สวัสดีครับ ทุกคนที่มาอ่านกระทู้
นี่เป็นกระทู้แรกของผม อาจจะดูแปลกๆมั่งหรือพิมแบบงงๆก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมคาใจมาตั้งแต่สมัย ม.1แล้วจนถึงปัจจุบัน(ม.3) ผมชอบผู้หญิงในห้องอยู่คนนึงครับเริ่มสนใจเธอประมาณ เทอม2 เพราะว่าเธอเป็นคนดี มีน้ำใจ ขยัน ดูบ๊องๆนิดๆนะ เล่นมุกแป๊กด้วยแหละ(555) มีความfriendlyสูง ต่างกับผมที่ตอนนั้นยังไม่มีเพื่อนเลย ในห้องก็ไม่ค่อยมีใครสนใจผมมากเท่าไหร่(โดยเฉพาะผู้หญิงTT) มีแต่เธอคนนั้นแหละที่เข้ามาทักทายผมบ่อยๆ
ตอน ม.2 ผมได้อัพเกรดตัวเองขึ้น มีการเข้าไปคุย จับกลุ่มกับเพื่อน แต่ก็ไม่มากพอ(ผมรู้สึกว่าผมโดดเดี่ยวเหมือนเดิม) เพราะว่าส่วนมากผมจะเข้าไปทักเพื่อนก่อนทุกครั้ง ลองให้ผมไม่ไปทักสิ(เคยมีอยู่วันนึงผมมาโรงเรียนสาย เช็คผมขาด ผมเลยลองไม่คุยกับใครเลยวันนี้ สุดท้ายวันนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับใครเลยสักคน) ผมเห็นเพื่อนผมเข้าไปถ่ายรูปกัน ผมก็อยากจะไปถ่ายมั่ง เพื่อน(ผู้ชาย)กลุ่มนั้นไม่ต้องเข้าไปขอถ่ายเลย ผู้หญิงที่มีกล้องก็ถ่ายให้แล้ว ผมเลยลองพยายามอยู่คนเดียวแบบใกล้ๆพวกที่ถ่ายรูป แบบนั่งแบบมุมที่ถ่ายรูปได้ดีๆเผื่อจะมีคนมาถ่ายมั่งแต่เปล่าเลย พอผมขอเข้าไปถ่ายด้วยกลับเอาผมออกมาซะงั้นผมไม่ถนัดเข้ากลุ่มกับเพื่อนเลย เพราะอย่างงี้ผมถึงได้เกลียดงานกลุ่ม(เพราะต้องหากลุ่มกันเอาเอง ดังนั้นแล้วผมเลยเป็นเศษ) แต่เธอคนนั้นก็มาหยอกล้อผมเหมือนเดิมครับ เทอม2มีการแต่งบัดดี้(กติกาคือ จับฉลากได้คนไหนซื้อของขนมอะไรก็ได้มาให้โดยไม่ให้คนๆนั้นรู้ แล้วค่อยเฉลย)ผมจับได้เธอคนนั้นแหละครับ ผมเลยจัดเลย ตุ๊กตาเอย ขนมเยอะมากหลายห่ออยู่ แล้วเจเล่ที่เธอชอบ ผมเอามาโรงเรียนแบบไม่มีใครรู้ คือแอบเก็บสะสมในโรงเรียนทุกวันๆ(เสียไปเกือบ500)ผมทำทุกอย่างเพื่อที่จะ surpriseเธอ ผมแอบให้เธอตอนเธอขึ้นห้องมาคนเดียววางกระเป๋าแล้วไปห้องน้ำผมก้แบกของพวกนั้นมาวางข้างๆกระเป๋าเธอ(ตอนนั้นบนตึกไม่มีใครอยู่เพราะพักเที่ยง) คือถ้าเปิดกล้องดู้รู้แน่ว่าใครแบกมา(555) ผมก็ลงไปด้านล่างครับไปเดินเล่นคนเดียวเหมือนเดิม พอถึงคาบผมเข้าห้องเรียนคนสุดท้าย ทุกคนในห้องกำลังตลึงกับของที่เธอได้ผมใส่ข้อความในกระดาษนั้นว่า "....."
คือที่ผมเขียนบ่อยๆแทนนามปากกาครับ ในห้องผมก้เขียนบนกระดานบ่อยอยู่ เคยบอกให้เพื่อนรู้ด้วยแต่เหมือนจะจำกันไม่ได้แล้ว ต้องมี5จุดเท่านั้นที่ผมเขียน)แล้วลงท้ายด้วย "บัดดี้ตลอดไป" แต่อาทิตย์หน้าถึงจะถึงเวลาเฉลยผมก็รอครับ จะสารภาพด้วยแหละ(ตอนนั้นมีความกล้ามาก)แต่ระหว่างอาทิตย์นั้นเพื่อน(สนิท)ของผมเหมือนแบบว่าเข้าไปนั่งหยอกล้อเธออยู่บ่อยๆจนเพื่อนอวยว่าเป็นแฟนกัน แต่สภาพหน้าตา2คนนั้นดูเหมือนจะไม่รู้เรื่องเลย(เพื่อนผมไม่แคร์โลกด้วยแหละ)วันแล้ววันเล่าโดนอวยขึ้นทุกวัน(เดี๋ยวก็ได้เป็นแฟนกันจริงๆหรอก) ถึงวันเฉลยบัดดี้ ผมก้ไม่ได้สารภาพไม่ได้บอกด้วยว่าเป็นบัดดี้เธอ พอมีคนมาถามผมก็บอกว่ากระดาษที่จับฉลากหาย ก็งงกันสิครับว่าใจทุ่มใจขนาดนั้นมาให้เธอพวกนั้นก็สันนิษฐานว่าเป็นไอ้นั่นอีก(เพื่อนผม)นั่นหล่ะครับ ผมยิ่งรู้สึกเจ็บ เจ็ยมากขึ้นๆจนความกล้าผมได้หายไปหมดแล้ว พวกนั้นก็อวยกันต่อไปเรื่อยๆแม้กระทั้งในกลุ่มไลน์ที่2คนนั้น(เธอกับเพื่อนผม)คุยกันหรือหยอกล้อกัน ผมแทบจะไม่ได้เข้าไลน์ก็เพราะอย่างงี้
และแล้วก็ ม.3ครับ ชีวิตผมก็ดูแตกต่างจากที่ผ่านๆมานิดนึงคือ เพื่อนสนใจเยอะขึ้น แต่ถ้าเอาจริงเอาจังแล้วผมก็โดเดียวเหมือนเดิม ถ้ามีข้อจำกัดของการเลือกพวกนั้นคงจะเลือกพวกที่สนิทกันมาตั้งแต่ ม.1แล้วหล่ะมั้ง ชวนไปสวนน้ำมั่งอะไรมั่ง(เฮ้ย!! กุก็อยากไปด้วยทำไมไม่ชวนกูมั่ง ถ้าเข้าไปขอเดี๋ยวจะหาว่าเสื*กครับ เพราะว่าคนชวนเป็นนเลี้ยงเอง)แต่เธอคนนั้นก็ยังเหมือนเดิมครับ(ไปเปลี่ยนแปลง)ถึงแม้ผู้หญิงบางพวกก็ทำตัวไม่เป็นสุภาพสตรีกันแล้ว(เรียกยังก็ไม่รู้นึกไม่ออก)นั่นหล่ะครับ เธอเป็นคนดีครับ ไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหนเป็นพิเศษเลย(ยกเว้นซีรี่ย์เกาหลีนะ) แต่ทุกคนก็ยังอวยเหมือนเดิมครับ เพื่อนผมนั่งใกล้เธอมากขึ้น(แบบว่าเค้าแบ่งโต๊ะกันเป็นคู่เพื่อนผมก็นั่งกับเพื่อนผู้ชายอีกที่แต่นั่งติดกับเธอที่นั่นคู่กับผู้หญิงอีกคนครับ คือแบบ เพื่อนผมนั่งฝั่งขวาของคู่เขาส่วนเธอก็นั่งฝั่งซ้ายของคู่เธอ ทุกคนก็อวยกันอยู่ได้ครับ ส่วนตัวผมนั่งคนละซีกโลกระหว่างเธอเลยครับ(เหมือนคอยสอดแนมอยู่ไกลๆ) ทุกวัน2คนนี้ยิ่งสนิทกัน มีการหยอกล้อกันมากขึ้น มีการอวยกันมากขึ้น ส่วนผมก็เจ็บมากขึ้นๆๆๆ
สรุปคือ นี่ก็ ม.3แล้ว เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีกผมอยากจะบอกรักเธอแต่ผมไม่กล้าเพราะดูเหมือนว่าผมจะกลายเป็นคนนอกสำหรับทุกคน ผมอยากจะบอกในสิ่งที่ผมคาใจ อยากจะลองเสี่ยงในสิ่งมี่ผมได้ลงทุนไป ผมอยากจะมีความกล้าอีกซักครั้ง อยากบอกทุกอย่างที่ผมอยากบอกเธอ อยากจะบอกรักเธอ ชอบเธอ แบบจริงๆ ถึงแม้ผลลัพธ์มันจะเป็นลบแต่ก็คุ้มกับที่ลงทุนไป ผมไม่หวังกำไร ไม่หวังอะไรจากเธอ นี่อาจจะเป็นรักแรกและรักสุดท้ายของผม แต่ถถถ้าผมไม่ได้บอกอะไรเลย ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทำมาจะพังทลาย เทียบกับไอ้นั่นที่ไม่ได้ทำอะไรเลย เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีกเลยก็ได้ แต่ขอให้เธอรู้วักนิดก็ยังดี ว่าผมรักเธอ
ผมรักผู้หญิงคนหนึ่ง
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมคาใจมาตั้งแต่สมัย ม.1แล้วจนถึงปัจจุบัน(ม.3) ผมชอบผู้หญิงในห้องอยู่คนนึงครับเริ่มสนใจเธอประมาณ เทอม2 เพราะว่าเธอเป็นคนดี มีน้ำใจ ขยัน ดูบ๊องๆนิดๆนะ เล่นมุกแป๊กด้วยแหละ(555) มีความfriendlyสูง ต่างกับผมที่ตอนนั้นยังไม่มีเพื่อนเลย ในห้องก็ไม่ค่อยมีใครสนใจผมมากเท่าไหร่(โดยเฉพาะผู้หญิงTT) มีแต่เธอคนนั้นแหละที่เข้ามาทักทายผมบ่อยๆ
ตอน ม.2 ผมได้อัพเกรดตัวเองขึ้น มีการเข้าไปคุย จับกลุ่มกับเพื่อน แต่ก็ไม่มากพอ(ผมรู้สึกว่าผมโดดเดี่ยวเหมือนเดิม) เพราะว่าส่วนมากผมจะเข้าไปทักเพื่อนก่อนทุกครั้ง ลองให้ผมไม่ไปทักสิ(เคยมีอยู่วันนึงผมมาโรงเรียนสาย เช็คผมขาด ผมเลยลองไม่คุยกับใครเลยวันนี้ สุดท้ายวันนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับใครเลยสักคน) ผมเห็นเพื่อนผมเข้าไปถ่ายรูปกัน ผมก็อยากจะไปถ่ายมั่ง เพื่อน(ผู้ชาย)กลุ่มนั้นไม่ต้องเข้าไปขอถ่ายเลย ผู้หญิงที่มีกล้องก็ถ่ายให้แล้ว ผมเลยลองพยายามอยู่คนเดียวแบบใกล้ๆพวกที่ถ่ายรูป แบบนั่งแบบมุมที่ถ่ายรูปได้ดีๆเผื่อจะมีคนมาถ่ายมั่งแต่เปล่าเลย พอผมขอเข้าไปถ่ายด้วยกลับเอาผมออกมาซะงั้นผมไม่ถนัดเข้ากลุ่มกับเพื่อนเลย เพราะอย่างงี้ผมถึงได้เกลียดงานกลุ่ม(เพราะต้องหากลุ่มกันเอาเอง ดังนั้นแล้วผมเลยเป็นเศษ) แต่เธอคนนั้นก็มาหยอกล้อผมเหมือนเดิมครับ เทอม2มีการแต่งบัดดี้(กติกาคือ จับฉลากได้คนไหนซื้อของขนมอะไรก็ได้มาให้โดยไม่ให้คนๆนั้นรู้ แล้วค่อยเฉลย)ผมจับได้เธอคนนั้นแหละครับ ผมเลยจัดเลย ตุ๊กตาเอย ขนมเยอะมากหลายห่ออยู่ แล้วเจเล่ที่เธอชอบ ผมเอามาโรงเรียนแบบไม่มีใครรู้ คือแอบเก็บสะสมในโรงเรียนทุกวันๆ(เสียไปเกือบ500)ผมทำทุกอย่างเพื่อที่จะ surpriseเธอ ผมแอบให้เธอตอนเธอขึ้นห้องมาคนเดียววางกระเป๋าแล้วไปห้องน้ำผมก้แบกของพวกนั้นมาวางข้างๆกระเป๋าเธอ(ตอนนั้นบนตึกไม่มีใครอยู่เพราะพักเที่ยง) คือถ้าเปิดกล้องดู้รู้แน่ว่าใครแบกมา(555) ผมก็ลงไปด้านล่างครับไปเดินเล่นคนเดียวเหมือนเดิม พอถึงคาบผมเข้าห้องเรียนคนสุดท้าย ทุกคนในห้องกำลังตลึงกับของที่เธอได้ผมใส่ข้อความในกระดาษนั้นว่า "....."
และแล้วก็ ม.3ครับ ชีวิตผมก็ดูแตกต่างจากที่ผ่านๆมานิดนึงคือ เพื่อนสนใจเยอะขึ้น แต่ถ้าเอาจริงเอาจังแล้วผมก็โดเดียวเหมือนเดิม ถ้ามีข้อจำกัดของการเลือกพวกนั้นคงจะเลือกพวกที่สนิทกันมาตั้งแต่ ม.1แล้วหล่ะมั้ง ชวนไปสวนน้ำมั่งอะไรมั่ง(เฮ้ย!! กุก็อยากไปด้วยทำไมไม่ชวนกูมั่ง ถ้าเข้าไปขอเดี๋ยวจะหาว่าเสื*กครับ เพราะว่าคนชวนเป็นนเลี้ยงเอง)แต่เธอคนนั้นก็ยังเหมือนเดิมครับ(ไปเปลี่ยนแปลง)ถึงแม้ผู้หญิงบางพวกก็ทำตัวไม่เป็นสุภาพสตรีกันแล้ว(เรียกยังก็ไม่รู้นึกไม่ออก)นั่นหล่ะครับ เธอเป็นคนดีครับ ไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหนเป็นพิเศษเลย(ยกเว้นซีรี่ย์เกาหลีนะ) แต่ทุกคนก็ยังอวยเหมือนเดิมครับ เพื่อนผมนั่งใกล้เธอมากขึ้น(แบบว่าเค้าแบ่งโต๊ะกันเป็นคู่เพื่อนผมก็นั่งกับเพื่อนผู้ชายอีกที่แต่นั่งติดกับเธอที่นั่นคู่กับผู้หญิงอีกคนครับ คือแบบ เพื่อนผมนั่งฝั่งขวาของคู่เขาส่วนเธอก็นั่งฝั่งซ้ายของคู่เธอ ทุกคนก็อวยกันอยู่ได้ครับ ส่วนตัวผมนั่งคนละซีกโลกระหว่างเธอเลยครับ(เหมือนคอยสอดแนมอยู่ไกลๆ) ทุกวัน2คนนี้ยิ่งสนิทกัน มีการหยอกล้อกันมากขึ้น มีการอวยกันมากขึ้น ส่วนผมก็เจ็บมากขึ้นๆๆๆ
สรุปคือ นี่ก็ ม.3แล้ว เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีกผมอยากจะบอกรักเธอแต่ผมไม่กล้าเพราะดูเหมือนว่าผมจะกลายเป็นคนนอกสำหรับทุกคน ผมอยากจะบอกในสิ่งที่ผมคาใจ อยากจะลองเสี่ยงในสิ่งมี่ผมได้ลงทุนไป ผมอยากจะมีความกล้าอีกซักครั้ง อยากบอกทุกอย่างที่ผมอยากบอกเธอ อยากจะบอกรักเธอ ชอบเธอ แบบจริงๆ ถึงแม้ผลลัพธ์มันจะเป็นลบแต่ก็คุ้มกับที่ลงทุนไป ผมไม่หวังกำไร ไม่หวังอะไรจากเธอ นี่อาจจะเป็นรักแรกและรักสุดท้ายของผม แต่ถถถ้าผมไม่ได้บอกอะไรเลย ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทำมาจะพังทลาย เทียบกับไอ้นั่นที่ไม่ได้ทำอะไรเลย เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีกเลยก็ได้ แต่ขอให้เธอรู้วักนิดก็ยังดี ว่าผมรักเธอ