง ไปรับเธอมากินข้าวที่ตัวเมือง แล้วก็ไปส่งเธอกลับบ้าน เวลาทะเลาะกัน ผมจะพยายามเงียบและไม่ไปหาเธอ ไม่รับโทสัพ เพื่อให้เธอใจเย็นลงหน่อย สุดท้ายเธอก็มาบ้านผม ตะโกนด่า พังบ้าน ขึ้นมาตบตีผมถึงห้อง เป็นแบบนี้ประมาณครึ่งเดือน จนญาติทั้งซอยของผมรู้กันหมด พ่อแม่ของผมขอให้เลิก แล้วหนี้ไปทำงานให้ป้าที่อเมริกา แต่ผมก็พยายามบอกพ่อแม่ตลอดว่า หนี้ปัญหามันไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นหรอก ผมอายจนพูดไม่ออก หลังจากทะเลาะกันเสร็จได้ไม่กี่วัน ผมก็บอกเลิกแต่เธอไม่ยอมเลิก แถมมาบ้านผมตามเคย สุดท้ายก็-ตีนอีกครับ ผมต้องจำใจยอมกลับไป เพราะผมอายพ่อแม่ ไม่อยากให้พ่อแม่เครียด หลังจากนั้น ไม่นานก็เป็นนิสัยแบบเดิม และก็พาลไปทะเลาะกับเพื่อนผม ทั้งที่เพื่อนผมไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย ผมเลยพาเธอไปเจรจาเพื่อให้สงบศึก แต่เธอหาว่าผมเข้าข้างเพื่อนทั้งที่ผมไม่ได้เข้าข้างใครเลย จนผมด่าเธอ สุดท้ายก็ทะเลาะเหมือนเดิม ( ผมเป็นคนใจเย็นมาก แต่อย่าให้โมโห ) แต่ด้วยความโมโหผมเลยตบหัวเธอ เธอเลยเปิดประตูรถกรี๊ด ร้องไห้ กลางสี่แยกไฟแดงและทุกสถานที่เวลาทะเลาะไม่ว่าจะเป็นหน้าบ้านผมหรือหน้าบ้านเธอ เธอทำอะไรไปเธอไม่เคยอายใคร กลายเป็นผมที่เป็นฝ่ายอายแทน ผมเครียดไม่อยากพึ่งใคร นั่งร้องไห้คนเดียว มันกดดันตัวเองตลอดเวลา จากเป็นคนเจ้าชู้มาก กลายเป็นคนกลัวผู้หญิง ไม่กล้าไปยุ่งวุ่นวายกับใคร แล้วเธอก็ขอรหัสเฟสผม อินสตาแกรม ไลน์ ทุกอย่าง จากเพื่อนในเฟสมี 2678 คน เธอทำให้เหลือ 617 คน ทั้งที่ผมไม่ค่อยได้ไปยุ่งกับโทสัพของเธอเท่าไหร่ อาจมีบ้างเวลาเห็นผู้ชายทักมา แต่ก็ไม่ได้อะไรมาก แต่เธอเล่นเฟสผม เข้ามาดูแชทที่ผมคุยกับเพื่อนผม เวลาที่ผมทะเลาะกับเธอ เธอก็จะมาโพสด่าประจาน คำหยาบ สารพัด โดยไม่กลัวว่า ญาติในเฟสของผมจะเห็น ทำอะไรไม่เกรงใจใคร ทั้งที่ผมยังบวชเป็นพระอยู่ แทนที่เธอจะเข้าใจว่าผมบวช เครียดเรื่องเรียนนักธรรมตรี ก็หนักแล้ว มันไม่ค่อยมีเวลาคุยแต่ก็พยายามจะหาวิธีคุยกับผมให้ได้ โดยไม่รู้ว่า กิจของสงฆ์เขาก็มี ไม่ใช่นั่งว่าง 24 ช.ม. แต่เปล่าอ่ะ ใช้ผมไปเติมเงิน อยากให้ผมไปเซอไพร์วันเกิด พอไม่ทำให้ก็ชวนทะเลาะมาด่าในแชท โพสด่าประจารให้เขารู้กันทั้งเฟส ตามสเต็ป ทำให้ผมอับอาย แถมขู่จะมาที่วัดอีก แต่ถามว่าความรู้สึกเป็นยังไง ณ ตอนนี้ ผมยังรู้สึกดีอยู่นะ นึกถึงเวลาที่เธอ ยิ้ม หัวเราะ แกล้ง บางอารมณ์มันก็มีความรู้สึกดีๆอยู่นะ แต่มันส่วนน้อยมากที่จะมี เพราะส่วนมากเธอจะไม่มีเหตุผล ขัดใจไม่ได้เลย อยากไปไหนต้องได้ไป อยากทำอะไรต้องทำ ไอ้ผมก็ตามใจตลอด เพราะถ้าเลิกกันผมก็ไม่อยากให้เธอไปเจอใครที่เลวร้ายกว่าผม กลัวว่าคนใหม่จะทำร้ายเธอ เพราะผมรู้สัยเธอดี แต่ไม่แน่เธอไปเจอคนใหม่ เธออาจจะดีกว่าคนนั้นก็ได้ หรือไปเจอใครที่ดีกว่า แต่ก็งงนะสำหรับแฟนเก่าของเธอ เธอทำดีทุกอย่างเต็มที่ทุกอย่างทั้งที่ฝ่ายชายไปมีคนอื่น ต่างจากของผมมาก ซึ่งผมไม่เคยนอกใจหรือนอกกายเลย จนเพื่อนทุกคนเบื่อผม เวลาที่ทะเลาะกัน พอบอกเลิกก็พยายามขู่จะมาทำร้าย ไม่จบแน่ เจอกูแน่ เป็นต้น
ป.ล. เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ออกมาจากใจล้วนๆ ซึ่งผมไม่อยากอดทนต่อไปแล้ว ผมควรทำอย่างไรดี
( ส่วนบุคคลที่โลกสวย ผมขอนะ " อย่า " ถ้าคุณไม่เคยเจอสถานการณ์แบบผม )
อาจจะเป็นการระบายไปในตัวด้วย ก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ