หากย้อนเวลากลับไปได้ ผมกำลังนั่งอยู่ที่ ‘บ้านสมอเรียง’ เมืองเล็กๆ ที่วันนี้หลายคนเรียกว่า ‘หัวหิน’ เมืองนี้สร้างความสุข และสร้างโอกาสให้คนมากมาย ซึ่งผมมาในฐานะนักท่องเที่ยวในหลายๆ ครั้งและผมก็มองเห็นวิวัฒนาการ จากจุดของความสุขที่ผมได้รับทุกครั้งที่มา
เมือผมมองย้อนไปกับสิ่งที่ผม ‘ต้องทำ’ ที่กรุงเทพอยู่ทุกวันในกติกาของคนอื่นที่กำหนด และชีวิตผมก็ไม่ได้ไปไหน วันนี้เลยอยากไปลองหาไปเดียธุรกิจดีดีในเมืองที่น่ารัก ไกลกังวล และมีความสุขในทุกวินาที เผื่อว่าวันดีคืนดีผมจะได้กำหนดกติกา และคำนิยามความสุขในการทำงานของตัวเองได้บ้าง
ผมลางานวันศุกร์เพื่อจะแบกกระเป๋าไปหาไอเดียธุรกิจดีดีที่นั่น โดยผมวางแผนจะไปคนเดียว (งานนี้ไม่มีกุ๊กกิ๊ก ฟินเวอร์อะไรทั้งนั้น) แต่เหมือนมีเวรมีกรรมกะเพื่อนครั้นเรียนมหาลัย ‘มัน’ หรือ ‘เขา’ ดี ดันจะขอตามไปด้วย เลยเป็นว่า อดไปคนเดียวแต่ไปเป็นคู่ เงื่อนไขเดียวที่ตกลงกันในทริปนี้คือ ต้องหาไอเดียที่ดีให้ได้ โดยที่เพื่อนผมคนนี้แกเทพเรื่องการวิเคราะห์ว่าไอเดียที่ผมจะได้ในทริปนี้นั้นเป็นไปได้หรือเป็นไม่ได้อย่างไรในเชิงธุรกิจ (เนื่องจากมันมีประโยชน์ในเรื่องนี้แหละครับผมถึงให้มันไปด้วย หึหึหึ)
ก่อนไปผมก็หาที่พักก่อน มีหลายที่เลยเพียบมากมาก ตั้งแต่ดีเลิศ (อารมณ์เลอค่า) ไปจนถึงแนวนอนได้เหรอ...หลอนไปนะ ซึ่งการหาห้องพักสำหรับหาไอเดียนั้น โรงแรมหรูเลิศ คงไม่ใช่เพราะมันเป็นที่ให้อยากไปนอนกลิ้ง ตักตวงความสบายมากกว่า ส่วนโรงแรมผี ผมก็ไม่ใช่นักล่าผี ดังนั้นลืมๆ มันไป และผมก็ไปเจอโฮสเทลฮิปเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยไอเดียครับ (ไม่ได้โปรโมทนะครับ แค่ดูรูปการตกแต่งก่อนจองมันก็มีไอเดียที่เลอค่าและ ไม่เชื่อดูรูป...ซึ่งไปขโมยมาจากเว็บเขา)





รูปเลอค่า แต่จริงๆ สยองก็เยอะครับ ผมเลยทำแบบทุกคนต่อคือไปหารีวิวอ่าน ไม่ค่อยมีครับเหมือนเขาเป็นโฮสเทลใหม่ แต่ก็ไปเจอมาอันนึง (สาวน่ารักดีครับ อ่านไปดุไป เพลินมาก) ใครอยากตามไปส่องนี้ลิงค์ครับ http://pantip.com/topic/35062450 เอาเป็นว่าพอเข้าไปดูรีวิวและนอกจากสาวน่ารักและก็เจอว่าสภาพ การตกแต่งห้อง และทำเลดีงามครับ โฮสเทลนี้ชื่อว่า JETTY HUA HIN ครับ มันเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีครับเพราะมันอยู่ในทำเลที่ดี และสำคัญราคาน่าคบ (เหมาะสมดีงามตามท้องเรื่องครับ)  จริงๆ แล้วผมมีโฮสเทลอื่นใกล้เคียงที่ผมไปส่องดูครับ มีที่นึงสวยดี แต่โทรไปและมันช่างบริษัทเหลือเกิน จะยากไปไม้ แต่ที่สุดท้ายเลือกที่นี่ก็เพราะโทรไปเจอเจ้าของเขาครับ พูดจาดีครับ (ใช้ความอดทนพอประมาณแต่เจอตัวจริงน่าคบหาครับ)
หลังจากจองและก็กลับไปทำตัวลีบในออฟฟิสต่อครับ รอให้ถึงวันศุกร์ และเมื่อวันศุกร์มาผมก็เริ่มออกเดินทางตามหาสิ่งที่อยากทำ ณ บ้านสมอเรียง (ชอบชื่อนี้ครับ ขลังดี...หัวหินก็ดีครับแต่ชื่อแลบ้านครับ) ผมต้องอ้อมไปรับเพื่อนที่พระราม 4 ทั้งทั้งที่ผมอยู่รางน้ำ ไม่เป็นไ รเพื่อเพื่อนครับผมทำได้
พอมาถึงโรงแรมครับผมก็เจอเจ้าของออกมารับครับ ตัวเล็กๆ กลมๆ รีๆ ครับ (หวังว่ากระทู้นี้เขาจะไม่เห็น 555) และเขาบอกว่าคอยแวบกำลังเตรียมห้องครับ และเขาก็ให้ผมขึ้นไปบนดาดฟ้าเพื่อคอยครับ เขาว่าวิวดี ผมก็ว่าง่ายครับตามเขาไป พอขึ้นไปเออสวยดีและคิดไม่ถึงว่าจะเห็นทะเลได้สวยแบบนี้ กลางคืนน่าจะส่องดาวได้ แถมยังเห็นว่ามีสะพานปลายอยู่ริบๆ ถามเจ้าของว่าทะเลที่เห็นอ่ะเล่นน้ำได้ไม่ เขาว่าเล่นได้ดีเลย ซึ่งมันเดินแค่ครึ่งนาทีมั้งครับถึงทะเล และจากตรงนี้ยังไม่ไกลจากโต้รุ่งเดินไม่เกิน 10 นาทีอิ่มมาก (ให้ดูขนาดเขาเป็นสรณะ) และถ้าจะหาไรเดิ้ลๆ แบบตัวันตก 4 นาทีถึงวิลล่าหัวหิน อยู่ตรงนี้แทบจะเดินได้ทั้งเมือง (ซึ่งต้องทำหลังจากเช็คอินได้ครับ เพราะนั้นคือวัตถุประสงค์) .....กำลังนั้นเพลินๆ เจ้าของเขามาเชิญเข้าห้องครับ.....  
เก็บของกันและเราเริ่มวางแผนการเดินทางครับ ผมก็เริ่มถามเพื่อก่อนว่าเริ่มเห็นไรที่น่าจะเป็นไอเดียที่เป็นไปได้หรือยังเพื่อนผมบอกว่าเพียบเลย ผมคิดว่าไงอ่ะ ผมก็ตอบว่าเห็นหลายอย่างนะ แต่ถ้าตรงจริตหรือยังน่าจะบอกว่ายัง (ผมเห็นท่าขึ้นปลาครับ ในหัวมาคือห้องเย็นเลย และกระจายส่งร้านอาหาร ผมเห็นน้ำทะเลครับ คิดัถึงขนส่งน้ำทะเลให้อควาเลี่ยม แต่มันยังไม่ใช่สิ่งที่ผมจะทำได้วันนี้เลย (ทุกอย่างทำได้ถ้ามีตังค์ ประเด็นสำคัญคือยังไม่มี ยิ้มอ่อน) เราเดินไปแถวสะพานปลาครับ ผมชอบตรงนี้นะไม่คึกคักในช่วงเวลาที่ผมไป แต่ผมเห็นกิจกรรมที่ผมไม่ค่อยเห็นถ้าผมอยู่ออฟฟิส เดินดูเดินเก็บรายละเอียดชีวิตผู้คน หาปัญหาที่อาจจะเจอ เมื่อเจอปัญหาที่ดีพอ ผมเชื่อว่าก็จะมีไอเดียดีดีออกมาได้ แต่ก็อย่างว่าวันนี้ได้แค่เห็น รายละเอียดปัญหาคงต้องคลุกคลีอยู่กับมันมากกว่านี้ (จดไว้ในสมองเผื่อต่อยอด)  เราอยู่ตรงนั้นประมาณ 1 ชั่วโมง นั่งดู นั่งคุยกัน มองย้อนกลับมาทางฝั่งก็เห็นโรงแรมที่เราเข้าพัก และเริ่มเข้าใจว่ามันอยู่ตรงไหนทำไมเรามองจากตรงนั้นถึงเห็นตรงนี้ (เรื่องที่ไม่เคยคิดอ่ะครับได้คิดที่นี่) จนเพื่อนผมบอกว่าไปกินกาแฟกัน....ก็เลยเริ่มมองหาร้านกาแฟ เป็นร้านกาแฟทั่วไปครับ ดูน่ารัก แต่ขอไม่ชมเชยครับ รสชาติ ‘เนกกาทีป’ หลังจากกินเสร็จก็ยังคิดไม่ออกต่อว่าไปไหนดี เลยตกลงกันว่าจะกลับโรงแรมและจะเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปตลาดเย็นครับ
ไปตลาดเย็นก็เห็นคนมาขายเยอะเลย ผมสงสัยว่าคนขายเขาจะมีกำไรไม้ เพื่อเทพผมวิเคราะห์มาเต็มไปหมด (ใครสนใจเรื่องการวิเคราะห์ธุรกิจ เพื่อนเทพผมเคยวิเคราะห์ร้านยาทิ้งไว้หาอ่านได้ที่นี่ครับ http://www.oknation.net/blog/Edunet/2014/07/17/entry-1) เพื่อผมวิเคราะห์เรื่องร้านหาแฟที่ตลาดกะร้านกาแฟตกแต่งเยอะที่เรานั่งกินกันมา เอาเป็นว่าที่ถ้าขายกาแฟที่ตลาดกะร้านกาแฟสวยๆ เหมือนกับว่ากาแฟที่ตลาดจะกำไรเยอะหว่า แต่รายได้รวมพอกันครับ  





ผมก็ทำเช่นเดิม เดินๆ เก็นรายละเอียดร้านหลายร้านคนเยอะเชียว หลายร้านน้อย คิดไปคิดมาก็ได้อีกหลายไอเดีย เช่น มันเกะกะเหลือเกินเช่นพื้นที่ทำที่จอดรถดีไม้ ทำตลาดที่ทำให้ไม่เกะกะเมืองขนาดนี้ดีหรือไม่ หรือแม้แต่เอ้เรามาเปิดท้ายขายของที่ตลาดนี้บ้างไม้ ถ้าจะดี ณ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าทุดเรื่องราว ทุกสรรพสิ่งที่ผ่านมาผ่านไปตรงนี้ เมื่อไม่มีข้อจำกัดใดๆ และมันลื่นไหล

อ่านตอน 2 ได้ที่นี่ครับ http://www.oknation.net/blog/acesee/2016/08/19/entry-1


หากสนใจอ่านทริปอื่นของผม ลิงค์ตามนี้ครับ
เที่ยวพม่าไม่ง้อไกด์ (ย่างกุ้ง-หงสาวดี – พระธาติอินแขวง – สิเรียม) http://travel.edunetglobal.com/Storytelling/Yangon.html
เที่ยวเวียดนามไม่ง้อไกด์ (โฮจิมิน-ดาลัด-มุยเน่) http://www.oknation.net/blog/acesee/2014/07/16/entry-1