อ่านจากลิงค์นี้ครับ
http://pantip.com/topic/35455131
เมื่อวานตอนเช็คเอ๊าท์ออกจากโรงแรมฝรั่ง ผมเลยอยากทำตัวเป็นคนดี ให้รู้จักวัฒนธรรมและธรรมเนียมของฝรั่งเขา ดังนั้นก่อนออกจากห้อง
ผมก็เลยจัดการเก็บถูห้องให้สะอาด ห้องน้ำใช้ผ้าเช็ดให้แห้ง ข้าวของเครื่องใช้ก็เก็บเข้าที่เข้าทางให้เรียบร้อย ฝ่ายภรรเมียก็ยืนท้าวสะเอว ไม่คิดช่วยอะไรผมเลยครับ ปล่อยให้เหนื่อยอยู่คนเดียว โดยไม่สงสารพนักงานเขาบ้างเลย
แต่พอถึงตอนผมกำลังจัดพับผ้าห่ม ยังไม่ทันเรียบร้อย ฝ่ายภรรเมียดันเข้ามาทางด้านหลัง แล้วตบผมซะหัวคะมำ พอผมเงยหน้าขึ้นมามอง เท่านั้นเอง โดนเข้าไปอีก 2 ฉาดใหญ่ พร้อมตวาดด้วยเสียงทรงอำนาจ
“อ้ายแก่ เมิงทำอะไรของเมิงฟ่ะ เมื่อวานตอนเช็คอินก็ทีนึงแล้ว ตรูอุตส่าห์อดทนแล้วนะ เพราะเห็นว่าเป็นวันแม่ ไม่อยากให้ลูกเห็นแม่เป็นยักษ์เป็นมาร ป๊าดโธ่เอ๊ย พนักงานเขาจะมาช่วยเข็นกระเป๋า เมิงก็อาสาจะเข็นเอง และถ้าเข็นเอง ตรูจะไม่ว่าเมิงเลยสักคำ แต่ดันแบ่งมาให้ตรูเข็นด้วย มันน่าไหมฟ่ะ อ้ายแก่”
“แล้วนี่อะไรฟ่ะ กลัวพนักงานลำบากเหรอฟ่ะ เมิงรู้ไหม ถ้าทุกคนเป็นอย่างเมิงกันหมด พวกพนักงานก็ไม่มีงานทำสิวะ แล้วเมิงไม่คิดหรือว่า เดี๋ยวนี้มันหางานง่ายนักหรือ”
“โธ่เอ๊ย อยู่กับตรูมาสิบกว่าปี เคยไหมที่จะเก็บผ้าห่มสักครั้ง เคยไหมที่จะเก็บหมอนให้เข้าที่ ทุกอย่างตรูทั้งนั้น เคยสงสารตรูบ้างไหม”
ผมก็เลยได้แต่พูดเสียงอ่อยๆ “แม่ก็ พ่อก็แค่อยากให้พนักงานเกิดความรู้สึกดีๆเท่านั้นเอง”
แม่ผมก็เลยเสียงอ่อนลง “เอาเลย เอาที่เมิงสบายใจก็แล้วกัน แต่อย่าสองมาตรฐาน ตรูจะคอยดู เดี๋ยวถ้าเมิงไปยัดอาหารร้านข้างทาง ไม่ช่วยเขาเก็บจาน เช็ดโต๊ะล่ะก้อ เมิงจะโดนอีกไม่ใช่น้อยเลยเว้ย”
ผมก็เลยต้องสงบปากสงบคำ แต่ในใจได้แต่คิด “เห็นตรูแก่เข้าหน่อย ทำเป็นข่มได้ข่มเอา อย่าถึงทีตรูหนุ่มก็แล้วกัน พ่อจะเรียกคืนทั้งต้นทั้งดอกให้คุ้มเลยเชียวเมิง”
ผมไม่ควรอ่านเรื่องของ สตาร์บัค เลยให้พับผ่าสิ
http://pantip.com/topic/35455131
เมื่อวานตอนเช็คเอ๊าท์ออกจากโรงแรมฝรั่ง ผมเลยอยากทำตัวเป็นคนดี ให้รู้จักวัฒนธรรมและธรรมเนียมของฝรั่งเขา ดังนั้นก่อนออกจากห้อง
ผมก็เลยจัดการเก็บถูห้องให้สะอาด ห้องน้ำใช้ผ้าเช็ดให้แห้ง ข้าวของเครื่องใช้ก็เก็บเข้าที่เข้าทางให้เรียบร้อย ฝ่ายภรรเมียก็ยืนท้าวสะเอว ไม่คิดช่วยอะไรผมเลยครับ ปล่อยให้เหนื่อยอยู่คนเดียว โดยไม่สงสารพนักงานเขาบ้างเลย
แต่พอถึงตอนผมกำลังจัดพับผ้าห่ม ยังไม่ทันเรียบร้อย ฝ่ายภรรเมียดันเข้ามาทางด้านหลัง แล้วตบผมซะหัวคะมำ พอผมเงยหน้าขึ้นมามอง เท่านั้นเอง โดนเข้าไปอีก 2 ฉาดใหญ่ พร้อมตวาดด้วยเสียงทรงอำนาจ
“อ้ายแก่ เมิงทำอะไรของเมิงฟ่ะ เมื่อวานตอนเช็คอินก็ทีนึงแล้ว ตรูอุตส่าห์อดทนแล้วนะ เพราะเห็นว่าเป็นวันแม่ ไม่อยากให้ลูกเห็นแม่เป็นยักษ์เป็นมาร ป๊าดโธ่เอ๊ย พนักงานเขาจะมาช่วยเข็นกระเป๋า เมิงก็อาสาจะเข็นเอง และถ้าเข็นเอง ตรูจะไม่ว่าเมิงเลยสักคำ แต่ดันแบ่งมาให้ตรูเข็นด้วย มันน่าไหมฟ่ะ อ้ายแก่”
“แล้วนี่อะไรฟ่ะ กลัวพนักงานลำบากเหรอฟ่ะ เมิงรู้ไหม ถ้าทุกคนเป็นอย่างเมิงกันหมด พวกพนักงานก็ไม่มีงานทำสิวะ แล้วเมิงไม่คิดหรือว่า เดี๋ยวนี้มันหางานง่ายนักหรือ”
“โธ่เอ๊ย อยู่กับตรูมาสิบกว่าปี เคยไหมที่จะเก็บผ้าห่มสักครั้ง เคยไหมที่จะเก็บหมอนให้เข้าที่ ทุกอย่างตรูทั้งนั้น เคยสงสารตรูบ้างไหม”
ผมก็เลยได้แต่พูดเสียงอ่อยๆ “แม่ก็ พ่อก็แค่อยากให้พนักงานเกิดความรู้สึกดีๆเท่านั้นเอง”
แม่ผมก็เลยเสียงอ่อนลง “เอาเลย เอาที่เมิงสบายใจก็แล้วกัน แต่อย่าสองมาตรฐาน ตรูจะคอยดู เดี๋ยวถ้าเมิงไปยัดอาหารร้านข้างทาง ไม่ช่วยเขาเก็บจาน เช็ดโต๊ะล่ะก้อ เมิงจะโดนอีกไม่ใช่น้อยเลยเว้ย”
ผมก็เลยต้องสงบปากสงบคำ แต่ในใจได้แต่คิด “เห็นตรูแก่เข้าหน่อย ทำเป็นข่มได้ข่มเอา อย่าถึงทีตรูหนุ่มก็แล้วกัน พ่อจะเรียกคืนทั้งต้นทั้งดอกให้คุ้มเลยเชียวเมิง”