ผมเข้ามาทำงานประกันชีวิตในบริษัท หนึ่ง ได้ประมาน 3 เดือนครับ
แรกเคยทำงานเป้นพนักงานบริษัทปกติ ผมทำงานตามห้างจึงเวลาหยุดต่างๆไม่แน่นอน แต่ด้วยที่เป็นงานที่ไม่ชอบจึงทำแล้วอึดอัด พร้อมกับในขณะนั้น อยากได้เวลาเพิ่ม อยากได้เงินที่มากกว่านี้
จึงนั่งคิดว่าตนเองชอบอะไร ผมชอบคุย ชอบดูแลเอาใจใส่คนรอบข้าง ผมอยากให้คนที่ทุกข์ประสบความสำเร็จ หรือไม่ลำบาก เช่น ในที่ทำงานเก่าผม ผมจะเห็นพี่ๆ น้องๆ เป็นหนี้บัตรเครดิต บัตรกดเงินสด หรือไม่เก็บเงินใช้จ่ายฟุ่มเฟื่อยพอใกล้สิ้นเดือน ไม่กินมาม่า ก็ต้องขอยืมเงินคนโนน่นี้ เป็นวงจรแบบนี้ทุกเดือนๆ

ผมจึงมีความคิดว่าอยากจะช่วยคนพวกนี้ ผมจึงหาวิธี สรุปอ่านหนังสือต่างๆ ทำให้ผมเริ่มเข้าใจแม้ไม่มากและคิดว่า วิธีทางช่วยคือ ต้องให้ความรู้กับคนเหล่านี้ ผมจึงศึกษาและตัดสินใจลาออก มาอยู่เป้นตัวแทนประกัน เพราะในประเทศไทย ถ้าคุณจะไปเป็นที่ปรึกษาทางการเงินจริงจัง ผมยังไม่เจอ อาจจะมีครับ บริษัทเหล่านี้ส่วนมากจะพ่วงรวมกับ ประกัน  
ผมเลือกประกัน เพราะด้วยผมเคยมีประวัติกับประกันคือ เมืออดีตที่พ่อเสีย และมีหนี้สิน พร้อมทั้งค่ารักษาพยาบาลมากมาย ผมได้ประกันที่พ่อทำไว้ช่วยแบ่งเบาภาระหน้าที่นี้ไป และในวันงานศพตัวแทนยังเอาเงินค่าประกันชีวิตคุณพ่อมา แม้เงินจะจำนวนไม่มากมาย แต่ก็สามารถทำให้ทางบ้านแบ่งเบาภาระทางบ้านไปได้ส่วนหนึ่ง สิ่งนี้ทำให้ผมรู้สึกว่า จริงๆด้วยถ้าคนเรามีประกันไว้ สำหรับเสาหลักของบ้านล้มไป แม้ไม่มีหนี้สินมากมาย แต่ค่ารักษาพยาบาลที่พยายามยื้อชีวิตพ่อไว้นั้นก็แพงมากๆๆ ครับ

ผมมีทศนคติในเชิงบวกกับประกันจริงๆ แต่ก็รู้ว่าคนรอบตัวไม่ชอบ

ผมออกมา พอยิ่งได้ศึกษายิ่งได้เรียนรู้ ทำให้เข้าใจว่า ถ้าทำงานนี้ด้วยความซื่อสัตย์ และให้ความเข้าใจกับลูกค้าแบบตรงไปตรงมา ไม่มีแอบซ่อนหรือปกปิดอะไร งานนี้เป้นงานที่ดีจริงๆ คนที่ไม่มีเงินมากสามารถได้รับการรักษาเหมือนคนรวยๆ หรือถ้าตายไปก็ยังสามารถให้ลูกหลานไม่ต้องลำบาก

ประกันในปัจจุบันก็ไปไกลจริงๆครับ มีทั้งแบบควบลงทุน เอามาใช้สำหรับกึ่งๆลงทุนพร้อมทั้งเก็บเงิน หรือพร้อมทั้งประกันชีวิตไปด้วย ทั้ง3 อย่างเลยก็ได้

แต่จุด point มันอยู่ตรงนี้ครับ คือ ผมลาออกจากงานมาเป็นตัวแทน และลูกค้าละจะหาจากไหน สุดท้ายก็คือ เพื่อนๆ ญาติ พี่น้อง คนรอบตัวนี้ละ ที่ผมจะได้เข้าไปคุย ตอนนี้ผ่านมา 3 เดือน ผมคุยไป 148 คน ทั้งทาง FB ทางไลน์ โทรศัพท์ ขอนัดพบเจอ มากมาย ผมยังไม่มีใครที่สามารถขายประกันได้เลยครับ
คนรอบข้างผมมี คือ ไม่เอา มีแล้ว มีตัวแทนแล้ว ไม่ซื้อ ไม่มีเงิน หรือ ตอบกลับมาว่า ให้ผมไปทำงานอื่นๆ ดีกว่า ที่มันเจริญกว่านี้

ในเดือนแรกผมก็คิดว่าจะลาออกแล้วครับ แต่แล้ว ผมก็พบว่า มีเพื่อนคนหนึ่ง เป็นมะเร็ง และเมือเพื่อนคนนี้ ทราบว่าเป็น เค้ารีบโทรมาหาผมทันที และบอกว่าจะซื้อประกัน ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้ไม่สามารถซื้อได้
สิ่งนี้ทำให้เป้นเหมือนแรงใจ ว่าผมทำสิ่งที่ถูกต้องมั้ง?? ที่จะให้ชีวิตคนที่ดีขึ้น ทำให้ผมอดทนมาได้อีก 2 เดือนกว่า
แต่จนแล้วจนรอด วันนี้ ผมก็ยังขายประกันใครไม่ได้ ไม่มีเพื่อน ญาติคนไหนๆ อยากจะซื้อประกันชีวิตกับผม

ผม tag การเงิน หรือห้องเกี่ยวกับการเงิน เนื่องจาก ในนี้หน้าจะมีผู้รู้ มากมาย ที่มีความรู้เรื่องการเงิน มีความมั่นคงในการงาน ผมจึงอยากถามว่า ผมกำลังเดินทางผิดใช้มั้ย สิ่งที่ผมรู้คิดว่า ก่อนจะเดินทางไปลงทุน การวานแผนเกษียน แผนระยะสั้น ระยะยาว หรือการทำ health protection ไม่ใช้คำว่า เป้นส่วนหนึ่งของการวางแผนทางการเงิน ไม่ใช้สิ่งที่ถูกต้องใช้มั้ยครับ

ผมขออภัยที่ดราม่ายาวมากมาย แต่ตอนนี้ ผมอยากได้คำแนะนำจริงๆว่า ทำไมคนรอบข้างผมไม่มีใครซื้อประกันเลย หรือทุกคนในประเทศไทยมีประกันชีวิตกันหมดแล้ว ผมเข้ามาในอาชีพนี้ช้าเกินไป