สวัสดีค่ะเพื่อนๆกลับมาบอกเล่าเรื่องราวตอนที่2 กันต่อหลังจากรีวิวตอนแรก ที่เราพาไปนั่งพาราเพลนเพื่อชมเชียงดาวในมุมมองใหม่กันมาแล้ว ถ้าใครยังไม่ได้อ่าน และสนใจอ่านความเดิมตอนที่แล้ว สามารถติดตามได้จากลิงค์นี้เลยค่ะ^____^
http://pantip.com/topic/35477498
3วัน2คืนเชียงใหม่ฉบับงงๆ
( ตอน:เมื่อฉันตั้งใจมาบินพาราเพลนที่เชียงดาว)
จากความเดิมตอนที่แล้วหลังจากที่บินพาราเพลนเสร็จ เราสองพี่น้องก็ออกเดินทางต่อ จากเชียงดาวมุ่งหน้าสู่ม่อนแจ่ม โดยก่อนออกเดินทางนั้น เราได้โทรไปจองเต้นท์ที่ "ม่อนแจ่มแคมป์ปิ้งรีสอร์ท "
(เบอร์โทร 081-8063993) เราไม่ได้จองล่วงหน้าค่ะ เพราะ คิดว่าหน้าฝนคนเที่ยวกันน้อย คิดว่าที่พักไม่เต็มแน่นอน และก็ได้ที่พักเรียบร้อยค่ะ เป็นเต้นท์ขนาด2คน ราคา700 บาท/คืน. ส่วนเรื่องการเดินทางนั้นเราก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องหรอกค่ะ อาศัยถามป้าๆในรีสอร์ทสวนบัวชมพูนี่แหละ
หลังจากที่เก็บออกเช็คเอ้าท์จากสวนบัวชมพูเรียบร้อยแล้ว ป้าเขียวขับพาพวกเราซ้อนมอไซด์ออกมาที่ถนนใหญ่ ส่งเราข้ามถนน ป้าบอกว่าเราต้องไปรอขึ้นรอีกฝั่ง เป็นรถประจำทางสีส้ม ป้าเขียวแกจะรอจนกว่าพวกเราขึ้นรถ .. เกรงใจป้าแกมาก เราเลยตะโกนข้ามฟากไป บอกแกป้าให้ป้าแกกลับไปได้เลย พวกหนูไปกันได้จ้า^_____^....หนูStrong นะป้าเขียว5555+
.
.
พวกเรามานั่งรถกันที่ศาลารอรถ ดูสิบรรยากาศดีมากๆเลย ขนาดตรงศาลารอรถยังมีวิวนาข้าวให้ดูเลย ทำไมเชียงดาวช่างน่ารักจังน้อ!!
พวกเรานั่งรอรถกันนานมาก จาก11 โมงเช้า เวลาก็ล่วงเลยมาจนเกือบบ่ายโมง นั่งที่ศาลานี้นานมากจนได้รู้จักกับน้องผู้หญิงคนนึงชื่อ " น้องฝ้าย " น้องทำงานเปิดร้านขายของทอดอยู่ที่ตลาดในตัวเมืองจังหวัดเชียงใหม่เดี๋ยวเย็นนี้น้องจะกลับไปเปิดร้านขายของ เราต้องนั่งรถคันเดียวกัน ดีเลยๆมีเพื่อนร่วมทาง
.
.
ในระหว่างที่รอรถเรารอกันมากจนหิวน้ำ แต่ครั้นว่าจะเดินไปซื้อร้านน้ำก็อยู่ไกลมากๆ ลิบๆโน่นแน่ะ!! เราเองก็หิวนะแต่ร้านน้ำมันอยู่ไกลไง อดทนเอาไว้ก่อนดีกว่า
.
.
แต่น้องฝ้ายคงหิวน้ำจริงๆ น้องบอกเราว่า พี่ๆ เดี๋ยวหนูมานะไปซื้อน้ำแป๊บนึง ไอ้ใจเรานี่อยากฝากซื้อมาก แต่ก็นะ...คนเพิ่งรู้จักกัน จะฝากซื้อก็กระไรอยู่ เราได้แต่มองน้องเค้าเดินไปซื้อน้ำจนลับตา
.
.
เรานั่งรอรถอย่างใจจดใจจ่อซักแป๊บ !!.. มีน้ำสองขวดยื่นมาให้ตรงหน้า " พี่ๆ หนูซื้อมาฝ าก" โอ๊ย!!!น้ำตาจะไหล ทำไมน้องเค้าใจดีมีน้ำใจกับพวกเราจัง เรารีบควักเงินให้ ถามน้องเค้าว่าเท่าไหร่ๆ เดี๋ยวพี่จ่าย คะยั้นคะยอเท่าไหร่น้องเค้าก็ไม่ยอมรับเงินจากเรา เรารับไว้ด้วยความซึ้งใจ
.
.
รถคันแล้วคันเล่าที่วิ่งผ่านหน้าไปต่างเต็มแน่นทุกคัน
ช่างผิดกับอีกฝั่ง แต่ละคันนี่โล่งน่านั่งมากกกก
จนบ่ายโมงกว่าๆ และแล้วก็มีรถประจำทางที่ว่าง กระเป๋ารถเมล์ตะโกนบอกว่า " เหลือแต่ตั๋วยืนนะน้อง"
" ไปค่ะไป ..ต่อให้ต้องยืนยาวๆก็ไป คร่าาา!!" มีว่างแค่ที่เดียว เราให้น้องสาวนั่ง และเราก็ขอออกค่ารถให้น้องฝ้าย น้องจะไม่ยอมให้เราจ่าย แต่ครั้งนี้เราก็ไม่ยอม เหมือนกัน5555+ แย่งจ่ายจนได้ รีบบอกกระเป๋ารถเลยว่าปากทางม่อนแจ่ม2 คน และก็ลงในเมือง1 คน(ค่าโดยสารทั้งสามคนรวมเป็น104บาท)
.
.
น้องฝ้ายหันมาถามเราว่า ไหวมั้ยพี่?
อดทนแป๊บนึงเนอะ ...เรานี่ไหวอยู่แล้ว5555+ สายถึกๆ น้องแลดูเป็นห่วงพวกเราสองพี่น้อง^____^ ใจดีจัง
บรรยากาศในรถประจำยังก็ยังคงอบอุ่นเช่นเดิม คือ มีความแน่น555+
ข้างทางบรรยากาศดีมากๆ ..ถึงได้ยืนก็ไม่รู้สึกเมื่อยเลย มองวิวเพลินๆกันไป
แต่ได้ยืนไม่ได้นาน ก็มีผู้ชายเสื้อสีชมพูลุกให้นั่ง เรากะน้องฝ้ายเลยไปนั่งด้วยกัน คนที่นี่ช่างใจดีมีน้ำใจกันจังเลย
.
.
น้องฝ้ายบอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นสอนคณิตศาสตร์ที่วิทยาลัยที่น้องฝ้ายเคยเรียนอยู่ ^____^ สุภาพบุรุษมากๆเลย
.
.
เรานั่งไปได้ซักพักน้องฝ้ายบอกว่า " ใกล้ถึงแล้วนะพี่ เดี๋ยวเตรียมตัวลงนะ " ก่อนลงน้องบอกเราว่า
" ไปกันดีๆนะพี่"
.
.
โชคดีมากๆเลยที่เราได้รู้จักกับเพื่อนร่วมทางที่ดีแบบนี้
[CR] 3วัน2คืนเชียงใหม่ฉบับงงๆ (ตอน:ม่อนแจ่มแจ่มหน้าฝน#พาน้องสาวโบกรถ)
สวัสดีค่ะเพื่อนๆกลับมาบอกเล่าเรื่องราวตอนที่2 กันต่อหลังจากรีวิวตอนแรก ที่เราพาไปนั่งพาราเพลนเพื่อชมเชียงดาวในมุมมองใหม่กันมาแล้ว ถ้าใครยังไม่ได้อ่าน และสนใจอ่านความเดิมตอนที่แล้ว สามารถติดตามได้จากลิงค์นี้เลยค่ะ^____^
http://pantip.com/topic/35477498
3วัน2คืนเชียงใหม่ฉบับงงๆ
( ตอน:เมื่อฉันตั้งใจมาบินพาราเพลนที่เชียงดาว)
จากความเดิมตอนที่แล้วหลังจากที่บินพาราเพลนเสร็จ เราสองพี่น้องก็ออกเดินทางต่อ จากเชียงดาวมุ่งหน้าสู่ม่อนแจ่ม โดยก่อนออกเดินทางนั้น เราได้โทรไปจองเต้นท์ที่ "ม่อนแจ่มแคมป์ปิ้งรีสอร์ท "
(เบอร์โทร 081-8063993) เราไม่ได้จองล่วงหน้าค่ะ เพราะ คิดว่าหน้าฝนคนเที่ยวกันน้อย คิดว่าที่พักไม่เต็มแน่นอน และก็ได้ที่พักเรียบร้อยค่ะ เป็นเต้นท์ขนาด2คน ราคา700 บาท/คืน. ส่วนเรื่องการเดินทางนั้นเราก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องหรอกค่ะ อาศัยถามป้าๆในรีสอร์ทสวนบัวชมพูนี่แหละ
หลังจากที่เก็บออกเช็คเอ้าท์จากสวนบัวชมพูเรียบร้อยแล้ว ป้าเขียวขับพาพวกเราซ้อนมอไซด์ออกมาที่ถนนใหญ่ ส่งเราข้ามถนน ป้าบอกว่าเราต้องไปรอขึ้นรอีกฝั่ง เป็นรถประจำทางสีส้ม ป้าเขียวแกจะรอจนกว่าพวกเราขึ้นรถ .. เกรงใจป้าแกมาก เราเลยตะโกนข้ามฟากไป บอกแกป้าให้ป้าแกกลับไปได้เลย พวกหนูไปกันได้จ้า^_____^....หนูStrong นะป้าเขียว5555+
.
.
พวกเรามานั่งรถกันที่ศาลารอรถ ดูสิบรรยากาศดีมากๆเลย ขนาดตรงศาลารอรถยังมีวิวนาข้าวให้ดูเลย ทำไมเชียงดาวช่างน่ารักจังน้อ!!
พวกเรานั่งรอรถกันนานมาก จาก11 โมงเช้า เวลาก็ล่วงเลยมาจนเกือบบ่ายโมง นั่งที่ศาลานี้นานมากจนได้รู้จักกับน้องผู้หญิงคนนึงชื่อ " น้องฝ้าย " น้องทำงานเปิดร้านขายของทอดอยู่ที่ตลาดในตัวเมืองจังหวัดเชียงใหม่เดี๋ยวเย็นนี้น้องจะกลับไปเปิดร้านขายของ เราต้องนั่งรถคันเดียวกัน ดีเลยๆมีเพื่อนร่วมทาง
.
.
ในระหว่างที่รอรถเรารอกันมากจนหิวน้ำ แต่ครั้นว่าจะเดินไปซื้อร้านน้ำก็อยู่ไกลมากๆ ลิบๆโน่นแน่ะ!! เราเองก็หิวนะแต่ร้านน้ำมันอยู่ไกลไง อดทนเอาไว้ก่อนดีกว่า
.
.
แต่น้องฝ้ายคงหิวน้ำจริงๆ น้องบอกเราว่า พี่ๆ เดี๋ยวหนูมานะไปซื้อน้ำแป๊บนึง ไอ้ใจเรานี่อยากฝากซื้อมาก แต่ก็นะ...คนเพิ่งรู้จักกัน จะฝากซื้อก็กระไรอยู่ เราได้แต่มองน้องเค้าเดินไปซื้อน้ำจนลับตา
.
.
เรานั่งรอรถอย่างใจจดใจจ่อซักแป๊บ !!.. มีน้ำสองขวดยื่นมาให้ตรงหน้า " พี่ๆ หนูซื้อมาฝ าก" โอ๊ย!!!น้ำตาจะไหล ทำไมน้องเค้าใจดีมีน้ำใจกับพวกเราจัง เรารีบควักเงินให้ ถามน้องเค้าว่าเท่าไหร่ๆ เดี๋ยวพี่จ่าย คะยั้นคะยอเท่าไหร่น้องเค้าก็ไม่ยอมรับเงินจากเรา เรารับไว้ด้วยความซึ้งใจ
.
.
รถคันแล้วคันเล่าที่วิ่งผ่านหน้าไปต่างเต็มแน่นทุกคัน
ช่างผิดกับอีกฝั่ง แต่ละคันนี่โล่งน่านั่งมากกกก
จนบ่ายโมงกว่าๆ และแล้วก็มีรถประจำทางที่ว่าง กระเป๋ารถเมล์ตะโกนบอกว่า " เหลือแต่ตั๋วยืนนะน้อง"
" ไปค่ะไป ..ต่อให้ต้องยืนยาวๆก็ไป คร่าาา!!" มีว่างแค่ที่เดียว เราให้น้องสาวนั่ง และเราก็ขอออกค่ารถให้น้องฝ้าย น้องจะไม่ยอมให้เราจ่าย แต่ครั้งนี้เราก็ไม่ยอม เหมือนกัน5555+ แย่งจ่ายจนได้ รีบบอกกระเป๋ารถเลยว่าปากทางม่อนแจ่ม2 คน และก็ลงในเมือง1 คน(ค่าโดยสารทั้งสามคนรวมเป็น104บาท)
.
.
น้องฝ้ายหันมาถามเราว่า ไหวมั้ยพี่?
อดทนแป๊บนึงเนอะ ...เรานี่ไหวอยู่แล้ว5555+ สายถึกๆ น้องแลดูเป็นห่วงพวกเราสองพี่น้อง^____^ ใจดีจัง
บรรยากาศในรถประจำยังก็ยังคงอบอุ่นเช่นเดิม คือ มีความแน่น555+
ข้างทางบรรยากาศดีมากๆ ..ถึงได้ยืนก็ไม่รู้สึกเมื่อยเลย มองวิวเพลินๆกันไป
แต่ได้ยืนไม่ได้นาน ก็มีผู้ชายเสื้อสีชมพูลุกให้นั่ง เรากะน้องฝ้ายเลยไปนั่งด้วยกัน คนที่นี่ช่างใจดีมีน้ำใจกันจังเลย
.
.
น้องฝ้ายบอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นสอนคณิตศาสตร์ที่วิทยาลัยที่น้องฝ้ายเคยเรียนอยู่ ^____^ สุภาพบุรุษมากๆเลย
.
.
เรานั่งไปได้ซักพักน้องฝ้ายบอกว่า " ใกล้ถึงแล้วนะพี่ เดี๋ยวเตรียมตัวลงนะ " ก่อนลงน้องบอกเราว่า
" ไปกันดีๆนะพี่"
.
.
โชคดีมากๆเลยที่เราได้รู้จักกับเพื่อนร่วมทางที่ดีแบบนี้