สวัสดีครับ ผมมีเรื่องที่สับสนคิดวนเวียนอยู่ในหัวตลอดว่าผมจะทำอย่างไรกับสถานการณ์นี้ดี.
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อเดือน มกราคมที่ผ่านมา ผมและเค้าเริ่มต้นรู้จักกัน ผมเป็นฝ่ายไปจีบเค้าเราคุยกันทุกวันในช่วงนั้น แต่ในระยะเวลาเดือน มกราคมนั้น ผมยังเป็นนึกศึกษาและกำลังทำการฝึกงานอยู่ ในช่วงเวลานั้น เราทั้งคู่เริ่มต้นคุยกัน รู้สึกดีต่อกัน แต่เราคุยกันได้แค่ตอนดึกช่วงห้าทุ่ม เที่ยงคืนไม่เกินตีหนึ่ง เพราะผมต้องตื่นแต่เช้าเลยขอเวลาเค้าคุยแค่นี้ ... พอผ่านไปสักระยะครึงเดือน ได้โดยประมาณ เค้าเริ่มรู้สึกไม่โอเคกับเวลาที่เรามีให้กัน เค้าว่ามันน้อยไปสำหรับเรา .
ผมพยายามอธิบาย พยายามบอกเค้าว่าช่วงนี้ผมอาจจะไม่มีเวลาให้มากเพราะผมต้องตื่นเช้าไปฝึกงาน ซึ่งบ้านผมกับที่ฝึกงานค่อนข้างไกลกันมาก เลยจำเป็นต้องตื่นเช้า 6 โมงเช้าทุกวัน เค้าก็เหมือนจะเข้าใจ เหมือนจะโอเคกับเหตุผลของเรา แต่พอผ่านไปสักระยะ เค้ากับรู้สึกแบบเดิม ร็สึกเรามีเวลาให้กันน้อยมาก เค้านอยด์ผม เค้าเซงกับผม ผมก็เคลียดทำอะไรไม่ถูก เลยตัดสินใจหายไปจากเค้า ( อันนี้ผมยอมรับว่าผมไม่ควรแก้ปัญหาโดยวิธีนี้ ) เราก็ต่างหายไปจากกัน
5 เดือนผ่านไป
เข้าสู่เดือน กรกฏาคม
เป็นช่วงที่ผมฝึกงานเสร็จแล้วว่างแล้วรู้สึกเต็มที่กับชีวิต แต่ผมกลับมีความรู้สึก ความรู้สึกนึงที่ผมยังคิดถึงเค้าคนนั้นมากๆ เธอเป็นคนเดียวในตลอดระยะเวลา 5 เดือนที่ผ่านมาของผมที่ผมยังรู้สึก ผมเลยตัดสินใจทักเฟสบุคไปหาเค้า ผมก็ถามเค้าตรงๆว่า สบายดีไหม หายโกรธ เราหรือยัง // ผมคุยผมปรับความเข้าใจกับเค้า พยายามให้เหตุผลเค้าว่าที่ผมหายไปจากเค้าเพราะผมไม่อยากให้เค้ารู้สึก นอยด์หรือเซง กับ การที่ผมไม่มีเวลาให้เค้าแบบนี้ไปตลอด // และเราก็ปรับความเข้าใจ เหมือนเราเริ่มต้นนับ 1 กันใหม่ แต่ในใจผมมันเป็นความรู้สึก ที่มันยังค้างอยู่ตอนนั้น ไม่ว่าจะผ่านไปกี่เดือนก็ตาม ผมยังชอบเค้า ยังรู้สึกกับเค้าเหมือนเดิม. .. ผมขอโอกาสเค้า ให้ผมได้พิสูจน์ ให้เค้าเชื่อในคำพูดของผมว่า ผมขอโทษจริงๆ ที่ผมหายไป และผมจะไม่มีวันเป็นแบบนั้นอีก การกลับมาของผมในครั้งนี้ ผมมาด้วยความจริงใจจริงๆ ซึ่งโอเคเค้าก็ให้โอกาสผม
ผ่านไปสัก 10 วันได้ผมและเค้าเราทะเลาะกันเรื่องผู้ญ คนนึงที่ได้เข้ามาหาผมในช่วงที่ผมและเค้าห่างกัน เราต่างคุยกันไม่เข้าใจ เธอโกรธผม ผมเลยตัดสินใจ ซื้อตั๋วเครื่องบิน บินไปหาเค้าที่เชียงราย ภายในอาทิตย์นั้นเลย ( ผมลืมบอกไปว่า ผมเป้นคนกรุงเทพ ส่วนเธอนั้น เป็นคนเชียงราย ) เพื่อที่จะไปง้อเค้า ผมกลัวเสียเค้าไปมากๆ พอเธอรู้ว่าผมจะไป เธอก็เหมือนจะหายโกรธผม และเราก็ปรับความเข้าใจกันได้ .. แต่จะทำยังไงหละ ซื้อตั๋วไปแล้วหนิ แล้วเราก็ได้นัดเจอกัน ที่เชียงราย
7 ส.ค. 2559 ณ เชียงราย
ผมบินไปหาเธอที่เชียงราย เป็นการเจอกันครั้งแรกของเราทั้งสอง ผมดีใจมากที่ได้เจอเค้า เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก... แล้วเราตกลงกันว่าเราจะไปเที่ยวเชียงใหม่ด้วยกัน ( ผมขอข้ามช่วงเวลาที่อยุ่ด้วยกัน หรือ ช่วงเวลาเดินทางเลยนะครับ ขอตัดตอนไปที่เชียงใหม่แล้วมีเหตุการณ์ที่ทำให้กังวลเลยนะครับ)
ณ เชียงใหม่
เราทั้งสองอยู่ด้วยกัน ผมถามเค้าตลอดว่า 5 เดือนที่เราหายไปจากกัน เธอมีใครใหม่ยัง หรือ กำลังคุยกับใครหรือเปล่า เธอก็บอกผมตลอดว่า ก็ยอมรับว่าคุยเยอะนะ แต่ไม่ได้อะไรกับใครสักคน รวมถึงตอนนี้ เธอก็ไม่ได้คุยกับใครอยู่ ซึ่งผมถามเธอ 2-3 รอบ ในเรื่องนี้ เธอก็ยังยืนยันคำเดิม ผมก็โอเคโล่งใจและไว้ใจเค้า
แล้วเรื่องราวก็เกิดขึ้น !!
ในวันเดียวกันกับที่ผมถามเธอ ตอนนั้นเป็นจังหวะที่เธอเล่นโทรศัพท์ อยู่พอดีแล้วผมดันเห็นในแชท messenger มีชื่อ ใครก็ไม่รุ้ ตามด้วยหัวใจ ผมก็เอ่ออใจคอไม่ค่อยดีแล้ว เลยตัดสินใจถามเธอไปว่า เธอใครหรอที่เธอตั้งเป็นหัวใจ แล้วเค้าก็บอกว่า อ่อเพื่อนที่มหาลัยอะ มันตั้งของมันเอง เราก็ตะหงิดใจ แบบความคิดตีกันไปหมด แต่สุดท้ายผมก็เชื่อเธออยู่ดี ... ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันที่เชียงใหม่ เธอมักยืมมือถือผมอยู่บ่อยครั้ง ผมก็ให้เค้าเล่น ไม่ได้กลัวหรือเอะใจอะไรทั้งสิ้น เพราะผมไม่ได้มีใคร ผมก็เฉยๆไม่ได้เป็นอะไร
----------- ข้ามมาถึงวันที่ผมเดินทางกลับ กรุงเทพเลยละกันนะครับ เดี๋ยวจะยาวไป ---------
เราสองคนต่างคนต่างกลับบ้าน ก็ใช้ชีวิตปกติคุยกันปกติ ทุกวัน ทุกวัน
และแล้วเรื่องก็เกินขึ้น เมื่อเธอโพสรูปของเธอเอง แล้วผม ไปกด love ที่รูปเธอ และผมก็ดูๆว่าใครกด อะไรเธอบ้าง ปุ่มอีโมจิ ใหม่ของเฟสบุคหนะครับ และผมก็ไปเจอว่า มีคนนึงกด หัวใจ กด love ให้เธอ แต่ไม่ขึ้นชื่อ และผมก็ไล่ดู มีหลายรูปมากที่เป็นแบบนี้ ผมเอะใจ ผมเลยเข้าไปดูที่ blocking ของผมว่า ผมบลอคใครไปบ้างในเฟส และผมก็เจอ คนที่ผมไม่รุ้จัก ไม่เคยกดบลอค ผมเลยปลดบลอคและลองหาชื่อ คนนั้น ว่าเค้าเป็นใคร พอสืบไปสืบมา เรามีเพื่อนร่วมกัน ผมเลยให้เพื่อนร่วมของผมและ ผู้ชายคนนั้น ดู ว่า คนที่ผมคุยอยู่กับผู้ชายคนนี้เป็นอะไรกัน และคนที่ผมให้เค้าช่วย ก็แคปหน้าจอ หน้าวอลมาให้ผม เมื่อผมเห็น ผมนี่แทบทรุดเลย มีการไปเม้น จุ้บๆ หัวใจกันด้วย หน้าวอล แต่ผมยังไม่เชื่อ 100 % ถ้าไม่ได้ยินจากปากผู้ชายคนนั้น .... ผมเลยให้เพื่อนผมคนนี้ ลอง message ถามไปว่า แฟนนายชื่ออะไร แล้วเค้าก็ตอบมาว่า .... ( คนที่ผมกำลังคุยแหละครับ ) ผมอึ้ง ผมช็อค ใจผมจะสลายมากๆ ผมแคปทุกอย่าง และไปถามคนที่ผมคุยตรงๆ ตามที่ผมแคปไป /// เธอได้เห็น และเธอก็ยอมรับว่าแฟน ที่เพิ่งคบได้ประมานเดือนนีง เธอให้เหตุผลว่า เธอชอบผม เธอเลยไม่บอกความจิงกับผม กลัวไม่ได้คุยกับผม ถ้าผมรู้ความจิง ทำนองนั้น ... ผมยอมรับว่าผมเฮิทมาก ผมทำอะไรไม่ถูก แต่เธอบอกว่า เธอไม่ได้จิงจังอะไรกับคนนั้น เธอชอบผม เราก็คุยกันตรงๆ จนผมรู้สึกว่า " ผมรักเธอไปแล้วหวะ ตัดใจตอนนี้มันก็ไม่ใช่ปะวะ อะไรแบบนี้ ผมทุ่มเทผมรักเค้าหมดใจไปแล้ว "
เธอบอกผมว่าให้ผมรอเธอได้ไหม เดี๋ยวเธอก็มาอยู่กรุงเทพแล้ว เธอไม่ได้คิดจิงจังอะไรกับคนนั้นเลย วันๆแทบจะไม่ค่อยได้คุยด้วยซ้ำ ผมก็โอเค ผมจะรอเธอ ในทุกๆวันผมพยายามลืมเรื่องนี้ ผมพยายามคิดว่าผู้ชายคนนั้นเค้าไม่มีตัวตน ซึ่งโอเคผมทำได้เว้ย แต่มันก็มีบางทีก็แว่ปๆมาในหัวว่า เค้าจะคุยกันตอนไหน คุยกันยังไง จะนัดเจอกันหรือเปล่า อะไรต่างๆนาๆในหัวผมตีกันไปหมด จนตอนนี้ผมระแวงทุกด้าน คิดมากทุกๆวัน แต่มันไม่ได้เป็นทั้งวันนะ เป็นแค่แว่ปๆมาในหัวสมองผม ในตอนนที่เธอ หายไป เธอออฟเฟส อะไรแบบนี้ ...
ซึ่งนี้แหละครับ ผมเลยอยากจะมาถามว่า ผมควรรอเค้าใช่ไหม หรือ ผมควรทำยังไงดี ยอมรับนะครับว่าผมไม่อยากตัดใจ แต่ผมจะทำยังไงให้ผมเลิกคิดมากหรือระแวงได้
ขอบคุณครับ
ผมควรทำยังไงดี ? เพิ่งรู้ว่าเค้ามีแฟน แต่ผมกลับรักเค้าไปแล้ว...
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อเดือน มกราคมที่ผ่านมา ผมและเค้าเริ่มต้นรู้จักกัน ผมเป็นฝ่ายไปจีบเค้าเราคุยกันทุกวันในช่วงนั้น แต่ในระยะเวลาเดือน มกราคมนั้น ผมยังเป็นนึกศึกษาและกำลังทำการฝึกงานอยู่ ในช่วงเวลานั้น เราทั้งคู่เริ่มต้นคุยกัน รู้สึกดีต่อกัน แต่เราคุยกันได้แค่ตอนดึกช่วงห้าทุ่ม เที่ยงคืนไม่เกินตีหนึ่ง เพราะผมต้องตื่นแต่เช้าเลยขอเวลาเค้าคุยแค่นี้ ... พอผ่านไปสักระยะครึงเดือน ได้โดยประมาณ เค้าเริ่มรู้สึกไม่โอเคกับเวลาที่เรามีให้กัน เค้าว่ามันน้อยไปสำหรับเรา .
ผมพยายามอธิบาย พยายามบอกเค้าว่าช่วงนี้ผมอาจจะไม่มีเวลาให้มากเพราะผมต้องตื่นเช้าไปฝึกงาน ซึ่งบ้านผมกับที่ฝึกงานค่อนข้างไกลกันมาก เลยจำเป็นต้องตื่นเช้า 6 โมงเช้าทุกวัน เค้าก็เหมือนจะเข้าใจ เหมือนจะโอเคกับเหตุผลของเรา แต่พอผ่านไปสักระยะ เค้ากับรู้สึกแบบเดิม ร็สึกเรามีเวลาให้กันน้อยมาก เค้านอยด์ผม เค้าเซงกับผม ผมก็เคลียดทำอะไรไม่ถูก เลยตัดสินใจหายไปจากเค้า ( อันนี้ผมยอมรับว่าผมไม่ควรแก้ปัญหาโดยวิธีนี้ ) เราก็ต่างหายไปจากกัน
5 เดือนผ่านไป
เข้าสู่เดือน กรกฏาคม
เป็นช่วงที่ผมฝึกงานเสร็จแล้วว่างแล้วรู้สึกเต็มที่กับชีวิต แต่ผมกลับมีความรู้สึก ความรู้สึกนึงที่ผมยังคิดถึงเค้าคนนั้นมากๆ เธอเป็นคนเดียวในตลอดระยะเวลา 5 เดือนที่ผ่านมาของผมที่ผมยังรู้สึก ผมเลยตัดสินใจทักเฟสบุคไปหาเค้า ผมก็ถามเค้าตรงๆว่า สบายดีไหม หายโกรธ เราหรือยัง // ผมคุยผมปรับความเข้าใจกับเค้า พยายามให้เหตุผลเค้าว่าที่ผมหายไปจากเค้าเพราะผมไม่อยากให้เค้ารู้สึก นอยด์หรือเซง กับ การที่ผมไม่มีเวลาให้เค้าแบบนี้ไปตลอด // และเราก็ปรับความเข้าใจ เหมือนเราเริ่มต้นนับ 1 กันใหม่ แต่ในใจผมมันเป็นความรู้สึก ที่มันยังค้างอยู่ตอนนั้น ไม่ว่าจะผ่านไปกี่เดือนก็ตาม ผมยังชอบเค้า ยังรู้สึกกับเค้าเหมือนเดิม. .. ผมขอโอกาสเค้า ให้ผมได้พิสูจน์ ให้เค้าเชื่อในคำพูดของผมว่า ผมขอโทษจริงๆ ที่ผมหายไป และผมจะไม่มีวันเป็นแบบนั้นอีก การกลับมาของผมในครั้งนี้ ผมมาด้วยความจริงใจจริงๆ ซึ่งโอเคเค้าก็ให้โอกาสผม
ผ่านไปสัก 10 วันได้ผมและเค้าเราทะเลาะกันเรื่องผู้ญ คนนึงที่ได้เข้ามาหาผมในช่วงที่ผมและเค้าห่างกัน เราต่างคุยกันไม่เข้าใจ เธอโกรธผม ผมเลยตัดสินใจ ซื้อตั๋วเครื่องบิน บินไปหาเค้าที่เชียงราย ภายในอาทิตย์นั้นเลย ( ผมลืมบอกไปว่า ผมเป้นคนกรุงเทพ ส่วนเธอนั้น เป็นคนเชียงราย ) เพื่อที่จะไปง้อเค้า ผมกลัวเสียเค้าไปมากๆ พอเธอรู้ว่าผมจะไป เธอก็เหมือนจะหายโกรธผม และเราก็ปรับความเข้าใจกันได้ .. แต่จะทำยังไงหละ ซื้อตั๋วไปแล้วหนิ แล้วเราก็ได้นัดเจอกัน ที่เชียงราย
7 ส.ค. 2559 ณ เชียงราย
ผมบินไปหาเธอที่เชียงราย เป็นการเจอกันครั้งแรกของเราทั้งสอง ผมดีใจมากที่ได้เจอเค้า เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก... แล้วเราตกลงกันว่าเราจะไปเที่ยวเชียงใหม่ด้วยกัน ( ผมขอข้ามช่วงเวลาที่อยุ่ด้วยกัน หรือ ช่วงเวลาเดินทางเลยนะครับ ขอตัดตอนไปที่เชียงใหม่แล้วมีเหตุการณ์ที่ทำให้กังวลเลยนะครับ)
ณ เชียงใหม่
เราทั้งสองอยู่ด้วยกัน ผมถามเค้าตลอดว่า 5 เดือนที่เราหายไปจากกัน เธอมีใครใหม่ยัง หรือ กำลังคุยกับใครหรือเปล่า เธอก็บอกผมตลอดว่า ก็ยอมรับว่าคุยเยอะนะ แต่ไม่ได้อะไรกับใครสักคน รวมถึงตอนนี้ เธอก็ไม่ได้คุยกับใครอยู่ ซึ่งผมถามเธอ 2-3 รอบ ในเรื่องนี้ เธอก็ยังยืนยันคำเดิม ผมก็โอเคโล่งใจและไว้ใจเค้า
แล้วเรื่องราวก็เกิดขึ้น !!
ในวันเดียวกันกับที่ผมถามเธอ ตอนนั้นเป็นจังหวะที่เธอเล่นโทรศัพท์ อยู่พอดีแล้วผมดันเห็นในแชท messenger มีชื่อ ใครก็ไม่รุ้ ตามด้วยหัวใจ ผมก็เอ่ออใจคอไม่ค่อยดีแล้ว เลยตัดสินใจถามเธอไปว่า เธอใครหรอที่เธอตั้งเป็นหัวใจ แล้วเค้าก็บอกว่า อ่อเพื่อนที่มหาลัยอะ มันตั้งของมันเอง เราก็ตะหงิดใจ แบบความคิดตีกันไปหมด แต่สุดท้ายผมก็เชื่อเธออยู่ดี ... ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันที่เชียงใหม่ เธอมักยืมมือถือผมอยู่บ่อยครั้ง ผมก็ให้เค้าเล่น ไม่ได้กลัวหรือเอะใจอะไรทั้งสิ้น เพราะผมไม่ได้มีใคร ผมก็เฉยๆไม่ได้เป็นอะไร
----------- ข้ามมาถึงวันที่ผมเดินทางกลับ กรุงเทพเลยละกันนะครับ เดี๋ยวจะยาวไป ---------
เราสองคนต่างคนต่างกลับบ้าน ก็ใช้ชีวิตปกติคุยกันปกติ ทุกวัน ทุกวัน
และแล้วเรื่องก็เกินขึ้น เมื่อเธอโพสรูปของเธอเอง แล้วผม ไปกด love ที่รูปเธอ และผมก็ดูๆว่าใครกด อะไรเธอบ้าง ปุ่มอีโมจิ ใหม่ของเฟสบุคหนะครับ และผมก็ไปเจอว่า มีคนนึงกด หัวใจ กด love ให้เธอ แต่ไม่ขึ้นชื่อ และผมก็ไล่ดู มีหลายรูปมากที่เป็นแบบนี้ ผมเอะใจ ผมเลยเข้าไปดูที่ blocking ของผมว่า ผมบลอคใครไปบ้างในเฟส และผมก็เจอ คนที่ผมไม่รุ้จัก ไม่เคยกดบลอค ผมเลยปลดบลอคและลองหาชื่อ คนนั้น ว่าเค้าเป็นใคร พอสืบไปสืบมา เรามีเพื่อนร่วมกัน ผมเลยให้เพื่อนร่วมของผมและ ผู้ชายคนนั้น ดู ว่า คนที่ผมคุยอยู่กับผู้ชายคนนี้เป็นอะไรกัน และคนที่ผมให้เค้าช่วย ก็แคปหน้าจอ หน้าวอลมาให้ผม เมื่อผมเห็น ผมนี่แทบทรุดเลย มีการไปเม้น จุ้บๆ หัวใจกันด้วย หน้าวอล แต่ผมยังไม่เชื่อ 100 % ถ้าไม่ได้ยินจากปากผู้ชายคนนั้น .... ผมเลยให้เพื่อนผมคนนี้ ลอง message ถามไปว่า แฟนนายชื่ออะไร แล้วเค้าก็ตอบมาว่า .... ( คนที่ผมกำลังคุยแหละครับ ) ผมอึ้ง ผมช็อค ใจผมจะสลายมากๆ ผมแคปทุกอย่าง และไปถามคนที่ผมคุยตรงๆ ตามที่ผมแคปไป /// เธอได้เห็น และเธอก็ยอมรับว่าแฟน ที่เพิ่งคบได้ประมานเดือนนีง เธอให้เหตุผลว่า เธอชอบผม เธอเลยไม่บอกความจิงกับผม กลัวไม่ได้คุยกับผม ถ้าผมรู้ความจิง ทำนองนั้น ... ผมยอมรับว่าผมเฮิทมาก ผมทำอะไรไม่ถูก แต่เธอบอกว่า เธอไม่ได้จิงจังอะไรกับคนนั้น เธอชอบผม เราก็คุยกันตรงๆ จนผมรู้สึกว่า " ผมรักเธอไปแล้วหวะ ตัดใจตอนนี้มันก็ไม่ใช่ปะวะ อะไรแบบนี้ ผมทุ่มเทผมรักเค้าหมดใจไปแล้ว "
เธอบอกผมว่าให้ผมรอเธอได้ไหม เดี๋ยวเธอก็มาอยู่กรุงเทพแล้ว เธอไม่ได้คิดจิงจังอะไรกับคนนั้นเลย วันๆแทบจะไม่ค่อยได้คุยด้วยซ้ำ ผมก็โอเค ผมจะรอเธอ ในทุกๆวันผมพยายามลืมเรื่องนี้ ผมพยายามคิดว่าผู้ชายคนนั้นเค้าไม่มีตัวตน ซึ่งโอเคผมทำได้เว้ย แต่มันก็มีบางทีก็แว่ปๆมาในหัวว่า เค้าจะคุยกันตอนไหน คุยกันยังไง จะนัดเจอกันหรือเปล่า อะไรต่างๆนาๆในหัวผมตีกันไปหมด จนตอนนี้ผมระแวงทุกด้าน คิดมากทุกๆวัน แต่มันไม่ได้เป็นทั้งวันนะ เป็นแค่แว่ปๆมาในหัวสมองผม ในตอนนที่เธอ หายไป เธอออฟเฟส อะไรแบบนี้ ...
ซึ่งนี้แหละครับ ผมเลยอยากจะมาถามว่า ผมควรรอเค้าใช่ไหม หรือ ผมควรทำยังไงดี ยอมรับนะครับว่าผมไม่อยากตัดใจ แต่ผมจะทำยังไงให้ผมเลิกคิดมากหรือระแวงได้
ขอบคุณครับ