อยู่คนเดียวมันเหงาเปลี่ยวหัวใจ

0 เอียงเทอย่างช้าช้า .. องศาเศร้า ให้เปลี่ยวเปล่าเหงาเงียบมาเทียบข้าง คลื่นอาดูรที่รอรับการอับปาง คงแผ่กว้างวงกระเพื่อมอย่างเอือมระอา 0 ทุกเวลานาทีไม่มีเว้น ต้องกระเพื่อมวงเต้น เมื่อเห็นว่า หัวใจคนยัง

<วันศุกร์แล้วววว ยิ้มกันหน่อยน้า> แดดของบ่ายแก่ๆ ฉาบศาลาแห่งรักให้อบอุ่น ยัยยุโรปกลับรู้สึกเปลี่ยวเหงา วิเวกวิเหวงโหวงในหัวใจ ...โดยหารู้ไม่ว่า... หัวใจของนางอยู่ห่างไปเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น