สังคมที่มีแต่คนฉาบฉวย

การเมืองไทยรวมกันด้วยผลประโยชน์ระยะสั้น
ล้มเหลวในนโยบายระยะยาว
เมื่อขัดผลประโยชน์ก็แตกคอกันไป
ชาวบ้านรวมกันด้วยความเดือดร้อนระยะสั้น
เมื่อเรียกร้องสิ่งที่ต้องการได้แล้ว
ก็แยกย้ายกันไป ไม่มีหัวหน้าที่ชัดเจน
จึงไม่ได้คิดเรื่องการพัฒนาในระยะยาว
เพราะแบบนี้ ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา
การรวมคนในเมืองไทย
จึงไม่เคยประสบความสำเร็จ
ด้วยผลประโยชน์ชาติในระยะยาว
การพัฒนาประเทศนี้
จึงอยู่ในลักษณะโปรโมชั่นฉาบฉวยแค่ช่วงสั้นๆ
พอหมดกระแสก็เลิกล้มทิ้งขว้างได้ทันที
คนที่เข้าใจลักษณะนิสัยแบบนี้ของคนไทย
จึงควบคุมวิธีคิดของคนไทยด้วยการ
สร้างกระแสระยะสั้นเพื่อจูงใจไป
ในผลประโยชน์ที่ตนต้องการตลอดมา
บ้านเมืองที่บริหารด้วยระบบการเมือง
แบบฉาบฉวยเช่นนี้ มีข้อเตือนใจว่า
๑. จงอย่าฝากความหวังระยะยาวไว้กับสังคมฉาบฉวย
๒. จงอยู่ได้ด้วยกำลังความเพียรอย่างต่อเนื่องของตัวเอง
๓. จงเติบโตอย่างมีพวกพ้อง อย่าโตเร็วอย่างโดดเดี่ยว
๔. จงอย่าแปลกใจที่จะถูกต่อต้านอย่างไร้เหตุผลเมื่อไม่ถูกใจ
๕. จงอย่าแปลกใจเมื่อขัดใจกันขึ้นมา มิตรก็เปลี่ยนเป็นศัตรูได้ทันที
๖. จงอย่าแปลกใจที่เมื่อมีผลงานก็มีผู้หาประโยชน์ระยะสั้นจากคุณ
๗. จงใช้วิธีสร้างกระแสระยะสั้นเพื่อดำเนินโครงการในระยะยาว
๘. จงอย่าลืมว่าอำนาจดำรงอยู่ระยะสั้น ศรัทธาดำรงอยู่ระยะยาว