มาเล่าความรันทดตอนออกจากบ้านนอกมาหางานในเมืองหลวงกันครับ

ผมคนศรีสะเกษจบราชภัฏอุบล จบวันแรกได้รับวุฒิร้อนรนมากอยากหางานทำ แต่พ่ออยากให้อยู่ช่วยทำนาก่อนแต่ใจผมไม่อยู่แล้ว เลยขอเงินพ่อมา 3000 มาหาเมียที่กำลังฝึกงานอยู่ให้ช่วยหาห้องเช่าแถวชานเมือง กทม.ให้ ได้ห้องละ 800 พอให้ดิ้นได้อ่ะครับ มาทีแรกมีแต่กระเป๋ากับชุดนักศึกษา พัดลมก็ไม่มี ต้องเอาผ้าเช็ดตัวชุบน้ำมาห่มนอน ขัาวกินแค่ข้าวเย็น นอนก็ไม่หลับ หางานเป็นเดือนมีแต่เรียกสัมภาษณ์ แต่ไม่รับ อันไหนที่ให้สอบแข่งผมสอบได้ก็ถามหาใบขับขี่ คนจบใหม่ๆจะหาใบขับขี่มาจากไหน คิดถึงช่วงนั้นทีไรผมนั่งน้ำตาไหลทุกทีเวลามีฝนริน ช่วงนั้นเพลงต่าย อรทัย กำลังดัง ดอกหญ้าในป่าปูน กับ นอนฟังเสียงฝน คิดถึงชีวิตช่วงนั้นผมนี่หายท้อเลยเวลาเครียดๆ