สวัสดีครับทุกๆคน ผมอายุ 16 ปีครับ มีความฝันอยากจะเป็นนักบอล ครอบครัวของผมมีคุณน้าของผมเล่นฟุตบอลครับ แต่ด้วยอาการบาดเจ็บจึงทำให้คุณน้าของผมต้องเลิกเล่นไป ตอนเด็กๆผมเล่นเป็นกองหน้าครับ พอผมย้ายโรงเรียนตอนม.1 ซึ่งมีแข่งฟุตบอลก้องทุกปี ตอนม.1 ผมเล่นตำแหน่งกองหลังครับ ตอนม.2 เล่นเป็นตำแหน่งกองกลาง ตอนม.3เมื่อปีที่แล้วเล่นเป็นตำแหน่งผู้รักษาประตูครับ (แถมได้แชมป์ด้วย) แต่ว่าตอนกีฬาสีผมเป็นผู้รักษาประตู นัดนั้นโดนยิงเข้าครับเลยทำให่ทีมแพ้ 1-0 ตอนกลับบ้าน ระหว่างกำลังเดินไปหาคุณตาที่มารอรับ ก็มีรุ่นพี่พูดใส่ผมว่า "เป็นทำโก เป็นแล้วกากแบบนี้มึ* อย่าเป็นเลย" ตอนนั้นผมคิดท้อมากๆครับ หมดกำลังใจเลย ไม่อยากเล่นเป็นผู้รักษาประตูอีก
พอมาตอนม.4 ปีนี้ครับ มีการคัดตัวนักฟุตบอลโรงเรียนครับ เพื่อนของผมอายุมันไม่เกิน 15 ปีครับ แต่ผมเกิน ผมเลยก็มาลงอายุไม่เกิน 17 ปีครับ คราวนี้มีเพื่อนผมที่เรียนม.4ด้วยกันครับ
ในตอนนั้นผมไม่รู้เลยครับว่าผมเล่นตำแหน่งอะไร คือ ผมมีไอดอลครับ เป็นนักฟุตบอลญี่ปุ่น (อาสึโตะ อูชิดะ) ที่เล่นตำแหน่งแบ๊คขวาครับ แล้วคราวนี้ครูที่ฝึกสอนเขาก็ให้ไปลงซ้อมแข่งกับรุ่นอายุไม่เกิน 15 ปีครับ เพื่อนของผมที่ตอนแรกยืนข้างสนามกับผม คราวนี้ครูก็เรียกไปสลับสับเปลี่ยนกันเล่นที่ละคน คราวนี้ครูก็ถามผมว่าเล่นตำแหน่งอะไร ผมก็ตอบไปว่า "แบ๊คขวาครับ" จนเพื่อนๆที่ยืนกับผมข้างสนามก็ลงไปเล่นทีละคน...ทีละคน จนเหลือผมกับเพื่อนที่อายุเท่ากันแต่ไม่รู้จักกันอีกหนึ่งคน จนครูเป่าหมดเวลาเลิกซ้อม แล้วก็มานั่งคุยโดยแยกรุ่น
พอครูฝึกสอนเรียกให้นั่งลง แล้วพูดคุยกันในรุ่น แต่ผมมองที่ตาครู พอครูมามองผมอีกที ครูเขาก็มองที่ผมค้างสักพัก คือผมรู้สึกเหมือนว่าครูจะลืมผมไปว่าผมอยู่ในทีม...คุณตาของผมที่มารอรับก็ถามว่าเป็นไงบ้าง แต่ในวันนั้นผมต้องจำใจโกหก(รู้สึกผิดมากๆ...)ว่า ผมได้ลงในครึ่งแรกแล้ว เพื่อนไม่ให้ตาผิดหวัง แล้วบอกกับคุณตาของผมว่าปีหน้าผมจะลองใหม่
ปีหน้ามีแข่งกีฬาสีกับคัดคัวโรงเรียนนี่แหละครับ ตอนนี้ผมกำลังหาตำแหน่งที่ตัวเองถนัดอยู่(ตอนนี้ก็ยังหาไม่ได้) ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมคิดหนักมากครับ ก็ไม่ได้แตะบอลเลยครับ แต่คิดว่าปีหน้าผมจะลองใหม่ครับ
อยากรู้ว่าทำยังไงถึงจะเป็นนักฟุตบอลที่ดีและมีคุณภาพอะครับ
มีความฝันอยากจะเป็นนักฟุตบอลครับ แต่ว่าเกิดอาการท้อครับ
พอมาตอนม.4 ปีนี้ครับ มีการคัดตัวนักฟุตบอลโรงเรียนครับ เพื่อนของผมอายุมันไม่เกิน 15 ปีครับ แต่ผมเกิน ผมเลยก็มาลงอายุไม่เกิน 17 ปีครับ คราวนี้มีเพื่อนผมที่เรียนม.4ด้วยกันครับ
ในตอนนั้นผมไม่รู้เลยครับว่าผมเล่นตำแหน่งอะไร คือ ผมมีไอดอลครับ เป็นนักฟุตบอลญี่ปุ่น (อาสึโตะ อูชิดะ) ที่เล่นตำแหน่งแบ๊คขวาครับ แล้วคราวนี้ครูที่ฝึกสอนเขาก็ให้ไปลงซ้อมแข่งกับรุ่นอายุไม่เกิน 15 ปีครับ เพื่อนของผมที่ตอนแรกยืนข้างสนามกับผม คราวนี้ครูก็เรียกไปสลับสับเปลี่ยนกันเล่นที่ละคน คราวนี้ครูก็ถามผมว่าเล่นตำแหน่งอะไร ผมก็ตอบไปว่า "แบ๊คขวาครับ" จนเพื่อนๆที่ยืนกับผมข้างสนามก็ลงไปเล่นทีละคน...ทีละคน จนเหลือผมกับเพื่อนที่อายุเท่ากันแต่ไม่รู้จักกันอีกหนึ่งคน จนครูเป่าหมดเวลาเลิกซ้อม แล้วก็มานั่งคุยโดยแยกรุ่น
พอครูฝึกสอนเรียกให้นั่งลง แล้วพูดคุยกันในรุ่น แต่ผมมองที่ตาครู พอครูมามองผมอีกที ครูเขาก็มองที่ผมค้างสักพัก คือผมรู้สึกเหมือนว่าครูจะลืมผมไปว่าผมอยู่ในทีม...คุณตาของผมที่มารอรับก็ถามว่าเป็นไงบ้าง แต่ในวันนั้นผมต้องจำใจโกหก(รู้สึกผิดมากๆ...)ว่า ผมได้ลงในครึ่งแรกแล้ว เพื่อนไม่ให้ตาผิดหวัง แล้วบอกกับคุณตาของผมว่าปีหน้าผมจะลองใหม่
ปีหน้ามีแข่งกีฬาสีกับคัดคัวโรงเรียนนี่แหละครับ ตอนนี้ผมกำลังหาตำแหน่งที่ตัวเองถนัดอยู่(ตอนนี้ก็ยังหาไม่ได้) ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมคิดหนักมากครับ ก็ไม่ได้แตะบอลเลยครับ แต่คิดว่าปีหน้าผมจะลองใหม่ครับ
อยากรู้ว่าทำยังไงถึงจะเป็นนักฟุตบอลที่ดีและมีคุณภาพอะครับ