ใครเคยทำเรื่องน่าอาย แล้วนึกถึงอยู่บ่อยๆ บ้างครับ มีวิธีไม่ให้คิดถึงมันยังงัยบ้าง มาแชร์กันหน่อย

เรื่องน่าอายของผมมักจะมีมาให้เหวออยู่ตลอดๆ เช่น ล่าสุด
  - ลื่นล้มบนบันไดเรือซึ่งมีผู้โดยสารนั่งเกือบเต็มแถมมีสาวๆที่รู้จักกันอยู่ด้วย แบบว่าลื่นล้มทั้งยืน ไถลไปโผล่ตรงประตูทางเข้าห้องโดยสารพอดี เจ็บไม่เท่าไหร่ แต่อายมาก และคงจะคิดถึงเรื่องนี้ไปอีกนานแสนนาน แต่ในความเป็นจริงแล้วไม่อยากจะไปนึกถึงมันเลยด้วยซ้ำ(โถ่ชีวิต)
  - ร้องเพลงอีสานพี้ยนๆที่คนอื่นเค้าฟังภาษาไม่ออก พอร้องเสดนี่เหงื่อเต็มเลย ก้อยังคิดยุว่ากูร้องไปได้ไงฟร่ะ และทำอะไรต่อไม่ถูกเลย กินอาหารกินข้าวแทบจะไม่ลง เรื่องนี้ผ่านมานานเกือบปีแล้ว แต่ก้อยังนึกถึงยุบ่อยๆ พอเจอหน้าคนที่เค้าอยู่ด้วยเวลานั้นมักจะทำตัวไม่ถูก แต่ก้อพยายามปลอบใจตัวเองว่า คนอื่นเค้าคงลืมไปหมดแล้วแหละ (โถ่ชีวิต)
- เรื่องสุดท้าย เป็นเรื่องที่เกิดตอน ม.1 อายุ 13 ปี (ตอนนี้ 26 แล้ว) เป็นเรื่องที่ไปดูเพื่อนๆเค้าแข่งวอลเลย์บอลกีฬาสี แล้วลูกบอลมันลอยมาหาเราพอดี ก้อเลยพยายามจะจับแต่มันหลุดมือมาโดนหน้าเต็มๆ วินาทีนั้น ทั้งเพื่อนๆ พี่ๆ กรีดกันลั่น (แบบว่าคนมาดูแข่งกีฬากันเยอะ) ถึงจะยังเป็นเด็กแต่ก้อโคตรอาย และก้อยังคิดถึงเรื่องนี้อยู่บ่อยๆอีกเช่นกัน ทั้งๆที่ คนพวกนั้นก้อคงลืมไปหมดแล้ว