คำถามโลกแตกและการระบาย(สี?)ความในใจ

ก่อนอื่นผมขอโทษด้วยนะครับถ้าเกิดผมพิมพ์ภาษาไทยผิดๆถูกๆและเว้นวรรคผิด                                                         (กลัวว่าจะเป็นดราม่า แล้วที่ตั้งกระทู้ถามก้อไม่ได้แกล้งโง่แต่ไม่รู้จริงๆ)
ตัวผมเป็นเด็กผู้ชายวัยรุ่นธรรมดาๆคนหนึ่งครับแต่ผมไม่ได้เรียนทำงานหาเงินใช้เอง   (ก้อไม่ถึงกะอยู่เองได้ก้ออยู่ร่วมกะพี่ชายไปทำงานก้อไปพร้อมพี่)
แต่ผมก้อสงใสอะไรหลายๆอย่างเช่น การออกไปหางานทำ ไปหาที่ไหนได้บ้าง หาบ้าน/ห้องเช่าเองต้องหายังไงดูตามป้ายเหรอ?          เคยหาดูในเน็ตแล้วแต่ก้อไม่รู้ว่าต้องเตรียมตัวยังไงทำยังไงอีก(ตกลงว่าโง่หรือขี้กลัวว่ะเนี้ยถถถถ)
หาเพื่อนคุยยังไง คุยยังไงให้เพื่อนไม่เบื่อ หาแฟนยังไง ต้องวางตัวยังไงไม่ให้ดูน่าเกลียดเวลากินข้าวพร้อมกับคนอื่นๆ ต้องทำยังไงให้ห้องและตัวเองดูสะอาด? (ห้องก้อกาดนะแต่รู้สึกว่ากาดไม่เกลี้ยงเท่าไร (ชอบโดนว่า ว่าสกมก สกปรก )  ถามว่ามันสกปรกตรงไหน ถ้าเกิดล้างน้ำยาสระผมไม่หมด แล้วแสบหัว?  ผมไปถามป้าที่ทำงานด้วยความสงใส  "แกก้อบอกว่าไม่รู้" ผมก้อพูดกะแกไปด้วยความน่าจะเป็นบอกแกไปว่า"สงใสนู๋คงล้างน้ำยาสระผมไม่หมดมั่ง" แกก้อว่าผมว่าสกมก ผมก้อเลยงงว่ามันผิดด้วยหรอ?  แล้วผมก้อสงใสอะไรที่คนอื่นเค้าไม่น่าจะสงใสอ่ะ  "แล้วอาบน้ำต้องขัดขี้ไคลด้วยหรอ" (ป๊าดดด สงใสเป็ดไรนิ) คือก้อไม่ได้ขัดเลยนะเพราะเห็นว่าขัดแล้วมันไม่มีไรเกิดขึ้นเลย (กรรมและ) ตั้งแต่เด็กก้อเข้าห้องน้ำก้อเอาน้ำราดตัวแล้วก้อเอาสบู่ถูๆ สระหัว เสร็จก้อเอาน้ำราดๆให้หมดตัวให้สบู่กับน้ำยาสระผมออกให้หมด  (จะมาสาธยายวิธีอาบน้ำ?)  จริงๆนะสงใสมาก== คือผมเป็นคนเลื่อยเปื่อยเฉยช้ามากก   พยามแล้วนะให้ตัวเองสปีดแต่ก้อช้าเหมือนเดิม ทำไรชอบคิดไปเองด้วยชอบมโนอะไรไรสาระอีก ชอบคุยกับตัวเองด้วย บ้างที่ก้อนึกอยากจะหัวเราะก้อหัวเราะเลย  (เป็นโรคจิตแน่ๆ) พูดเสียงเบามากเวลาอยู่กะคนแปลกหน้าเช่นเวลาสั่งของ และก้ออุทานเหมือนผู้หญิงเช่น อุ๊ย อ๊าย ว๊ายยย (ตกใจไม่มากอ่ะ)  จนคนลอบข้างว่าเป็นตุ๊ดแน่ๆเลย แต่ผมคิดว่าผมดีอย่างหนึ่งนะเก็บความรู้สึกเนียน อดทนนาน(สีทนได้?) ใจจริงก้ออยากละบายออกไปนะแต่กลัวว่ามันจะแย่ไปกว่าเก่า สุดท้ายก้อไม่ได้พูดไรออกไป


ปล.จขกทไม่รู้ว่าจะตั้งหัวกระทู้ว่าไงดีเลยตั้งแบบนี้ คำถามในใจมีมากมายแต่ถามได้แค่นี้ครับมือมันเเข็งพิมพ์ไม่ออกอิตอนคิดนะเยอะเยะเลย