มันอึดอัดมากเลยค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงกับปัญหานี้
รบกวนช่วยอ่าน ช่วยให้คำตอบสักนิดนะค่ะ
คือตอนนี้ จขกท. อายุ 28 ปี มีลูก 1 คน อายุ 4 ขวบ แต่เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวมาประมาณ 1 ปีแล้วค่ะ
ตั้งแต่เกิดมาก็อยู่ภายใต้การปกครองของพ่อแม่มาตลอด จนตอนนี้ที่กลายเป็นแม่คน ก็ยังต้องอยู่ภายใต้คำสั่งของพ่อและแม่ จขกท. ทำงานเปิดร้านขายของเล็กๆน้อยๆที่บ้าน คิดว่าแทบจะอยู่บ้านตลอดเวลา ไม่เคยได้ออกไปไหนเลย และที่ร้านพ่อแม่ก็ไม่เคยให้ปิดร้านเลยค่ะ พ่อกับแม่ก็ทำงานของท่าน แต่ไม่ค่อยมีเวลาอยู่บ้านจะกลับเข้ามาก็คือมาคืองานเสร็จ ท่านจะออกไปพร้อมกันสองคนเสมอ
คือปัญหามันอยู่ที่ว่า พ่อของ จขกท. เป็นคนที่อารมณ์ร้อน ขี้โมโห ชอบด่าคำหยาบๆ บางทีพอเราทำอะไรไม่ถูกใจแก แกจะจะด่า บางครั้งขายของให้ลูกค้าอยู่แกก็ด่าต่อหน้าลูกค้า เรารู้สึกอาย บ้างครั้งร้องไห้ไป ขายของไป
ส่วนแม่เราก็ชอบไปค้น ไปรื้อข้าวของในห้อง ทำเหมือนเราเป็นเด็กๆ แล้วชอบมาพูดประมาณว่าเราฟุ่มเฟือย ไม่รู้จักประหยัด เราก็ยอมรับนะว่าเราชอบสั่งของในเนตมาจริงๆ แต่จะให้ทำไงได้ละ ก็เพราะเราไม่ได้ออกไปไหน ไม่เคยได้ไปเดินห้าง ไม่เคยได้มีวันหยุด ไม่เคยมีเวลาปิดร้านพักผ่อน เราทำงานของตัวเอง อยากจะซื้ออะไรเราก็ซื้อ เราผิดเหรอ
ส่วนลูกของเรา เวลาลูกเราไม่สบายเราก็ไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ ต้องรอพ่อกับแม่อย่างเดียว จะทำอะไรให้ลูกเราก็ต้องได้รับคำอนุญาติจากพ่อแม่เราก่อน ทั้งๆที่เราต่างหากที่เป็นแม่ของเค้า เราคิดว่าเราผ่านการมีครอบครัวมาแล้ว (ถึงจะพังก็เถอะ) อายุก็ 28 ปี แล้ว
เราอยากให้ท่านปล่อยๆเราบ้าง เราต้องการอิสระ เราต้องการมีชีวิตแบบคนทั่วไป ไม่ใช่แค่ตื่นขึ้นมาทำแต่งานๆๆๆๆๆ เราก็รู้นะว่าท่านหวังดีกับเรา เราก็เห็นว่าท่านทำงานหนัก หนักกว่าเรามาก และไม่เคยหยุดเหมือนกัน แต่นี้มันชีวิตของเรา เราอยากตัดสินใจอะไรได้เอง
อยากไปไหนมาไหนได้ แม่ไม่ต้องมาคอยจับผิด คอยระแวง มันรู้สึกไม่มีความสุขเลย
บางครั้งเราอยากพูดกับท่านตรงๆ แต่เรากลัว กลัวท่านจะโกรธ จะไม่เข้าใจในสิ่งที่เราต้องการ เพราะตลอดเวลา 28 ปี ที่ผ่านมา เวลาที่ จขกท. อธิบายอะไร ก็จะกลายเป็นเถียงตลอด เราเป็นลูกที่ต้องทน รับทุกอย่าง ฟังทุกอย่าง ทำตามทุกอย่าง เขื่อฟังทุกอย่าง
ตอนนี้เราเครียดมาก ทำงานก็ไม่มีความสุขเลย รู้สึกว่าบ้านหลังนี้อยู่แบบไม่มีความสุข มันอึดอัดไปหมด บางทีอยากเห็นแก่ตัว เอาตัวเองให้พ้นจากความทุกข์พวกนี้สักที เหนื่อยใจ ทุกข์ใจมาก พิมพ์ไปก็น้ำตาไหลไป
เราควรทำยังไงกับปัญหานี้ดี อึดอัด และ ทรมาณมาก
อึดอัดจังเลย กับความเป็นอยู่ในครอบครัว
รบกวนช่วยอ่าน ช่วยให้คำตอบสักนิดนะค่ะ
คือตอนนี้ จขกท. อายุ 28 ปี มีลูก 1 คน อายุ 4 ขวบ แต่เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวมาประมาณ 1 ปีแล้วค่ะ
ตั้งแต่เกิดมาก็อยู่ภายใต้การปกครองของพ่อแม่มาตลอด จนตอนนี้ที่กลายเป็นแม่คน ก็ยังต้องอยู่ภายใต้คำสั่งของพ่อและแม่ จขกท. ทำงานเปิดร้านขายของเล็กๆน้อยๆที่บ้าน คิดว่าแทบจะอยู่บ้านตลอดเวลา ไม่เคยได้ออกไปไหนเลย และที่ร้านพ่อแม่ก็ไม่เคยให้ปิดร้านเลยค่ะ พ่อกับแม่ก็ทำงานของท่าน แต่ไม่ค่อยมีเวลาอยู่บ้านจะกลับเข้ามาก็คือมาคืองานเสร็จ ท่านจะออกไปพร้อมกันสองคนเสมอ
คือปัญหามันอยู่ที่ว่า พ่อของ จขกท. เป็นคนที่อารมณ์ร้อน ขี้โมโห ชอบด่าคำหยาบๆ บางทีพอเราทำอะไรไม่ถูกใจแก แกจะจะด่า บางครั้งขายของให้ลูกค้าอยู่แกก็ด่าต่อหน้าลูกค้า เรารู้สึกอาย บ้างครั้งร้องไห้ไป ขายของไป
ส่วนแม่เราก็ชอบไปค้น ไปรื้อข้าวของในห้อง ทำเหมือนเราเป็นเด็กๆ แล้วชอบมาพูดประมาณว่าเราฟุ่มเฟือย ไม่รู้จักประหยัด เราก็ยอมรับนะว่าเราชอบสั่งของในเนตมาจริงๆ แต่จะให้ทำไงได้ละ ก็เพราะเราไม่ได้ออกไปไหน ไม่เคยได้ไปเดินห้าง ไม่เคยได้มีวันหยุด ไม่เคยมีเวลาปิดร้านพักผ่อน เราทำงานของตัวเอง อยากจะซื้ออะไรเราก็ซื้อ เราผิดเหรอ
ส่วนลูกของเรา เวลาลูกเราไม่สบายเราก็ไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ ต้องรอพ่อกับแม่อย่างเดียว จะทำอะไรให้ลูกเราก็ต้องได้รับคำอนุญาติจากพ่อแม่เราก่อน ทั้งๆที่เราต่างหากที่เป็นแม่ของเค้า เราคิดว่าเราผ่านการมีครอบครัวมาแล้ว (ถึงจะพังก็เถอะ) อายุก็ 28 ปี แล้ว
เราอยากให้ท่านปล่อยๆเราบ้าง เราต้องการอิสระ เราต้องการมีชีวิตแบบคนทั่วไป ไม่ใช่แค่ตื่นขึ้นมาทำแต่งานๆๆๆๆๆ เราก็รู้นะว่าท่านหวังดีกับเรา เราก็เห็นว่าท่านทำงานหนัก หนักกว่าเรามาก และไม่เคยหยุดเหมือนกัน แต่นี้มันชีวิตของเรา เราอยากตัดสินใจอะไรได้เอง
อยากไปไหนมาไหนได้ แม่ไม่ต้องมาคอยจับผิด คอยระแวง มันรู้สึกไม่มีความสุขเลย
บางครั้งเราอยากพูดกับท่านตรงๆ แต่เรากลัว กลัวท่านจะโกรธ จะไม่เข้าใจในสิ่งที่เราต้องการ เพราะตลอดเวลา 28 ปี ที่ผ่านมา เวลาที่ จขกท. อธิบายอะไร ก็จะกลายเป็นเถียงตลอด เราเป็นลูกที่ต้องทน รับทุกอย่าง ฟังทุกอย่าง ทำตามทุกอย่าง เขื่อฟังทุกอย่าง
ตอนนี้เราเครียดมาก ทำงานก็ไม่มีความสุขเลย รู้สึกว่าบ้านหลังนี้อยู่แบบไม่มีความสุข มันอึดอัดไปหมด บางทีอยากเห็นแก่ตัว เอาตัวเองให้พ้นจากความทุกข์พวกนี้สักที เหนื่อยใจ ทุกข์ใจมาก พิมพ์ไปก็น้ำตาไหลไป
เราควรทำยังไงกับปัญหานี้ดี อึดอัด และ ทรมาณมาก