สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผม ถ้าหากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยครับ
เข้าเรื่องเลยครับ ผมได้ชอบผู้หญิงคนนึงผมชอบเรียกเธอว่าป้า (ผมจะใช้ชื่อเรียกเธอว่าป้านะครับ) ป้าเรียนโรงเรียนเดียวกับผม ป้าแก่กว่าผมประมาณ 1-2 ปี ผมชอบเธอตั้งแต่เธอมาที่บ้านผม วันนั้นเป็นวันเกิดป้า ป้ารู้จักกับพวกเพื่อนผม วันนั้นพวกเพื่อนผมจะมาว่ายน้ำที่หมู่บ้านผมพอดี เลยจัดวันเกิดป้าวันนั้นเลย ผมก็เคยเห็นป้าที่โรงเรียน เห็นตอนปวช.ปี 1 แต่ไม่เห็นบ่อย แต่ตอนปวช.ปี 2 เห็นบ่อยเพราะป้าทำงานในสหกรณ์ ตอนี้ป้าอยู่ปวช.ปี 3 มาต่อ แต่วันที่ป้ามาบ้านผมผมก็รู้สึกชอบป้า แต่ก็แค่ชอบไม่ได้คิดไรมาก หลังจากเจอกันที่บ้านผม พอมาโรงเรียนผมก็เจอป้าบ่อยขึ้น เพราะผมผ่านสหกรณ์บ่อย จนมาวันนึง เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา ป้าได้ทักมาปรึกษาผมเรื่องแฟนของป้า และได้โทรหากันในคืนนึง ผมก็ปลอบป้าคุยกับป้าจนมาเรื่องผม ป้าบอกว่าป้าก็ชอบผมนะ ตอนนั้นผมรู้เขิลมากเพราะผมก็ชอบป้าเหมือนกัน แต่ไม่ได้บอกป้า ตั้งแต่วันนั้นผมก็คุยกับป้าทุกวันๆ ตอนนั้นผมก็มีคนคุยแต่ผมก็เทคนนั้นเพื่อมาคุยกับป้า ผมนี่แย่จริง จนมาวันนึงเมื่ออาทิตย์ที่แล้วน่าจะใช่ ป้าได้เลิกกับแฟนป้า ป้าเสียใจมาก ป้าร้องไห้ ผมก็ปลอบป้าเหมือนเคย หลังจากวันแม่ผมก็ลองคุยเรื่องผมกับเรื่องป้า ผมก็บอกชอบป้าและความรู้สึกของผม ป้าก็บอกผมกลับว่า " ป้าก็ชอบผมเหมือนเดิมนะเหมือนครั้งแรกที่เคยบอก แต่จะให้เลิกกับแฟนป้าละมาคบกับผมมันก็ไม่ใช่ " ผมก็บอกว่ามันก็ใช่ ผมเข้าใจป้า ผมก็พยายามจะออกมาจากชีวิตป้า เพราะป้ายังลืมคนเก่าไม่ได้ ละผมก็คิดว่าถ้าคุยกันต่อไปผมคงเป็นได้แค่คนคุย คุยแก้เหงาแหละมั้ง คือผมไม่อยากเป็นเหมือนครั้งที่แล้วที่ผมคุยมา 2 เดือนสุดท้ายเป็นได้แค่คนคุยและคนคั่นเเวลาเพราะสุดท้ายเขาเลือกอีกคนไม่ได้เลือกผม ครั้งที่แล้วผมเจ็บมาก ผมไม่อยากเจ็บอีก ผมควรทำยังไงดี ตอนนี้ผมไม่ได้คุยกับป้าแล้ว อยากกลับไปคุยแต่ก็กลัวอย่างที่ผมบอก หรือผมคงทำอะไรไม่ได้เลย คงทำได้แค่ทำใจ
ชอบคนที่ลืมแฟนเก่าไม่ได้พอมีสิทธิจะไปแทนที่คนเก่าเขาได้ไหมครับ
เข้าเรื่องเลยครับ ผมได้ชอบผู้หญิงคนนึงผมชอบเรียกเธอว่าป้า (ผมจะใช้ชื่อเรียกเธอว่าป้านะครับ) ป้าเรียนโรงเรียนเดียวกับผม ป้าแก่กว่าผมประมาณ 1-2 ปี ผมชอบเธอตั้งแต่เธอมาที่บ้านผม วันนั้นเป็นวันเกิดป้า ป้ารู้จักกับพวกเพื่อนผม วันนั้นพวกเพื่อนผมจะมาว่ายน้ำที่หมู่บ้านผมพอดี เลยจัดวันเกิดป้าวันนั้นเลย ผมก็เคยเห็นป้าที่โรงเรียน เห็นตอนปวช.ปี 1 แต่ไม่เห็นบ่อย แต่ตอนปวช.ปี 2 เห็นบ่อยเพราะป้าทำงานในสหกรณ์ ตอนี้ป้าอยู่ปวช.ปี 3 มาต่อ แต่วันที่ป้ามาบ้านผมผมก็รู้สึกชอบป้า แต่ก็แค่ชอบไม่ได้คิดไรมาก หลังจากเจอกันที่บ้านผม พอมาโรงเรียนผมก็เจอป้าบ่อยขึ้น เพราะผมผ่านสหกรณ์บ่อย จนมาวันนึง เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา ป้าได้ทักมาปรึกษาผมเรื่องแฟนของป้า และได้โทรหากันในคืนนึง ผมก็ปลอบป้าคุยกับป้าจนมาเรื่องผม ป้าบอกว่าป้าก็ชอบผมนะ ตอนนั้นผมรู้เขิลมากเพราะผมก็ชอบป้าเหมือนกัน แต่ไม่ได้บอกป้า ตั้งแต่วันนั้นผมก็คุยกับป้าทุกวันๆ ตอนนั้นผมก็มีคนคุยแต่ผมก็เทคนนั้นเพื่อมาคุยกับป้า ผมนี่แย่จริง จนมาวันนึงเมื่ออาทิตย์ที่แล้วน่าจะใช่ ป้าได้เลิกกับแฟนป้า ป้าเสียใจมาก ป้าร้องไห้ ผมก็ปลอบป้าเหมือนเคย หลังจากวันแม่ผมก็ลองคุยเรื่องผมกับเรื่องป้า ผมก็บอกชอบป้าและความรู้สึกของผม ป้าก็บอกผมกลับว่า " ป้าก็ชอบผมเหมือนเดิมนะเหมือนครั้งแรกที่เคยบอก แต่จะให้เลิกกับแฟนป้าละมาคบกับผมมันก็ไม่ใช่ " ผมก็บอกว่ามันก็ใช่ ผมเข้าใจป้า ผมก็พยายามจะออกมาจากชีวิตป้า เพราะป้ายังลืมคนเก่าไม่ได้ ละผมก็คิดว่าถ้าคุยกันต่อไปผมคงเป็นได้แค่คนคุย คุยแก้เหงาแหละมั้ง คือผมไม่อยากเป็นเหมือนครั้งที่แล้วที่ผมคุยมา 2 เดือนสุดท้ายเป็นได้แค่คนคุยและคนคั่นเเวลาเพราะสุดท้ายเขาเลือกอีกคนไม่ได้เลือกผม ครั้งที่แล้วผมเจ็บมาก ผมไม่อยากเจ็บอีก ผมควรทำยังไงดี ตอนนี้ผมไม่ได้คุยกับป้าแล้ว อยากกลับไปคุยแต่ก็กลัวอย่างที่ผมบอก หรือผมคงทำอะไรไม่ได้เลย คงทำได้แค่ทำใจ