วันนี้วันครบรอบ 7 ปีของเราสองคน (แฟนคนแรก)
หลายคนพูดว่า 7 ปี อาถรรพ์แต่สำหรับฉันมันขึ้นอยู่กับคนสองคนมากกว่าถ้าเรารักกันมากพอก็คงไม่มีวันเลิกกัน.....
ย้อนกลับไปสองเดือนก่อนวันที่เราเลิกกันโดยที่เค้าให้เหตุผลฉันว่า....เค้าไม่รักฉันแล้วแต่เค้ารักน้องคนนั้น คนที่เข้ามาสนิทได้ไม่ถึงเดือน
ก่อนหน้านั้น 1 อาทิตย์เรายังคุยกันดีๆยุเลยเค้าบอกว่าเค้ารักฉันเป็นห่วงแต่พรุ่งนี้เค้าหายไปโทรไปไม่รับสายไลน์ไปเฟสไปไม่ตอบอ่านไม่แม้แต่คิดจะตอบกลับฉันเริ่มใจคอไม่ดี เหมือนมีรางสังหรณ์ว่ามันต้องมีอะไรแน่ (อีกทั้งมีคนมาบอกว่าเค้าคบกับคนอื่นไปแล้ว) แต่ก็ยังใจเย็นรอให้เค้าติดต่อกลับมาเพราะเชื่อในความรักที่เรามีให้กันมาตลอดเวลาเกือบ 7 ปียังเชื่อว่าคนนี้แหละที่ฉันจะใช้ชีวิตด้วย รอไป 1 อาทิตย์เต็มๆจนทนไม่ไหวหละก็ไปหาเค้าจะไปถามให้แน่ใจ
** N เรียนครูพละตอนปิดเทอมก็รับเป็นโค้ชซ้อมกีฬา รร ใกล้บ้าน * ฉันพึ่งเรียนจบปริญญาตรีมาหมาดๆ * ส่วน T เรียนอยู่ชั้น ม 3 รร ที่ N ไปซ้อมกีฬาให้ ** ไปถึงสนามก็เจอเค้านะ เค้ามีท่าทีเหมือนเดิมเรายังหยอกล้อยังคุยกันเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เค้าบอกให้ฉันรอให้น้องๆแข่งกีฬาเสร็จก่อนแล้วจะออกไปคุยด้วย ฉันก็รอนะเพราะยังเชื่อในรักของเรา แต่สุดท้ายเค้าก็เดินมาบอกว่ากลับไปก่อนนะขอเวลาให้กีฬาเสร็จอีก 3 วันจะโทรไปหา ตอนนี้อยากใช้เวลากับกีฬาให้เต็มที่ฉันก็ยอมกลับไปเพราะคิดว่าเวลาจะทำให้ทุกอย่างดีกว่านี้ วันต่อมาก็ใช้ชีวิตไปตามปรกติรอเค้าเหมือนทุกวันที่ผ่านมาแต่ก็ไม่มีวีแวว วันที่สามวันสุดท้ายฉันก็ไปหาเค้าที่สนามเหมือนเดิมแต่คำตอบที่ได้คือ
" เค้ารักฉันนะแต่เค้ารักอนาคตมากกว่าซึ่งเป็นอนาคตที่ไม่มีฉัน "
เค้าบอกว่ารอหน่อยนะวันนี้วันสุดท้ายแล้วจะเสร็จแล้วเด่วโทรไปหา ฉันก็นั่งรอข้างๆสนามตั้งแต่ 11 โมงจน 5 โมงเย็น พิธีปิดสนาม ฉันก็หาเค้าไม่เจออีกเลย ก็โอเคกลับบ้านไปรอ แต่ก็ไม่มีสักสายเหมือนเดิมจนเริ่มแน่ใจแล้วว่าเค้าคบกับคนอื่นไปแล้วจริงๆ วันต่อมาก็ไปหาเค้าที่บ้าน ไปถึงก็นั่งคุยกัน
ขอแทนชื่อแต่ละคนเป็นตัวย่อนะ
เรา : N เทอคบกะ T หรอ
N : ใครบอก ?
D : แล้วใช่มั้ยละ บอกมาสิทำไมทำกับเราแบบนี้หละที่ผ่านมาไม่มีความหมายเลยหรอ
N : ก็เราไม่ได้รักเทอแล้ว เรารัก T
หลังจากนั้นเราอ้อนวอนขอร้องเค้าทุกอย่าง ขอแค่ให้เราเป็นเหมือนเดิม ร้องเหมือนจะขาดใจ
N : จะร้องให้ได้อะไรหรอ ? ไหนหละคนที่ปากเก่งคนที่ขี้ด่าคนที่เคยพูดว่า ไม่มีกูก็หาใหม่ ไม่เห็นต้องแคร์ คนเก่งคนนั้นไปไหนซะหละ ด่าดิด่าเราอีกดิทำไมไม่ด่าแล้วหละ เทอรู้มั้ยทุกครั้งที่เทอด่าเรา เราเสียใจขนาดไหน เราร้องเทอเคยรู้บ้างมั้ย?
เรา : โอเคโชคดีนะ ลาก่อนต่อจากนี้เราคงไม่เจอกันอีก
N : นั่งลง (ดึงมือเราอย่างแรง) คุยให้รู้เรื่องก่อน เทอกลับบ้านไปนะกลับไปเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ ตั้งใจหางานเพื่ออนาคตที่ดี เรายังเป็นเพื่อนกันได้
เค้าไม่ยอมให้เรากลับเพราะกลัวเราจะคิดสั้น เค้าไปส่งเราที่บ้านโดยให้น้องของเค้าขับรถเราแล้วเรานั่งไปกับเค้า ระหว่างทางเราก็ขอเค้า ขอแค่โทรไปคุยบ้างเจอกันบ้างขอให้ค่อยๆตัดขอเวลาให้เราทำใจเค้าก็บอกว่าถ้าคิดถึงก็โทรมาหาได้ อยากให้โทรหาก็หยอดมานะ แล้วเราก็แยกกัน
*** เวลาต่อจากนี้ฉันทรมานมากไม่กินไม่นอนขังตัวเองไว้ในห้องไม่พูดคุยกะคัย มีแค่น้าเพื่อนและก็น้องๆที่รู้เรื่องแชทมาหาตลอดแวะเวียนมาคอยถามคอยปลอบ เวลาแต่ละวันกว่าจะผ่านไปได้มันทรมานเหมือนตายทั้งเป็นความหวังทุกอย่างพังไปพร้อมกันความรู้สึกดีๆ ฉันปล่อยตัวเองไม่กินไม่นอนจนซูบ เน้นว่าซูบจนคนอื่นเริ่มทัก เริ่มไม่มีแรงเดิน ในหัวคิดแต่เรื่องเค้า คิดมันอยู่นั้นแหละ ***
หลังจากนั้นสองสามวันก็โทรไปหาเค้า ยอมทุกอย่างยอมให้เค้าคุยกะ T เสร็จก่อนแล้วค่อยคุยกันยอมเป็นตัวสำรองถึงแม้ฉันจะมาก่อน หลังจากที่เลิกกันจริงๆก็โทรไปหาเค้าสองครั้ง หลังจากนั้นก็ตัดใจ เรียนรู้ที่จะอยู่กับความจริงทำใจยอมรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา จากคนที่เคยมั่นใจในความรักมั่นใจในตัวเองก็เสียเฟลไปพักใหญ่ ก็เลยเปิดใจเปิดโอกาสให้ตัวเองได้คุยกับคนอื่นบ้างฉันโชคดีมากที่ทำใจได้เร็วเพราะมีกำลังใจดีจากเพื่อนๆ " ฉันใช้เวลา 2 อาทิตย์ " กับการปล่อยตัวเองให้เสียใจกับเรื่องนี้แล้วหลังจากนั้นก็ดูแลตัวเองแต่งหน้าแต่งตัวมากขึ้น น้ำหนักที่ลดไปทำให้ใส่เสื้อผ้าดูดีขึ้นทีนี้ก็ควบคุมอาหารออกกำลังกายบ้าง ทำตัวเองให้ดูดีกว่าเดิม หันกลับมารักตัวเอง พอฉันก้าวออกมาทำให้เห็นอะไรมากขึ้น ทำให้รู้ว่าที่ผ่านมาฉันมั่นใจในตัวเองในความรักมากเกินไป กลับมาโสดในรอบ 7 ปี......ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะแต่ก็รู้สึกชอบเพราะมันอิสระ ไม่มีเรื่องให้ทุกข์ทรมานใจอย่างมากก็แค่เหงา แต่สิ่งที่เห็นได้ชัดคือเพื่อนแท้ที่อยู่ข้างๆฉันตอนที่ฉันเสียใจที่สุดจาก ผช คนนี้
#เด่วจะมาต่อนะคะเรื่องราวที่ผ่านมาตลอดเวลาเกือบ 7 ปีตั้งแต่วันแรกที่คบกันผ่านเรื่องราวต่างๆมาเยอะมากขนาดไหน
ขอบคุณที่อ่านมาถึงบรรทัดนี้อาจจะไม่ค่อยรู้เรื่อง เรื่องราวยืดยื้อไปหน่อยครั้งต่อไปจะสรุปให้ได้ใจความกว่านี้คะ ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
7 ปีอาถรรพ์หรือเพราะเธอไม่รู้จักพอกันแน่ ?
หลายคนพูดว่า 7 ปี อาถรรพ์แต่สำหรับฉันมันขึ้นอยู่กับคนสองคนมากกว่าถ้าเรารักกันมากพอก็คงไม่มีวันเลิกกัน.....
ย้อนกลับไปสองเดือนก่อนวันที่เราเลิกกันโดยที่เค้าให้เหตุผลฉันว่า....เค้าไม่รักฉันแล้วแต่เค้ารักน้องคนนั้น คนที่เข้ามาสนิทได้ไม่ถึงเดือน
ก่อนหน้านั้น 1 อาทิตย์เรายังคุยกันดีๆยุเลยเค้าบอกว่าเค้ารักฉันเป็นห่วงแต่พรุ่งนี้เค้าหายไปโทรไปไม่รับสายไลน์ไปเฟสไปไม่ตอบอ่านไม่แม้แต่คิดจะตอบกลับฉันเริ่มใจคอไม่ดี เหมือนมีรางสังหรณ์ว่ามันต้องมีอะไรแน่ (อีกทั้งมีคนมาบอกว่าเค้าคบกับคนอื่นไปแล้ว) แต่ก็ยังใจเย็นรอให้เค้าติดต่อกลับมาเพราะเชื่อในความรักที่เรามีให้กันมาตลอดเวลาเกือบ 7 ปียังเชื่อว่าคนนี้แหละที่ฉันจะใช้ชีวิตด้วย รอไป 1 อาทิตย์เต็มๆจนทนไม่ไหวหละก็ไปหาเค้าจะไปถามให้แน่ใจ
** N เรียนครูพละตอนปิดเทอมก็รับเป็นโค้ชซ้อมกีฬา รร ใกล้บ้าน * ฉันพึ่งเรียนจบปริญญาตรีมาหมาดๆ * ส่วน T เรียนอยู่ชั้น ม 3 รร ที่ N ไปซ้อมกีฬาให้ ** ไปถึงสนามก็เจอเค้านะ เค้ามีท่าทีเหมือนเดิมเรายังหยอกล้อยังคุยกันเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เค้าบอกให้ฉันรอให้น้องๆแข่งกีฬาเสร็จก่อนแล้วจะออกไปคุยด้วย ฉันก็รอนะเพราะยังเชื่อในรักของเรา แต่สุดท้ายเค้าก็เดินมาบอกว่ากลับไปก่อนนะขอเวลาให้กีฬาเสร็จอีก 3 วันจะโทรไปหา ตอนนี้อยากใช้เวลากับกีฬาให้เต็มที่ฉันก็ยอมกลับไปเพราะคิดว่าเวลาจะทำให้ทุกอย่างดีกว่านี้ วันต่อมาก็ใช้ชีวิตไปตามปรกติรอเค้าเหมือนทุกวันที่ผ่านมาแต่ก็ไม่มีวีแวว วันที่สามวันสุดท้ายฉันก็ไปหาเค้าที่สนามเหมือนเดิมแต่คำตอบที่ได้คือ
" เค้ารักฉันนะแต่เค้ารักอนาคตมากกว่าซึ่งเป็นอนาคตที่ไม่มีฉัน "
เค้าบอกว่ารอหน่อยนะวันนี้วันสุดท้ายแล้วจะเสร็จแล้วเด่วโทรไปหา ฉันก็นั่งรอข้างๆสนามตั้งแต่ 11 โมงจน 5 โมงเย็น พิธีปิดสนาม ฉันก็หาเค้าไม่เจออีกเลย ก็โอเคกลับบ้านไปรอ แต่ก็ไม่มีสักสายเหมือนเดิมจนเริ่มแน่ใจแล้วว่าเค้าคบกับคนอื่นไปแล้วจริงๆ วันต่อมาก็ไปหาเค้าที่บ้าน ไปถึงก็นั่งคุยกัน
ขอแทนชื่อแต่ละคนเป็นตัวย่อนะ
เรา : N เทอคบกะ T หรอ
N : ใครบอก ?
D : แล้วใช่มั้ยละ บอกมาสิทำไมทำกับเราแบบนี้หละที่ผ่านมาไม่มีความหมายเลยหรอ
N : ก็เราไม่ได้รักเทอแล้ว เรารัก T
หลังจากนั้นเราอ้อนวอนขอร้องเค้าทุกอย่าง ขอแค่ให้เราเป็นเหมือนเดิม ร้องเหมือนจะขาดใจ
N : จะร้องให้ได้อะไรหรอ ? ไหนหละคนที่ปากเก่งคนที่ขี้ด่าคนที่เคยพูดว่า ไม่มีกูก็หาใหม่ ไม่เห็นต้องแคร์ คนเก่งคนนั้นไปไหนซะหละ ด่าดิด่าเราอีกดิทำไมไม่ด่าแล้วหละ เทอรู้มั้ยทุกครั้งที่เทอด่าเรา เราเสียใจขนาดไหน เราร้องเทอเคยรู้บ้างมั้ย?
เรา : โอเคโชคดีนะ ลาก่อนต่อจากนี้เราคงไม่เจอกันอีก
N : นั่งลง (ดึงมือเราอย่างแรง) คุยให้รู้เรื่องก่อน เทอกลับบ้านไปนะกลับไปเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ ตั้งใจหางานเพื่ออนาคตที่ดี เรายังเป็นเพื่อนกันได้
เค้าไม่ยอมให้เรากลับเพราะกลัวเราจะคิดสั้น เค้าไปส่งเราที่บ้านโดยให้น้องของเค้าขับรถเราแล้วเรานั่งไปกับเค้า ระหว่างทางเราก็ขอเค้า ขอแค่โทรไปคุยบ้างเจอกันบ้างขอให้ค่อยๆตัดขอเวลาให้เราทำใจเค้าก็บอกว่าถ้าคิดถึงก็โทรมาหาได้ อยากให้โทรหาก็หยอดมานะ แล้วเราก็แยกกัน
*** เวลาต่อจากนี้ฉันทรมานมากไม่กินไม่นอนขังตัวเองไว้ในห้องไม่พูดคุยกะคัย มีแค่น้าเพื่อนและก็น้องๆที่รู้เรื่องแชทมาหาตลอดแวะเวียนมาคอยถามคอยปลอบ เวลาแต่ละวันกว่าจะผ่านไปได้มันทรมานเหมือนตายทั้งเป็นความหวังทุกอย่างพังไปพร้อมกันความรู้สึกดีๆ ฉันปล่อยตัวเองไม่กินไม่นอนจนซูบ เน้นว่าซูบจนคนอื่นเริ่มทัก เริ่มไม่มีแรงเดิน ในหัวคิดแต่เรื่องเค้า คิดมันอยู่นั้นแหละ ***
หลังจากนั้นสองสามวันก็โทรไปหาเค้า ยอมทุกอย่างยอมให้เค้าคุยกะ T เสร็จก่อนแล้วค่อยคุยกันยอมเป็นตัวสำรองถึงแม้ฉันจะมาก่อน หลังจากที่เลิกกันจริงๆก็โทรไปหาเค้าสองครั้ง หลังจากนั้นก็ตัดใจ เรียนรู้ที่จะอยู่กับความจริงทำใจยอมรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา จากคนที่เคยมั่นใจในความรักมั่นใจในตัวเองก็เสียเฟลไปพักใหญ่ ก็เลยเปิดใจเปิดโอกาสให้ตัวเองได้คุยกับคนอื่นบ้างฉันโชคดีมากที่ทำใจได้เร็วเพราะมีกำลังใจดีจากเพื่อนๆ " ฉันใช้เวลา 2 อาทิตย์ " กับการปล่อยตัวเองให้เสียใจกับเรื่องนี้แล้วหลังจากนั้นก็ดูแลตัวเองแต่งหน้าแต่งตัวมากขึ้น น้ำหนักที่ลดไปทำให้ใส่เสื้อผ้าดูดีขึ้นทีนี้ก็ควบคุมอาหารออกกำลังกายบ้าง ทำตัวเองให้ดูดีกว่าเดิม หันกลับมารักตัวเอง พอฉันก้าวออกมาทำให้เห็นอะไรมากขึ้น ทำให้รู้ว่าที่ผ่านมาฉันมั่นใจในตัวเองในความรักมากเกินไป กลับมาโสดในรอบ 7 ปี......ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะแต่ก็รู้สึกชอบเพราะมันอิสระ ไม่มีเรื่องให้ทุกข์ทรมานใจอย่างมากก็แค่เหงา แต่สิ่งที่เห็นได้ชัดคือเพื่อนแท้ที่อยู่ข้างๆฉันตอนที่ฉันเสียใจที่สุดจาก ผช คนนี้
#เด่วจะมาต่อนะคะเรื่องราวที่ผ่านมาตลอดเวลาเกือบ 7 ปีตั้งแต่วันแรกที่คบกันผ่านเรื่องราวต่างๆมาเยอะมากขนาดไหน
ขอบคุณที่อ่านมาถึงบรรทัดนี้อาจจะไม่ค่อยรู้เรื่อง เรื่องราวยืดยื้อไปหน่อยครั้งต่อไปจะสรุปให้ได้ใจความกว่านี้คะ ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ