ร้อยเรียงกานท์ กวินท์ จากจินต์รัก
ด้วยตระหนัก ถึงใน หทัยฝัน
รินร่ายศิลป์ จินตนามาแบ่งปัน
ย้อนคืนวัน รักเอย ที่เคยมี

กลั่นคำกรอง ร้องไห้ ในอักษร
ทุกบทตอน คือจริง เป็นสิ่งที่
เกิดกับตน ดังมีด กรีดฤดี
ทรงจำนี้ ยากนักจักลืมเลือน

จึงเรียงร้อยถ้อยงามเนื้อความชัด
วางสัมผัสใจตรมที่ขมเฝื่อน
ย้อนรอยวันสุขเศร้าเคยเย้าเยือน
เก็บไว้เตือน ใจรัก เมื่อจากลา

กาลเวลา ผ่านผัน นานแค่ไหน
ทรงจำใน ฤดี นี้ใฝ่หา
แม้นห่างกันเสมอมั่นคำสัญญา
ตราบชีวาสิ้นสลาย...ไม่ผันแปร




สิ้นสุดสาย ปลายฝัน วันสิ้นสุด
ไม่ขอหยุด รักเคียง เพียงถวิล
หากต้องฝัง ร่างลง ตรงพื้นดิน
ยังร้อยริน รักมั่น นิรันดร...

"สุนันท์ยา"