ต้นทุนชีวิตคนไม่เท่ากัน อย่าบ้าคนรวยกันนักเลย

ต้นทุนชีวิตคนไม่เท่ากัน ลูกคนรวย เจ้าของบริษัทใหญ่ ได้เรียนหนังสือดีๆตั้งแต้เด็ก พอจบมาที่บ้านก็ส่งเรียนเมืองนอก กลับมาก็บริหารกิจการครอบครัว ไม่ก็เปิดบรืษัทย่อย รอยกให้ดูแล ไม่ก็ดันกิจการของลูกไปเป็นบริษัทมหาชน  แล้วไปไหน คนก็จะต้อนรับอย่างดี ลองถ้าไม่ได้จบนอก บ้านรวยสิ หนังคนละเรื่องเลย ตัวอย่างลูกคนรวย เช่น [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://www.thairath.co.th/content/691963 จะเห็นได้ว่าแตกต่างจากคนอื่นมาก นี่ว่ากันตามจริงนะ ที่พบเห็นกันนะ อย่าพูดเรื่องบุญวาสนา ที่เขามักจะยกตัวเองให้ดูสูงขึ้น

ขณะที่ลูกคนฐานะกลางๆลงมา ดีหน่อยก็ได้เรียน คณะยอดนิยม จบมาก็เป็นลูกจ้าง บริษัท แล้วก็ไต่เต้า ขึ้นไปเรื่อยๆ หรือ ไม่ก็อยู่ให้นานที่สุด จนเขาไม่จ้างหรือ ทำไม่ไหว หรือ ไม่ก็สอบราชการให้ได้ เพื่อให้รู้สึกชีวิต ยังมีจึดยืนเล็กๆในสังคมบ้าง ขณะที่อีกหลายคนก็ยังลำบากดิ้นรนให้รอดไปวันๆ

คือ ที่ว่ามานี่คือ จะบอกว่า อย่าไปบ้าคนรวย อายุน้อยพันล้านมาก ... ชื่นชมเขาจนลืมดูความจริง ว่าไม่มีอะไรได้มาง่าย ถ้าจะดูเป็นตัวอย่าง ขอให้ดูพวกตัวเปล่า สร้างชีวิตขึ้นมาเองจะดีกว่า แม้อาจจะไม่ร่ำรวยมากเท่าพวกต้นทุนดี

ถึงวันนี้จะลำบาก และ ไม่รู้ชีวิตจะดีขึ้นเมื่อไหร่ แต่เรามีชีวิตที่ดีได้เหมือนคนอื่นๆ

สำหรับใครที่สนใจ อ่านข้อคิด หรือ พูดคุยเกี่ยวกับปัญหา
หรือ ทำความเข้าใจ ความจริงต่างๆในชีวิต ก็เข้ามาได้ที่นี่
ถ้าไม่สนใจ ไม่อยากคุย ก็ขอให้ผ่านๆ ลืมๆไป
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้