สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 11
ชีวิตเรา. เราควรเลือกเอง บ่อยครั้งที่เรากตัญญูแต่ชีวิตเราพังไปตลอดชีวิต เพราะเราไม่เลือกที่จะมีชีวิตของเราเอง แต่เราจำยอมที่จะมีชีวิตเพื่อพ่อแม่แทน.
ถ้าเราจะถอนหมั้นเอง เงินสองแสน เราก็หาไปคืนเค้า ค่อยๆผ่อนเค้าไป ส่วนของหมั้นที่แม่ยึดไว้ ก็ถือว่าเรากตัญญูแล้ว ใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ครับ ตอนนี้ต้องทน จะอายก็อายไป ปีสองปีชาวบ้านเค้าก็ลืม แม่จะเกลียดเราจนชั่วชีวิตเราก็ต้องทน
แต่เราต้องพิสูจน์ว่าถ้าเราเลือกชีวิตเองแล้วดีและมีความสุข ด้วยการใช้ชีวิตให้ระมัดระวัง จะล้มจะลุก ก็คือเรื่องของเรา เราเลือกแล้วและเรามีความสุขของเราเอง
ละครหลายเรื่องก็มีสอนครับ หากเราไม่หนักแน่นและนำพาชีวิตเราให้ดี ชีวิตที่เหลือจนวันตายก็จะไม่มีความสุขครับ ชีวิตของเราจะเป็นแค่ของประดับของแม่เท่านั้น พอท่านตายไป(ไม่ได้แช่ง) ท่านก็ทิ้งให้เราทุกข์ตรมอยู่ต่อไป เพราะมันสายเกินกว่าที่จะไปทำแบบสาวๆแล้วครับ
ผมมีญาติที่กตัญญูเลี้ยงดูพ่อแม่เชื่อฟังทุกอย่าง แต่ชีวิตเค้าท้ายที่สุดเมื่อพ่อแม่เสียไปเค้าอยู่เป็นโสด เพราะพ่อแม่ไม่ให้คบคนที่ชอบ จนเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ไม่กล้าไปไหน จนตอนนี้อายุ60กว่าแล้วเกษียณกินเงินบำนาญอยู่แต่ที่บ้านไม่เคยไปไหน และยังคงอยู่คนเดียวจนเดียวนี้ครับ ญาติพี่น้องก็มาดูบ้าง และเอาแต่บอกตัวเองชีวิตมีแค่นี้ มีความสุขแล้ว และชอบนั่งหน้าบ้านมองออกไปแบบเศร้าๆ
อย่าให้เราคิดว่า. ในอีก10-20ปีข้างหน้าต้องมานั่งเสียใจว่า ทำไมวันนั้นเราถึงไม่กล้าลุกขึ้นมาทำอะไรที่เราอยากทำครับ แล้วก็นั่งเฉากับชีวิตที่ต้องรับสภาพอยู่ต่อไปเพราะไม่ลงมือทำครับ
ถ้าเราจะถอนหมั้นเอง เงินสองแสน เราก็หาไปคืนเค้า ค่อยๆผ่อนเค้าไป ส่วนของหมั้นที่แม่ยึดไว้ ก็ถือว่าเรากตัญญูแล้ว ใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ครับ ตอนนี้ต้องทน จะอายก็อายไป ปีสองปีชาวบ้านเค้าก็ลืม แม่จะเกลียดเราจนชั่วชีวิตเราก็ต้องทน
แต่เราต้องพิสูจน์ว่าถ้าเราเลือกชีวิตเองแล้วดีและมีความสุข ด้วยการใช้ชีวิตให้ระมัดระวัง จะล้มจะลุก ก็คือเรื่องของเรา เราเลือกแล้วและเรามีความสุขของเราเอง
ละครหลายเรื่องก็มีสอนครับ หากเราไม่หนักแน่นและนำพาชีวิตเราให้ดี ชีวิตที่เหลือจนวันตายก็จะไม่มีความสุขครับ ชีวิตของเราจะเป็นแค่ของประดับของแม่เท่านั้น พอท่านตายไป(ไม่ได้แช่ง) ท่านก็ทิ้งให้เราทุกข์ตรมอยู่ต่อไป เพราะมันสายเกินกว่าที่จะไปทำแบบสาวๆแล้วครับ
ผมมีญาติที่กตัญญูเลี้ยงดูพ่อแม่เชื่อฟังทุกอย่าง แต่ชีวิตเค้าท้ายที่สุดเมื่อพ่อแม่เสียไปเค้าอยู่เป็นโสด เพราะพ่อแม่ไม่ให้คบคนที่ชอบ จนเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ไม่กล้าไปไหน จนตอนนี้อายุ60กว่าแล้วเกษียณกินเงินบำนาญอยู่แต่ที่บ้านไม่เคยไปไหน และยังคงอยู่คนเดียวจนเดียวนี้ครับ ญาติพี่น้องก็มาดูบ้าง และเอาแต่บอกตัวเองชีวิตมีแค่นี้ มีความสุขแล้ว และชอบนั่งหน้าบ้านมองออกไปแบบเศร้าๆ
อย่าให้เราคิดว่า. ในอีก10-20ปีข้างหน้าต้องมานั่งเสียใจว่า ทำไมวันนั้นเราถึงไม่กล้าลุกขึ้นมาทำอะไรที่เราอยากทำครับ แล้วก็นั่งเฉากับชีวิตที่ต้องรับสภาพอยู่ต่อไปเพราะไม่ลงมือทำครับ
แสดงความคิดเห็น
เราอยากถอนหมั้นกันคนที่เราหมดรักแล้ว แต่แม่เราไม่ยอม เรากลายเป็นคนเนรคุน เราควรทำยังไงดี