เศร้าจัง ไม่ต้องเปรีบกับใคร ผมเปรียบกับน้องผมนี้แหละ ไม่ต้องอื่นไกล
อายุไล่ๆกัน น้องสาวผม มีบ้าน มีครอบครัว มีรถ มีคอนโด มีเงินเที่ยวนอก
ส่วนผม ยังไม่มีอะไรเลย บางครั้งโดนญาติๆ หรือพ่อ ชอบพูดเปรียบเทียบ ก็แอบรู้สึกน้อยใจเหมือนกัน
คนเรามันไม่เหมือนกัน
ผมเป็นคนชอบเรียน เรียนได้ดี แต่เอาตัวเองในชีวิตจริงไม่คอยรอด กลัวนั้น กลัวนี้ ไปหมด
ส่วนน้องสาวผม เรียนไม่คอยดี แต่เอาตัวรอดในชีวิตเก่ง ลุย ไม่กลัว ตายเป็นตาย
เคยออกไปอยู่ กทม กับเพื่อนโดยไม่มีเงิน ช่วยเพื่อนทำงานแลกข้าว เพื่อหางานที่ดีทำ ดีกว่าจะทำงานที่เงินเดือนน้อยที่พ่อหาให้ ก่อนไปน้องพูดว่า "หนูคิดว่าหนูหางานได้ดีกว่านั้น งานนั้นหนูมองไม่เห็นอนาคต" คือแค่ได้พออยู่พอกิน แต่เงินเก็บอย่าหวัง ในขณะที่ผมเลือกที่จะช่วยงานญาติ เงินเดือนไม่มี แต่อยากใช้อะไรหยิบเอา เพราะกลัวการออกไปใช้ชีวิตคนเดียว กลัวเงินไม่พอใช้
คือช่วยญาติไม่อด มีที่นอน มีที่กิน อะไรแบบนั้นแต่น้องสาวผมมันไม่คิดแบบนั้น มันคิดว่า นั้นไม่ใช่ของเรา ทำให้ตายก็ไม่ใช่ของเรา เลยเลือกที่จะไป กทม ตายเอาดาปหน้าดีกว่า น้องผมมันอึดมาก กล้ามาก แต่มันพิสูจน์แล้วว่า มันคิดถูก
ยิ่งผ่านมาวันนี้ เห็นกันชัดเจนมากๆ
น้องสาวผม กับผม รักกันดี แต่ไม่คอยพูดกัน นานๆพูดกันที แต่แค่มองตาก็รู้ใจ เพราะผ่านอะไรแย่ๆในครอบครัวมาด้วยกัน คือคุยกันได้แค่สองคนพี่น้อง
ใครเป็นแบบผมบ้างครับ เปรียบเทียบกับพี่น้องแล้วเราด้อยกว่าเขาเลย ยังไม่ไปไหนเลย
......................
เพิ่มเติม คือตอนเรียนนี้ ทุกคนในบ้าน คิดว่าผมต้องไปไกลกว่าน้องผมแน่ๆ
เพราะผมเรียนค่อนข้างดี คือ ตรี ก็ 3 กว่า โท เรียนควบ 2 ใบ ได้เกิน 3.8 ทั้งสองใบ
แต่พอจบ มาวัดกันในสนามจริง น้องผมมันกล้ามากกว่าผมมาก ตอนนี้ไปไกลมาก แล้วเหมื่อนญาติๆ พ่อ ยิ่งพูดย้ำ ว่าเราทำได้ไม่ดีเท่าน้อง
อย่าง สงกราณ์ที่ผ่านมา น้องบอกว่าพี่ หนูจะให้เงินพ่อเป็นของขวัญนะ บอกจะให้พ่อ 5000 ผมก็ควักเงินเก็บของตัวเอง ให้น้องไปอีก 5000 บอกให้น้องไปจัดการให้พ่อทีเดียวเลย
น้องก็ไปเซอร์ไพส์พ่อโดยการแอบเอาเงินไปใส่กระเป๋าให้ พ่อดีใจใหญ่
พอแยกย้ายกันกับ น้องผมไป กทม ส่วนผมไปกลับบ้าน กับพ่อ
พออยู่ในรถ พ่อพูดว่า เนี้ย น้องมันให้เงินพ่อ ตั้งหมื่น ลูกชายไม่เห็นให้อะไรเลย
ผมนี้สะอึกเลย ได้แต่เงียบๆ บอกไปถามน้องนะ ว่าผมก็ให้ไป 5000 ในหมื่นหนึ่งนั้นแหละ
แล้วก็นั่งเงียบกัน ตลอดทาง
บางที่ขอแค่คนรับฟัง ผมยังรู้สึกดีกว่าเลย เดียวนี้เหมือนคุยกันคนละภาษา
ใครอายุเยอะ 30++ แล้วคิดว่าตัวเองยังตั้งตัวไม่ได้บ้างครับ
อายุไล่ๆกัน น้องสาวผม มีบ้าน มีครอบครัว มีรถ มีคอนโด มีเงินเที่ยวนอก
ส่วนผม ยังไม่มีอะไรเลย บางครั้งโดนญาติๆ หรือพ่อ ชอบพูดเปรียบเทียบ ก็แอบรู้สึกน้อยใจเหมือนกัน
คนเรามันไม่เหมือนกัน
ผมเป็นคนชอบเรียน เรียนได้ดี แต่เอาตัวเองในชีวิตจริงไม่คอยรอด กลัวนั้น กลัวนี้ ไปหมด
ส่วนน้องสาวผม เรียนไม่คอยดี แต่เอาตัวรอดในชีวิตเก่ง ลุย ไม่กลัว ตายเป็นตาย
เคยออกไปอยู่ กทม กับเพื่อนโดยไม่มีเงิน ช่วยเพื่อนทำงานแลกข้าว เพื่อหางานที่ดีทำ ดีกว่าจะทำงานที่เงินเดือนน้อยที่พ่อหาให้ ก่อนไปน้องพูดว่า "หนูคิดว่าหนูหางานได้ดีกว่านั้น งานนั้นหนูมองไม่เห็นอนาคต" คือแค่ได้พออยู่พอกิน แต่เงินเก็บอย่าหวัง ในขณะที่ผมเลือกที่จะช่วยงานญาติ เงินเดือนไม่มี แต่อยากใช้อะไรหยิบเอา เพราะกลัวการออกไปใช้ชีวิตคนเดียว กลัวเงินไม่พอใช้
คือช่วยญาติไม่อด มีที่นอน มีที่กิน อะไรแบบนั้นแต่น้องสาวผมมันไม่คิดแบบนั้น มันคิดว่า นั้นไม่ใช่ของเรา ทำให้ตายก็ไม่ใช่ของเรา เลยเลือกที่จะไป กทม ตายเอาดาปหน้าดีกว่า น้องผมมันอึดมาก กล้ามาก แต่มันพิสูจน์แล้วว่า มันคิดถูก
ยิ่งผ่านมาวันนี้ เห็นกันชัดเจนมากๆ
น้องสาวผม กับผม รักกันดี แต่ไม่คอยพูดกัน นานๆพูดกันที แต่แค่มองตาก็รู้ใจ เพราะผ่านอะไรแย่ๆในครอบครัวมาด้วยกัน คือคุยกันได้แค่สองคนพี่น้อง
ใครเป็นแบบผมบ้างครับ เปรียบเทียบกับพี่น้องแล้วเราด้อยกว่าเขาเลย ยังไม่ไปไหนเลย
......................
เพิ่มเติม คือตอนเรียนนี้ ทุกคนในบ้าน คิดว่าผมต้องไปไกลกว่าน้องผมแน่ๆ
เพราะผมเรียนค่อนข้างดี คือ ตรี ก็ 3 กว่า โท เรียนควบ 2 ใบ ได้เกิน 3.8 ทั้งสองใบ
แต่พอจบ มาวัดกันในสนามจริง น้องผมมันกล้ามากกว่าผมมาก ตอนนี้ไปไกลมาก แล้วเหมื่อนญาติๆ พ่อ ยิ่งพูดย้ำ ว่าเราทำได้ไม่ดีเท่าน้อง
อย่าง สงกราณ์ที่ผ่านมา น้องบอกว่าพี่ หนูจะให้เงินพ่อเป็นของขวัญนะ บอกจะให้พ่อ 5000 ผมก็ควักเงินเก็บของตัวเอง ให้น้องไปอีก 5000 บอกให้น้องไปจัดการให้พ่อทีเดียวเลย
น้องก็ไปเซอร์ไพส์พ่อโดยการแอบเอาเงินไปใส่กระเป๋าให้ พ่อดีใจใหญ่
พอแยกย้ายกันกับ น้องผมไป กทม ส่วนผมไปกลับบ้าน กับพ่อ
พออยู่ในรถ พ่อพูดว่า เนี้ย น้องมันให้เงินพ่อ ตั้งหมื่น ลูกชายไม่เห็นให้อะไรเลย
ผมนี้สะอึกเลย ได้แต่เงียบๆ บอกไปถามน้องนะ ว่าผมก็ให้ไป 5000 ในหมื่นหนึ่งนั้นแหละ
แล้วก็นั่งเงียบกัน ตลอดทาง
บางที่ขอแค่คนรับฟัง ผมยังรู้สึกดีกว่าเลย เดียวนี้เหมือนคุยกันคนละภาษา