สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน พอดีไปเจอบทความนึงน่าจะมาจากหนังสือMy Friend MichaelของFrank Cascioเป็นช่วงที่ไมเคิลกำลังถ่ายMV :You Rock My Worldอ่านเเล้วรู้สึกเศร้าเห็นใจไมเคิลมากเลยค่ะ เริ่มเลยนะคะ
The summer of 2001 found us on the set for the You Rock My World video, when John McClain, a long term adviser to the Jacksons, called me. He had met with the director, he said, and reported, “They want to use make up to darken Michael’s skin for the video. They also want to fill in his nose with putty.” He wanted me to suggest these cosmetic effects to Michael. He clearly didn’t know Michael at all.
I was stunned. And I refused.
“John, I cannot have this conversation with Michael. There’s no way he’ll ever go for anything like this. If you need to, go ahead. But I’m not doing it.” I didn’t want to get involved.
ฤดูร้อนในปี2001พวกเราได้เตรียมที่จะถ่ายทำMVเพลง : You Rock My WorldเเละJohn Mcclainที่เป็นที่ปรึกษาของไมเคิลมาเป็นเวลานานได้โทรหาผมว่าเขาได้พบกับPaul Hunterผู้กำกับMVเพลงนี้ซึ่งเขาได้บอกมาว่า"พวกเขาต้องการเเต่งหน้าให้ผิวของไมเคิลเข้มขึ้นสำหรับในMVนี้รวมถึงพวกเขายังต้องการที่จะใช้puttyเพื่ออุดรอยที่จมูกของไมเคิลด้วย"ซึ่งเขาต้องการให้ผมเเจ้งไมเคิลเกี่ยวกับการเเต่งหน้าดังกล่าวนี้เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้รู้จักไมเคิลเลยเเม้เเต่น้อย
ผมอึ้งไปซักพักหนึ่ง จากนั้นผมก็ได้ปฏิเสธไป
"จอห์นผมไม่สามารถพูดเรื่องนี้กับไมเคิลได้หรอกไม่มีทางที่ไมเคิลจะเห็นด้วยกับเรื่องนี้ ถ้าคุณต้องการงั้นคุณก็ต้องไปคุยกับเค้าเองเเต่ผมจะไม่มีทางทำเเบบนั้น ผมไม่อยากเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
A little while later I was back in my hotel room when the phone rang. It was Karen Faye, Michael’s makeup artist, calling from Michael’s room. She was supposed to be getting him ready for the video shoot, but he had locked himself in the bathroom and she had no idea why. She asked me to come to the room immediately.
When I arrived, I heard Michael inside the bathroom, freaking out and throwing stuff around. Clearly John McClain had talked to him about the proposed changes to his skin and nose, and he was extremely pissed of. I tried to get his attention, but the chaos inside the bathroom went on. Finally I heard him bang something with such force that I got worried. I started trying to break down the door.
จากนั้นพักหนึ่งผมได้กลับไปที่ห้องพักโรงเเรมเเล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น Karen Fayeซึ่งเป็นช่างเเต่งหน้าของไมเคิลได้โทรศัพท์มาจากห้องพักของไมเคิลเธอต้องการเตรียมความพร้อมให้ไมเคิลสำหรับการถ่ายทำMusic Videoนี้เเต่ไมเคิลขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำไม่ยอมออกมาเเละเธอไม่รู้สาเหตุว่าเป็นเพราะอะไร เธอจึงเรียกผมให้มาที่ห้องพักของไมเคิลทันที
เมื่อผมไปถึงผมได้ยินเสียงไมเคิลจากในห้องน้ำซึ่งกำลังสติเเตกเเละกำลังขว้างปาข้าวของอย่างหนักเป็นที่ชัดเจนว่า John Mcclainคงได้คุยกับไมเคิลเเล้วเกี่ยวกับที่พวกเขาต้องการจะเปลี่ยนเเปลงสีผิวเเละจมูกของเขาไมเคิลโกรธมากผมพยายามจะเข้าไปหาเขา เเต่ความสับสนวุ่นวายข้างในก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงเลยจนกระทั่งผมได้ยินเสียงไมเคิลไปชนกับอะไรบางอย่างเข้าซึ่งทำให้ผมกังวลใจมากจนผมคิดว่าจะพยายามพังประตูเข้าไปให้ได้
At last, Michael let me in. He was sitting on the floor. He’d been in the middle of having his hair cut when he’d heard the news, so his hair was half long, half short. He was holding his hands over his face, sobbing.
“Can you believe it?” he said. “They think I’m ugly? They want to put putty on my nose? What the is wrong with them? I don’t tell them how they should look. F*ck them.” Talking through his tears, he kept saying, “They think I’m a freak, they think I’m a freak, they think I’m a freak.”
จนสุดท้ายไมเคิลก็เปิดประตูให้ผมเข้าไปเเล้วเขาก็ทรุดลงไปนั่งกับพื้นเขากำลังตัดผมเขาอยู่ตอนที่ได้ยินข่าวนี้จึงทำให้ผมเขาไม่เท่ากันสั้นบ้างยาวบ้าง จากนั้นไมเคิลก็กุมใบหน้าเขาไว้เเละสะอื้นไห้ออกมา
"คุณเชื่อมั้ย"เขาพูด"พวกเขาคิดว่าผมน่าเกลียดพวกเขาต้องการที่จะใช้puttyเพื่อที่จะอุดรอยที่จมูกผมเเล้วมันไปเกี่ยวอะไรกับพวกเขา ผมจะไม่พูดหรอกนะว่าพวกเขาจะต้องดูเป็นยังไง F*ck them"ไมเคิลพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเเละเขาก็เอาเเต่พูดว่า"พวกเขาคิดว่าผมประหลาด"
Seeing him crouched on the floor, sobbing and with his hair half cut, was devastating, to say the very least. This was the second time in recent days that I’d seen him break down. Although for years, the media had been mocking and attacking his appearance, Michael didn’t always react so strongly to what people said about him. It depended on the day. Sometimes he didn’t care what people though. He was a strong guy. Then there were times when enough was enough, and he would break down. The fact that his supposed allies were criticizing his appearance at a time when he was in such a fragile state was too much for him to bear.
ผมเห็นไมเคิลทรุดลงไปนั่งกับพื้นพร้อมกับสะอื้นไห้ออกมากับผมของเขาที่ตัดเเบบครึ่งๆกลางๆเเละเห็นว่าเขาต้องเจ็บปวดเสียใจมากอย่างน้อยที่สุดนี่เป็นครั้งที่สองที่ผมเห็นไมเคิลสติเเตกอย่างนี้ ถึงเเม้ว่าช่วงหลายๆปีที่ผ่านมาพวกสื่อจะชอบล้อเลียนเเละโจมตีเขาเกี่ยวกับหน้าตาของเขาเเต่ไมเคิลก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรออกไปกับสิ่งที่ผู้คนพูดเกี่ยวกับตัวเขาซึ่งมันก็ขึ้นอยู่กับในสถานการณ์เเต่ละวันบางครั้งเขาก็ไม่สนใจกับสิ่งที่คนอื่นคิดเขาเป็นคนที่เข้มเเข็งมากเเต่ในบางครั้งเมื่อความอดทนมาถึงจุดที่สิ้นสุดลงเขาก็จะเกิดอาการสติเเตกเเบบนี้ซึ่งไมเคิลค่อนข้างจะเปราะบางเกี่ยวกับคำวิจารณ์รูปร่างหน้าตาเขาในบางครั้งมันก็มากเกินกว่าที่เขาจะทนได้
This wasn’t the Michael Jackson that existed for the rest of the world. This wasn’t Michael Jackson the icon. This was Michael Jackson at his most vulnerable, his most human, being pushed to the brink. While it had become a habit for me to force him to face painful truths, this time there was no truth at stake. There is no objective right or wrong to a person’s appearance. Michael had been ignoring headlines about his appearance for years, so my advice to him now was simply not to listen.
“We can walk away from this,” I said. “They need you, you don’t need them.”
นี่ไม่ใช่Michael Jacksonคนที่ยังมีตัวตนอยู่ในโลกใบนี้เเละนี่ก็ไม่ใช่Michael Jacksonคนที่มีชื่อเสียงเเต่ตอนนี้เขาเป็นคนที่อ่อนเเอเเละมีความเป็นมนุษย์ที่สุดซึ่งผมต้องพยายามที่จะให้เขาเผชิญหน้ากับความจริงที่เเสนเจ็บปวดนี้ให้ได้ ไมเคิลไม่ได้สนใจข่าวเกี่ยวกับหน้าตาของเขามาเป็นปีเเล้ว ดังนั้นคำเเนะนำของผมที่จะให้เขาในตอนนี้ก็คือไม่ต้องไปสนใจฟังอะไรทั้งนั้น
"เราเดินออกมาจากตรงนี้ได้นะ"ผมพูดออกมา"พวกเขาต้องการคุณเเต่ว่าคุณไม่ต้องการพวกเขา"
I canceled that day’s shoot and told everyone involved that we would start fresh the next day. Michael and I returned to our rooms and stayed in for the remainder of the day. Before leaving, I spoke to John McClain and the director of the video, Paul Hunter.
“John,” I said. “I can’t believe you said what you said to Michael. We’re going to finish this project, but there will be no more conversations regarding Michael’s appearance in the video. If that’s a problem, we’ll walk off the set for good and deal with the consequences.”
ผมได้ยกเลิกการถ่ายทำMusic Videoในวันนั้นทั้งหมดเเละผมได้เเจ้งคนที่เกี่ยวข้องทั้งหมดว่าเราจะเริ่มการถ่ายทำอีกทีในวันพรุ่งนี้เเทนจากนั้นไมเคิลเเละผมก็ได้กลับไปห้องพักเเละจมอยู่กับความทรงจำในวันนี้ก่อนกลับผมได้คุยกับJohn Mcclainเเละผู้กำกับ Paul Hunter
ผมได้พูดไปว่า"จอห์นผมไม่อยากจะเชื่อเลยกับสิ่งที่คุณพูดกับไมเคิล เราจะทำโปรเจคนี้ให้เสร็จเเต่จะไม่มีการพูดเกี่ยวกับหน้าตาของไมเคิลอีกเเละถ้าหากว่าตรงนั้นยังเป็นปัญหาอยู่การเดินออกมาก็คงจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด"
จบเเล้วค่ะผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ
***ขอขอบคุณrhythmofthetide.comสำหรับบทความด้วยค่ะ
Frank Cascio relates how Michael was devastated hearing about this,"My friend Michael,"
The summer of 2001 found us on the set for the You Rock My World video, when John McClain, a long term adviser to the Jacksons, called me. He had met with the director, he said, and reported, “They want to use make up to darken Michael’s skin for the video. They also want to fill in his nose with putty.” He wanted me to suggest these cosmetic effects to Michael. He clearly didn’t know Michael at all.
I was stunned. And I refused.
“John, I cannot have this conversation with Michael. There’s no way he’ll ever go for anything like this. If you need to, go ahead. But I’m not doing it.” I didn’t want to get involved.
ฤดูร้อนในปี2001พวกเราได้เตรียมที่จะถ่ายทำMVเพลง : You Rock My WorldเเละJohn Mcclainที่เป็นที่ปรึกษาของไมเคิลมาเป็นเวลานานได้โทรหาผมว่าเขาได้พบกับPaul Hunterผู้กำกับMVเพลงนี้ซึ่งเขาได้บอกมาว่า"พวกเขาต้องการเเต่งหน้าให้ผิวของไมเคิลเข้มขึ้นสำหรับในMVนี้รวมถึงพวกเขายังต้องการที่จะใช้puttyเพื่ออุดรอยที่จมูกของไมเคิลด้วย"ซึ่งเขาต้องการให้ผมเเจ้งไมเคิลเกี่ยวกับการเเต่งหน้าดังกล่าวนี้เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้รู้จักไมเคิลเลยเเม้เเต่น้อย
ผมอึ้งไปซักพักหนึ่ง จากนั้นผมก็ได้ปฏิเสธไป
"จอห์นผมไม่สามารถพูดเรื่องนี้กับไมเคิลได้หรอกไม่มีทางที่ไมเคิลจะเห็นด้วยกับเรื่องนี้ ถ้าคุณต้องการงั้นคุณก็ต้องไปคุยกับเค้าเองเเต่ผมจะไม่มีทางทำเเบบนั้น ผมไม่อยากเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
A little while later I was back in my hotel room when the phone rang. It was Karen Faye, Michael’s makeup artist, calling from Michael’s room. She was supposed to be getting him ready for the video shoot, but he had locked himself in the bathroom and she had no idea why. She asked me to come to the room immediately.
When I arrived, I heard Michael inside the bathroom, freaking out and throwing stuff around. Clearly John McClain had talked to him about the proposed changes to his skin and nose, and he was extremely pissed of. I tried to get his attention, but the chaos inside the bathroom went on. Finally I heard him bang something with such force that I got worried. I started trying to break down the door.
จากนั้นพักหนึ่งผมได้กลับไปที่ห้องพักโรงเเรมเเล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น Karen Fayeซึ่งเป็นช่างเเต่งหน้าของไมเคิลได้โทรศัพท์มาจากห้องพักของไมเคิลเธอต้องการเตรียมความพร้อมให้ไมเคิลสำหรับการถ่ายทำMusic Videoนี้เเต่ไมเคิลขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำไม่ยอมออกมาเเละเธอไม่รู้สาเหตุว่าเป็นเพราะอะไร เธอจึงเรียกผมให้มาที่ห้องพักของไมเคิลทันที
เมื่อผมไปถึงผมได้ยินเสียงไมเคิลจากในห้องน้ำซึ่งกำลังสติเเตกเเละกำลังขว้างปาข้าวของอย่างหนักเป็นที่ชัดเจนว่า John Mcclainคงได้คุยกับไมเคิลเเล้วเกี่ยวกับที่พวกเขาต้องการจะเปลี่ยนเเปลงสีผิวเเละจมูกของเขาไมเคิลโกรธมากผมพยายามจะเข้าไปหาเขา เเต่ความสับสนวุ่นวายข้างในก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงเลยจนกระทั่งผมได้ยินเสียงไมเคิลไปชนกับอะไรบางอย่างเข้าซึ่งทำให้ผมกังวลใจมากจนผมคิดว่าจะพยายามพังประตูเข้าไปให้ได้
At last, Michael let me in. He was sitting on the floor. He’d been in the middle of having his hair cut when he’d heard the news, so his hair was half long, half short. He was holding his hands over his face, sobbing.
“Can you believe it?” he said. “They think I’m ugly? They want to put putty on my nose? What the is wrong with them? I don’t tell them how they should look. F*ck them.” Talking through his tears, he kept saying, “They think I’m a freak, they think I’m a freak, they think I’m a freak.”
จนสุดท้ายไมเคิลก็เปิดประตูให้ผมเข้าไปเเล้วเขาก็ทรุดลงไปนั่งกับพื้นเขากำลังตัดผมเขาอยู่ตอนที่ได้ยินข่าวนี้จึงทำให้ผมเขาไม่เท่ากันสั้นบ้างยาวบ้าง จากนั้นไมเคิลก็กุมใบหน้าเขาไว้เเละสะอื้นไห้ออกมา
"คุณเชื่อมั้ย"เขาพูด"พวกเขาคิดว่าผมน่าเกลียดพวกเขาต้องการที่จะใช้puttyเพื่อที่จะอุดรอยที่จมูกผมเเล้วมันไปเกี่ยวอะไรกับพวกเขา ผมจะไม่พูดหรอกนะว่าพวกเขาจะต้องดูเป็นยังไง F*ck them"ไมเคิลพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเเละเขาก็เอาเเต่พูดว่า"พวกเขาคิดว่าผมประหลาด"
Seeing him crouched on the floor, sobbing and with his hair half cut, was devastating, to say the very least. This was the second time in recent days that I’d seen him break down. Although for years, the media had been mocking and attacking his appearance, Michael didn’t always react so strongly to what people said about him. It depended on the day. Sometimes he didn’t care what people though. He was a strong guy. Then there were times when enough was enough, and he would break down. The fact that his supposed allies were criticizing his appearance at a time when he was in such a fragile state was too much for him to bear.
ผมเห็นไมเคิลทรุดลงไปนั่งกับพื้นพร้อมกับสะอื้นไห้ออกมากับผมของเขาที่ตัดเเบบครึ่งๆกลางๆเเละเห็นว่าเขาต้องเจ็บปวดเสียใจมากอย่างน้อยที่สุดนี่เป็นครั้งที่สองที่ผมเห็นไมเคิลสติเเตกอย่างนี้ ถึงเเม้ว่าช่วงหลายๆปีที่ผ่านมาพวกสื่อจะชอบล้อเลียนเเละโจมตีเขาเกี่ยวกับหน้าตาของเขาเเต่ไมเคิลก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรออกไปกับสิ่งที่ผู้คนพูดเกี่ยวกับตัวเขาซึ่งมันก็ขึ้นอยู่กับในสถานการณ์เเต่ละวันบางครั้งเขาก็ไม่สนใจกับสิ่งที่คนอื่นคิดเขาเป็นคนที่เข้มเเข็งมากเเต่ในบางครั้งเมื่อความอดทนมาถึงจุดที่สิ้นสุดลงเขาก็จะเกิดอาการสติเเตกเเบบนี้ซึ่งไมเคิลค่อนข้างจะเปราะบางเกี่ยวกับคำวิจารณ์รูปร่างหน้าตาเขาในบางครั้งมันก็มากเกินกว่าที่เขาจะทนได้
This wasn’t the Michael Jackson that existed for the rest of the world. This wasn’t Michael Jackson the icon. This was Michael Jackson at his most vulnerable, his most human, being pushed to the brink. While it had become a habit for me to force him to face painful truths, this time there was no truth at stake. There is no objective right or wrong to a person’s appearance. Michael had been ignoring headlines about his appearance for years, so my advice to him now was simply not to listen.
“We can walk away from this,” I said. “They need you, you don’t need them.”
นี่ไม่ใช่Michael Jacksonคนที่ยังมีตัวตนอยู่ในโลกใบนี้เเละนี่ก็ไม่ใช่Michael Jacksonคนที่มีชื่อเสียงเเต่ตอนนี้เขาเป็นคนที่อ่อนเเอเเละมีความเป็นมนุษย์ที่สุดซึ่งผมต้องพยายามที่จะให้เขาเผชิญหน้ากับความจริงที่เเสนเจ็บปวดนี้ให้ได้ ไมเคิลไม่ได้สนใจข่าวเกี่ยวกับหน้าตาของเขามาเป็นปีเเล้ว ดังนั้นคำเเนะนำของผมที่จะให้เขาในตอนนี้ก็คือไม่ต้องไปสนใจฟังอะไรทั้งนั้น
"เราเดินออกมาจากตรงนี้ได้นะ"ผมพูดออกมา"พวกเขาต้องการคุณเเต่ว่าคุณไม่ต้องการพวกเขา"
I canceled that day’s shoot and told everyone involved that we would start fresh the next day. Michael and I returned to our rooms and stayed in for the remainder of the day. Before leaving, I spoke to John McClain and the director of the video, Paul Hunter.
“John,” I said. “I can’t believe you said what you said to Michael. We’re going to finish this project, but there will be no more conversations regarding Michael’s appearance in the video. If that’s a problem, we’ll walk off the set for good and deal with the consequences.”
ผมได้ยกเลิกการถ่ายทำMusic Videoในวันนั้นทั้งหมดเเละผมได้เเจ้งคนที่เกี่ยวข้องทั้งหมดว่าเราจะเริ่มการถ่ายทำอีกทีในวันพรุ่งนี้เเทนจากนั้นไมเคิลเเละผมก็ได้กลับไปห้องพักเเละจมอยู่กับความทรงจำในวันนี้ก่อนกลับผมได้คุยกับJohn Mcclainเเละผู้กำกับ Paul Hunter
ผมได้พูดไปว่า"จอห์นผมไม่อยากจะเชื่อเลยกับสิ่งที่คุณพูดกับไมเคิล เราจะทำโปรเจคนี้ให้เสร็จเเต่จะไม่มีการพูดเกี่ยวกับหน้าตาของไมเคิลอีกเเละถ้าหากว่าตรงนั้นยังเป็นปัญหาอยู่การเดินออกมาก็คงจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด"
จบเเล้วค่ะผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ
***ขอขอบคุณrhythmofthetide.comสำหรับบทความด้วยค่ะ