เราอยากถอนหมั้นกันคนที่เราหมดรักแล้ว แต่แม่เราไม่ยอม เรากลายเป็นคนเนรคุน เราควรทำยังไงดี

กระทู้คำถาม
เราหมั้นกับผู้ชายคนนึง ตอนนั้นเราคิดว่าเราโอเคที่จะใช้ชีวิตกับเค้าบวกกับเค้าไปมาบ้านเรา แม่เราก็ไม่อยากให้ใครมานินทา แต่ตอนนี้เราอยากเลิกกับเค้าเพราะเราหมดรักเค้าไปแล้ว แต่แม่เราไม่ยอม เค้าบอกว่าเราทำให้เค้าไม่มีความสุข เราทำให้เค้าอับอาย เรารู้ว่าเราแย่ที่จะขอเลิก แล้วที่เราไปมีคนอื่น แต่เราก็บอกแม่ความจริงแม่ แต่แม่ไม่ยอมให้เราเลิก เรากลายเป็นลูกที่แย่มากตอนนี้ เค้าบอกเรามีดีแค่ที่เรามีแฟนที่ดี ทั้งที่เราก็ตั้งใจเรียน เราก็พยายามดูแลแม่ทุกอย่าง เราพยายาหาของมาขาย แต่มันไม่มีค่ากับแม่เราเลย แม่รักผู้ชายคนนั้นมาก แต่สำหรับเรา มันจบไปแล้ว เราต้องทำยังไง เราอยากให้แม่รู้ว่าเราไม่ได้อยากทำให้ท่านเสียใจ ต่อให้ไม่มีเค้าเราก็เป็นคนดีได้ เราไม่อยากทะเลาะกับแม่เราเลย แต่แม่เราไม่พูดดีดีกับเราเลย เค้าพูดเหมือนว่าเราคือลูกที่เลวร้ายมากถ้าเราถอนหมั้นกับคนนั้นไป  เราทำอะไรไม่ถูก เราไม่อยากทะเลาะกับปม่แบบนี้ อยากให้แม่เรากลับมาเป็นแบบเดิม อยากให้เค้ากอดเราเหมือนเดิม ตอนนี้เค้าเอาแต่บอกว่าเค้าเสียใจที่สุด ลองลงมาก็คู่หมั้น เราไม่เสียใจกับอะไรเลย แต่มันไม่ใช่ เราเสียใจที่สุดที่เราต้องทะเลาะกับแม่

สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 11
ชีวิตเรา.    เราควรเลือกเอง  บ่อยครั้งที่เรากตัญญูแต่ชีวิตเราพังไปตลอดชีวิต เพราะเราไม่เลือกที่จะมีชีวิตของเราเอง แต่เราจำยอมที่จะมีชีวิตเพื่อพ่อแม่แทน.

ถ้าเราจะถอนหมั้นเอง เงินสองแสน เราก็หาไปคืนเค้า ค่อยๆผ่อนเค้าไป ส่วนของหมั้นที่แม่ยึดไว้ ก็ถือว่าเรากตัญญูแล้ว ใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ครับ ตอนนี้ต้องทน จะอายก็อายไป ปีสองปีชาวบ้านเค้าก็ลืม  แม่จะเกลียดเราจนชั่วชีวิตเราก็ต้องทน

แต่เราต้องพิสูจน์ว่าถ้าเราเลือกชีวิตเองแล้วดีและมีความสุข ด้วยการใช้ชีวิตให้ระมัดระวัง จะล้มจะลุก ก็คือเรื่องของเรา เราเลือกแล้วและเรามีความสุขของเราเอง

ละครหลายเรื่องก็มีสอนครับ หากเราไม่หนักแน่นและนำพาชีวิตเราให้ดี ชีวิตที่เหลือจนวันตายก็จะไม่มีความสุขครับ ชีวิตของเราจะเป็นแค่ของประดับของแม่เท่านั้น พอท่านตายไป(ไม่ได้แช่ง) ท่านก็ทิ้งให้เราทุกข์ตรมอยู่ต่อไป เพราะมันสายเกินกว่าที่จะไปทำแบบสาวๆแล้วครับ

ผมมีญาติที่กตัญญูเลี้ยงดูพ่อแม่เชื่อฟังทุกอย่าง แต่ชีวิตเค้าท้ายที่สุดเมื่อพ่อแม่เสียไปเค้าอยู่เป็นโสด เพราะพ่อแม่ไม่ให้คบคนที่ชอบ จนเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ไม่กล้าไปไหน จนตอนนี้อายุ60กว่าแล้วเกษียณกินเงินบำนาญอยู่แต่ที่บ้านไม่เคยไปไหน และยังคงอยู่คนเดียวจนเดียวนี้ครับ ญาติพี่น้องก็มาดูบ้าง และเอาแต่บอกตัวเองชีวิตมีแค่นี้ มีความสุขแล้ว และชอบนั่งหน้าบ้านมองออกไปแบบเศร้าๆ

อย่าให้เราคิดว่า. ในอีก10-20ปีข้างหน้าต้องมานั่งเสียใจว่า ทำไมวันนั้นเราถึงไม่กล้าลุกขึ้นมาทำอะไรที่เราอยากทำครับ แล้วก็นั่งเฉากับชีวิตที่ต้องรับสภาพอยู่ต่อไปเพราะไม่ลงมือทำครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่