คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ เมื่อต้นเดือนก่อน พอดีพักอยู่แถวสนามหลวงแล้วได้ไปทำงานแถวพารากอนทีนี้ ก็เลยต้องนั่งเรือจากท่าเรือศิริราชไปลงสาทรตากสินแล้วก็นั่ง bts จากสะพานตากสินไปลงสยามพารากอน ในขณะที่เดินทางอยู่ทุกๆวันได้เจอรุ่นพี่คนนึงแอบชอบเขาเลย ชอบมากแบบว่าโดนใจสุดำ ชอบมากๆในใจคือบอกว่าคนนี้คือใช่เลยอ่ะแล้วมีอยู่วันหนึ่งซึ่งทุกๆคนสังคม ของกรุงเทพมหานครเพื่อนๆก็รู้อยู่ใช่ไหมครับว่าตอนเช้าคนเยอะมาก bts ต้องแย่งกันเข้าคนเยอะมากและผมกับพี่เขาก็ได้แย่งเข้ากัน ทุกทุกวันได้ใกล้ชิดพี่เค้าแต่พี่เค้าก็จะลง ศาลาแดงซึ่งมันเป็นอะไรที่แบบว่าฟินสุดๆระยะเวลานั้นทุกๆวันเกิยบเดือน และผมก็ได้ลาออกจากงานที่พารากอนเลยมาทำงาน แถวสนามหลวงแทน ซึ่งสถานที่ผมทำงานผมได้เป็นตำแหน่งบาริสต้า ทำกาแฟ ซึ่งเป็นร้านคาเฟ่และอาหารเช้าซึ่งคาเฟ่ที่ผมทำอยู่ติดกับอพาร์ทเม้นท์และโรงแรมรายวันรายเดือนซึ่งวันแรกที่ผมไปทำงานผมได้เห็นพี่เขาเดินออกจากอาคาร ผมก็รู้เลยว่าเป็นพี่เขาแล้ววันต่อๆมาก็ได้เห็นเขาทุกทุกวันมันเป็นอะไรที่ฟินมาก แต่เขาคงจำผมไม่ได้แต่ผมจำเค้าได้แล้วจำได้อย่างดีทำยังไงดีอ่ะครับ ชอบพี่เขามาก ปลื้มมากมากแต่พี่เขาไม่เคยมาสั่งกาแฟเลย แล้ววันที่ผมมาตั้งกระทู้นี้ผมก็ได้เจอพี่เขาที่เซเว่นหน้าปากซอยบ้านผมเองหัวใจจะวายแล้วครับผม ซึ่งผมรู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้เพราะเราต่างกันมาพี่เขาพักห้อง 8000 พันกว่าบาทต่อเดือนผมพักห้อง 2000 กว่าบาทเองชีวิตเราต่างกันมาก แล้วอีกอย่างผมเองก็ไม่ใช่คนไทยไม่เป็นไรครับได้แค่แอบมองมันเป็นอะไรที่ฟินมากขอบอก มีใครเพื่อนๆในพันทิป มีโมเมนต์นี้บ้างครับ แชร์กันหน่อยเร็วก่อนนอน
มีใครเคยแอบชอบแล้วได้มาอยู่ใกล้ๆเขาบ้างไหม?