เคยจำใจเดินออกมาจากชีวิตใครคนนึงมั้ย?

แค่อยากมาระบาย...
คือมีอยู่ช่วงหนึ่งของชีวิตฝึกงาน แรกๆเจอพี่ที่คนนึงที่รู้สึกว่าดูแลเราดีมาก จนเราแปลกใจ. เรามีแฟนอยู่แล้วเขาก็มีลูกมีเมียอยู่แล้ว
จนมาวันนึงที่ีทำงานได้จัดไปเที่ยวเชียงใหม่. คือถามเขาตรงๆไปเลยว่าคิดกับเรายังไง เขาก็ตอบมาว่าชอบและรักแต่รักแบบดูแล
ช่วงนั้นเรารู้สึกหวั่นไหวไปแล้วนะ เขาเข้ามาในช่วงที่เรากับแฟนทะเลาะกันบ่อยมาก เราก็เข้าไปตอนที่เขาทะเลาะกับเมียเหมือนกัน
เราคุยกันทุกวันแต่ไม่มีใครรู้ มีแค่หัวหน้างานที่แอบแซว คุยไลน์ทุกวัน เขาเป็นที่ปรึกษาให้เราได้ทุกเรื่อง เป็นคนที่ให้คำปรึกษาได้ดีมากๆ
จนเรารู้สึกรักไปแล้ว แล้วก็ผิดด้วย จนมาวันนึงเมียเขาแอบสงสัยว่าแฟนเขาคุยกับเราด้วยรึเปล่า เข้ามาทักเฟสเรา เราก็บอกไปว่าเป็นแค่พี่น้อง ร้องไห้
(เราคุยกันไม่รู้ฐานะอะไรคะ) จนเรามารู้ว่า เมียเขาคลอดลูกคนที่ 2 คือช็อคมาก แค่ลูกคนเดียวเราก็รู้สึกผิดพอแล้ว นี่มีคนที่สองอีกยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่
เราเลยบอกเขาว่า #พอเหอะพี่ เขาก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อะไร เราเลยเงียบเฉยจำใจไม่ค่อยตอบไลน์แต่อยากคุยมาก เวลา 1 ปี เราฝึกงานเสร็จพอดี เราเลิกคุยไลน์กับเขาบวกกับที่เขาก็ค่อยๆหายไปเพราะคุยกับเด็กฝึกงานใหม่อีกด้วย เขาเป็นคนเจ้าชู้คะ ถามว่ารู้สึกยังไง ความรู้สึกคือไม่น่าเข้าไปในชีวิตเขาเลย ลืมไม่ได้คะ ทุกวันนี้ก็เจอบ่อยๆ แต่คิดถึงตลอดเลย
บางครั้งลืมแล้วกลับต้องเจอ. ก็ต้องมานั่งทำใจใหม่ อมยิ้ม11อมยิ้ม14 ทำยังไงดี ?
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่