สงสารแฟนมากครับ ทำงานธนาคารแห่งหนึ่ง แล้วโดนกดดันจากยอดต่างๆ นานา

เมื่อก่อนผมมองว่างานธนาคารเป็นงานที่ดูโก้ ดูมีระดับ ดูภูมิฐาน มีภาษีทางสังคมสูง แต่ทุกวันนี้
เหมือนเป็นเครื่องจักรทำยอดผลิตภัณฑ์ ทั้งประกัน ทั้งโมบายแบงกิ้ง ฯลฯ ทำไม่ได้ก็โดนกดดัน
จากผู้การ จากเขต เหมือนกับว่าไม่ได้แคร์ว่าจะอยู่มานานแค่ไหน ขายไม่ได้ ยอดไม่มีฉันก็จะบีบ
ให้คุณอยู่ต่อไปไม่ได้ จับย้ายเวียนไปเรื่อยจนกว่าจะขอลาออกเอง แล้วก็รับเด็กใหม่ที่ยังไม่เป็นงาน
เข้ามาแทน สนใจแต่การขยายฐานลูกค้า แต่ไม่แคร์พนักงาน ไม่เป็นไรฉันมีเงินฉันจ้างใหม่ได้

ยิ่งช่วงปีสองปีมานี้หางานยาก ภาระค่าใช้จ่ายก็มีไม่น้อย จะตัดใจออกจากงานไปตายเอาดาบหน้า
ก็กลัวว่าจะได้ตายกันขึ้นมาจริงๆ แฟนก็เครียดทุกวัน ถ้าผมมีรายรับมากกว่านี้ พอที่จะซัพพอร์ตได้
ในช่วงที่แฟนลาออกมาหางานใหม่ก็คงจะดี เพราะเวลาที่เธอทุกข์ ผมก็ไม่มีความสุข บางทีก็มีปาก
มีเสียงกันเพราะความเครียดจากที่ทำงาน

จะกดดันยอดไปทำอะไรหนักหนาครับ สปอยล์ลูกค้าจนเหมือนพระเจ้า แต่ให้ความสำคัญกับพนักงาน
ของตัวเองต่ำมาก จนบางทีก็สงสัยว่าผู้บริหารของธนาคารนี้เห็นลูกจ้างของตัวเองเป็นมนุษย์หรือไม่?
มองไม่เห็นปัญหาหรือว่าการบริหารคนแบบนี้ มันทำให้อัตราพนักงานไม่นิ่ง ย้ายเข้าย้ายออกเป็นว่าเล่น
ไม่เว้นแต่ละเดือน หรือไม่สนใจ?