เป็นคนที่เมื่อได้เจอหรือได้พูดคุยกับใครบ่อยๆ และเขาพูดดีทำดีด้วยก็ชอบเขาง่ายๆซะงั้น สุดท้ายก็แห้วตลอด555
จนล่าสุดคนที่เราไม่ชอบหน้า เขาเป็นรุ่นพี่คุมงาน เขาจะคอยสอนงานเราและเรามักโดนดุบ่อยๆ เขามักให้เรากลับไปแก้บ่อยๆ เราก็เลยเลี่ยงที่จะไม่ตรวจกับคนนี้เลยเอางานไปตรวจกับคนอื่นแทน มีหัวหน้าหลายคน คนอื่นก็โอเคมากไม่ค่อยให้แก้อะไร เข้าปีที่สอง เขามีบทบาทในภาคส่วนของเรามากขึ้นเราจึงจำเป็นต้องส่งงานกับคนนี้เป็นส่วนใหญ่ รู้สึกทรมานมาก ก็เหมือนเดิมโดนไล่ให้ไปแก้งานบ่อยๆ ถึงจะรำคาญ เพราะเขาชอบพูดกระแหนะกระแหน แต่เพื่อจะให้งานออกมาดีอ่ะนะ อดทนยอมไป จนเข้าปีที่สาม บทบาทเขาลดลงมีคนใหม่มาแทน คนใหม่ถึงจะให้แก้งานแต่ก็โอเคมากเพราะไม่มีคำพูดกระแหนะกระแหนให้รำคาญใจ เมื่อไม่กี่อาทิตย์มานี้ได้ข่าวว่าเขาเพิ่งแต่งงาน ไม่น่าเชื่อว่าคนประหลาดแบบนี้จะจงลงเอยกับใครได้ รู้สึกเฉยๆแต่ทำไมมันเศร้าๆในใจ ดูรูปสวมแหวนแล้วน้ำตาจะไหล ได้แต่นึกถึงเสียงประหลาดๆที่เขาเรียกชื่อเรา สีหน้า แววตา ถึงแม้จะเคยเกลียดเขามาก จู่ๆก็ชอบซะงั้น555 ก็ดีล่ะจะเกลียดกันไปทำไมเนาะ เห็นเธอมีความสุขเราก็สุขใจ ยินดีด้วยล่ะกันนะ 5555
มีใครเคยชอบคนง่ายจนเผลอชอบคนที่เกลียดบ้าง
จนล่าสุดคนที่เราไม่ชอบหน้า เขาเป็นรุ่นพี่คุมงาน เขาจะคอยสอนงานเราและเรามักโดนดุบ่อยๆ เขามักให้เรากลับไปแก้บ่อยๆ เราก็เลยเลี่ยงที่จะไม่ตรวจกับคนนี้เลยเอางานไปตรวจกับคนอื่นแทน มีหัวหน้าหลายคน คนอื่นก็โอเคมากไม่ค่อยให้แก้อะไร เข้าปีที่สอง เขามีบทบาทในภาคส่วนของเรามากขึ้นเราจึงจำเป็นต้องส่งงานกับคนนี้เป็นส่วนใหญ่ รู้สึกทรมานมาก ก็เหมือนเดิมโดนไล่ให้ไปแก้งานบ่อยๆ ถึงจะรำคาญ เพราะเขาชอบพูดกระแหนะกระแหน แต่เพื่อจะให้งานออกมาดีอ่ะนะ อดทนยอมไป จนเข้าปีที่สาม บทบาทเขาลดลงมีคนใหม่มาแทน คนใหม่ถึงจะให้แก้งานแต่ก็โอเคมากเพราะไม่มีคำพูดกระแหนะกระแหนให้รำคาญใจ เมื่อไม่กี่อาทิตย์มานี้ได้ข่าวว่าเขาเพิ่งแต่งงาน ไม่น่าเชื่อว่าคนประหลาดแบบนี้จะจงลงเอยกับใครได้ รู้สึกเฉยๆแต่ทำไมมันเศร้าๆในใจ ดูรูปสวมแหวนแล้วน้ำตาจะไหล ได้แต่นึกถึงเสียงประหลาดๆที่เขาเรียกชื่อเรา สีหน้า แววตา ถึงแม้จะเคยเกลียดเขามาก จู่ๆก็ชอบซะงั้น555 ก็ดีล่ะจะเกลียดกันไปทำไมเนาะ เห็นเธอมีความสุขเราก็สุขใจ ยินดีด้วยล่ะกันนะ 5555