สวัสดีค่าาา ขออนุญาติตั้งเป็นกระทู้คำถามน่ะค่ะ
เพราะเรายังไม่ได้ยืนยันบัตรปชช.
หลังจากได้อ่านกระทู้ของคนอื่นแต่ล่ะกระทู้ฟินๆ
ทั้งนั้น เราเลยลองเอาเรื่องของเรามาเเชร์บ้าง
อาจจะจำได้ไม่หมดน่ะค่ะเพราะเรื่อง
นี้ก็นานมากแล้ว ประมาณ 5 ปีค่ะ แต่งเพิ่มนิดนึงเพื่อเป็นอรรถรสในการอ่านน่ะค่ะ
จขกท.ชื่อ มิน (นามสมมุติ) ขาวเหลืองสูง 165
นิสัย กวนๆ พูดมาก ปญอ.555555
เรื่องเกิดขึ้นเมื่อตอนจขกท.อยู่ม.3. ช่วงนั้นเป็นช่วง
กีฬาที่รร.จัดขึ้นค่ะ จขกท.อยู่สีส้ม พวกพี่ๆเค้านัดให้ไปรอที่อัฒจันทร์จะซ้อมเพลงเชียร์ วันนั้นเราไปสายมากๆค่ะ เลยต้องนั่งพื้น วันนั้นอากาศร้อนมาก
เราก็นั่งก้มหน้าจนมีผช.เดินมานั่งตรงหน้า พี่คนนั้นเค้าเป็นรองประธานสีค่ะ ขอแทนนามว่า พี่บุ๊ค พี่เค้าสูงขาวตัดผมทรงสกินเฮด ตอนนั้นเราไม่ได้สนใจค่ะ เพราะเราร้อน 55555 จนพี่เค้าทัก
พี่บุ๊ค : น้องๆ ร้อนไหม
เรา : ร้อนดิ ถามได้ ลองมานั่งไหมล่ะ (ตอนนั้นเราก้มหน้าเลยไม่เห็นหน้าเค้าค่ะ55555)
พี่บุ๊ค : น้องพี่ถามดีๆน้ะ
พอเราเงยหน้าเท่านั่นแหล่ะ
พี่เค้าหล่อวัวตายความล้ม
เรา : ขอโทษค่ะ (ส่งยิ้มหวานๆ)
พี่บุ๊ค : ไม่เป็นไรครับ พี่สงสัยสัยว่าเราก้มหน้าทำไมนึกว่าเป็นไร
เรา : ป่าวๆ หนูไม่ได้เป็นไร หนูแค่ร้อน (วันนั้นร้อนจนปวดหัวอ่ะ)
พี่บุ๊ค : ชื่อไรอ่ะ
เรา : ชื่อ มินค่ะ พี่ชื่อบุ๊คใช่ป่ะ
พี่บุ๊ค : ใช่ครับ รู้ได้ไงเนี๊ยย
พี่เค้าฮอตมากที่สุดในรร.ค่ะสาวๆนี่ตรึมจ้า
เรา : พี่ออกจะดัง 😃
พี่บุ๊ค : ไม่ขนาดนั้นน พี่เค้ายิ้มให้ฉันเว้ยย ฉันจะตายให้ได้ยิ้มคือใจจะละลายย
พอพี่เค้าเดินไปหาเพื่อน เราก็หันไปหาคุยกับเพื่อนจขกท.มีเพื่อน 4 คนค่ะ ชื่อ ตาล มิ้น นิด ส้ม
พอเราหันไปหาเพื่อน พวกเพื่อนเรามันตกใจค่ะ
ตาล : อีมิน เป็นไรว่ะหน้าซีดเป็นไก่ต้ม
ส้ม มิ้น : เป็นไรว่ะ
เรา : กูปวดหัวว่ะ
พวกเพื่อนเรามันก็เอามาแตะหน้าผากมันก็บอกว่า
ส้ม : เชี้ยยยย ตัวร้อนมากอ่ะ ไหวไหม
เรา : ไหวดิแค่นี้จิ๊บๆ (แต่จริงๆกูไม่ไหวแล้วกูปวดหัว)
เพื่อนเรามันรู้ค่ะว่าเราเป็นไรไม่ค่อยบอก มันเลยเรียกพี่เค้าค่ะ
มิ้น : พี่ค่ะ เพื่อนหนูไม่สบายค่ะ ตัวมันร้อน
เราก็หันไปด่ามันค่ะว่าจะไปบอกเค้าทำไม แล้วพี่บุ๊คก็เดินมาหน้าเค้าตกใจมาก
พี่บุ๊ค : มิน เป็นไรอ่ะ ทำไมไม่บอก
เรา : ไม่ได้เป็นไร แค่ปวดหัว
เค้าเลยเอามือมาแตะหน้าผากค่ะ ตอนนั้นเราเขินมาก แต่ต้องเก็บอาการไว้
พี่บุ๊ค : ไม่เป็นไรได้ไง ตัวร้อนขนาดนี้ เดี๋ยวพี่พาไปห้องพยาบาล
เรา : เดี๋ยวให้เพื่อนพาไปก็ได้
เพื่อนเรามันรักเรามากค่ะ
ให้พี่เค้าพาไปนั่นแหล่ะดีแล้ว รักกูมากค่ะ เอ🌸เค้าก็หันไปบอกเพื่อนว่าพาน้องไปห้องพยาบาลน่ะ เพื่อนพี่เค้าก็ พยักหน้า พี่เค้าอุ้มเราเว้ย เราตกใจอ่ะ
พวกเพื่อนเรามันก็แซวค่ะ แค่นี้ก็เดินไม่ไหวหรอ
ต้องให้พี่เค้าอุ้มเลยหรอ เราก็เลยบอกพี่เค้าว่า
เรา : พี่ปล่อยหนูเรา หนูเดินเองได้
พี่บุ๊ค : อย่าดิ้นได้ป่ะ (นางตะคอกเว้ย)
เรา : อืม
แล้วพี่เค้าก็พาไปห้องพยาบาลค่ะ คนก็มองค่ะ
มีเสียงซุบซิบอีนี่เป็นใคร ทำไมพี่บุ๊คถึงต้องอุ้ม
พอมาถึงห้องพยายบาล
พี่เค้าก็ไปหยิบยามาให้เรากินค่ะ
พี่บุ๊ค : กินยาซะจะได้พักผ่อน
เรา : ขอบคุณค่ะ พี่ก็ไปได้แล้ว เป็นประธานสีไม่ใช่หรอ
พี่บุ๊ค : ไม่ไปได้ป่ะพี่อยากดูแลมินอ่ะ
มิน : ไม่ต้องหรอก อยู่คนเดียวได้(แต่จริงๆแล้วอยู่เถอะ แต่เล่นตัว)
พี่บุ๊ค : แต่พี่เป็นห่วงอยากอยู่เป็นเพื่อนเผื่อมินเป็นไรไง
มิน : ตามใจ (ในใจนี่กรี๊ดมากค่ะมีผู้มาอยู่ด้วย)
หลังจากนั้นเราก็หลับเพราะฤทธิ์ยาตื่นมาอีกที
บ่าย3 โมง เราก็งยหน้ามาดูค่ะว่าพี่เค้ายังอยูไหม
พี่เค้ายังอยู่ ยังไม่ได้ไปไหน ตอนแรกเรานึกว่าพี่เค้าจะไปแล้ว
#เดี๋ยวมาต่อน่ะมีใครรออ่านไหม ไม่มีไม่ต่อน่ะ
รุ่นพี่ที่รัก18+ นิดหน่อย
เพราะเรายังไม่ได้ยืนยันบัตรปชช.
หลังจากได้อ่านกระทู้ของคนอื่นแต่ล่ะกระทู้ฟินๆ
ทั้งนั้น เราเลยลองเอาเรื่องของเรามาเเชร์บ้าง
อาจจะจำได้ไม่หมดน่ะค่ะเพราะเรื่องนี้ก็นานมากแล้ว ประมาณ 5 ปีค่ะ แต่งเพิ่มนิดนึงเพื่อเป็นอรรถรสในการอ่านน่ะค่ะ
จขกท.ชื่อ มิน (นามสมมุติ) ขาวเหลืองสูง 165
นิสัย กวนๆ พูดมาก ปญอ.555555
เรื่องเกิดขึ้นเมื่อตอนจขกท.อยู่ม.3. ช่วงนั้นเป็นช่วง
กีฬาที่รร.จัดขึ้นค่ะ จขกท.อยู่สีส้ม พวกพี่ๆเค้านัดให้ไปรอที่อัฒจันทร์จะซ้อมเพลงเชียร์ วันนั้นเราไปสายมากๆค่ะ เลยต้องนั่งพื้น วันนั้นอากาศร้อนมาก
เราก็นั่งก้มหน้าจนมีผช.เดินมานั่งตรงหน้า พี่คนนั้นเค้าเป็นรองประธานสีค่ะ ขอแทนนามว่า พี่บุ๊ค พี่เค้าสูงขาวตัดผมทรงสกินเฮด ตอนนั้นเราไม่ได้สนใจค่ะ เพราะเราร้อน 55555 จนพี่เค้าทัก
พี่บุ๊ค : น้องๆ ร้อนไหม
เรา : ร้อนดิ ถามได้ ลองมานั่งไหมล่ะ (ตอนนั้นเราก้มหน้าเลยไม่เห็นหน้าเค้าค่ะ55555)
พี่บุ๊ค : น้องพี่ถามดีๆน้ะ
พอเราเงยหน้าเท่านั่นแหล่ะ
พี่เค้าหล่อวัวตายความล้ม
เรา : ขอโทษค่ะ (ส่งยิ้มหวานๆ)
พี่บุ๊ค : ไม่เป็นไรครับ พี่สงสัยสัยว่าเราก้มหน้าทำไมนึกว่าเป็นไร
เรา : ป่าวๆ หนูไม่ได้เป็นไร หนูแค่ร้อน (วันนั้นร้อนจนปวดหัวอ่ะ)
พี่บุ๊ค : ชื่อไรอ่ะ
เรา : ชื่อ มินค่ะ พี่ชื่อบุ๊คใช่ป่ะ
พี่บุ๊ค : ใช่ครับ รู้ได้ไงเนี๊ยย
พี่เค้าฮอตมากที่สุดในรร.ค่ะสาวๆนี่ตรึมจ้า
เรา : พี่ออกจะดัง 😃
พี่บุ๊ค : ไม่ขนาดนั้นน พี่เค้ายิ้มให้ฉันเว้ยย ฉันจะตายให้ได้ยิ้มคือใจจะละลายย
พอพี่เค้าเดินไปหาเพื่อน เราก็หันไปหาคุยกับเพื่อนจขกท.มีเพื่อน 4 คนค่ะ ชื่อ ตาล มิ้น นิด ส้ม
พอเราหันไปหาเพื่อน พวกเพื่อนเรามันตกใจค่ะ
ตาล : อีมิน เป็นไรว่ะหน้าซีดเป็นไก่ต้ม
ส้ม มิ้น : เป็นไรว่ะ
เรา : กูปวดหัวว่ะ
พวกเพื่อนเรามันก็เอามาแตะหน้าผากมันก็บอกว่า
ส้ม : เชี้ยยยย ตัวร้อนมากอ่ะ ไหวไหม
เรา : ไหวดิแค่นี้จิ๊บๆ (แต่จริงๆกูไม่ไหวแล้วกูปวดหัว)
เพื่อนเรามันรู้ค่ะว่าเราเป็นไรไม่ค่อยบอก มันเลยเรียกพี่เค้าค่ะ
มิ้น : พี่ค่ะ เพื่อนหนูไม่สบายค่ะ ตัวมันร้อน
เราก็หันไปด่ามันค่ะว่าจะไปบอกเค้าทำไม แล้วพี่บุ๊คก็เดินมาหน้าเค้าตกใจมาก
พี่บุ๊ค : มิน เป็นไรอ่ะ ทำไมไม่บอก
เรา : ไม่ได้เป็นไร แค่ปวดหัว
เค้าเลยเอามือมาแตะหน้าผากค่ะ ตอนนั้นเราเขินมาก แต่ต้องเก็บอาการไว้
พี่บุ๊ค : ไม่เป็นไรได้ไง ตัวร้อนขนาดนี้ เดี๋ยวพี่พาไปห้องพยาบาล
เรา : เดี๋ยวให้เพื่อนพาไปก็ได้
เพื่อนเรามันรักเรามากค่ะ
ให้พี่เค้าพาไปนั่นแหล่ะดีแล้ว รักกูมากค่ะ เอ🌸เค้าก็หันไปบอกเพื่อนว่าพาน้องไปห้องพยาบาลน่ะ เพื่อนพี่เค้าก็ พยักหน้า พี่เค้าอุ้มเราเว้ย เราตกใจอ่ะ
พวกเพื่อนเรามันก็แซวค่ะ แค่นี้ก็เดินไม่ไหวหรอ
ต้องให้พี่เค้าอุ้มเลยหรอ เราก็เลยบอกพี่เค้าว่า
เรา : พี่ปล่อยหนูเรา หนูเดินเองได้
พี่บุ๊ค : อย่าดิ้นได้ป่ะ (นางตะคอกเว้ย)
เรา : อืม
แล้วพี่เค้าก็พาไปห้องพยาบาลค่ะ คนก็มองค่ะ
มีเสียงซุบซิบอีนี่เป็นใคร ทำไมพี่บุ๊คถึงต้องอุ้ม
พอมาถึงห้องพยายบาล
พี่เค้าก็ไปหยิบยามาให้เรากินค่ะ
พี่บุ๊ค : กินยาซะจะได้พักผ่อน
เรา : ขอบคุณค่ะ พี่ก็ไปได้แล้ว เป็นประธานสีไม่ใช่หรอ
พี่บุ๊ค : ไม่ไปได้ป่ะพี่อยากดูแลมินอ่ะ
มิน : ไม่ต้องหรอก อยู่คนเดียวได้(แต่จริงๆแล้วอยู่เถอะ แต่เล่นตัว)
พี่บุ๊ค : แต่พี่เป็นห่วงอยากอยู่เป็นเพื่อนเผื่อมินเป็นไรไง
มิน : ตามใจ (ในใจนี่กรี๊ดมากค่ะมีผู้มาอยู่ด้วย)
หลังจากนั้นเราก็หลับเพราะฤทธิ์ยาตื่นมาอีกที
บ่าย3 โมง เราก็งยหน้ามาดูค่ะว่าพี่เค้ายังอยูไหม
พี่เค้ายังอยู่ ยังไม่ได้ไปไหน ตอนแรกเรานึกว่าพี่เค้าจะไปแล้ว
#เดี๋ยวมาต่อน่ะมีใครรออ่านไหม ไม่มีไม่ต่อน่ะ