พิษสวาท (ตัวอย่างตอนต่อไป) : "แกะรอยรัก"

บัดนี้ "อดีต" ได้หวนกลับมาบรรจบกับปัจจุบัน ความฝัน นิมิตร เขาได้รู้แล้วว่ามันคือ "ความจริง" ที่เกิดขึ้น ตัวตนในอดีตของเขา พระอรรคราชนรินทร์ผู้รักชาติรักบ้านเมือง ไร้ซึ่งความเมตตาต่อศัตรู ไร้ซึ่งความเมตตาต่อผู้คิดคดทรยศต่อชาติ "คนดี" ที่บางครั้งความเหี้ยมโหดของชายผู้นั้นก็ทำให้อัคนีรู้สึกยอกแสยงจนแทบจะอาเจียน และไม่เพียงไร้ความเมตตาต่อศัตรูเท่านั้น "เขา" ยังไร้ความเมตตาต่อ "ทิศที่ ๖" อันได้แก่ ภรรยา พระอรรคราชบดินทร์ส่งเธอสู่ความตาย สู่โลกสีดำมืดมิด ทิ้งร่าง ศรีษะ และ วิญญาณแห่งนางรำหลวง ไว้กับหน้าที่อันมีเกียรติหากทุกข์ทน หม่นหมอง คลุ้งด้วยกลิ่นคาวเลือด และ "ไร้กาล" เธอผู้นั้นไม่มีวันได้เวียนว่ายตายเกิดตามวัฏสังสารก็เพราะเขา ... อย่างน้อยก็ในความคิดของเธอผู้นั้น

สโรชินี/อุบล ชื่อนี้คุ้นเคยอย่างยิ่ง และ ติดอยู่ที่ริมฝีปาก สง่าสงามหากแฝงด้วยความนุ่นนวล ดูเศร้าหากก็แฝงด้วยความเคียดแค้นที่เข้มข้น ใจบางส่วนก็ "รู้" ว่าควรจะถอยห่าง หากใจที่มากกว่าค่อนกลับอยากใกล้ชิด ความรู้สึกที่มีอยู่อัดแน่นจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร บางครั้งเขาอยากจะปลอบเธอ เช็ดน้ำตาให้เธอ  บางครั้งใครอีกคนในตัวก็สวมรอยเข้ามาให้เขย่าเธอให้หัวสั่นหัวคลอนกันไปข้าง หากสิ่งเดิมสิ่งเดียวที่อัคนีในวันนี้และพระอรรคฯในวันนั้นรู้สึกอย่างเดียวกัน คือ อยากดูแล "เธอ" ให้ดีกว่านั้น





ใจส่วนลึกคิดว่าไม่มีทางที่ผู้ชายคนนั้นจะไม่รัก "อุบล" เป็นไปไม่ได้เลย มันต้องมีสิเหตุผลบางอย่างบางประการที่ผู้ชายคนนั้นจำเป็นต้องทำ แม้นิสัยจะห่างไกลกันราวร้อยโยชน์ แต่กับหญิงนาม "อุบล" อัคนีเคยเอ่ยออกไปแล้วว่าทั้งเขาและทั้งพระอรรคฯต่างรู้สึกกับเธอคนนี้อย่างเดียวกัน ณ วันนี้โลกรอบกาย จะมีเชษฐา หรือ มีทิพอาภาผู้เป็นคู่หมั้น เขาเลือกที่จะสนใจแต่ปัจจุบันและทิ้งอดีตราวกับมันไม่เกิดขึ้นก็ได้ แต่เขารู้สึกว่าต้องรับผิดชอบ .... และ ก็ไม่ใช่ความรับผิดชอบเท่านั้นเพียงอย่างเดียว มันเหมือนกับว่า "เขา" จำเป็นต้องพิสูจน์ เรื่องหน้าที่เขาเทิดทูนเหนือสิ่งอื่นใด หากอีกเรื่องที่จะไม่ยอม คือ ความเข้าใจที่ว่าเขาไม่รักเธอ







ป.ล. มิตรรักแฟนเพลงกระทู้ "กึ่งวิพากษ์" (ถ้าหากมี) อาทิตย์นี้จำเป็นต้องทิ้งมิตรรักแฟนเพลงไว้กลางทางนะฮะ หาช่องทางดูยาก และ จิแบกคอมฯไปก็ยากด้วย เจอกันปลายอาทิตย์หน้านะจ๊ะ เลิฟทุกโคนนนนนนน