สวัสดีครับ ผมพึ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรก เพื่อระบายและอยากให้หลายๆคนที่ประสบปัญหาเหมือนผมแก้ตัว
ขอแทนตัวเองว่า ที นะครับ ผมเคยคบกับผู้หญิงคนนึงเมื่อตอนประมาณ ม.4 ขอแทนชื่อว่า พี นะครับ ผมในสมัยนั้นเป็นช่วงวัยรุ่น 14-18 กำลังนิยมไปเดินสยาม เป็นกลุ่มๆ มีเรื่องทะเลาะกันบ้าง ไปตามประสาครับ ผมได้มาพบ พี ใน HI5 พี ไม่ได้ดูแตกต่างหรือโดดเด่นกว่าผู้หญิงคนอื่นที่ผมคบหรือรู้จัก แต่ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงเข้าไปคุยและพยามจีบพี ผมกับพีติดต่อกันผ่านทางHi5 มาสักช่วงนึงจนผมขอเบอร์พี และเริ่มโทรจีบอย่างจริงจัง ตอนกลางคืนนี้เรียกว่าแทบไม่ได้นอน โทรศัพท์ โทรค้างกันตลอดจะทำอะไรก็คุยไปด้วย (แต่ว่าตอนกลางวันพีจะต้องฝากโทรศัพท์ไว้กับครู) จนวันนึงผมและพีได้นัดมาเจอกัน ที่สยาม ผมจำวันที่ผมไปเจอพีได้ วันนั้นเป็นวันเสาร์ ผมใส่กางเกงขาเดฟ เสื้อยีนส์ - พีใส่ชุดนักเรียน(พีเรียนพิเศษวันเสาร์ที่โรงเรียน) เรานัดเจอกันที่ทางเชื่อมMBKกับสยาม ครั้งแรกที่เจอพี ผมเขินมาก เพราะเวลาคุยกันในโทรศัพท์ผมจะพูดๆเยอะมาก พอเจอเขินซะงั้น ผมกับพีไปเดินเล่นกันที่สกาล่า ซึ่งเป็นที่ที่ผมกับเพื่อนๆและรุ่นน้องจะมาสิงกันแถวนั้น มีรุ่นน้อง เพื่อนหลายคนเข้ามาทักผม แต่!! พีไม่รู้จักผมเลย และ เป็นรุ่นน้องของเพื่อนผมอีกต่างหาก (มาถามกันทีหลังพีบอกว่า ไม่เคยรู้จักผมมาก่อนเลย55) และหลังจากวันนั้นเราก็ตกลงคบกันมาเรื่อยๆ ทุกวันของผมกับพี เป็นไปด้วยดีคุยกันกลางคืน เช้าไปเรียน ตอนเย็นส่วนเกือบทุกครั้งพีจะเป็นคนมาหาผม หรือถ้าวันไหนไม่เจอกันก็จะคุยกันยาวยันกลางคืนเลย
แต่พอมาช่วง3-4เดือน ผมเริ่มขาดเรียนเยอะขึ้น ไม่อยากไปโรงเรียน ที่บ้านตามก็หนี ไม่ฟังไม่สนใจคำพูดใครเลย จนกระทั่ง พี ขาดเรียนมาตามหาผมที่กำลังโดดเรียน เป็นอย่างนี้หลายครั้ง จนหลังๆ กลายเป็นโดดด้วยกัน
แต่พีก็ยังไม่ไปไหน ยังอยู่ข้างๆผมเสมอ จนผมได้ย้ายโรงเรียนใหม่ ที่เป็นจุดเปลี่ยน..
ครั้งสุดท้าย มักไม่มีสัญญาณเตือน
ขอแทนตัวเองว่า ที นะครับ ผมเคยคบกับผู้หญิงคนนึงเมื่อตอนประมาณ ม.4 ขอแทนชื่อว่า พี นะครับ ผมในสมัยนั้นเป็นช่วงวัยรุ่น 14-18 กำลังนิยมไปเดินสยาม เป็นกลุ่มๆ มีเรื่องทะเลาะกันบ้าง ไปตามประสาครับ ผมได้มาพบ พี ใน HI5 พี ไม่ได้ดูแตกต่างหรือโดดเด่นกว่าผู้หญิงคนอื่นที่ผมคบหรือรู้จัก แต่ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงเข้าไปคุยและพยามจีบพี ผมกับพีติดต่อกันผ่านทางHi5 มาสักช่วงนึงจนผมขอเบอร์พี และเริ่มโทรจีบอย่างจริงจัง ตอนกลางคืนนี้เรียกว่าแทบไม่ได้นอน โทรศัพท์ โทรค้างกันตลอดจะทำอะไรก็คุยไปด้วย (แต่ว่าตอนกลางวันพีจะต้องฝากโทรศัพท์ไว้กับครู) จนวันนึงผมและพีได้นัดมาเจอกัน ที่สยาม ผมจำวันที่ผมไปเจอพีได้ วันนั้นเป็นวันเสาร์ ผมใส่กางเกงขาเดฟ เสื้อยีนส์ - พีใส่ชุดนักเรียน(พีเรียนพิเศษวันเสาร์ที่โรงเรียน) เรานัดเจอกันที่ทางเชื่อมMBKกับสยาม ครั้งแรกที่เจอพี ผมเขินมาก เพราะเวลาคุยกันในโทรศัพท์ผมจะพูดๆเยอะมาก พอเจอเขินซะงั้น ผมกับพีไปเดินเล่นกันที่สกาล่า ซึ่งเป็นที่ที่ผมกับเพื่อนๆและรุ่นน้องจะมาสิงกันแถวนั้น มีรุ่นน้อง เพื่อนหลายคนเข้ามาทักผม แต่!! พีไม่รู้จักผมเลย และ เป็นรุ่นน้องของเพื่อนผมอีกต่างหาก (มาถามกันทีหลังพีบอกว่า ไม่เคยรู้จักผมมาก่อนเลย55) และหลังจากวันนั้นเราก็ตกลงคบกันมาเรื่อยๆ ทุกวันของผมกับพี เป็นไปด้วยดีคุยกันกลางคืน เช้าไปเรียน ตอนเย็นส่วนเกือบทุกครั้งพีจะเป็นคนมาหาผม หรือถ้าวันไหนไม่เจอกันก็จะคุยกันยาวยันกลางคืนเลย
แต่พอมาช่วง3-4เดือน ผมเริ่มขาดเรียนเยอะขึ้น ไม่อยากไปโรงเรียน ที่บ้านตามก็หนี ไม่ฟังไม่สนใจคำพูดใครเลย จนกระทั่ง พี ขาดเรียนมาตามหาผมที่กำลังโดดเรียน เป็นอย่างนี้หลายครั้ง จนหลังๆ กลายเป็นโดดด้วยกัน