สวัสดีค่าาา นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ อ่านของของคนอื่นก็ฟินติดงอมแงม เลยอยากเล่ามั่ง 555 มีแซม 18+ นิดๆ เดี๋ยวน้องๆใจแตกเหมือนเจ๊ 55
#ถ้างงขออภัยนะคะ
เมื่อ 4 ปีแล้ว พ่อแม่เราเป็นคนหัวโบราณ ไม่ให้เรามีแฟน เพราะกลัวเสียเรื่องเรียน (ห้ามได้หรอ 5555) เราก็มีมาเรื่อยๆจนจบ ม.3 เราสอบเข้าโรงเรียนของจังหวัดได้ โรงเรียนเราจะมีรับน้องแล้วก็มีเลือกพี่รหัสโดยการ
ปิดตาเราแล้วก็ปิดตาพี่รหัสแล้วให้วิ่งไปหากัน (อะไรวะ แบบนี้ก็มีหรอ 5555) ถ้าได้ใครเป็นพี่รหัสต้องดูแลกันจบจบ ม. 4 ด้วยความที่เราเป็นเด็กบ้านนอกเข้ากรุง มึนเอ๋อๆ เค้าสั่งให้ทำอะไรก็ทำ ซักพักก็มีพี่เอาผ้ามาปิดตา อีนี่มองอะไรไม่เห็นเลยจ้าาา พอเค้าเป่านกหวีดให้วิ่งปุ๊บ อีนี่ยืนเอ๋อ
เรายืนแบบเอ๋อจริงๆ หมุนรอบตัวเองเฉย 55 ซักพักนึงเรารู้สึกว่ามีคนวิ่งมากอดเรา อีเราก็คิดในใจ เอ้อ ดี ไม่ต้องวิ่งให้เหนื่อย 555 พอเค้าเป่านกหวีดหมดเวลา ก็แกะผ้าปิดตาออก แวบแรกคุณพระ หล่ออะไรเบอร์นี้
สูงๆ ผิวขาว มีกล้ามนิดๆ แตกต่างจากดิฉันมากค่า อีนี่มาแนวเหลืองๆ ดำๆ ดั้งหักๆ เตี้ยๆ อ้วน ช่างแตกต่างราวฟ้ากับเหว พี่ (ขอแทนว่า เฟรม นามสมมติ)
เฟรม :น้องชื่ออะไรครับ
ตาล : ตาลค่ะ
เฟรม : เมื่อกี้ที่เค้าให้วิ่งทำไมไม่วิ่งอ่ะ 5555
อีนังตาลก็สงสัยสิ่ว่าเค้าให้ปิดตาทั้งพี่รหัสแล้วก็น้องรหัสแล้วมันเห็นได้ไง
ตาล : พี่เห็นได้ไงอ่ะคะ
นางก็อ้ำอึ้งๆ
เฟรม : พี่วิ่งมา แล้วผ้าหลุดพอดีเห็นน้องยืนนิ่งๆอ่ะ
ตาล : อ่อค่ะ (เริ่มไม่ไว้ใจมันละ)
แล้วเค้าก็ปล่อยกินข้าว พี่รหัสกับน้องรหัสต้องอยู่ด้วยกัน
เฟรม : น้องมาจากร.ร.อะไรอ่ะ
ตาล : ......ค่ะ
เฟรม : ทำไมถึงมาอ่ะ
ตาล : พ่อแม่ให้มาอ่ะค่ะ
เฟรม : เก่งอ่ะ สอบเข้าได้ด้วย
สรุปอีตาลได้กินข้าวไม่กี่คำ นางเฟรมถามยิกๆ ถามยันบ้านเลขที่จริงๆ ไม่ตอบก็ไม่ได้เดี๋ยวหาว่าหยิ่ง พอกินข้าวเสร็จก็เข้าไปทำกิจกรรมต่อ รุ่นพี่ก็แจกกระดาษหนังสือพิทพ์คนละแผ่น ให้ยืนบนหนังสือพิมที่ต้องพับไปเรื่อยๆ ตอนแรกๆสบายมากข่า พอมันเริ่มพับเล็กลงเล็กลง เริ่มมีหลายท่าละ 55 พี่เค้าก็กอดเรา ก่อนกอดนางขอโทดด้วยนะ อีนี่ก็ไม่ขัดขืนค่ะ งงๆ มึนๆ เหมือนเดิม ขี่คอมั่ง อุ้มมั่ง เราก็เริ่มสังเกตละว่ามีสายตาอาฆาตมองเราอยู่ แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไร พอตกเย็นแยกย้ายกันกลับบ้านพี่เค้าก็วิ่งมาขอเบอร์เรา อีนี่ก็ให้สิ่จะปฏิเสธหรอ 555 เพราะมันเป็นเรื่องปกติที่พี่รหัสจะมีเบอร์เรา
เราก็พยายามสืบนะว่านางเป็นใคร ด้วยความที่พึ่งเข้ามาเรียนเลยไม่รู้อะไรมาก วันเปิดเทอมเราก็เข้าเรียนปกติ โชคดีที่เพื่อนสนิทอยู่ห้องเดียวกะเรา แล้วนางก็เป็นเด็กเก่าเลยพาเราไปกินข้าว
แก้ว : แกได้พี่รหัสเป็นพี่เฟรมหรอ
ตาล : เออใช่ ทำไมอ่ะ
แก้ว : ซวยละ รู้มั้ยพี่ เฟรมอ่ะตัวท็อปของ ร.ร.เลยนะ แกเห็นคนนั้นมั้ย
นางก็ชี้ให้รามองคนข้างหลัง สวยมากโอ้โหย ขาวจั๊ว ปากแดงๆ แต่ออกแนวสก๊อยไปหน่อย
แก้ว : เนี่ย ชื่อออม แอบชอบพี่เฟรมตั้งแต่นางเข้า ม.1 แต่พี่เฟรมไม่สนใจเพราะนางเป็นคนแรงๆอ่ะ เข้าห้องปกครองเกือบทุกวัน แต่ที่รอดมาได้นะ เพราะพ่อนางเส้นใหญ่
ตาล : แล้วเกี่ยวไรกะกู กูไม่ได้ชอบพี่เฟรมซะหน่อย กูมีแฟนแล้วนะ
อีพี่เฟรมก็เดินมา
พี่เฟรม : พี่ขอนั่งกินข้าวด้วยดิ่ โต๊ะเต็มอ่ะ
อีตาลมองไปรอบๆ โต๊ะว่างบานเลยค่ะ
ตาล : พี่คะ โต๊ะมันว่างบานเลยนะ
พี่เฟรม : เพื่อนพี่มันไปเล่นบอลกันหมดเลยอ่ะ ขอนั่งด้วยนะ ขอบคุณครับ
อีตาลกะแก้วนั่งงงค่ะ ปล่อยนางกินต่อไป พอกระดิ่งเข้าเรียนปุ๊บก็แยกย้ายกัน
ตาล : เล่าประวัติพี่เฟรมมาแบบย่อๆดิ
แก้ว : พี่เฟรมอยู่ ม.6 เป็นนักบอลของโรงเรียน สอบได้ที่ 1 ของระดับชั้นทุกปี บ้านรวยเว่อ พ่อเป็นสถาปนิก แม่เป็นเจ้าของโรงวัสดุก่อสร้าง เป็นลูกคนเดียวด้วย
ตาล นี่มึเป็นคนใช้บ้านเค้าหรอ รู้เยอะขนาดนี้ 555
แก้ว กูว่าพี่เฟรมเค้าชอบนะ
ตาล อีบ้า หน้าตาแบบนี้เนี่ยนะ มันจะละครเกินไปละค่ะ
แก้ว คอยดูละกัน ถ้าพี่เฟรมชอบ ต้องเลี้ยงไอติมกู
ตาล กูเลี้ยงเดือนนึงเลย
แก้ว จัดไป !!
เรามั่นใจมากว่ายังไงพี่เฟรมก็ไม่ชอบเราแน่ๆ เราหน้าตาแบบนี้ เรียนก็งั้นๆไม่มีอะไรเหมาะกับเขาซักอย่าง พีเฟรมก็ทำแบบเดิม มานั่งกินข้าวกับเราทุกวัน ชอบซื้อขนมมาให้ เดินไปส่งที่รถ ทำแบบนี้อยู่ 2 เดือน เราไม่ได้คิดอะไร เพราะพี่รหัสคนอื่นเค้าก็ทำแบบนี้ และเราก็ยังมีแฟนอยู่แล้ว เราคบกับแฟนเรามา 5 เดือน ตั้งแต่อยู่โรงเรียนเก่า
นิสียแฟนเราค่อนข้างเจ้าชู้ แต่เราก็อดทนมาตลอด มาระบายกะพี่เฟรมกะแก้วบ้างบางครั้ง พี่เฟรมก็คอยให้กำลังใจ เรามองพี่เฟรมแบบพี่ชายจริงๆ ไม่เคยคิดอะไรเกินเลย
จนมาวันนึง แฟนโทมาบอกเลิกเรา (เรามารู้ที่หลังว่าเค้ามีคนอืน) เราเสียใจมาก เข้าไปนั่งร้องไห้ในห้องน้ำ ไม่ได้บอกใครว่าเราโดนแฟนทิ้ง เราก็นั่งร้องไห้อยู่แบบนั้น ซักพักมีกระดาษแผ่นนึงสอดมาใต้ห้องน้ำ เขียนว่า กะ** เราก็จะเปิดประตูออกไปดู แต่ประตูมันล็อกจากทางด้านนนอก
เราคิดว่าเราโดนแกล้งแล้วแน่ๆ โทหาใครก็ไม่ได้เพราะเราเอาโทรศัพท์ใส่กระเป๋านักเรียนไว้อยู่ที่โต๊ะโรงอาหาร เราก็ร้องขอให้คนมาช่วย มันเงียบมาก ไฟก็ไม่มี เราร้องไห้โฮเลย คิดว่าไม่มีใครมาช่วยแล้ว แต่เราได้ยินเสียงกุกกักๆ เหมือนมีคนงัดอะไรที่ประตูห้องน้ำ
พี่เฟรม ตาลใช่มั้ย
เรานี่ร้องไห้หนักกว่าเดิมอีกคุณเอ๋ย มันเหมือนมีพระเจ้ามาโปรด นี่กูจะรอดแล้วใช่มั้ย เกิดมาไม่เคยพบเจออะไรแบบนี้เลย
พี่เฟรม ตาลรอพี่แปปนึงนะเว้ย อย่าร้องดิ่พี่ใจไม่ดีเลย
พอประตูเปิดได้พี่เฟรมก็วิ่งมากอดเราหน้านางถอดสีกว่าชั้นอีกค่าา นางก็ถามว่าใครทำ อีตาลจะรู้ได้หล่ะคะพ่อ เราก็ส่งกระดาษให้นางดู นางโมโหมาก
ตาล พี่รู้หรอว่าใคร
พี่เฟรม รู้ แต่พี่ไม่อยากให้ตาลรู้ พี่กลัวตาลเป็นมากกว่านี้ ตาล พี่ขอดูแลตาลได้มั้ย พี่ไม่อยากให้ตาลเจ็บ พี่ไม่อยากให้ตาลร้องไห้
อีตาลนั่ง เอ๋อแ*ก งงกะตัวเองที่โดนขังแล้วยังงงกะอีพี่เฟรมอีก โอย
ตัวท็อปกะเด็กดำ :)
#ถ้างงขออภัยนะคะ
เมื่อ 4 ปีแล้ว พ่อแม่เราเป็นคนหัวโบราณ ไม่ให้เรามีแฟน เพราะกลัวเสียเรื่องเรียน (ห้ามได้หรอ 5555) เราก็มีมาเรื่อยๆจนจบ ม.3 เราสอบเข้าโรงเรียนของจังหวัดได้ โรงเรียนเราจะมีรับน้องแล้วก็มีเลือกพี่รหัสโดยการ
ปิดตาเราแล้วก็ปิดตาพี่รหัสแล้วให้วิ่งไปหากัน (อะไรวะ แบบนี้ก็มีหรอ 5555) ถ้าได้ใครเป็นพี่รหัสต้องดูแลกันจบจบ ม. 4 ด้วยความที่เราเป็นเด็กบ้านนอกเข้ากรุง มึนเอ๋อๆ เค้าสั่งให้ทำอะไรก็ทำ ซักพักก็มีพี่เอาผ้ามาปิดตา อีนี่มองอะไรไม่เห็นเลยจ้าาา พอเค้าเป่านกหวีดให้วิ่งปุ๊บ อีนี่ยืนเอ๋อ
เรายืนแบบเอ๋อจริงๆ หมุนรอบตัวเองเฉย 55 ซักพักนึงเรารู้สึกว่ามีคนวิ่งมากอดเรา อีเราก็คิดในใจ เอ้อ ดี ไม่ต้องวิ่งให้เหนื่อย 555 พอเค้าเป่านกหวีดหมดเวลา ก็แกะผ้าปิดตาออก แวบแรกคุณพระ หล่ออะไรเบอร์นี้
สูงๆ ผิวขาว มีกล้ามนิดๆ แตกต่างจากดิฉันมากค่า อีนี่มาแนวเหลืองๆ ดำๆ ดั้งหักๆ เตี้ยๆ อ้วน ช่างแตกต่างราวฟ้ากับเหว พี่ (ขอแทนว่า เฟรม นามสมมติ)
เฟรม :น้องชื่ออะไรครับ
ตาล : ตาลค่ะ
เฟรม : เมื่อกี้ที่เค้าให้วิ่งทำไมไม่วิ่งอ่ะ 5555
อีนังตาลก็สงสัยสิ่ว่าเค้าให้ปิดตาทั้งพี่รหัสแล้วก็น้องรหัสแล้วมันเห็นได้ไง
ตาล : พี่เห็นได้ไงอ่ะคะ
นางก็อ้ำอึ้งๆ
เฟรม : พี่วิ่งมา แล้วผ้าหลุดพอดีเห็นน้องยืนนิ่งๆอ่ะ
ตาล : อ่อค่ะ (เริ่มไม่ไว้ใจมันละ)
แล้วเค้าก็ปล่อยกินข้าว พี่รหัสกับน้องรหัสต้องอยู่ด้วยกัน
เฟรม : น้องมาจากร.ร.อะไรอ่ะ
ตาล : ......ค่ะ
เฟรม : ทำไมถึงมาอ่ะ
ตาล : พ่อแม่ให้มาอ่ะค่ะ
เฟรม : เก่งอ่ะ สอบเข้าได้ด้วย
สรุปอีตาลได้กินข้าวไม่กี่คำ นางเฟรมถามยิกๆ ถามยันบ้านเลขที่จริงๆ ไม่ตอบก็ไม่ได้เดี๋ยวหาว่าหยิ่ง พอกินข้าวเสร็จก็เข้าไปทำกิจกรรมต่อ รุ่นพี่ก็แจกกระดาษหนังสือพิทพ์คนละแผ่น ให้ยืนบนหนังสือพิมที่ต้องพับไปเรื่อยๆ ตอนแรกๆสบายมากข่า พอมันเริ่มพับเล็กลงเล็กลง เริ่มมีหลายท่าละ 55 พี่เค้าก็กอดเรา ก่อนกอดนางขอโทดด้วยนะ อีนี่ก็ไม่ขัดขืนค่ะ งงๆ มึนๆ เหมือนเดิม ขี่คอมั่ง อุ้มมั่ง เราก็เริ่มสังเกตละว่ามีสายตาอาฆาตมองเราอยู่ แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไร พอตกเย็นแยกย้ายกันกลับบ้านพี่เค้าก็วิ่งมาขอเบอร์เรา อีนี่ก็ให้สิ่จะปฏิเสธหรอ 555 เพราะมันเป็นเรื่องปกติที่พี่รหัสจะมีเบอร์เรา
เราก็พยายามสืบนะว่านางเป็นใคร ด้วยความที่พึ่งเข้ามาเรียนเลยไม่รู้อะไรมาก วันเปิดเทอมเราก็เข้าเรียนปกติ โชคดีที่เพื่อนสนิทอยู่ห้องเดียวกะเรา แล้วนางก็เป็นเด็กเก่าเลยพาเราไปกินข้าว
แก้ว : แกได้พี่รหัสเป็นพี่เฟรมหรอ
ตาล : เออใช่ ทำไมอ่ะ
แก้ว : ซวยละ รู้มั้ยพี่ เฟรมอ่ะตัวท็อปของ ร.ร.เลยนะ แกเห็นคนนั้นมั้ย
นางก็ชี้ให้รามองคนข้างหลัง สวยมากโอ้โหย ขาวจั๊ว ปากแดงๆ แต่ออกแนวสก๊อยไปหน่อย
แก้ว : เนี่ย ชื่อออม แอบชอบพี่เฟรมตั้งแต่นางเข้า ม.1 แต่พี่เฟรมไม่สนใจเพราะนางเป็นคนแรงๆอ่ะ เข้าห้องปกครองเกือบทุกวัน แต่ที่รอดมาได้นะ เพราะพ่อนางเส้นใหญ่
ตาล : แล้วเกี่ยวไรกะกู กูไม่ได้ชอบพี่เฟรมซะหน่อย กูมีแฟนแล้วนะ
อีพี่เฟรมก็เดินมา
พี่เฟรม : พี่ขอนั่งกินข้าวด้วยดิ่ โต๊ะเต็มอ่ะ
อีตาลมองไปรอบๆ โต๊ะว่างบานเลยค่ะ
ตาล : พี่คะ โต๊ะมันว่างบานเลยนะ
พี่เฟรม : เพื่อนพี่มันไปเล่นบอลกันหมดเลยอ่ะ ขอนั่งด้วยนะ ขอบคุณครับ
อีตาลกะแก้วนั่งงงค่ะ ปล่อยนางกินต่อไป พอกระดิ่งเข้าเรียนปุ๊บก็แยกย้ายกัน
ตาล : เล่าประวัติพี่เฟรมมาแบบย่อๆดิ
แก้ว : พี่เฟรมอยู่ ม.6 เป็นนักบอลของโรงเรียน สอบได้ที่ 1 ของระดับชั้นทุกปี บ้านรวยเว่อ พ่อเป็นสถาปนิก แม่เป็นเจ้าของโรงวัสดุก่อสร้าง เป็นลูกคนเดียวด้วย
ตาล นี่มึเป็นคนใช้บ้านเค้าหรอ รู้เยอะขนาดนี้ 555
แก้ว กูว่าพี่เฟรมเค้าชอบนะ
ตาล อีบ้า หน้าตาแบบนี้เนี่ยนะ มันจะละครเกินไปละค่ะ
แก้ว คอยดูละกัน ถ้าพี่เฟรมชอบ ต้องเลี้ยงไอติมกู
ตาล กูเลี้ยงเดือนนึงเลย
แก้ว จัดไป !!
เรามั่นใจมากว่ายังไงพี่เฟรมก็ไม่ชอบเราแน่ๆ เราหน้าตาแบบนี้ เรียนก็งั้นๆไม่มีอะไรเหมาะกับเขาซักอย่าง พีเฟรมก็ทำแบบเดิม มานั่งกินข้าวกับเราทุกวัน ชอบซื้อขนมมาให้ เดินไปส่งที่รถ ทำแบบนี้อยู่ 2 เดือน เราไม่ได้คิดอะไร เพราะพี่รหัสคนอื่นเค้าก็ทำแบบนี้ และเราก็ยังมีแฟนอยู่แล้ว เราคบกับแฟนเรามา 5 เดือน ตั้งแต่อยู่โรงเรียนเก่า
นิสียแฟนเราค่อนข้างเจ้าชู้ แต่เราก็อดทนมาตลอด มาระบายกะพี่เฟรมกะแก้วบ้างบางครั้ง พี่เฟรมก็คอยให้กำลังใจ เรามองพี่เฟรมแบบพี่ชายจริงๆ ไม่เคยคิดอะไรเกินเลย
จนมาวันนึง แฟนโทมาบอกเลิกเรา (เรามารู้ที่หลังว่าเค้ามีคนอืน) เราเสียใจมาก เข้าไปนั่งร้องไห้ในห้องน้ำ ไม่ได้บอกใครว่าเราโดนแฟนทิ้ง เราก็นั่งร้องไห้อยู่แบบนั้น ซักพักมีกระดาษแผ่นนึงสอดมาใต้ห้องน้ำ เขียนว่า กะ** เราก็จะเปิดประตูออกไปดู แต่ประตูมันล็อกจากทางด้านนนอก
เราคิดว่าเราโดนแกล้งแล้วแน่ๆ โทหาใครก็ไม่ได้เพราะเราเอาโทรศัพท์ใส่กระเป๋านักเรียนไว้อยู่ที่โต๊ะโรงอาหาร เราก็ร้องขอให้คนมาช่วย มันเงียบมาก ไฟก็ไม่มี เราร้องไห้โฮเลย คิดว่าไม่มีใครมาช่วยแล้ว แต่เราได้ยินเสียงกุกกักๆ เหมือนมีคนงัดอะไรที่ประตูห้องน้ำ
พี่เฟรม ตาลใช่มั้ย
เรานี่ร้องไห้หนักกว่าเดิมอีกคุณเอ๋ย มันเหมือนมีพระเจ้ามาโปรด นี่กูจะรอดแล้วใช่มั้ย เกิดมาไม่เคยพบเจออะไรแบบนี้เลย
พี่เฟรม ตาลรอพี่แปปนึงนะเว้ย อย่าร้องดิ่พี่ใจไม่ดีเลย
พอประตูเปิดได้พี่เฟรมก็วิ่งมากอดเราหน้านางถอดสีกว่าชั้นอีกค่าา นางก็ถามว่าใครทำ อีตาลจะรู้ได้หล่ะคะพ่อ เราก็ส่งกระดาษให้นางดู นางโมโหมาก
ตาล พี่รู้หรอว่าใคร
พี่เฟรม รู้ แต่พี่ไม่อยากให้ตาลรู้ พี่กลัวตาลเป็นมากกว่านี้ ตาล พี่ขอดูแลตาลได้มั้ย พี่ไม่อยากให้ตาลเจ็บ พี่ไม่อยากให้ตาลร้องไห้
อีตาลนั่ง เอ๋อแ*ก งงกะตัวเองที่โดนขังแล้วยังงงกะอีพี่เฟรมอีก โอย