ห้องเพลงคนรากหญ้า พักยกการเมือง มุมเสียงเพลง มุมนี้ไม่มีสี ไม่มีกลุ่ม............มีแต่เสียง 20/8/2016

กระทู้คำถาม

  ***สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ห้องราชดำเนินทุกคน***
กระทู้นี้ เป็นมุมพักผ่อน มุมนี้ไม่มีสี  ไม่มีกลุ่ม.........แต่มีเสียง...................

ห้องเพลงคนรากหญ้าเปิดขึ้นมามีวัตถุประสงค์ เพื่อ

1. มีพื้นที่ให้เพื่อนๆ ได้มาพบปะ พูดคุยระหว่างกัน ในภาวะที่ต้องระมัดระวังการโพสการเมืองอย่างเคร่งครัด
2. เป็นพื้นที่ พักผ่อน ลดความเครียดทางการเมือง ให้เพื่อนๆ มีกิจกรรมสนุกๆ ร่วมกัน
3. สร้างมิตรภาพและความปรองดอง ซึ่งเราหวังให้สังคมไทยเป็นเช่นนี้ แม้นคิดต่างกัน แต่เมื่อคุยกันแล้วก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม

กระทู้ห้องเพลงเป็นกระทู้เปิด มิได้ปิดกั้นผู้หนึ่งผู้ใด "ขอให้มาดี เราคือเพื่อนกัน" ซึ่งก็เหมือนกับกระทู้ทั่วไป ที่เราไม่จำเป็นต้องทราบว่า User ท่านไหนเป็นใครมาจากไหน  ...ดังนั้น หากมีบุคคลใดที่มีการโพสสิ่งผิดกฎหมายและศีลธรรมอันดีของสังคมนั้น หรือสิ่งรบกวนใดๆ ในบอร์ด เป็นเรื่องส่วนบุคคล ทางห้องเพลงจึงขอแสดงความบริสุทธิ์ใจว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งสิ้น

เคยเล่าถึงสุภาษิตที่ว่า เสียงเพลงรัฐฉู่ดังทั่วทั้งสี่ทิศ (四面楚歌 ซื่อเมี่ยนฉู่เกอ) ไปแล้วว่าหมายถึง ทำการสิ่งใดแล้วมีอุปสรรคใหญ่หลวง
งานเข้าทุกทิศทาง หรือ ตกอยู่ภายใต้อันตรายรอบด้าน ไม่สามารถพึ่งพาใครได้ ต้องถูกโดดเดี่ยว วันนี้จะมานำเสนอสุภาษิตจีน
ที่พบในวรรณกรรมเรื่องนั้นอีก ซึ่งสุภาษิตนี้เป็นกลยุทธการรบอย่างหนึ่งด้วยค่ะ เมื่ออ่านแล้ว เพื่อนๆ ลองนึกดูว่าคุ้นๆ หรือไม่
เคยพบเห็นจากนักรบไทยท่านไหนหรือไม่ มาพูดคุยออกความเห็นกันได้ค่ะ

"ทุบหม้อข้าว จมเรือ" (破釜沉舟 โพ่ฝู่เฉินโจว)

มาจากวรรณกรรมไซฮั่น หรือซีฮั่น ซึ่งถูกนำมาทำเป็นภาพยนตร์หลายเวอร์ชั่น เป็นสงครามฉู่ฮั่น

เรื่องคร่าวๆ คือในยุคราชวงศ์ฉินมีการขูดรีดราษฎรอย่างทารุณ ทำให้ประชาชนเดือดร้อน ตกทุกข์ได้ยาก
จึงมีกองกำลังเกิดขึ้นมากมาย ที่เด่นๆ ก็คือ “เซี่ยงหยี่” หรือ “ฌ้อปาอ๋อง” กับ “หลิวปัง” หรือ “เล่าปัง”

ในตอนนี้เป็นเรื่องการรบของเซี่ยงหยี่ค่ะ ช่วงที่ทำศึกต่อต้านฉิน

เรื่องมีอยู่ว่าในคราหนึ่ง เซี่ยงหยี่นำทัพไปที่กรุงเสียนหยางราชธานีของราชวงศ์ฉิน ซึ่งกองทัพฉินนั้นมีมากมายกว่าหลายเท่า

หลังจากข้ามแม่น้ำจางเหอไปแล้ว เซี่ยงหยี่ก็สั่งการให้ทหารแต่ละคนพกเสบียงอาหารแห้งจำนวนเท่าที่จะดำรงชีพได้สามวัน
แล้วให้ทุบทำลายหม้อสำหรับการปรุงอาหาร ตลอดจนให้เจาะเรือให้รั่วจมเรือทั้งหมด
เพื่อบีบให้ทหารฉู่ต้องเอาชีวิตรอดด้วยการเอาชนะทัพฉินเท่านั้น เพราะไม่มีเสบียง และไม่มีเรือให้ข้ามน้ำถอยหนีกลับได้

แล้วเซี่ยงหยี่กล่าวคำปราศรัยต่อหน้านายและพลทหารทั้งหลายว่า

"ความเจริญรุ่งเรืองหรือความหายนะของบ้านเมือง ขึ้นอยู่กับการทำศึกครั้งนี้ครั้งเดียว ต้องเอาชนะให้ได้ แพ้ไม่ได้เป็นอันขาด"

ต่อจากนั้น กองทัพของเซี่ยงหยี่ก็ได้เปิดฉากสู้รบกับกองทัพของราชวงศ์ฉินอย่างฮึกเหิม ดุเดือด
เพราะทหารของเซี่ยงหยี่ต่างทราบอยู่แก่ใจแล้วว่าไม่มีทางอื่นเอาชีวิตรอดได้อีกแล้ว มีแต่จะต้องรบอย่างไม่คิดชีวิตเท่านั้น

ถึงแม้ต้องเผชิญกองทัพฉินที่มีกำลังพลมากกว่าเป็นสิบเท่า ทหารฉู่ก็เปิดการรบอย่างกล้าหาญดุเดือดไม่เกรงกลัว
เซี่ยงหยี่นำหน้าบุกทะลุที่มั่นศัตรูฆ่าซูเจียว ขุนพลของกองทัพฉินขาดสองท่อนภายในดาบเดียว

กองทัพฉินแม้มีกองทัพหนุนจากแคว้นต่างๆ แต่ก็เกรงกริ่งในอานุภาพทหารฉู่ที่หาญกล้าสู้ถวายหัวอย่างไม่กลัวตาย
สะกดให้ทัพต่างๆ ไม่กล้าหนุนมาช่วยทหารฉินเพิ่ม ยุทธการครั้งนั้นเป็นที่มาของสำนวนว่า "ใช้หนึ่งต้านสิบ” อีกด้วย

คำว่า “ทุบหม้อจมเรือ” ซึ่งเป็นกลยยุทธ์ที่เซี่ยงอวี่ใช้ จึงได้กลายเป็นสุภาษิตของจีนในเวลาต่อมา
หมายถึงว่ายอมสู้ตายไม่ถอย

คิดเหมือนกันหรือไม่ว่า กลยุทธ์นี้เหมือนกับที่พระเจ้าตากได้ใช้ "ทุบหม้อข้าว ตีเมืองจันทน์" ให้ทหารไปกินข้าวในเมืองจันทน์
ทำให้เราได้เอกราชมาจนทุกวันนี้

ขอบคุณแหล่งข้อมูลและภาพประกอบ
http://thai.cri.cn/1/2005/11/29/21@57712.htm
http://www.oknation.net/blog/chailasalle/2011/07/06/entry-1
https://www.facebook.com/WipakHistory/photos/pcb.1099290990134370/1099290850134384/?type=3&theater
พี่ cnck ที่เล่าถึงสุภาษิตนี้

...........................................................

ในการรบ บางครั้งจำนวนทหารไม่ใช่สิ่งสำคัญ
"สิบต้านหนึ่ง" เกิดขึ้นได้ ถ้านักรบมีใจองอาจ ไม่กล้วตาย สู้ไม่ถอย และมีความสามัคคีกัน

เจ้าตาก คาราบาว vocal cover by The Mario

ยุทธศาสตร์ยิ่งใหญ่ ความตั้งใจเด็ดเดี่ยว
มื้อนี้เราจะเคี้ยวข้าว และทุบหม้อข้าว
ตีแหกฝ่าวงล้อม ลุยพม่าข้าศึก
นึกถึงความเป็นไทย ดีกว่าไปเป็นทาส

* สองมือถือดาบอย่างมั่นใจ นักรบไทยของพระเจ้าตาก
ฝากฝังกรุงอยุธยา วันข้างหน้าข้าจะมาทวงคืน ...

https://www.youtube.com/watch?v=EGxmHE4Jw5Q