สวัสดีค่ะ คือเรามีเพื่อนอยู่คนนึงค่ะ ตอนแรกเราไม่เคยได้คุยกันเลยแถมยังไม่ค่อยชอบหน้ากันด้วย แต่พอมาวันนึงเขามาชวนเราคุย ชวนไปกินนู่นนี่ด้วยกันบวกกับตอนนั้นเราเคว้งๆไม่ค่อยมีใครด้วยเลยทำให้เราชอบที่จะคุยกับเขามาก แต่เราเริ่มไม่โอเคเพราะเหมือนเขามีเพื่อนให้คบเยอะมาก พอไม่มีใครก็ค่อยมาคุยกับเราซึ่งนั่นทำให้เราน้อยใจมากๆแต่ก็พอรู้สถานะตัวเองว่าไม่มีสิทธ์
เราก็แค่เดินเข้ามาในความน่ารัก ความเอาใจใส่ที่คนๆนึงมีให้กับทุกๆคน แต่เรากลับคิดไปเองว่าสิ่งนี้มันวิเศษและมีให้แค่เราคนเดียว
ความจริงเราโดนอะไรแบบนี้บ่อยมากๆ เราพยายามบอกตัวเองว่าไม่ใช่ความผิดของเขาเลยสักนิด เสพติดเขาได้ก็ต้องเลิกติดได้ แต่มันไม่ใช่เลย เราพยายามห้ามใจให้คุยกับเขาน้อยลง เลิกสนใจเลิกยิ้มให้ แต่พอเขาคุยกับเรายิ้มให้เรามันทำให้เรากลับไปเสพติดเขาต่อจนอดคิดไม่ได้เลยว่าถ้าเขาหายไปเราจะเป็นยังไง
ขอถามความรู้สึกของคนที่เคยโดนแบบนี้หน่อยค่ะและขอความเห็นว่าเราควรปฏิบัติกับเขาแบบเดิมหรือควรจะเดินออกไปจากชีวิตเขาดีคะ
การที่เราติดใครคนนึงมากๆแล้วอยู่ๆคนๆนั้นเปลี่ยนไปเราควรทำยังไงดีคะ?
เราก็แค่เดินเข้ามาในความน่ารัก ความเอาใจใส่ที่คนๆนึงมีให้กับทุกๆคน แต่เรากลับคิดไปเองว่าสิ่งนี้มันวิเศษและมีให้แค่เราคนเดียว
ความจริงเราโดนอะไรแบบนี้บ่อยมากๆ เราพยายามบอกตัวเองว่าไม่ใช่ความผิดของเขาเลยสักนิด เสพติดเขาได้ก็ต้องเลิกติดได้ แต่มันไม่ใช่เลย เราพยายามห้ามใจให้คุยกับเขาน้อยลง เลิกสนใจเลิกยิ้มให้ แต่พอเขาคุยกับเรายิ้มให้เรามันทำให้เรากลับไปเสพติดเขาต่อจนอดคิดไม่ได้เลยว่าถ้าเขาหายไปเราจะเป็นยังไง
ขอถามความรู้สึกของคนที่เคยโดนแบบนี้หน่อยค่ะและขอความเห็นว่าเราควรปฏิบัติกับเขาแบบเดิมหรือควรจะเดินออกไปจากชีวิตเขาดีคะ