ตามชื่อกระทู้เลยนะคับอ่านเสร็จก้คอมเม้นแนวทางดีๆให้ผมหน่อยแล้วกัน
เรื่องความรักของผมผมจะเริ่มตั้งแต่ผมเรียนอยู่ระดับ มัธยมเลยนะครับ เป็นช่วงที่ผมเริ่มมีความคิดตัวเองแบบจิงๆจังๆนะคับ มา
เริ่มเลยเรื่องนี้ ม.1
คนแรกที่ผมชอบเธออยู่ห้องเดียวกับผมผมชอบเธอมากๆๆเลย 555+ แต่เรื่องก็เกิด คือ เพื่อนผมมันเอาเรื่องนี้ไปบอกเธอและเธอก็ได้ทำการบล็อกเฟสผม ไม่คุยกับผม ตัดการติดต่อทุกรูปแบบ ผมก็คิดนะว่าเพื่ออะไรยังไงก็ต้องอยู่ห้องเดียวกันถึง 3ปี(รร.ผมจัดให้อยู่ห้องเดิมตลอดจนจบม.ต้น เช่น ม.1/1 ก็อยู่ยาวจน ม.3/1)ครับเท่านั้นและจุกกันเลยที่เดียว แต่หลังผมก็เริ่มทำใจได้ก็เลยตัดใจซะถ้าจะทำขนาดนี้ แต่หลังจากนั้นผมก็เข้าชมรมผมก็เจอกับผู้หญิงคนนึงเธอเป็นคนน่ารัก แรกๆก็ไม่คิดไรหรอกคุยด้วยกันไปนานๆเท่านั้นและชอบเลยผมเลยจีบและได้เป็นแฟนกัน(แฟนคนแรกด้วย) แต่แค่ 5วัน ผมโดนบอกเลิกด้วยเหตุผล เธอบอกว่าเธอเป็นคนเจ้าชู้มาก(สตันครับ งง )อืมก็ๆเออๆเลิกก็เลิก แต่ก็เจ็บครับหลังจากนั้นไม่นานก็ไปเจอคอมโบที่ 2อีก คือเธอไปคบกับรุ่นพี่ในชมรมและเป็นรุ่นพี่ที่ผมนับถือสุดๆด้วยครับเท่านั้นและครับ น้ำตาตกในยาววววว ผมก็เลยได้ทำการลาออกจากชมรมเป็นสิ่งที่วัยรุ่นทำกันนั้นคือ หนี นั้นเองละครับผ่านไปนานๆจนทำใจได้
มา ม.2
ส่วนนี้เป็นเรื่องแถวบ้านไม่ใช่ รร. เพื่อนผมคนนึงเธอได้ย้ายออกไปอยู่ที่อื่นนานมากแล้วตั้งแต่ อนุบาล แต่ตอนนี้เธอกลับมาครับ เธอสวยน่ารัก ครับไม่เจอกันนานก็ตลึงไปกับความสวยของเธอยาวววววเลยตอนนั้นคิดแล้วและว่าไม่เอาและกลัวเจ็บอีกแต่ก็ทำไม่ได้ก็สเต็ปเดิมคุยๆๆตามจีบเธอครับ และได้เป็นแฟนกัน แค่ 2อาทิตย์กว่าๆ ผมโดนบอกเลิกอีกแล้วด้วยเหตุผล เธอบอกว่ามีคนรู้เรื่องของเรามากเกินไป เท่านั้นและครับ(ในใจคิดนี้กุเป็นแฟนหรือเป็นกิ๊กกับว่ะเนี่ย)ครับก็เลิกครับแต่ก็ไม่เจอคอมโบถือว่าดีอยู่555 ตอนนี้ก็เป็นเพื่อนกันดีอยู่นะครับ หลังจากเรื่องนี้หัวใจผมก็ไม่คิดไรและว่างยาวววจนจบ ม.ต้นครับ
มาต่อ ม.ปลายเป็นช่วงปัจจุบันเลยอันนี้ เมื่อผมขึ้นม.ปลายก็เออว่าแบบคิดไว้แล้วหวังว่าจะไม่เจอแบบ ม.ต้น (แต่ก็ไม่ครับและตอนนี้ก็ ม.ปลายแล้วด้วยความรักนี้แบบโครตจิงจังกว่าเดิมอีก) เมื่อเจอกับเธอซึ่งอยู่ห้องเดียวกัน เธอออกแนว ห้าวๆ แต่เธอก็น่ารัก ตลก เฮฮาและเป็นคนกวน.......ครับผมชอบเธอเลยครับหลังจากได้รู้จักเธอผมก็คุยกับเธอแต่ผมก็ เขินๆ อายๆ แปลกไปจาก ม.ต้นมากที่ลุยแบบไม่ยังคิดเลย จนผมก็รวบรวมความกล้าและบอก ความในใจไป ส่วนเธอผมก็ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงแต่ผมก็ตามจีบเธอแต่ก็ไม่บ่อยจนตื้อเกินไป(กลัวเธอจะรำคาญ) แต่มาหลังๆเธอไม่เคยมองหรือสนผมเลยผมก็ไม่รู้ว่าทำไมอย่างอยู่กับเพื่อนเธอก็ทักแต่เพื่อนผมไม่เคยคุยกับผมเลยแม้แต่ตอนเธอเห็นผมเธอก็ไม่เคยที่ทักผมเลยผมคุยด้วยเธอก็เมินไม่รู้ว่าทำไมจนในความรู้สึกของผมคือ เหมือน ผมเป็นคนนอกสายตาเธอที่ไม่สนใจผมก็ไม่รู้เธอคิดยังไงอย่างน้อยๆๆผมก็อยากให้เธอช่วยบอกแบบชัดเจนก็ได้ (ผมเคยถามเธอตรงๆๆแล้วและแต่เธอก็เหมือนไม่สนใจ)
จนปัจจุบันนี้เธอก็มี แฟนไปแล้ว ผมนี้แบบเศร้าอ่ะครับแต่ก็เข้าใจตัวเอง
(คนมันแพ้ก็ต้องดูแลตัวเองอ่ะนะ
)
*จบครับ*
ประสบการณ์ความรัก *อภิมหาติดลบ*
เรื่องความรักของผมผมจะเริ่มตั้งแต่ผมเรียนอยู่ระดับ มัธยมเลยนะครับ เป็นช่วงที่ผมเริ่มมีความคิดตัวเองแบบจิงๆจังๆนะคับ มา
เริ่มเลยเรื่องนี้ ม.1
คนแรกที่ผมชอบเธออยู่ห้องเดียวกับผมผมชอบเธอมากๆๆเลย 555+ แต่เรื่องก็เกิด คือ เพื่อนผมมันเอาเรื่องนี้ไปบอกเธอและเธอก็ได้ทำการบล็อกเฟสผม ไม่คุยกับผม ตัดการติดต่อทุกรูปแบบ ผมก็คิดนะว่าเพื่ออะไรยังไงก็ต้องอยู่ห้องเดียวกันถึง 3ปี(รร.ผมจัดให้อยู่ห้องเดิมตลอดจนจบม.ต้น เช่น ม.1/1 ก็อยู่ยาวจน ม.3/1)ครับเท่านั้นและจุกกันเลยที่เดียว แต่หลังผมก็เริ่มทำใจได้ก็เลยตัดใจซะถ้าจะทำขนาดนี้ แต่หลังจากนั้นผมก็เข้าชมรมผมก็เจอกับผู้หญิงคนนึงเธอเป็นคนน่ารัก แรกๆก็ไม่คิดไรหรอกคุยด้วยกันไปนานๆเท่านั้นและชอบเลยผมเลยจีบและได้เป็นแฟนกัน(แฟนคนแรกด้วย) แต่แค่ 5วัน ผมโดนบอกเลิกด้วยเหตุผล เธอบอกว่าเธอเป็นคนเจ้าชู้มาก(สตันครับ งง )อืมก็ๆเออๆเลิกก็เลิก แต่ก็เจ็บครับหลังจากนั้นไม่นานก็ไปเจอคอมโบที่ 2อีก คือเธอไปคบกับรุ่นพี่ในชมรมและเป็นรุ่นพี่ที่ผมนับถือสุดๆด้วยครับเท่านั้นและครับ น้ำตาตกในยาววววว ผมก็เลยได้ทำการลาออกจากชมรมเป็นสิ่งที่วัยรุ่นทำกันนั้นคือ หนี นั้นเองละครับผ่านไปนานๆจนทำใจได้
มา ม.2
ส่วนนี้เป็นเรื่องแถวบ้านไม่ใช่ รร. เพื่อนผมคนนึงเธอได้ย้ายออกไปอยู่ที่อื่นนานมากแล้วตั้งแต่ อนุบาล แต่ตอนนี้เธอกลับมาครับ เธอสวยน่ารัก ครับไม่เจอกันนานก็ตลึงไปกับความสวยของเธอยาวววววเลยตอนนั้นคิดแล้วและว่าไม่เอาและกลัวเจ็บอีกแต่ก็ทำไม่ได้ก็สเต็ปเดิมคุยๆๆตามจีบเธอครับ และได้เป็นแฟนกัน แค่ 2อาทิตย์กว่าๆ ผมโดนบอกเลิกอีกแล้วด้วยเหตุผล เธอบอกว่ามีคนรู้เรื่องของเรามากเกินไป เท่านั้นและครับ(ในใจคิดนี้กุเป็นแฟนหรือเป็นกิ๊กกับว่ะเนี่ย)ครับก็เลิกครับแต่ก็ไม่เจอคอมโบถือว่าดีอยู่555 ตอนนี้ก็เป็นเพื่อนกันดีอยู่นะครับ หลังจากเรื่องนี้หัวใจผมก็ไม่คิดไรและว่างยาวววจนจบ ม.ต้นครับ
มาต่อ ม.ปลายเป็นช่วงปัจจุบันเลยอันนี้ เมื่อผมขึ้นม.ปลายก็เออว่าแบบคิดไว้แล้วหวังว่าจะไม่เจอแบบ ม.ต้น (แต่ก็ไม่ครับและตอนนี้ก็ ม.ปลายแล้วด้วยความรักนี้แบบโครตจิงจังกว่าเดิมอีก) เมื่อเจอกับเธอซึ่งอยู่ห้องเดียวกัน เธอออกแนว ห้าวๆ แต่เธอก็น่ารัก ตลก เฮฮาและเป็นคนกวน.......ครับผมชอบเธอเลยครับหลังจากได้รู้จักเธอผมก็คุยกับเธอแต่ผมก็ เขินๆ อายๆ แปลกไปจาก ม.ต้นมากที่ลุยแบบไม่ยังคิดเลย จนผมก็รวบรวมความกล้าและบอก ความในใจไป ส่วนเธอผมก็ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงแต่ผมก็ตามจีบเธอแต่ก็ไม่บ่อยจนตื้อเกินไป(กลัวเธอจะรำคาญ) แต่มาหลังๆเธอไม่เคยมองหรือสนผมเลยผมก็ไม่รู้ว่าทำไมอย่างอยู่กับเพื่อนเธอก็ทักแต่เพื่อนผมไม่เคยคุยกับผมเลยแม้แต่ตอนเธอเห็นผมเธอก็ไม่เคยที่ทักผมเลยผมคุยด้วยเธอก็เมินไม่รู้ว่าทำไมจนในความรู้สึกของผมคือ เหมือน ผมเป็นคนนอกสายตาเธอที่ไม่สนใจผมก็ไม่รู้เธอคิดยังไงอย่างน้อยๆๆผมก็อยากให้เธอช่วยบอกแบบชัดเจนก็ได้ (ผมเคยถามเธอตรงๆๆแล้วและแต่เธอก็เหมือนไม่สนใจ)
จนปัจจุบันนี้เธอก็มี แฟนไปแล้ว ผมนี้แบบเศร้าอ่ะครับแต่ก็เข้าใจตัวเอง
(คนมันแพ้ก็ต้องดูแลตัวเองอ่ะนะ
*จบครับ*