7 เมนูไอติม กับการล้างถ้วยเกือบ 1 แสนครั้ง ใน 2 ปี
“เบื่อแล้วว่ะ ไม่อยากนั่งกินเหล้าแบบนี้บ่อยๆ หาไรทำที่มันได้ตังกันดีกว่า”
เสียงเพื่อนคนนึงโพล่งขึ้นมาระหว่างที่เรากำลังนั่งสังสรรค์กันในคืนวันเสาร์หน้าบ้านเหมือนที่ เราทำกันประจำ ซึ่งนั้นก็เป็นคำพูดทีทำให้พวกเราฮึดขึ้นมาที่จะทำธุรกิจอะไรสักอย่างกัน และเป็นที่มาของกระทู้นี้ครับ
กระทู้นี้ผมอยากจะมาแชร์ประสปการณ์ในการเริ่มต้นทำธรุกิจเล็กๆ ด้วยการเปิดร้านไอศครีม ของคนที่ไม่เคยทำธุรกิจกันเลยครับ
เริ่มเลยนะครับ เล่านิดนึงว่า หุ้นส่วนของร้านนี้ทั้งหมดมี 6 คนครับ ซึ่งพวกเรา 6 คนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเด็กครับ บ้านอยู่ใกล้กัน และ แต่ละคนมีความเหมือนกัน คือ เป็นมนุษย์เงินเดือน อายุย่างปลายเลข 2 ครับ (จะสามสิบแล้วนั่นเองงงงง)
ตอนนั้นพวกเราคิดกันเยอะครับ ว่าจะทำอะไรดี เพราะไม่เคยมีใครเคยทำธุรกิจมาก่อน และกลัวว่าเงินเก็บที่เราเก็บกันมาจะหายหมด (ซึ่งถ้าหมด ก็.....ไม่รู้สินะ อิอิ)
ผมเชื่อว่ามนุษย์เงินเดือนทุกคนอยากมีอิสรภาพทางการเงินครับ ซึ่งแต่ละคนคงมีวิธีการที่จะไปถึงจุดนั้นแตกต่างกันไป แต่ผมก็เชื่ออีก ว่าทุกๆคนที่ไม่ได้เกิดมากับครอบครัวที่พ่อแม่ทำธุรกิจอยู่แล้ว มักจะเริ่มต้นการทำธุรกิจด้วยคำถามเดียวกันกับพวกเราครับ
“ทำอะไรดีวะ” หรือ “ขายอะไรดีอะ”
เอ้า นั่นดิเฮ้ย ทำไรดีอะ (ยังไม่ทันไร พูดคำเดิมซ้ำอีกระ)
เราลองมานั่งนึกกันดีกว่าครับ ว่าอะไรที่คนทำงานประจำทำได้ และได้รายได้เสริม ซื้อมาขายไป เปิดร้านเหล้า เปิดร้านอาหาร ขายของตลาดนัด ขายของออนไลน์ บลาๆๆ
จริงๆมันมีหลายทางนะครับ ซึ่งทุกอย่างอยู่รอบๆตัวเราทั้งนั้น ขอแค่เราลองทำมันดีกว่าครับ อย่ามัวแต่คิด จริงๆนะครับ “คิดแล้วต้องทำ”
นอกเรื่องไปนิดนึง กลับมาที่เรื่องของร้านผมนะครับ ตอนนั้นเราตัดสินใจที่จะทำร้านไอศครีม เพราะมีเพียงเหตุผลง่ายๆ ที่อยากทำ ไม่กี่ข้อครับ (แหม ยังกะร้องเพลงบิ๊กแอส ฮ่าๆ)
1. เราอยากขายของที่เราชอบ
2. ทำเลที่เราเล็งไว้ยังไม่มีร้านลักษณะแบบนี้
3. กลุ่มลูกค้าส่วนใหญ่ในพื้นที่นั้นเป็นนักศึกษาและนักเรียน
ทีนี้เริ่มเเรกเราต้องหาที่ครับ แถวบ้านมีที่มั้ย? อุ้ปส์…. ขั้นตอนนี้ง่ายมากครับ เดิน ครับ ไล่ดูไปตามถนนหรือซอยที่เราต้องการ ร้านค้าไหนว่าง แปะป้าย เซ้ง หรือ ให้เช่า พร้อมเบอร์โทรศัพท์ พวกผมเก็บข้อมูลมาหมดครับ แล้วมาประเมินกันอีกทีว่าน่าสนใจพอมั้ย จำนวนคนเดินผ่านหน้าร้าน ร้านอยู่ในมุมอับหรือไม่ หลังจากนั้นก็ลองโทรครับ เราไปดูอยู่ 2-3 ที่ แล้วในที่สุดก็เลือกลงเอยที่ร้านนี้ เป็นร้านที่อยู่ใต้หอ บวกกับทำเล พื้นที่ด้านในและนอก ค่าเช่า และสัญญาดูลงตัวกับพวกเรามากที่สุดครับ
รูปร้านด้านนอก
เรื่องเงินทุนในการทำร้าน ผมขอไม่พูดถึงมากนะครับ เพราะมันมีไม่มาก (ฮา.........) ยังงี้ครับ เงินทั้งหมดคือเงินเก็บจากเงินเดือนครับ และพวกเราลงทุนกับร้านนี้ไปในตอนแรก ประมาณไม่ถึง 4 แสนบาทครับ
ต่อครับ ร้านนี้เดิมทีเป็น ร้านอาหารเกาหลีครับ แต่เจ้าของต้องการที่จะกลับประเทศ แกเลยใจดีมากๆ ทิ้งไว้แทบทุกอย่าง เซ้งของหลายๆอย่างให้เราในราคาเหมาที่คุ้มค่ากับเรามากครับ ของหลายๆอย่างที่เราได้มาก็มีคุณภาพที่ค่อนข้างดีครับ เช่น แอร์ ตู้เย็น อ่างล้างจาน เตาอบตู้เล็ก ของตกแต่งร้านหลากหลายๆแบบ ชั้นวางของ ก็ต้องขอบคุณโอปป้ามา ณ ที่นี้ครับ (คัมซาฮัมนีดาาา)
รูปร้านแรกๆด้านใน
ถึงเวลาลงมือทำร้านใหม่แล้ววววววววววว เริ่มจากโทนสีร้านที่เราต้องการจะให้เป็นครับ ขายไอติมหวานๆ ต้องกำแพงสีชมพูเลยครับ แต่อีกฝั่งตัดอารมณ์ร้อนด้วยสีขาวสบายตา
เราหา Reference กันครับ ว่าเราต้องการให้ร้านเป็นแบบไหน จึงมาลงเอยด้วยการวาดลายเส้นสีดำสวยๆ ลงบนผนังด้านสีขาว ซึ่งโชคดีหุ้นส่วนเราเยอะ จึงมีเพื่อนๆหยิบยื่นมือมาช่วย ทั้งออกแบบและลงสีครับ (ค่าใช้จ่ายตรงนี้ถือว่าฟรีละกันครับ เพราะเราได้จัดค่าตอบแทนให้เพื่อนไปหลายจอกอยู่ เล่นเอาเกือบเซกันหมด 5555)
รูประหว่างการทาสี
ส่วนนี้คือแบบลายเส้นที่พวกเราต้องการบนกำแพงครับ
หลังจากนั้น ใช้เวลาทาสีอยู่ประมาณ 2-3 วันก็เสร็จดีครับ เนื่องจากพวกเราต้องทำงานกันช่วงค่ำไปถึงดึก หลังจากงานประจำเท่านั้น
ส่วนการลงลายเส้นใช้เวลาทั้งหมดประมาณ 2 วันครับ และแล้วก็เป็นแบบนี้ครับ (ท่าด๊าาาาาาาาาา....) สวยสมใจอย่างที่พวกเราวาดภาพไว้ในหัวเลยครับ
รูปร้านด้านใน หลังทาสี และลงแบบลายเส้น
การวาง layout ของโซนครัว และการจัดโต๊ะครับ อันนี้ต้องบอกว่าในครัวเรามีการวาดแปลนคร่าวๆบนคอมพิวเตอร์ และลองลงมือจริงๆครับ (ผมและเพื่อนๆ ยกเข้ายกออก ขยับซ้ายขวา กันจนเหนื่อยครับ ฮ่าๆๆๆๆ) การจัดโต๊ะ เราคุยกันว่าอยากให้มีโต๊ะโซฟาตัวนึงที่ดูนั่งสบายๆและเป็นส่วนตัวนิดนึง เราเลยคิดกันและออกแบบให้มีการวางพาเลทด้านล่าง เพื่อยกระดับโซนนี้ให้ดูมีความเป็นส่วนตัว และเหมือนนั่งทานไอศครีมกันอยู่ที่บ้านครับ
ส่วนเฟอร์นิเจอร์หลายๆอย่างของเราก็ได้มาจาก งานบิ้วอินและงานสั่งทำครับ เช่นโต๊ะเก้าอี้เซ็ทนี้เราสั่งทำจากร้านแถวย่านลาดกระบัง เรามีแบบไปให้เค้า ช่างก้อทำให้ครับ ราคาต่อชิ้นก็เซฟไปได้มากครับ แต่ต้องยอมรับนิดนึงว่าคุณภาพก็อาจจะไม่ได้ดีมากนะครับ ส่วนโต๊ะและโซฟา ชุดนี้เราได้มาจากร้านขายเฟอร์นิเจอร์ใกล้ๆนี่ครับ
รูปแบบการจัดโต๊ะ
พูดถึงตัวสินค้านิดนึงครับ ไอศครีมที่ขายของเราเป็นไอศครีมเกล็ดหิมะ ราคาง่ายๆเริ่มตั้งแต่ 30.- ขึ้นไปครับ ต้องบอกว่ารวมๆต้นทุนของร้านแล้ว เราต้อขายให้ได้ประมาณ 60-70 ถ้วยครับ ถึงจะอยู่ได้
เนื่องจากร้านเราเป็นร้านที่ตั้งอยู่ใกล้ย่านมหาวิทยาลัย จึงทำให้มีผลกระทบจาก การเปิดและปิดภาคการเรียนของน้องๆนักศึกษา ค่อนข้างมากครับ ช่วงเปิดเทอมและช่วงหน้าร้อนเราต้องขายให้ดี เพื่อมาชดเชยค่าใช้จ่ายในช่วงปิดเทอมและหน้าฝน ที่ลูกค้าค่อนข้างน้อยครับ เพื่อนๆที่จะเปิดร้านใหม่ อย่าลืมให้ความสำคัญกับปัจจัยนี้ด้วยนะครับ
และด้านล่างนี่ก็คือภาพปัจจุบันของร้านเรานะครับ นับย้อนเวลาไปก็ ครบ 2 ปีแล้วครับ (เพิ่งครบรอบ 2 ปีไปได้ 3 วัน) จริงๆกระทู้นี้ผมอยากเขียนตั้งแต่ช่วงแรกๆที่ทำร้านเสร็จ เพราะเราเหนื่อยกับมันและก็ภูมิใจครับ แต่ที่ตัดสินใจยังไม่ทำ เพราะเราอยากให้มันมีความสำเร็จเกิดขึ้นจริงๆก่อน เราอยากเห็นร้านของเราอยุ่ได้อย่างยั่งยืนนิดนึงครับ
ขอบคุณน้องๆและลูกค้าทุกคนที่มาทานไอศครีมที่ร้านอย่างมีความสุข (น้ำตาจิไหล)
รูปร้านหลายๆรูป
ย้อนกลับไปที่ชื่อหัวกระทู้ของเรานะครับ นับจากวันแรกที่เราเปิดร้านกัน เราเริ่มกันมาจาก 7 เมนูนี้ครับ
7 เมนูนี้เป็น เมนูยอดฮิตประจำร้านเราที่มีส่วนสำคัญทำให้เราส่งต่อความสุขด้วยไอศครีม มาแล้วมากว่า หกหมื่นกว่าถ้วยใน 2 ปีครับ
รูปเมนู hits
สุดท้าย อยากจะฝากนิดนึงครับว่าการที่เราจะทำอะไร เราขอแค่มีใจที่จะอยากทำ รักในสิ่งที่ทำ และที่สำคัญที่สุดคือ ต้องทำมัน ครับ สู้โว้ยๆๆ
ผมว่าการจะทำอะไรให้ได้ดี เราต้องพยายามรู้จักตลาด รู้จักพื้นที่ รู้จักลูกค้า รู้จักสินค้า และที่สำคัญที่สุด คือรู้จักตัวเราเองครับ
เป็นกำลังใจให้เพื่อนๆทุกคนลุกขึ้นมาทำกันครับ หวังว่ารีวิวผมจะมีประโยชน์ช่วยสร้างแรงบันดาลใจให้กับพวกเรามนุษย์เงินเดือนทุกคนนะครับ สู้ๆครับ ;)
ขอบคุณครับ
จากใจหุ้นส่วนร้านไอติมเล็กๆใกล้มหาลัยชื่อดังย่านดินแดง
7 เมนูไอติม กับการล้างถ้วยเกือบ 1 แสนครั้ง ใน 2 ปี (เล่าประสบการณ์เปิดร้านไอติมเล็กๆ)
“เบื่อแล้วว่ะ ไม่อยากนั่งกินเหล้าแบบนี้บ่อยๆ หาไรทำที่มันได้ตังกันดีกว่า”
เสียงเพื่อนคนนึงโพล่งขึ้นมาระหว่างที่เรากำลังนั่งสังสรรค์กันในคืนวันเสาร์หน้าบ้านเหมือนที่ เราทำกันประจำ ซึ่งนั้นก็เป็นคำพูดทีทำให้พวกเราฮึดขึ้นมาที่จะทำธุรกิจอะไรสักอย่างกัน และเป็นที่มาของกระทู้นี้ครับ
กระทู้นี้ผมอยากจะมาแชร์ประสปการณ์ในการเริ่มต้นทำธรุกิจเล็กๆ ด้วยการเปิดร้านไอศครีม ของคนที่ไม่เคยทำธุรกิจกันเลยครับ
เริ่มเลยนะครับ เล่านิดนึงว่า หุ้นส่วนของร้านนี้ทั้งหมดมี 6 คนครับ ซึ่งพวกเรา 6 คนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเด็กครับ บ้านอยู่ใกล้กัน และ แต่ละคนมีความเหมือนกัน คือ เป็นมนุษย์เงินเดือน อายุย่างปลายเลข 2 ครับ (จะสามสิบแล้วนั่นเองงงงง)
ตอนนั้นพวกเราคิดกันเยอะครับ ว่าจะทำอะไรดี เพราะไม่เคยมีใครเคยทำธุรกิจมาก่อน และกลัวว่าเงินเก็บที่เราเก็บกันมาจะหายหมด (ซึ่งถ้าหมด ก็.....ไม่รู้สินะ อิอิ)
ผมเชื่อว่ามนุษย์เงินเดือนทุกคนอยากมีอิสรภาพทางการเงินครับ ซึ่งแต่ละคนคงมีวิธีการที่จะไปถึงจุดนั้นแตกต่างกันไป แต่ผมก็เชื่ออีก ว่าทุกๆคนที่ไม่ได้เกิดมากับครอบครัวที่พ่อแม่ทำธุรกิจอยู่แล้ว มักจะเริ่มต้นการทำธุรกิจด้วยคำถามเดียวกันกับพวกเราครับ
“ทำอะไรดีวะ” หรือ “ขายอะไรดีอะ”
เอ้า นั่นดิเฮ้ย ทำไรดีอะ (ยังไม่ทันไร พูดคำเดิมซ้ำอีกระ)
เราลองมานั่งนึกกันดีกว่าครับ ว่าอะไรที่คนทำงานประจำทำได้ และได้รายได้เสริม ซื้อมาขายไป เปิดร้านเหล้า เปิดร้านอาหาร ขายของตลาดนัด ขายของออนไลน์ บลาๆๆ
จริงๆมันมีหลายทางนะครับ ซึ่งทุกอย่างอยู่รอบๆตัวเราทั้งนั้น ขอแค่เราลองทำมันดีกว่าครับ อย่ามัวแต่คิด จริงๆนะครับ “คิดแล้วต้องทำ”
นอกเรื่องไปนิดนึง กลับมาที่เรื่องของร้านผมนะครับ ตอนนั้นเราตัดสินใจที่จะทำร้านไอศครีม เพราะมีเพียงเหตุผลง่ายๆ ที่อยากทำ ไม่กี่ข้อครับ (แหม ยังกะร้องเพลงบิ๊กแอส ฮ่าๆ)
1. เราอยากขายของที่เราชอบ
2. ทำเลที่เราเล็งไว้ยังไม่มีร้านลักษณะแบบนี้
3. กลุ่มลูกค้าส่วนใหญ่ในพื้นที่นั้นเป็นนักศึกษาและนักเรียน
ทีนี้เริ่มเเรกเราต้องหาที่ครับ แถวบ้านมีที่มั้ย? อุ้ปส์…. ขั้นตอนนี้ง่ายมากครับ เดิน ครับ ไล่ดูไปตามถนนหรือซอยที่เราต้องการ ร้านค้าไหนว่าง แปะป้าย เซ้ง หรือ ให้เช่า พร้อมเบอร์โทรศัพท์ พวกผมเก็บข้อมูลมาหมดครับ แล้วมาประเมินกันอีกทีว่าน่าสนใจพอมั้ย จำนวนคนเดินผ่านหน้าร้าน ร้านอยู่ในมุมอับหรือไม่ หลังจากนั้นก็ลองโทรครับ เราไปดูอยู่ 2-3 ที่ แล้วในที่สุดก็เลือกลงเอยที่ร้านนี้ เป็นร้านที่อยู่ใต้หอ บวกกับทำเล พื้นที่ด้านในและนอก ค่าเช่า และสัญญาดูลงตัวกับพวกเรามากที่สุดครับ
รูปร้านด้านนอก
เรื่องเงินทุนในการทำร้าน ผมขอไม่พูดถึงมากนะครับ เพราะมันมีไม่มาก (ฮา.........) ยังงี้ครับ เงินทั้งหมดคือเงินเก็บจากเงินเดือนครับ และพวกเราลงทุนกับร้านนี้ไปในตอนแรก ประมาณไม่ถึง 4 แสนบาทครับ
ต่อครับ ร้านนี้เดิมทีเป็น ร้านอาหารเกาหลีครับ แต่เจ้าของต้องการที่จะกลับประเทศ แกเลยใจดีมากๆ ทิ้งไว้แทบทุกอย่าง เซ้งของหลายๆอย่างให้เราในราคาเหมาที่คุ้มค่ากับเรามากครับ ของหลายๆอย่างที่เราได้มาก็มีคุณภาพที่ค่อนข้างดีครับ เช่น แอร์ ตู้เย็น อ่างล้างจาน เตาอบตู้เล็ก ของตกแต่งร้านหลากหลายๆแบบ ชั้นวางของ ก็ต้องขอบคุณโอปป้ามา ณ ที่นี้ครับ (คัมซาฮัมนีดาาา)
รูปร้านแรกๆด้านใน
ถึงเวลาลงมือทำร้านใหม่แล้ววววววววววว เริ่มจากโทนสีร้านที่เราต้องการจะให้เป็นครับ ขายไอติมหวานๆ ต้องกำแพงสีชมพูเลยครับ แต่อีกฝั่งตัดอารมณ์ร้อนด้วยสีขาวสบายตา
เราหา Reference กันครับ ว่าเราต้องการให้ร้านเป็นแบบไหน จึงมาลงเอยด้วยการวาดลายเส้นสีดำสวยๆ ลงบนผนังด้านสีขาว ซึ่งโชคดีหุ้นส่วนเราเยอะ จึงมีเพื่อนๆหยิบยื่นมือมาช่วย ทั้งออกแบบและลงสีครับ (ค่าใช้จ่ายตรงนี้ถือว่าฟรีละกันครับ เพราะเราได้จัดค่าตอบแทนให้เพื่อนไปหลายจอกอยู่ เล่นเอาเกือบเซกันหมด 5555)
รูประหว่างการทาสี
ส่วนนี้คือแบบลายเส้นที่พวกเราต้องการบนกำแพงครับ
หลังจากนั้น ใช้เวลาทาสีอยู่ประมาณ 2-3 วันก็เสร็จดีครับ เนื่องจากพวกเราต้องทำงานกันช่วงค่ำไปถึงดึก หลังจากงานประจำเท่านั้น
ส่วนการลงลายเส้นใช้เวลาทั้งหมดประมาณ 2 วันครับ และแล้วก็เป็นแบบนี้ครับ (ท่าด๊าาาาาาาาาา....) สวยสมใจอย่างที่พวกเราวาดภาพไว้ในหัวเลยครับ
รูปร้านด้านใน หลังทาสี และลงแบบลายเส้น
การวาง layout ของโซนครัว และการจัดโต๊ะครับ อันนี้ต้องบอกว่าในครัวเรามีการวาดแปลนคร่าวๆบนคอมพิวเตอร์ และลองลงมือจริงๆครับ (ผมและเพื่อนๆ ยกเข้ายกออก ขยับซ้ายขวา กันจนเหนื่อยครับ ฮ่าๆๆๆๆ) การจัดโต๊ะ เราคุยกันว่าอยากให้มีโต๊ะโซฟาตัวนึงที่ดูนั่งสบายๆและเป็นส่วนตัวนิดนึง เราเลยคิดกันและออกแบบให้มีการวางพาเลทด้านล่าง เพื่อยกระดับโซนนี้ให้ดูมีความเป็นส่วนตัว และเหมือนนั่งทานไอศครีมกันอยู่ที่บ้านครับ
ส่วนเฟอร์นิเจอร์หลายๆอย่างของเราก็ได้มาจาก งานบิ้วอินและงานสั่งทำครับ เช่นโต๊ะเก้าอี้เซ็ทนี้เราสั่งทำจากร้านแถวย่านลาดกระบัง เรามีแบบไปให้เค้า ช่างก้อทำให้ครับ ราคาต่อชิ้นก็เซฟไปได้มากครับ แต่ต้องยอมรับนิดนึงว่าคุณภาพก็อาจจะไม่ได้ดีมากนะครับ ส่วนโต๊ะและโซฟา ชุดนี้เราได้มาจากร้านขายเฟอร์นิเจอร์ใกล้ๆนี่ครับ
รูปแบบการจัดโต๊ะ
พูดถึงตัวสินค้านิดนึงครับ ไอศครีมที่ขายของเราเป็นไอศครีมเกล็ดหิมะ ราคาง่ายๆเริ่มตั้งแต่ 30.- ขึ้นไปครับ ต้องบอกว่ารวมๆต้นทุนของร้านแล้ว เราต้อขายให้ได้ประมาณ 60-70 ถ้วยครับ ถึงจะอยู่ได้
เนื่องจากร้านเราเป็นร้านที่ตั้งอยู่ใกล้ย่านมหาวิทยาลัย จึงทำให้มีผลกระทบจาก การเปิดและปิดภาคการเรียนของน้องๆนักศึกษา ค่อนข้างมากครับ ช่วงเปิดเทอมและช่วงหน้าร้อนเราต้องขายให้ดี เพื่อมาชดเชยค่าใช้จ่ายในช่วงปิดเทอมและหน้าฝน ที่ลูกค้าค่อนข้างน้อยครับ เพื่อนๆที่จะเปิดร้านใหม่ อย่าลืมให้ความสำคัญกับปัจจัยนี้ด้วยนะครับ
และด้านล่างนี่ก็คือภาพปัจจุบันของร้านเรานะครับ นับย้อนเวลาไปก็ ครบ 2 ปีแล้วครับ (เพิ่งครบรอบ 2 ปีไปได้ 3 วัน) จริงๆกระทู้นี้ผมอยากเขียนตั้งแต่ช่วงแรกๆที่ทำร้านเสร็จ เพราะเราเหนื่อยกับมันและก็ภูมิใจครับ แต่ที่ตัดสินใจยังไม่ทำ เพราะเราอยากให้มันมีความสำเร็จเกิดขึ้นจริงๆก่อน เราอยากเห็นร้านของเราอยุ่ได้อย่างยั่งยืนนิดนึงครับ
ขอบคุณน้องๆและลูกค้าทุกคนที่มาทานไอศครีมที่ร้านอย่างมีความสุข (น้ำตาจิไหล)
รูปร้านหลายๆรูป
ย้อนกลับไปที่ชื่อหัวกระทู้ของเรานะครับ นับจากวันแรกที่เราเปิดร้านกัน เราเริ่มกันมาจาก 7 เมนูนี้ครับ
7 เมนูนี้เป็น เมนูยอดฮิตประจำร้านเราที่มีส่วนสำคัญทำให้เราส่งต่อความสุขด้วยไอศครีม มาแล้วมากว่า หกหมื่นกว่าถ้วยใน 2 ปีครับ
รูปเมนู hits
สุดท้าย อยากจะฝากนิดนึงครับว่าการที่เราจะทำอะไร เราขอแค่มีใจที่จะอยากทำ รักในสิ่งที่ทำ และที่สำคัญที่สุดคือ ต้องทำมัน ครับ สู้โว้ยๆๆ
ผมว่าการจะทำอะไรให้ได้ดี เราต้องพยายามรู้จักตลาด รู้จักพื้นที่ รู้จักลูกค้า รู้จักสินค้า และที่สำคัญที่สุด คือรู้จักตัวเราเองครับ
เป็นกำลังใจให้เพื่อนๆทุกคนลุกขึ้นมาทำกันครับ หวังว่ารีวิวผมจะมีประโยชน์ช่วยสร้างแรงบันดาลใจให้กับพวกเรามนุษย์เงินเดือนทุกคนนะครับ สู้ๆครับ ;)
ขอบคุณครับ
จากใจหุ้นส่วนร้านไอติมเล็กๆใกล้มหาลัยชื่อดังย่านดินแดง