เกี่ยวกับกลอนอ่ะครับ

ผมอยากรู้มากเลย ว่ากลอนที่มันขึ้นต้นด้วย อันตัวข้าไม่อยากเกิดมาเป็นทาส อ่ะครับ แล้วมันต่อด้วยอะไร ผมหาในเน้ตเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ ที่มันจะลงท้ายด้วยคำว่า ขี้ข้าคน อ่ะครับ

เป็นกลอนเกี่ยวกับความรักค่ะ

พอดีเป็นตัวแทนประกวดตัวละครในวรรณคดีครับ ผมได้ขุนช้าง ผมท่องบทขุนช้างแล้วคับแต่ครูพึ่งบอกว่าแต่กลอนด้วย และต้องลงท้ายว่า"นั่นคือตัวข้าขุนช้างเอย" แล้วผมผมต้องส่งพรุ่งนี้แล้วอ่ะครับ

---ที่มาของข้าเจ้า--- อันว่านามของข้าเจ้ากวีแก้ว มีที่มาเพริศแพร้วจากอักษรศิลป์ ข้าเจ้านี้ใฝ่ฝัน ณ ธรณิน เอ่ยผ่านตฤณชาติจากหทัย ว่าข้าเจ้าอยากเป็นนักเขียนกลอน ตามครรลองกวีเอกน่าหลงใหล จึงจรดปากกาน้ำ

บทกวีข้ามิใช่กลอน??!! มันมิใช่กลอนกระนั้นรึ?? ฮ่าๆๆ ช่างหัวบทกวีของข้าสิวะ !!! นางยักษ์ขมูขี !! มันมิใช่ถ้อยจำนรรจ์ของพระรามดอก!! บางทีมันอาจเป็นเพียงวลีเน่าเหม็นที่ข้าถ่มทุ๋ย!! ออกมา บทกวีข้ามิใช่กล

https://www.youtube.com/watch?v=HtsXPgf830k จากบทกวี ซูมู่เจอ - หวายจิ้ว (苏幕遮·怀旧) ของฟ่านจ้งเยียน (范仲淹) นักปราชญ์และกวีชื่อดังในสมัยราชวงศ์ซ่ง แต่งขึ้นเพื่อสื่อถึงอารมณ์ความเศร้าโศก คิดถึง แ

อยู่หนใดกันเล่า หนอเจ้าเอ๋ยจากพรากเลยลับหายไม่คืนหวนสื่อเสียงเพลงเพรียกพร่ำเฝ้าคร่ำครวญใจปวดแปลบปั่นป่วน...วอนหวนคืน ท่องสถานผ่านทาง ว้างเหว่ว้ายามหลับตาคะนึงย้อน ถอนสะอื้นวันเราสองปองฝันหมายมั่นยืนวั

เวลา วารี ไหลไปมิย้อนกลับ ทางเดิน คนจริง มิเหลียวหลัง แรกรุ่น ก้าวข้ามฤดู มีพลัง มิรอรั้ง พุ่งไป เส้นชัยปอง ร้อนแดด ฝนหนาว หลายคราวผ่าน ล้วนถึงกาล งานเลิก ให้ลาถอย ผ่านชีวิต มากล้วน ทิ้งร่องรอย แดดอ่อ