จขกท คบกับแฟน 3 ปี ไปเรียนต่อเมืองนอกมา 1 ปีเพิ่งกลับมา ได้สองเดือนกว่า
ด้วยความที่ว่าเราก็คบกับระยะนึง อยากทำให้แม่สบายใจคือมาสู่ขอมาไรให้เรียบร้อย และตั้งใจว่าจะใช้ชีวิตเหมือนเดิมคือ แยกกันอยู่เหมือนเดิมที่เป็นแฟนกัน เราทำงานกรุงเทพ เงินเดือนดี เขาอยู่ ตจว ทำร้านอาหาร
ก็บอกเขาไปว่า ขอให้มาขอเถอะ ทำให้เรียบร้อยจะได้อยู่กันได้ ไปมาหาสู่กันได้ ไม่งั้นแม่เราจะบ่นมาก บ่นเหมือนเรา 18 ไปนอนบ้านผู้ชาย ทั้งๆทีเราก็สามสิบกว่าแล้ว เราไม่สบายใจ ก็บอกเขาไป อยากแต่งงานด้วยเหตุนี้เท่านั้น คือถ้าแม่ไม่แสดงทีท่า เราก็เฉยๆนะ
เขาขอเวลา 2 วัน แล้วมาบอกว่า ขอคบไปเรื่อยๆ ยังไม่แต่งงาน ไม่คิดตอนนี้ เราก็เสียใจนะ ก็บอกไปว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก
ก็แค่อยากให้แม่เราสบายใจ ให้เกียรติแม่เรา แต่เขาบอกว่าทำให้ไม่ได้
เราไม่ได้ทะเลาะกันนะ คุยกันปกติ มีร้องไห้บ้างทั้งคู่ เพราะไม่อยากเสียเราไป เนื่องจากเราคิดว่าจะเลิก
ภายหลังจากคำตอบนั้น เราได้คำถามจากเขาว่า เรายังเหมือนเดิมไม๊ ยังรักเหมือนเดิมหรือเปล่า
เราตอบไม่ได้ รู้แต่ว่า ถอยใจมาก้าวนึง และคงเปิดใจให้กับคนใหม่
จริงๆ เราเหมือนเพื่อนกัน คุยกันทุกเรื่อง เราปรึกษาทุกเรื่อง เลิกกันไปมันก้อเหมือนขาดเพื่อน
เขายังคงบอกว่า สักวันอาจเปลี่ยนใจ
เราคิดสองเรื่อง
1. บางทีการแต่งงานก็ไม่ใช่ทุกสิ่ง ต่อให้แต่งก็ไม่ได้หมายความว่าจะอยู่กันยึด
2. เขาไม่รักเรา ไม่อยากมีอนาคตร่วมกับเราเหรอ
3. ถ้ารักจริง ก็ต้องให้เกียรติแม่เรา
ถ้าเป็นเพื่อน เพื่อนจะทำยังไง เราถามตรงๆ
.... ภายหลังจากที่ได้รับคำตอบว่า "เราไม่อยากแต่งงาน"
ด้วยความที่ว่าเราก็คบกับระยะนึง อยากทำให้แม่สบายใจคือมาสู่ขอมาไรให้เรียบร้อย และตั้งใจว่าจะใช้ชีวิตเหมือนเดิมคือ แยกกันอยู่เหมือนเดิมที่เป็นแฟนกัน เราทำงานกรุงเทพ เงินเดือนดี เขาอยู่ ตจว ทำร้านอาหาร
ก็บอกเขาไปว่า ขอให้มาขอเถอะ ทำให้เรียบร้อยจะได้อยู่กันได้ ไปมาหาสู่กันได้ ไม่งั้นแม่เราจะบ่นมาก บ่นเหมือนเรา 18 ไปนอนบ้านผู้ชาย ทั้งๆทีเราก็สามสิบกว่าแล้ว เราไม่สบายใจ ก็บอกเขาไป อยากแต่งงานด้วยเหตุนี้เท่านั้น คือถ้าแม่ไม่แสดงทีท่า เราก็เฉยๆนะ
เขาขอเวลา 2 วัน แล้วมาบอกว่า ขอคบไปเรื่อยๆ ยังไม่แต่งงาน ไม่คิดตอนนี้ เราก็เสียใจนะ ก็บอกไปว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก
ก็แค่อยากให้แม่เราสบายใจ ให้เกียรติแม่เรา แต่เขาบอกว่าทำให้ไม่ได้
เราไม่ได้ทะเลาะกันนะ คุยกันปกติ มีร้องไห้บ้างทั้งคู่ เพราะไม่อยากเสียเราไป เนื่องจากเราคิดว่าจะเลิก
ภายหลังจากคำตอบนั้น เราได้คำถามจากเขาว่า เรายังเหมือนเดิมไม๊ ยังรักเหมือนเดิมหรือเปล่า
เราตอบไม่ได้ รู้แต่ว่า ถอยใจมาก้าวนึง และคงเปิดใจให้กับคนใหม่
จริงๆ เราเหมือนเพื่อนกัน คุยกันทุกเรื่อง เราปรึกษาทุกเรื่อง เลิกกันไปมันก้อเหมือนขาดเพื่อน
เขายังคงบอกว่า สักวันอาจเปลี่ยนใจ
เราคิดสองเรื่อง
1. บางทีการแต่งงานก็ไม่ใช่ทุกสิ่ง ต่อให้แต่งก็ไม่ได้หมายความว่าจะอยู่กันยึด
2. เขาไม่รักเรา ไม่อยากมีอนาคตร่วมกับเราเหรอ
3. ถ้ารักจริง ก็ต้องให้เกียรติแม่เรา
ถ้าเป็นเพื่อน เพื่อนจะทำยังไง เราถามตรงๆ