พิษสวาท (กวี) : โศลกร่ายกำสรวล

รำเอยรำร่าย
คล้ายอาจเอื้อมเจรจา
กรกรายแก้วกัญญา
ราวกับว่าจะตัดพ้อ

พระทองช่างกระไร
ไม่คิดถึงใจคนรอ
หนหลังเฝ้าพะนอ
พ่อลืมแล้วหรืออย่างไร

กรกรายป่ายซ้ายขวา
อัดอุราอกจะไหม้
ละแล้วรอยอาลัย
สิ่งใดใดแต่หนหลัง

น้องฤาผู้ยื้อแย้ง
พระช่างแกล้งมิระวัง
อัดอกเจียนจะคลั่ง
ใจสิพังก็คราวนี้

จับจีบแล้วหวนคิด
แนบสนิทเคยส่งศรี
ทิ้งทอดไม่ใยดี
ให้นารีได้เดียวดาย

หมายมาดที่คาดหวัง
ก็พิณทุ์พังกระไรได้
คำรักที่กลับกลาย
สลายสิ้นเป็นธุลี

โศลกที่โศกครวญ
ร่ำไห้หวนอยู่เช่นนี้
พระทองไม่ปราณี
มิได้มีแม้เมตตา

ความภักดิ์สลักจิต
น้องไม่คิดมีกังขา
พระกลับมองไร้ค่า
เวทนาอุบลเอย