เราคบกับแฟนมาเกือบห้าปี ส่วนมากจะโทรคุยกันมากกว่าเจอกัน เราทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือน ส่วนเค้าตอนนี้เค้าเรียน ที่เมกา. เราอยู่เมืองไทย ของที่เค้าใช้แต่ละอย่างไม่ว่าจะเป็นกระเป๋า /นาฬิกา/ เครื่องสำอาง /หรือเครื่องใช้อะไรต่างๆ เป็นของแบรนด์ทั้งนั้น บางทีเราก็ไม่รู้จักด้วยซ้ำ เค้าชอบเดินห้างเราชอบเดินตลาดนัด เค้าชอบกินอาหารร้านหรู เราชอบกินข้าวข้างทาง เค้าต้องของแบรนด์ส่วนเราแค่ชอบก็ซื้อใช้ เค้ากับเพื่อนคือคนละสังคมกับเรา เค้าพยายามให้เราเข้าหาเพื่อนเค้า แต่เราปฏิเสธทุกครั้ง ของขวัญวันเกิดหรือวันครบรอบ เราจะซื้อของที่เราชอบที่เป็นของชิ้นเดียว เช่นแก้ว/หมวกปักชื่อ ที่โนเนม. แต่วันเกิดเราหนือวันสำคัญ เราได้ notebook /iPad/กระเป๋าcoach/เครื่องสำอางที่เราไม่คุ้นยี่ห้อ /iPhone
ที่เล่ามาทั้งหมดไม่ได้จะอวดอะไรนะคะ เพียงแต่เรารู้สึกว่าเราต่างกันเกินไปจนเรารู้สึกตัวเล็กนิดเดียวเวลาอยู่กับเค้า บางครั้งเราก็รู้สึกแย่ไปหมด เรากลัวเค้าอายที่เดินกับเรา เรารักเค้านะแต่เราว่า เราสองคนไม่เหมาะกัน เราพอจะรู้ว่าเราสองคนจะลงเอยยังไง ที่เล่าเพราะอยากระบาย. เวลาเราบอกแบบนี้กับเค้า เค้าจะพูดว่า เค้าก็คนธรรมดาไม่ได้สูงส่งอะไรอย่าคิดมาก แต่มันอดคิดไม่ได้จริงๆค่ะ
ความไม่เท่าเทียมของเรากับแฟน
ที่เล่ามาทั้งหมดไม่ได้จะอวดอะไรนะคะ เพียงแต่เรารู้สึกว่าเราต่างกันเกินไปจนเรารู้สึกตัวเล็กนิดเดียวเวลาอยู่กับเค้า บางครั้งเราก็รู้สึกแย่ไปหมด เรากลัวเค้าอายที่เดินกับเรา เรารักเค้านะแต่เราว่า เราสองคนไม่เหมาะกัน เราพอจะรู้ว่าเราสองคนจะลงเอยยังไง ที่เล่าเพราะอยากระบาย. เวลาเราบอกแบบนี้กับเค้า เค้าจะพูดว่า เค้าก็คนธรรมดาไม่ได้สูงส่งอะไรอย่าคิดมาก แต่มันอดคิดไม่ได้จริงๆค่ะ