รู้สึกว่ายิ่งโตขึ้น อายุมากขึ้น ชีวิตก็ยิ่งยากขึ้นไปด้วย ว่าปะ?

ตอนเด็กๆ เรียนอนุบาล ประถม มัธยม ก็ขี้เกียจ ก็บ่นว่าเหนื่อย ไม่อยากไปรร.
โตขึ้นมาอีกหน่อย ชีวิตมหาลัย ก็เหนื่อยทั้งเรียนกิจกรรม เห็นชีวิตในตอนเด็กง่ายไปเลย
ก็คิดว่าช่วงนี้แหละคงยากสุดละ วันหยุดก็ต้องปั่นงาน การบ้านต่างๆ อ่านสือสอบ ทำวิจัย บลาๆ
คิดว่าพอเริ่มทำงานคงสบายกว่า ไปเช้าเย็นกลับ ไม่ต้องมานึกถึงการบ้าน อ่านสือสอบ ทำเกรด
ส-อา คงเที่ยวชิวๆ มีเงินใช้ เพราะตอนเรียนยังใช้ตังค์พ่อแม่เป็นส่วนใหญ่

พอมาทำงานเท่านั้นแหละ แมร่งง โคตรจะเหนื่อยเลย ทั้งวันต้องโฟกัสอยู่กับงาน ๆ ๆ
เพื่อนร่วมงานก็รู้สึกแบบกั๊กๆ ไม่เหมือนเพื่อนมหาลัย มัธยม ผมเป็นชอบชวนคนคุย จริงๆก็ไม่ได้คุยเก่งอะไร
แต่เป็นคนเปิดประเด็นเก่ง ถ้าเป็นเพื่อนสมัยเรียนพอเปิดประเด็นทีล่ะ คุยยาวว
แต่นี่แบบ ยิ้มแห้งๆ เหอะๆ เราจริงใจนะเว้ยเฮ้ย แค่อยากมีเพื่อน แต่ดูออกเลยว่าแบบกรูรำคาญเมิง
เวลาป่วยไม่สบาย ก็ไม่มีใครห่วงหรอก นอกจากที่บ้าน มีโทรมาก็นึกว่าเป็นห่วงเรา โทรตามงานอย่างเดียว
ตอนเรียน ยังมีพักระหว่างคาบ โดดได้ ทำงานนี่ต้องโฟกัสอยู่กับงานเช้ายันเย็น

สรุปเลย ช่วงทำงานหาเงินที่แหละเหนื่อยที่สุดแล้ว ยิ่งโตยิ่งเหนื่อยนี่มันเรื่องจริงที่ต้องเจอจริงๆ
มีช่วงที่อยู่รพ.ผ่าตัดไส้ติ่ง ตอนนั้นยังรู้สึกสบายกว่าทำงาน นอนอย่างเดียว หนักก็แค่ตอนฉีดยา  
แต่เพื่อนของผมบางคนก็บอกเรียนโทเหนื่อยกว่า
บางคนก็บอกช่วงทำงานยังไม่หนักสุด ช่วงทำงานผ่อนบ้านต่างหากที่หนักสุด โอเคผมยอม 555+
บางคนก็บอกช่วงอกหัก ทะเลาะกับแฟน เลิกกับแฟน
บางคนก็บอกช่วงเสียคนในครอบครัว ช่วงทำใจ
อยากรู้เหมือนกันว่าจะมีใครมั้ยที่ตอนเด็กลำบากกว่าตอนโต  
ชีวิตแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน แต่ผมก็ยังหวังว่าพอแก่ตัวไปชีวิตคงจะง่ายกว่าในตอนนี้


คุณล่ะ ชีวิตมันยากช่วงไหน?