คือสั้นๆนะครับ แฟนงี้เง่ามากกกกกกก แบบทะเลาะกันทุกวัน ทั้งๆที่บางครั้งเราก็ไม่รู้ว่าเราผิดอะไรเค้าก็มาโกรธแบบไม่มีเหตุผล
(รู้นะว่าคุณที่อ่านอยู่คิดอะไร "ลองไปคุยกันตรงๆสิ ลองเปิดใจคุยกันสิ ลองเอาใจเค้าสิ ลองขอโทษสิ ลองมองตัวเองสิ ลองง้อเค้าสิ ลองจนตอนนี้ผมกลายเป็นคนที่ยอมเค้าทุกอย่างแล้วครับ") ขอโทษนะครับ ผมลองหมดทุกวิธีแล้วจริงๆครับ << ผลลับที่ได้คือ โกรธเงียบ ไม่คุย แล้วตอบกลับว่า "ไม่พอใจก็เลิกสิ ทนไม่ได้ก็ไปเถอะ" ทั้งๆที่เราใส่ใขเค้าทุกแย่างเอาใจทุกอย่าง ยอมแม้กระทั่งเกือบเสียงานเสียการเพื่อไปดูแลเค้า
ยาวไป >>คือ ผมอยากตัดใจแล้ว มันเหนื่อยที่ต้องวิ่งตาม ท้อมาก แต่ผมก็รักเค้าไม่กล้าเลิก ผมเลยคิดว่าจะแอบมีคนใหม่ ทั้งที่ยังตั้งคบกันใน face ถ้าใช่จะไปเลย แบบนี้ผิดมากไหม<<
(ผมไม่ใช่คนที่ ทิ้งใครก่อนนะ แค่รับความจริงไม่ได้กับการโดนทิ้ง ไม่พร้อมรับเรื่องนี้เฉยๆ) ประมาณเงียบมากูเงียบกลับ เจอคนใหม่ที่ใช่ก็ไปเลยงี้
ผิดมากไหม
ขอบคุณที่ให้ความคิดเห็นครับ
ผิกไหม ที่ทำแบบนี้ <<<
(รู้นะว่าคุณที่อ่านอยู่คิดอะไร "ลองไปคุยกันตรงๆสิ ลองเปิดใจคุยกันสิ ลองเอาใจเค้าสิ ลองขอโทษสิ ลองมองตัวเองสิ ลองง้อเค้าสิ ลองจนตอนนี้ผมกลายเป็นคนที่ยอมเค้าทุกอย่างแล้วครับ") ขอโทษนะครับ ผมลองหมดทุกวิธีแล้วจริงๆครับ << ผลลับที่ได้คือ โกรธเงียบ ไม่คุย แล้วตอบกลับว่า "ไม่พอใจก็เลิกสิ ทนไม่ได้ก็ไปเถอะ" ทั้งๆที่เราใส่ใขเค้าทุกแย่างเอาใจทุกอย่าง ยอมแม้กระทั่งเกือบเสียงานเสียการเพื่อไปดูแลเค้า
ยาวไป >>คือ ผมอยากตัดใจแล้ว มันเหนื่อยที่ต้องวิ่งตาม ท้อมาก แต่ผมก็รักเค้าไม่กล้าเลิก ผมเลยคิดว่าจะแอบมีคนใหม่ ทั้งที่ยังตั้งคบกันใน face ถ้าใช่จะไปเลย แบบนี้ผิดมากไหม<<
(ผมไม่ใช่คนที่ ทิ้งใครก่อนนะ แค่รับความจริงไม่ได้กับการโดนทิ้ง ไม่พร้อมรับเรื่องนี้เฉยๆ) ประมาณเงียบมากูเงียบกลับ เจอคนใหม่ที่ใช่ก็ไปเลยงี้
ผิดมากไหม
ขอบคุณที่ให้ความคิดเห็นครับ