ผ่านมาปีกว่าแล้วที่เราคุยกับเขาผ่านอะไรมาก็มาก ความสัมพันธ์เหลือแค่พี่น้อง รู้สึกผูกพันยังไม่รู้ เขาเลือกให้เราเป็นที่ปรึกษา ให้เราช่วยนั่นนี่นู่นในเรื่องส่วนตัวเขาเวลาเขาเครียดอะไรเขาก็มาระบายกับเรา ซึ่งต่างคนก็ต่างมีแฟนใหม่แล้ว เขาก็ยังจะให้เราช่วยนั่นนี่นู่นตลอด เราเคยถามนะทำไมเขาไม่ให้แฟนเขาทำบ้าง เขาก็ตอบว่าแฟนทำไม่ได้นั่นนี่ เราก็คิดนะจะให้เราทำอะไรนักหนา เบื่อนะแต่ก็ยังจะช่วยเขาทั้งเรื่องสมัครเรียน กรอกประวัติส่วนตัว ให้คำปรึกษาหลายอย่าง รถชนอุบัติเหตุตี3เขาก็โทรหาเราคนแรกเราก็ออกไปหาเขาที่เกิดเหตุ ก็คิดนะทำไมไม่ให้แฟนเขาทำให้ทำไมต้องเป็นเรา เวลาจะกินข้าวเขาก็ให้เราไปส่งกินด้วยตลอด พอดีมีกิจกรรมที่ ม และเขายังไม่มีที่พักทำไมเราต้องออกใจให้เขามาพักกับเราก่อนก็ไม่รู้ คือเวลาเขามีปัญหาอะไรเป็นอะไรไม่รู้ถึงรีบช่วยเขา พอตกตอนกลางคืนมาเรานอนด้วยกันในใจทำไมเรารู้สึกแบบนี้รู้สึกเหมือนเมื่อก่อนที่เคยคุยกันคบกันใหม่ๆ ในใจก็คิดนะรู้สึกผิดกับแฟนมากมันห้ามไม่ได้จริง รู้เลยว่าคนที่ชอบกับคนที่รักเป็นยังไง กับคนนี้เราบอกไม่ถูกจริงๆ ถามว่าให้เอาเป็นแฟนไหม ตอบเลยว่าไม่ แต่ทำไมเราอยากมีเขาอยู่แบบนี้ไม่ไปไหนเหมือนคราวก่อน เขาเคยไม่ดีกับเรา และตอนนี้เขาดีกับเรามาก ความรู้สึกครึ่งๆกลาง ตอนนอนทำไมเขาต้องมากอดเราเหมือนไม่รู้สึกอะไร แค่กอดใช่ไหมไม่ได้คิดอะไรใช่ไหม แต่เราคิดเพราะเราถูกโดนกอด คนเราถ้าไม่คิดอะไรจะกอดกันได้ไหม อยากรู้ พอมาอีกวันเราก็จะกลับบ้านเราเลยจะให้เขาไปส่งขึ้นรถ แล้วเขาติดธุระพอดี เราก็รอ แล้วเราก็ขึ้นรถไม่ทัน เขาก็เลยอาสามาส่งเราบ้านซึ่งระยะทางกลับบ้านก็ไกลมาก30-40โล เขาก็มาส่งเราบ้าน พอถึงบ้านเสร็จต่างคนต่างแยกย้ายแล้วเขาก็คุยบ้างไม่คุยบ้าง ตอนอยู่ด้วยกันมันเป็นอีกความรู้สึกหนึ่งบางทีเราก็คิดนะ ทั้งหมดเราคิดไปเองรึป่าวอยากรู้ 😔😔😭
ทำไมเรายังรู้สึกดีกับเขา ทำไมยังอยากช่วยเหลือเขาทุกอย่าง ทั้งที่เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรามาก แล้วต่างคนก็มีแฟน