สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 18
โลกสวยกันจัง
ไม่พร้อมจะมีลูกยังจะให้เคิาเกิดมาอีก ทำลายชีวิตตัวเองไม่พอ ลูก แฟน พ่อแม่ เละหมด
เห็นแกตัวมากกว่าครับ ไม่อยากให้ตัวเองทำบาป อยากอยู่สบาย อยากอยู่กับแฟน
ลองวางแผนสิว่าจากนี้ไปอีก 10ปี จะเลี้ยงเค้าอย่างไร
รีบตัดสิสใจก่อนที่ท้องจะโตมากกว่านี้ ไม่รู้กี่เดือนแล้ว ถ้าสายไปก็คงต้องเก็บเด็กไว้ นั่นคือทางเลือกสุดท้าย
ไม่พร้อมจะมีลูกยังจะให้เคิาเกิดมาอีก ทำลายชีวิตตัวเองไม่พอ ลูก แฟน พ่อแม่ เละหมด
เห็นแกตัวมากกว่าครับ ไม่อยากให้ตัวเองทำบาป อยากอยู่สบาย อยากอยู่กับแฟน
ลองวางแผนสิว่าจากนี้ไปอีก 10ปี จะเลี้ยงเค้าอย่างไร
รีบตัดสิสใจก่อนที่ท้องจะโตมากกว่านี้ ไม่รู้กี่เดือนแล้ว ถ้าสายไปก็คงต้องเก็บเด็กไว้ นั่นคือทางเลือกสุดท้าย
สมาชิกหมายเลข 6472401 สยอง, สมาชิกหมายเลข 3828527 ถูกใจ, Kangkeawwann ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4262200 สยอง, Rirakkuma ถูกใจ, Mr Thai Find ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 728142 ถูกใจ, TinyTammarind ถูกใจ, รวมกันเป็น โมเลกุล ถูกใจ, harukaze ถูกใจรวมถึงอีก 77 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 22
ผมอยู่ฝ่ายทำแท้งครับ รับผิดขอบตัวเองยังต้องขอพ่อขอแม่แถวบ้านผมเรียกยังไม่พร้อมมีลูกครับ เว้นคุณจะสามารถหางานเลี้ยงลูกได้เอง
สมาชิกหมายเลข 6472401 สยอง, สมาชิกหมายเลข 4606202 ถูกใจ, Rirakkuma ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1318044 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 728142 ถูกใจ, รวมกันเป็น โมเลกุล ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1740336 ถูกใจ, harukaze ถูกใจ, Trippy ถูกใจ, It is a life ถูกใจรวมถึงอีก 44 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 44
ขอก๊อป Reply บนมานะคะ
ตอนเรามีลูกตอนเรียน เราก็เคยคิดแบบนี้ค่ะ
ตอนนี้ลูกเรา 14 ปีแล้ว
เรียนพิเศษก็ไม่ได้เรียน (เพราะเราไม่มีเงินจะส่ง ก็กัดฟันเลี้ยงมานี่)
ไปเที่ยวไหนก็ไม่เคยได้พาไป (สาเหตุตามด้านบน)
ลูกอยากได้อะไรก็ซื้อให้ไม่ได้ (สาเหตุตามด้านบน)
ลูกเรียนโรงเรียนดีๆ ไม่ได้ (สาเหตุตามด้านบน)
ลูกไม่ได้ส่งเสริมความสามารถพิเศษเลย (สาเหตุตามด้านบน)
ลูกเราเป็นเด็กดีค่ะ แต่ขาดโอกาส เพราะแม่มันกัดฟันเลี้ยงมานี่แหล่ะ
ดีนะที่เรายังมี พ่อ แม่ แล้วก็พี่ชาย ไม่งั้นจะยิ่งกว่านี้อีก
ตอนเรามีลูกตอนเรียน เราก็เคยคิดแบบนี้ค่ะ
ตอนนี้ลูกเรา 14 ปีแล้ว
เรียนพิเศษก็ไม่ได้เรียน (เพราะเราไม่มีเงินจะส่ง ก็กัดฟันเลี้ยงมานี่)
ไปเที่ยวไหนก็ไม่เคยได้พาไป (สาเหตุตามด้านบน)
ลูกอยากได้อะไรก็ซื้อให้ไม่ได้ (สาเหตุตามด้านบน)
ลูกเรียนโรงเรียนดีๆ ไม่ได้ (สาเหตุตามด้านบน)
ลูกไม่ได้ส่งเสริมความสามารถพิเศษเลย (สาเหตุตามด้านบน)
ลูกเราเป็นเด็กดีค่ะ แต่ขาดโอกาส เพราะแม่มันกัดฟันเลี้ยงมานี่แหล่ะ
ดีนะที่เรายังมี พ่อ แม่ แล้วก็พี่ชาย ไม่งั้นจะยิ่งกว่านี้อีก
สมาชิกหมายเลข 6472401 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1358541 ซึ้ง, น้ำเพชรสีชมพู ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1072685 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 832432 ถูกใจ, รวมกันเป็น โมเลกุล ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1295282 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1251720 ถูกใจ, เม่าน้อยดอยนาน ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 771251 ซึ้งรวมถึงอีก 21 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 19
คิดดีๆ แล้วกัน ท้องไม่พร้อม ลูกที่เกิดมา จะเป็นยังไง
ถ้าคุณบอกว่าทำแท้งแล้วบาป ...ถ้าท้องไม่พร้อม เด็กเกิดมาลำบาก คุณไม่พร้อมจะเลี้ยง คุณภาพชีวิตแย่ นั่นก็บาป หึๆ
ถ้าคุณบอกว่าทำแท้งแล้วบาป ...ถ้าท้องไม่พร้อม เด็กเกิดมาลำบาก คุณไม่พร้อมจะเลี้ยง คุณภาพชีวิตแย่ นั่นก็บาป หึๆ
สมาชิกหมายเลข 6472401 สยอง, สมาชิกหมายเลข 1639069 ถูกใจ, รวมกันเป็น โมเลกุล ถูกใจ, Trippy ถูกใจ, It is a life ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2908946 ถูกใจ, SoriHAE ถูกใจ, ซูโม่โฮ่งโฮ่ง ถูกใจ, NaMeMo ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2195783 ถูกใจรวมถึงอีก 23 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 11
ตอนนี้คุณจบมอ6 ด้วยวุฒินี้คุณจะทำงานได้ค่าแรงเท่าไหร่ (ขอยังไม่พูดถึงหลังคลอดแล้วคุณไปเรียนนะ เพราะมีน้อยเหลือเกินที่หลังคลอดลูกแล้วจะกลับไปเรียน) ตอนนี้งานพาร์ทไทม์ที่คุณทำได้เงิน200ต่อวัน สามีคุณเรียนอยู่หรือทำงาน คุณบอกว่าจะรับผิดชอบเด็กเอง คุณยอมลำบาก แต่คุณก็ต้องคิดถึงเด็กด้วยว่าจะให้เค้ามาลำบากไปกับคุณไหม ส่วนใหญ่คนที่รายได้ไม่เยอะจะได้พ่อแม่ไม่ว่าจะฝั่งสามีหรือฝั่งตัวเองช่วยเหลือเรื่องเงิน แต่ตอนนี้คุณบอกว่าพ่อแม่ตัดขาด บ้านฝ่ายชายก็ฐานะไม่ดี แถมแม่สามีก็ยังคล้ายจะมีความเห็นว่าให้เอาออกเหมือนกัน ไม่ได้อยากพูดถึงเรื่องเงิน แต่เงินมันก็จำเป็นจริงๆ การได้รับความช่วยเหลือจากผู้ใหญ่ในเวลาที่เราไม่พร้อมก็จำเป็น ทำอะไรตรองให้ถี่ถ้วน เพื่ออนาคตตัวเองและครอบครัวของคุณ
เราอ่านแล้วอันดับแรกในใจเรามันตะโกนว่า "ทำไมไม่คุมกำเนิดดีๆ" แต่เออ คุณอาจจะคุมดีแล้วแต่เด็กก็หลุดมาได้
เรื่องคุณโคตรคล้ายพี่สาวเราอ่ะ ไปทำงานรอเปิดเทอม มีแฟน ท้อง แล้วไง พ่อแม่ร้องไห้ขอร้องจะเป็นจะตายแทบจะกราบอยู่แล้วให้ไปเรียนต่อ ก็ไม่ไป ขอให้ผู้ชายที่เป็นแฟนพี่ช่วยพูดก็ไม่มีไรเกิดขึ้น แล้วไง ตอนนี้หลานกลายเป็นลูกแม่เราแล้ว พี่ไปทำงานโรงงาน รายได้น้อยเพราะวุฒิต่ำ เงินไม่มีส่งให้ลูกเลยด้วยซ้ำ ลูกตั้งแต่เกิดแทบไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ เพราะพ่อแม่ทำงานต่างจังหวัด ไหนคือการอยากเลี้ยงดูเด็ก สุดท้ายคุณที่เลี้ยงคือปู่ย่าตายายทั้งนั้น ทุกวันนี้พอมีเรื่องอะไรขึ้นมาหน่อยก็เอาแต่เปรียบเทียบกับเรา เด๋วก็ดราม่าว่าเพราะเรียนมาน้อย งู้นงี้งั้น ทุกวันนี้เราก็คิด ว่าถ้าพี่ได้เรียนต่ออนาคตคงดีกว่าที่เป็นอยู่แน่ๆ เห้ออออ
เราอ่านแล้วอันดับแรกในใจเรามันตะโกนว่า "ทำไมไม่คุมกำเนิดดีๆ" แต่เออ คุณอาจจะคุมดีแล้วแต่เด็กก็หลุดมาได้
เรื่องคุณโคตรคล้ายพี่สาวเราอ่ะ ไปทำงานรอเปิดเทอม มีแฟน ท้อง แล้วไง พ่อแม่ร้องไห้ขอร้องจะเป็นจะตายแทบจะกราบอยู่แล้วให้ไปเรียนต่อ ก็ไม่ไป ขอให้ผู้ชายที่เป็นแฟนพี่ช่วยพูดก็ไม่มีไรเกิดขึ้น แล้วไง ตอนนี้หลานกลายเป็นลูกแม่เราแล้ว พี่ไปทำงานโรงงาน รายได้น้อยเพราะวุฒิต่ำ เงินไม่มีส่งให้ลูกเลยด้วยซ้ำ ลูกตั้งแต่เกิดแทบไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ เพราะพ่อแม่ทำงานต่างจังหวัด ไหนคือการอยากเลี้ยงดูเด็ก สุดท้ายคุณที่เลี้ยงคือปู่ย่าตายายทั้งนั้น ทุกวันนี้พอมีเรื่องอะไรขึ้นมาหน่อยก็เอาแต่เปรียบเทียบกับเรา เด๋วก็ดราม่าว่าเพราะเรียนมาน้อย งู้นงี้งั้น ทุกวันนี้เราก็คิด ว่าถ้าพี่ได้เรียนต่ออนาคตคงดีกว่าที่เป็นอยู่แน่ๆ เห้ออออ
สมาชิกหมายเลข 6472401 ซึ้ง, snow pink ถูกใจ, ซูโม่โฮ่งโฮ่ง ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2370112 ถูกใจ, Mysterious Login!!! ถูกใจ, urngiiz ถูกใจ, Lady1412 ถูกใจ, กระต่ายลงพุง ถูกใจ, เกิดมีตังค์ที่นุ่มนิ่ม ถูกใจ, ตายประชดป่าช้า ถูกใจรวมถึงอีก 31 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ท้องเพราะพลาด ตัดสินใจบอกพ่อแม่ แต่กลับเกิดเหตุการณ์แบบนี้
แก้ไข
เราอายุ 18 จะ 19. หรือ 19 นั่นแหละแต่ยังไม่เต็ม. วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ตามหัวข้อกระทู้. แต่ชีวิตเรามันไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เราเป็นคนหนึ่งที่บ้านฐานะทางบ้านค่อนข้างดี. เราเรียนจบชั้น ม. 6 และรอมหาวิทยาลัยเปิดเทอม. เราสอบติดคณะคุรุศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง. และระหว่างรอมหาวิทยาลัยเปิดเทอม เราก็ลองไปทำงาน ทั้งที่เราไม่เคยทำงานมาก่อนเลย. เราทำงานพาททามที่โรงงานแห่งหนึ่ง. ทำงานตั้งแต่ 8. โมงเช้า. จน 5 โมงเย็น. ได้ค่าแรงวันละ 200 บาท. เราทำงานโดยมีแม่มาอยูที่หอและมาทำงานเป็นเพื่อน. จากปกติที่แม่ไม่ได้ทำงานอะไรเลย.
เรากับแฟนคบมากันมาแบบหลบๆซ่อน. มาจะ 3 ปีแล้ว. เพราะพ่อกับแม่เรากีดกัน เห็นว่าบ้านฝ่ายชายฐานะไม่ค่อยดี ( เราเคยตั้งกระทู้เรื่องนี้ไปแล้วค่ะ )
พอเรารู้ว่าเราท้อง เราก็ไม่รู้จะทำยังไง เลยปรึกษาเพื่อนก่อนเป็นอันดับแรก. ซึ่งเพื่อนที่เราปรึกษา เค้าเคยผ่านเหตุการณ์เหล่านี้มาแล้ว คือท้องตอนเรียน.
เพื่อนบอกว่า " บอกพ่อกับแม่ดีที่สุด. เขาอาจจะด่าจะตีเรา แต่สุดท้ายเขาคือคนที่จะช่วยเรา ". เพื่อนคนที่สองที่เราปรึกษา. เขาก็ตอบแบบเดียวกัน. แต่เราก็ยังคงกลัวเพราะพ่อแม่เรา. เขาเกลียดแฟนเรา เขาคงรับไม่ได้. จึงตัดสินใจปรึกษาผู้ใหญ่ที่เคารพหลายคน. ทุกคนบอกว่า "ให้บอกพ่อกับแม่ เพราะพ่อกับแม่จะช่วยเรา. อย่าไปทำแท้ง. อย่าไปเอาเด็กออก." เราคิดอยู่นานเลยตัดสินใจ จะบอกพ่อกับแม่ แต่ยังหาโอกาสพูดไม่ได้. จนวันหนึ่ง..
เรากับแม่ทะเลาะกันแรงมากที่หอพักที่ทำงาน. แม่โยนช้อนใส่หน้าเราสองครั้งจนหน้าผากเลือดไหล. ด่าเราและบอกเรา เก็บของออกจากห้องนี้ไปให้หมด. และใช้หนี้แม่ด้วย. เราโกดมากที่แม่ไล่ เลยตัดสินใจ. เก็บของแล้วเอาตังค์ให้แม่ไป สรุปว่าเรา. มีเสื้อผ้ามาแค่ 3-4 ตัว. เงิน 30 บาท. แบตโทรศัพท์ อีก 8. เปอร์เซนต์. เราร้องไห้มาตามทางเพื่อมารอรถโดยสาร คิดตลอดว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมชะตาชีวิตถึงแย่ขนาดนี้. เราลูบท้องตัวเองทั้งน้ำตาไหล. สงสารลูกที่มาเกิดในตอนที่เรายังไม่พร้อม. เราร้องให้อยู่นานเราจึงโทหาเพื่อนแล้วเล่าให้เพื่อนฟังว่าเกิดอะไรขึ้น เพื่อนเลยบอกว่าให้นั่งรถมาบ้านเพื่อนก่อน แล้วค่อยคิดต่อว่าจะไปไหน. เรานั่งรถไปลงบ้านเพื่อน. เป็นค่าโดยสาร 15 บาท. เราเหลือตังค์ 15 บาท. พอไปถึงก็ร้องไห้เล่าให้เพื่อนฟัง เล่าให้แม่เพื่อนฟัง. แม่เพื่อนก็บอกว่า มาอยู่บ้านแกก่อนก็ได้. ค่อยบอกพ่อกับแม่ ค่อยกลับบ้าน เรากินข้าวที่บ้านเพื่อน. เพื่อนดูแลดี พูดให้คำปรึกษาให้กำลังใจตลอด. พอตกช่วงบ่ายแฟนเราเค้ารู้เรื่องที่เราหนีมา และรู้เรื่องที่เราท้อง. เค้าก็บอกให้เรามาอยู่บ้านเค้าก่อน. แล้วก็มารับเรากลับไปอยู่บ้านเค้า. ในตอนนั้น พ่อแม่และญาติๆ ไม่มีใครรู้เลยว่าเราท้อง. พอตกดึก. ลูกของป้าซึ่งอายุเท่ากัน เค้าโทหาเรา ร้องไห้ และบอกเรากลับบ้าน. เราเลยเล่าให้เค้าฟัง บอกเค้าว่าเราท้อง ขอให้ป้าช่วยบอกพ่อกับแม่ให้หน่อยได้ไหม. เขาก็รับปากว่าเขาจะช่วยพูด.
ป้าก็โทรหาและปลอบใจเราป้าบอกว่าป้ามั่นใจว่าพ่อกับแม่เค้าจะไปทำร้ายเรา. ป้าคิดเสมอว่ายังไงเขาก็จะช่วยเรา. แต่แล้ว. โชคชะตาก็เล่นตลกกับชีวิตเรา. จนตอนนี้. เราได้มาอยู่ห้องเช่าเล็กๆเท่ารังหนู. กินมื้ออิ่มมื้อ. เรา จากที่เคยมีทุกอย่าง กลับมีแค่เสื้อผ้าเก่าๆ. จากที่เคยกินเคยใช้ของดีๆ. ต้องแอบเอาอาหารเหลือของเถ้าแก่คนจีนมากิน. (ถ้ายังมีคนติดตามเรื่องราวของเราเดี๋ยวเราจะมาเล่าต่อโดยละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้นชีวิตเราถึงพลิกมากขนาดนี้เพื่อเป็นบทเรียนเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังเจอปันหาแบบเรา )