คือเห็นคนเขาเชียร์กันนั่นแหละครับ  ที่เรียกว่า อวยจนอ้วก นั่นแหละ

ทำไมเขากล้าเชียร์  กล้าอวยออกนอกหน้าแบบไม่อายขนาดนี้
ก็เพราะเขามุ่งผลประโยชน์ที่เขาจะได้รับไงครับ

ยิ่งเชียร์  ยิ่งอวยมากเท่าไร
นั่นคือการส่งสัญญาณให้รู้ว่า  ถ้าตั้งผมเป็นนั่นเป็นนี่  รับรองไม่ผิดหวัง  ผมหนับหนุนท่านสุดลิ่มทิ่มประตู

ซึ่งก็แน่นอนครับ   คนที่มีอำนาจตั้ง  ก็ต้องเลือกตั้งคนที่มีทีท่าหนับหนุนตัวเอง

นี่แหละครับ   ที่เขาเรียกว่า   การแลกเปลี่ยนผลประโยชน์กันกลางเมือง
ประชาชีได้แต่ทำตาปริบ ๆ

ใครที่เย้ว ๆ  เห็นดีเห็นงามไปด้วย  ก็ควรคำนึงสักนิดว่า
ที่ขนาดเห็น ๆ    แล้วที่ไม่เห็นล่ะ  จะหนาดไหน



แต่เชื่อไหมครับ   หากไม่โดนตั้ง  หากไม่โดนเลือก
ที่เชียร์ ๆ  อวย ๆ   อวยจนอ้วกอยู่นี่   จะกลายเป็นอีกอย่างทันที

ทำให้นึกถึงกลอนบทหนึ่งครับ   ที่ผมก็ไม่รู้ว่าใครแต่ง
กลอนบทนั้นว่าไว้ว่า

เมื่อมั่งมีมากมายมิตรหมายมอง
เมื่อมัวหมองมิตรมองเหมือนหมูหมา
เมื่อไม่มีหมดมิตรมุ่งมองมา
เมื่อมอดม้วยแม้หมูหมาไม่มามอง

คนเรานั้น   ตอนมี  ไม่ว่าเงิน  ไม่ว่าอำนาจ  ไม่ว่าบารมี
เพื่อนเยอะ

หมดเงิน  หมดอำนาจ  หมดบารมีเมื่อไร
หมาก็ไม่มอง




จึงมีคำพระท่านสอนว่า
มีลาภ ก็เสื่อมลาภ   มียศ ก็เสื่อมยศ


ตถตา