เมื่อเพื่อนรักกลายเพื่อนแค้น

เรื่องราวของเรามีอยู่ว่า เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มนึง เรามีกันอยู่ 6 คน เรารักกันและไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นกลุ่มตลอด แล้ววันนึงเพื่อน 1 คนได้ลาออกไป ด้วยปัญหาส่วนตัว เราเหลือกันอยู่ 5 คน เราจะสนิทกับเพื่อนคนนึงมาก สอนงานเค้าทุกอย่าง แรกๆเราก้อรักและเข้าใจกันดี จนเวลาล่วงเลยไป เค้าได้ไปสนิทกับเพื่อนอีก 3 คน โดยเรารู้สึกได้ (เราเป็นคนคิดมาก และทุกอย่างที่คิดมักเป็นจริงเสมอ) เรามาทำงานปกติทุกวันๆ และความรู้สึกที่ได้พบได้รับก้อเหมือนเดิมทุกวันๆ เค้าจะพูดคุยกันอยู่ 4 คน เราพยายามแทรก แต่เหมือนพอเราพูดพวกเค้าจะเงียบกัน จนทำให้เราไม่อยากที่จะพูดอะไร ได้แต่นั่งเงียบๆ เป็นแบบนี้เรื่อยๆ วันนึงเราได้รับงานมากขึ้น เหตุผลเพราะพี่ในตำแหน่งงานนั้นลาออก เรายอมรับว่าเราก้อมีส่วนผิด เราบอกกับเจ้านายว่าเรารับงานไม่ไหว พวกน้องๆก้อไม่ได้ช่วยอะไร บางทีงานของเค้าเองก้อไม่ค่อยรับผิดชอบกัน และเรื่องที่เรามีปัญหากัน เจ้านายดูเหมือนจะเข้าใจ (เราเคยคิดจะลาออก แต่เจ้านายขอร้องไม่ให้ออก) เจ้านายได้โอนงานออกจากเรา และให้เรารับผิดชอบในตำแหน่งงานใหม่ แต่ดูเหมือนเพื่อนของเราเค้าไม่เข้าใจ เค้าแปลคำพูดและความหมายที่เราบอกกับกับนายเป็นการฟ้อง เอาความดีใส่ตัว ว่าร้ายพวกเค้าให้เจ้านายฟัง จนวันนึงทุกอย่างระเบิดขึ้น หัวหน้ามาเคลียร์ แต่เหมือนยิ่งพูด ดูเหมือนเรายิ่งผิด เรายกมือไหว้เพื่อนทั้ง 3 คนนั้น และคำพูดที่เราได้รับคือ ต่อไปนี้ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม ไม่มีเพื่อน ไม่มีพี่ ไม่มีน้อง จบ ทำให้เรารู้สึกได้เลยว่าเราเป็นส่วนเกินในห้องนั้น เราขอเจ้านายในการย้ายห้องทำงานได้สำเร็จ และเรากับพวกเค้าที่เคยเป็นเพื่อนกัน ก้อกลายเป็นเหมือนศัตรู ที่พบกันจะมีแต่คำพูด และกิริยากระทบกระทั่งกันตลอด วันนี้เวลาล่วงเลยมาร่วมปีแล้ว แม้เรื่องราวมันจะผ่านไป แต่ดูเหมือนเวลาก้อไม่ได้ช่วยทำให้อะไรดีขึ้นเลย เราคนเดียว ทำให้ไม่อยากที่จะเข้าร่วมกลุ่มงานใดๆที่มีพวกเค้า เราทนไม่ได้ที่จะต้องได้ยินคำเสียดสี ปฏิกิริยาที่เหมือนเราเป็นตัวอะไรสักอย่างในสายตาพวกเค้า (ซึ่งต่อหน้าคนอื่นๆ พวกเค้าจะไม่แสดงอาการเหล่านี้กับเรา ทำให้เราดูเป็นคนที่มีปัญหาเข้าร่วมกับพวกเค้าไม่ได้เอง) เราอยากถามความคิดเห็นจากคนที่อ่านเรื่องราวนี้ ช่วยแนะนำทีว่าเราควรจะทำยังไง (อยากจะลาออกนะ แต่เหมือนพวกเค้าจะรอวันนั้น เพื่อสมน้ำหน้าเรา)