***เราห้ามใจเราไม่ให้ชอบหรือรักใครไม่ได้ทั้งที่เค้าและเราก็มีคนรักอยู่แล้วทั้งคู่ แต่เราห้ามการกระทำได้นะ คนที่บอกทำไม่ได้เราว่าเห็นแก่ตัวที่สุด

คนเรารู้สึกดีต่อกันได้..มันไม่ผิดเลย  แต่ผิดที่คิดจะแย่งเค้ามา หรือ ทิ้งคนที่อยู่ข้างกายไปหาคนอื่นโดยไม่แคร์คนที่อยู่ข้างๆว่าผ่านอะไรร่วมกันมาก่อน คนที่บอกว่ารักเค้ามากแต่ก็ไม่ได้อยากแย่งใครมาจากใครแต่ใจมันเรียกร้อง หรือไม่ได้อยากทิ้งคนเก่าไปหาคนใหม่ที่ดีกว่า แต่เพราะรักไปแล้วมันห้ามไม่ได้ เป็นความคิดและการกระทำที่เห็นแก่ตัวที่สุด.....
ที่พูดได้ เพราะเจอกับตัวเองและกำลังผ่านมันไปได้อย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้อยู่ค่ะ ทรมาน แต่ไม่ถึงกับตาย ยังหายใจได้ถึงแม้ว่าจะติดขัดนิดหน่อย แต่ก็ถือซะว่ากำลังป่วย อีกไม่นานเดี๋ยวก็หาย..
เกิดมา 26 ปี  นี้เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่รู้สึกแบบนี้  ขอเล่าเรื่องตัวเองหน่อยนะคะ ว่าทำไมถึงกล้าพูด ว่าคนที่ ไม่รู้จักห้ามการกระทำให้ไม่ทำผิดต่อคนรัก เป็นคนที่เห็นแก่ตัวที่สุด...  เราห้ามใจเราไม่ให้รักหรือชอบใครไม่ได้  ทั้งที่เค้าและเราต่างมีใครอยู่แล้วก็ตาม  แต่เราต้องมีสติและไม่กระทำสิ่งที่ผิดหรือสานต่อและแสดงออกมา นอกใจ เรานะคะ ให้มันอยู่ในใจเราก็พอ.. ทุกคนทำได้ค่ะ แต่จะทำไหมเท่านั้น..หรือถ้าเลือกไม่ได้ ก้อย่าฟังเสียงหัวใจให้มันมาก ใช้สมองให้เยอะๆ และก็ลองนึกถึงผลเสียที่มันจะตามมาดูค่ะ จินตนาการหรือมโนเรื่องร้ายๆดูทั้งที่มันยังไม่เกิดขึ้นจริงดูค่ะ   มันช่วยให้เราตัดสินใจได้พอสมควรนะคะ    แต่สำหรับตัวเราเลือกที่จะให้อยู่ในใจเท่านั้น...
เริ่มเลยนะคะ คนที่เรารู้สึกดีด้วย ยังตอบไม่ถูกนะคะว่า ชอบหรือยัง แต่มันก็ดีต่อใจค่ะ พี่เค้าเพิ่งเข้ามาไม่กี่เดือน จนถึงตอนนี้ก็แค่ 3 เดือนเองค่ะ มันไม่ใช่ความรู้สึกที่รวดเร็ว แต่มันค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ  แต่เป็นความรู้สึกเราฝ่ายเดียวนะคะ เราทั้งคู่มีแฟนอยู่แล้วค่ะ มันแย่มากเลยจริงๆ ช่วงแรกเราก็ทำความรู้จักและพยายามสนิทในแบบเพื่อนร่วมงานที่ควรจะเป็น ในตอนแรกเราไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้า  แต่พี่เค้าทำให้เราเริ่มรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ  อาจจะเพราะเค้าเป็นคนไม่ถือตัวและความอบอุ่นของเค้าทำให้เราคิดไปเอง แต่เราก็ระวังตัวและเว้นระยะนะคะ ไม่ใช่ว่าเริ่มรู้สึกดีแล้วจะปล่อยตามเลย มันไม่เหมาะไม่สมควรอยู่แล้ว ไม่ใช่แค่เพราะเค้ามีแฟน และเราก็มี แต่เพราะมันไม่ดีและอาจจะมีผลกับงานด้วย และที่สำคัญ เราเป็นฝ่ายชอบเค้าข้างเดียวด้วย  แต่ก็แอบโกรธ ว่าปกติ ผู้ชายเป็นกันแบบนี้หรอคะ บางทีการกระทำมันก็ทำให้อีกฝ่ายคิดไปเองได้เลยนะว่าคุณมีใจให้เรา  ถ้าผู้หญิงเล่นด้วยหรือแสดงออกชัดเจนหรือพูดแรงหน่อยก็อ่อย แล้วทำให้ผู้ชายต้องการสานต่อเราเข้าใจนะ  แต่นี้เราวางตัวพอสมควร เวลาพี่เค้าเข้าใกล้เราก็ออกห่าง  เวลาคุยเราก็แสดงความเคารพมองว่าเค้าคือพี่และเพื่อนร่วมงาน  ไม่ได้ทำตัวให้เค้ารู้สึกว่าเราชอบหรือเล่นด้วยเลย  แต่ทำไมเค้าต้องทำและใช้คำพูดให้เราคิดฝ่ายเดียว  มีครั้งนึง..พี่เค้าเป็นคนชอบทำอาหาร วันนึงเค้าบอกว่าจะส่งไลน์มาให้ดู ว่ามื้อเย็นทำอะไร  เราก็ไม่คิดว่าเค้าจะส่งมา แต่เค้าส่งมาจริงๆ ก็ทำให้เราได้คุยกันนะคะ ไม่เยอะแค่ไม่กี่ประโยค ตอนนั้นก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมาย แค่รู้สึกเพื่อนรุ่นพี่คนนึง  แต่คำพูดของพี่เค้าบางอย่างก็ทำให้เรารู้สึกดีมากเกินไป.. เกินไปแล้วจริงๆ เช่น  ตอนนั้นเราไม่ได้เข้าบริษัทเป็นอาทิตย์เพราะผู้ใหญ่ที่บ้านไม่สบายต้องคอยดูแล พี่เค้าก็ไลน์มาอยู่วันนึง ส่งรูปอาหารมา  เราก็บอกเรากินอะไรไม่ลงค่ะ เพราะเราไม่ได้นอนด้วยพอดีลูกค้าโทรเร่งงานตอนตีหนึ่ง  พี่เค้าก็ถามว่า  " เป็นอะไรครับ  อย่าเครียดนะ พี่เป็นห่วง " คือขนาดเป็นคนไม่หวั่นไหวกับอะไรง่ายๆ ยังพลาดเลยตอนนี้  เราไม่ได้จะอ่อยว่าป่วยอยากให้เค้าห่วง  เราแค่จะสื่อว่าต่อให้อาหารน่าทานแค่ไหนตอนนี้เราก็ทานไม่ลง  ไม่คิดด้วยว่าพี่เค้าจะอบอุ่นขนาดนี้  แล้วพออาการผู้ใหญ่ที่บ้านดีขึ้นก็ไปทำงานปกติ แต่พี่เค้ากลับถามเราว่า ไหนตอนแรกจะหยุดอีกอาทิตย์ไม่ใช่หรอ (ที่หยุดได้นานเพราะ ผจก เป็นญาติเราค่ะ แล้วผู้ใหญ่ที่บ้านป่วยหนักมาก ภาวะหัวใจล้มเหลวต้องคอยดูแล)  เราก็ตอบว่าพอดีว่าอาการดีขึ้นแล้วและมีคนดูแลเลยมาได้ พี่เค้ากลับพูดว่า  " คิดว่า คิดถึงพี่ซะอีก " เราตอบไม่ถูกเลยเงียบแทน แต่ก็ไม่ยิ้มนะคะ เพราะมันไม่ได้ดีใจเลย มันทรมานอ่ะ เหมือนโดนแกล้ง  เข้าใจค่ะ ว่าพูดเล่น แต่พูดเล่นแนวนี้บ่อยๆ มันก็คิดค่ะ พี่เค้าจะไลน์ส่งรูปอาหารมาช่วงแรก ไม่ก็เรื่องอื่นแต่ก็คุยกันเกือบทุกวันยกเว้นวันหยุด แต่ช่วงหลังๆ ทักมาตลอดเลยเดี๊ยวก็ส่งนู้นนี้นั้นให้ดู โอ๊ยยยยยยย!!! มันไม่ดีเลย มันทำให้เราสับสนแล้วก็สนใจรอเค้าทักมาอีกเป็นอะไรที่บอกไม่ได้เลยว่ารู้สึกยังไง วันหยุดก้ยังได้คุยต่างจากช่วงแรก  แต่พี่เค้าบอกเค้ามองเราแบบน้องค่ะ แต่การกระทำพี่นี้ หนูมโนไปเองประมาณนั้น แต่ไม่เคยเปิดใจหรือแสดงตนว่าชอบพี่เค้านะคะ เราค่อนข้างเป็นพวกเก็บอาการเก่งพอตัวและไม่ค่อยพูดแนวว่ารู้สึกดี  มีครั้งนึง  ไปทำงานนอกสถานที่กันสองคน ก็คุยกันหลายเรื่องค่ะเรื่องงานเรื่องในบริษัท และมีบทสทนานึง  พี่เค้าบอกว่าเลิกกับแฟนแล้ว เราตกใจมาก  แล้วแบบไม่ได้รู้สึกดีใจเลย รู้สึกกลัว กลัวใจตัวเอง  จริงๆเราก็เลิกกับแฟนแล้วค่ะ เลิกมานานแล้วก่อนรู้จักกับพี่เค้า เราเลยบอกให้พี่เค้าง้อแฟน คนเราไม่คุยกันแค่วันสองวันไม่ได้เลิกกันง่ายขนาดนั้น เราพูดจากใจจริงค่ะ ว่าให้ไปง้อ แล้วก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก พอหลังจากที่เราได้ยิน เราก็เลยรีบไปขอคืนดีกับแฟนเราในอีกวัน เพราะเรากลัว เราจะชอบพี่เค้า ใช่ค่ะมันผิด แต่แฟนเราเค้าก็ขอโอกาศเราด้วย อีกอย่างเราเลิกกับแฟนไม่ใช่เพราะมีใครนะคะ เพราะเราทนไม่ไหวในเรื่องที่สะสมกันมา บวกกับความกลัวว่าเราจะชอบพี่คนนั้น เราเลยตัดสินใจคบต่อกับแฟนเก่า  เราพยายามวางตัวให้ดี เพื่อตัวเราเอง ไม่ใกล้เกินไป ทั้งที่พี่เค้าบางทีก็ใกล้ชิดกับเราไปอ่ะค่ะ พี่เค้าเคยบอกว่าเค้าเป็นแบบนี้ปกติกับทุกคนแต่เค้าไม่ได้คิดอะไร  อีกอย่างเรากลับมาคบกับแฟนแล้วนึกถึงเค้าให้มากๆ ถือว่าเป็นเกาะป้องกันใจเราไป เราเริ่มโฟกัสพี่เค้าน้อยลงเรื่อยๆ เริ่มไม่มองและรู้สึกดีให้น้อยลง แต่ก็นั้นแหละค่ะ เรื่องของใจ  โคตรจะยากเลยอ่ะ!  แต่ก็พยายามได้ดีค่ะ  เริ่มไม่สนใจ **แต่เหตุการ์ณล่าสุดมันทำให้เราสับสนมาก หายใจไม่ไม่ทั่วท้อง อึดอัด รู้สึกแบบกระวนกระวายใจ บอกไม่ถูก และก็กลัว  กลัวจะชอบเค้ามากกว่าเดิม  วันนั้นเราต้องไปทานข้าวกับพี่เค้าและเพื่อนเค้า เพื่อคุยกันเรื่องงานเพื่อนพี่เค้าช่วยเรื่องงานที่เรากำลังทำอยู่ เราถูกชะตากับเพื่อนพี่เค้ามาก เป็น ผู้หญิงนะคะเจอกันไม่กี่ครั้งแต่พี่เค้านิสัยดีค่ะ แล้วเป็นคนเก่งน่าชื่นชม แล้วบ้านพี่เค้าอยู่ไกล วันนั้นพี่เค้าไม่ได้เอารถมา เราก็อยากกระแดะไปส่ง ก็เลยจะขอรถแม่เราไป แต่พี่เค้า ถามว่าเราจะไปร้านยังไงไปกับพี่ไหมหรือให้แม่ไปส่ง ไปกับพี่ก็ได้ เราก็พูดไม่ถูกคือเราอยากเอารถไปเพื่อจะไปส่งเพื่อนเค้า เราเลยไลน์ไปบอกพี่เค้าว่า หนูจะเอารถไปค่ะ นัดกับเพื่อนพี่แล้วว่าจะไปส่ง พี่เค้ากลับตอบมาว่า “ ไม่เอาค่ะ พี่ขอร้อง “ แค่นี้ก็จริง แต่เราบอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึกยังไง แต่ที่แน่ๆไม่ใช่ทางลบ แต่ก็ไม่ได้ดีใจเลย กลัวมากกว่า มันน่ากลัวจริงนะ  ถ้าชอบเค้าฝ่ายเดียวแล้วแถมเค้ามีคนรักอยู่แล้วและเราก็เพิ่งเริ่มต้นกับคนของเราด้วย  คือเข้าใจค่ะมันดึก แต่คือเราไปไหนมาไหนคนเดียวบ่อย ขับรถทางไกลเป็นว่าเล่น ถึงบ้านเที่ยงคืนตีหนึ่ง เป็นอะไรที่ปกติมาก กับระยะทางแค่นี้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเราฟังพี่เค้านะคะ  ทั้งที่ใจมันอยากจะยอมรับฟัง แค่พี่เค้าพิมพ์มาว่า " ขอร้อง " เราก็สับสนแล้วว่าจะโอเคทำตามไหม แต่ก็มานึกย้อน ว่าทำไมต้องฟังไม่เข้าใจ แต่ก็มีเหตุบังเอิญที่ไม่ได้เอารถไป แม่เราเลยไปส่งที่ร้านอาหาร  พี่เค้านัดเพื่อนมาอีกสองคน ก็คุยกันสนุกน่ารักทุกคน พอทานเสร็จเราก็ติดรถเพื่อนเค้าไปลงที่บริษัทเราเพื่อรอแม่เรามารับที่บริษัท และพี่เค้าต้องทำโอทีเข้าไปเช็คงานต่อนิดหน่อย  แต่ระหว่างทาง เพื่อนพี่เค้าคุยสนุกเราเลยชวนไปต่อ แล้วก็ชวนกันไปส่งพี่คนที่อยู่ไกลด้วยเลย  แต่ต้องเข้าไปบอกบริษัทก่อนบอกพี่เค้าก่อนเพราะแม่เข้าใจว่าเราไปด้วยกัน เราก็ไม่รู้จะบอกยังไง เพราะตอนนั้นรู้สึกว่าจะน่าเกลียดไหมชวนเพื่อนเค้าเองเลย  แต่เราก็ไม่กล้าชวนพี่เค้าเพราะพี่เค้าบอกว่าเค้านอนเร็ว อีกอย่างเค้าต้องทำงานต่อด้วย  พี่เค้าก็ออกมาคุยที่รถถามเพื่อนเค้าว่าจะพาเราไปไหน เราก็พูดไม่ถูก สีหน้าพี่เค้าดูเหมือนจะไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ แต่ก็บอกไม่ถูกนะ เราก็บอกเดี๋ยวโทรบอกแม่อีกที่ค่ะว่าไปต่อ คือเราก็อายุขนาดนี้แล้ว แม่เราก็ไม่ว่าค่ะ แค่บอกว่ากลับดึกก็โอเค พอขึ้นรถมา เพื่อนพี่เค้าก็พูดบางอย่างทำให้เราคิดว่า เพราะเค้าไลน์มาหาเพื่อนเค้าเลยตอนนั้น ทำให้เราคิดว่า ทำไมต้องขนาดนี้เราไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อนเลยแต่ อาจจะเพราะเค้าเกรงใจ ผจก ที่เป็นญาติผู้ใหญ่เรา เค้าอาจจะกลัวว่ามีปัญหากับงาน เพราะก่อนขึ้นรถเค้าก็พูดว่า เค้าเหมือนเป็นผู้ปกครองเรา จะไปไหนทำอะไรก็ต้องดูแล  แต่เราว่าเราแค่ไปหาร้านนั่งคุยกันเอง ไม่ได้ไปดื่มด้วยและเราก้โตพอสมควรแล้ว การกระทำของพี่เค้าแฟนเราไม่เคยทำเลย แถมยังไลน์มาอีกว่าอยุ่ไหน แล้วเค้าก็ตามมานั่งแปปเดียวเพราะเค้าคงต้องรีบกลับ แต่พี่เค้าก็ไลน์มาว่า '' นอนและ แต่จะตื่นมาดูว่าถึงบ้านรึยัง'' ทำให้เรารู้สึกสับสนมากๆ และอึดอัดว่าเค้าทำอะไร เราไม่คิดว่าต้องบอก มันสมควรแล้วหรอ เรานึกถึงแฟนเค้าเลยอ่ะ ว่าเค้าจะรู้สึกยังไง เค้าอาจจะเชื่อใจแฟนเค้า แต่เค้าจะต้องสาปแช่งเราและรู้สึกแย่แน่ๆ แต่เราไม่เคยเจอแฟนพี่เค้านะคะ แต่แค่นึกถึงใจเค้า พอตอนเช้า เราตื่นมา ก็เห็นเค้าส่งสติกเกอร์ไลน์มาตอน ตีสาม ไม่อยากเชื่อว่าพี่เค้าตื่นมาดูจริงๆ หายใจไม่ทั่วท้องกินอะไรไม่ลงเลยค่ะตอนเช้า กังวลใจว่าตัวเองจะคิดเยอะและ มันไม่ดีเลย ดีใจนะคะที่มองเราเป็นน้องเลยดีกับเราแบบนี้ แต่คือ มันไม่ดีกับเราเลย แต่ตอนนี้เราคิดว่า เราจะไม่ทำให้แฟนเราที่เพิ่งเริ่มต้นคบกันเสียใจ เราจะไม่สนใจไม่แคร์ว่าพี่เค้าจะทำอะไรก็ช่าง เค้าทำเพราะไม่ได้คิดอะไร และเค้าก็กำลังจะแต่งงาน ตอนได้ยิน หน้าชาเลยอ่ะ เพิ่งเคยหน้าชาเป็นครั้งแรก และก็กดดันเก็บอารมณ์สุดๆ ใช่เรื่องไหมที่รู้สึกแบบนี้ เราจะไม่ยอมปล่อยใจตัวเองอีก จะไม่แคร์การกระทำของเค้า เพราะถึงยังไงก็ไม่มีผลต่อใจเค้า แต่มีผล กับตัวเราคนเดียวล้วนๆ  เราจะต้องมีสติให้มากๆ เราทำมาได้ตลอดถึงแม้จะยาก จะตัดใจเลิกชอบเลยคงยาก แต่เราจะออกห่างให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้   มันยากค่ะ แต่ไม่ใช่ทำไม่ได้   เพราะฉะนั้นคนที่บอกว่าทำไม่ได้เราว่าเป็นคนที่ไม่ซื่อสัตย์และเห็นแก่ตัวที่สุด ถ้าคุณไม่สนใจคนของเค้าหรือคนของเรา อย่างน้อยก็รักตัวเองให้มากๆค่ะ ตกหลุมรักกับตัวเองดูสักครั้ง อย่าพาตัวเองลงต่ำ เพราะอารมณ์ชั่วๆหรือชั่ววูบ  กระทู้แรกเขียนไม่รู้เรื่องขออภัยนะคะ แค่อยากระบายจริงๆ